4.ไปไหนไม่ได้

EP4.ไปไหนไม่ได้

มารีน่าถูกคริสเตียนเดินกำแขนมายังด้านล่างด้วยสภาพที่เธอใส่แค่เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งเพียงชิ้นเดียว ชาร์ลเมื่อเห็นดังนั้นก็ขบกรามแน่นจนเป็นสันนูน เขาไม่น่าพลาดท่าให้ไอ้หมาลอบกัดนี่รู้จุดอ่อนของเขาเลย ถ้าหากมารีน่าเป็นอะไรไป! เขาจะไม่ปล่อยไอ้เวรนี่ไปง่ายๆแน่!

“ว่าไงครับชาร์ลเพื่อนรัก มาหากูถึงนี่มีอะไรหรือเปล่า?”

คริสเตียนเอ่ยถามด้วยหน้าตาอันแสนยียวนและกวนประสาท ซึ่งนั่นก็ทำให้ชาร์ลยิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก

“มึงต้องการอะไร? มึงจับรีน่ามาทำไม?”

ชาร์ลรู้ดีว่าการที่เขาบุกมาถึงที่นี่ มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำอะไรตามใจได้ทั้งหมด ถึงจะอยากช่วยมารีน่ามากแค่ไหน แต่ที่นี่ก็คือถิ่นของคริสเตียน ต่อให้สู้กันไป เขาก็แพ้มัน!

“สิ่งที่กูต้องการหรอ……”

คริสเตียนเอ่ยจบก็หันมามองคนข้างๆ เขากำลังจะสื่อว่า สิ่งที่เขาต้องการคือตัว’เธอ’ไงล่ะ

“ก็คงจะเป็นเมียมึงมั้ง ฮึ!”

พูดจบก็หัวเราะเบาๆในลำคอ การกระทำนั้นทำให้มารีน่าเม้มปากเเน่น ต่อให้เจอกันเพียงแค่วันเดียว เขากลับทำให้เธอรู้สึกเกลียดได้มากมายอย่างน่าเหลือเชื่อ!

“ไอ้เหี้ยคริส! มึง!”

“อ๊ะๆ มึงจะทำอะไรที่นี่คิดดีๆนะ กูมีคนมากกว่ามึง!”

คริสเตียนยิ้มร่าให้กับความสะใจ แค่เห็นมันดิ้นพล่านๆตอนนี้ นี่แหละคือสิ่งที่เขาต้องการ แต่แค่นี้ๆมันยังไม่พอหรอกนะ สำหรับคนเลวๆอย่างมัน!

“มึงอยากให้กูทำอะไรเพื่อแลกกับตัวรีน่า มึงว่ามาเลย!”

ชาร์ลกำมือไว้แน่น เพียงแค่ได้เห็นมารีน่าน้ำตาขังเขาก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว เขาหลงรักผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น และจริงจังกับเธอมากเพราะมารีน่าไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น เขาเฝ้าทะนุถนอมและค่อยๆจีบเธอไปทีละนิดเพื่อให้เธอเห็นว่าเขาไม่ได้พูดเล่น แต่จู่ๆ ไอ้สาระเลวนี่มันก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ มาฉุดเอาดวงใจของเขาไป!

“ไม่มี!”

“ไอ้คริส!”

ชาลีเดินเข้ามาห้ามชาร์ลที่กำลังจะวิ่งเข้ามาหาตัวคริสเตียนไว้อย่างว่องไว

“อ๊อ มีอยู่อย่างนึงนะที่กูอยากให้มึงทำ กราบตีนกู! เอาสิ มึงจะยอมกราบตีนกูเพื่อผู้หญิงคนนี้มั้ยล่ะ”

คริสเตียนเอ่ยพร้อมกับทำหน้าหน้าเย้ยหยันคนตรงหน้า ชาร์ลโมโหมากๆกับคำพูดของศัตรู มันจะให้เขากราบตีนมันเนี้ยนะ! บ้าไปแล้ว!

“ทำไมกูต้องกราบตีนมึง!”

คนถามลำบากใจมากๆ เขาอยากช่วยมารีน่าให้ได้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายเหมือนที่เขาคิด

“ก็ถ้ามึงไม่กราบ ผู้หญิงคนนี้ก็จะเป็นของกู ดูเหมือนเธอจะยังซิงซะด้วย มึงนี่ก็เลือกถูกคนจังนะ”

คริสเตียนหันไปยิ้มใส่คนข้างๆที่กำลังยืนมองเขาด้วยสายตาที่โคตรจะเกลียดเขาเลย แต่เขาไม่สนหรอก เพราะยังไงเขาก็ตีตราไว้แล้ว ว่าเธอต้องเป็นของเขา!

“มึงนี่แม่งโคตรเหี้ย ไม่มีปัญญาทำไรกูแล้วว่างั้น ถึงใช้ผู้หญิงเป็นเครื่องมือ?”

คราวนี้เป็นชาร์ลบ้างที่ยกมุมปากขึ้นยิ้มเย้ยหยันให้กับเขา!

“นี่มันยังน้อยไปนะไอ้ชาร์ล ถ้ามึงจะบอกว่ากูเหี้ย แล้วแบบมึงควรจะเรียกว่าอะไรดี? โคตรเหี้ยเลยดีมะ มึงจำสิ่งที่มึงทำกับน้องสาวกูไม่ได้หรอ?”

ชาร์ลขมวดคิ้วเป็นปม เขาไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าคริสเตียนพูดเรื่องอะไร มันมีน้องสาวด้วยงั้นหรอ? เขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย นี่มันพูดเรื่องบ้าอะไรของมัน เขาไม่เห็นจะรู้เรื่อง

“มึงพูดเรื่องเหี้ยอะไร!”

“มึงคงจำไม่ได้สินะ งั้นวันนี้มึงกลับไปได้ล่ะ กลับไปรำลึกความหลังกับสิ่งเหี้ยๆที่มึงทำ แล้วก็ไม่ต้องเสนอหน้ามาที่นี่อีกนะ กูไม่ต้อนรับ! ถ้ากูเห็นหน้ามึงที่นี่อีก กูจะสั่งลูกน้องให้ยิงหัวมึงทิ้งซะ!”

คริสเตียนไล่เขากลับ ต่อให้ภายในใจจะแค้นคนตรงหน้ามากแค่ไหน แต่เขาก็ยังไม่อยากให้มันตายไปตอนนี้! เขาอยากให้มันอยู่ยอมรับความเจ็บปวดทรมานที่เห็นเขาพรากคนที่มันรักออกจากอกมัน!

“ชาร์ล…..”

มารีน่าที่ยืนเงียบอยู่นานเอ่ยเรียกชาร์ลออกมาในขณะที่คริสเตียนกำลังจะดึงเเขนเธอกลับเข้าไปในคฤหาสน์

“ฉันสัญญาฉันจะช่วยเธอออกไปให้ได้!”

ชาร์ลตะโกนตามหลังคนที่เขารักไปอย่างกล่ำกลืน ส่วนมารีน่าได้ยินดังนั้นก็น้ำตาร่วงหล่นลงมาอาบสองแก้มทันที เพราะเวลานี้เธอรับรู้ได้แล้วว่าชาร์ลไม่สามารถช่วยเธอได้อีกต่อไป

ปัง!

เสียงประตูห้องถูกปิดลง มารีน่ายืนมองคนตัวโตที่ลากเธอเข้ามาในห้องอีกครั้งด้วยสายตาเรียบเฉย เศษโคมไฟที่แตกกระจายอยู่บนพื้น ยังไม่ได้ถูกเก็บกวาดออกไปถึงแม้ว่ารอยเลือดบนคิ้วหนาจะเริ่มแห้งเหือดไปแล้วก็ตาม

“ฉันจะไปอาบน้ำ ถือกล่องยาที่วางอยู่ตรงหน้าต่างเข้ามาทำแผลให้ฉันด้วย”

มารีน่าใจชื้นขึ้นมานิดหน่อยเมื่อเห็นว่าเขายอมพูดดีๆกับเธอและดูเหมือนว่าเขาจะไม่ขืนใจเธออีกแล้ว หลังจากที่หญิงสาวพยักหน้ารับ คริสเตียนก็ถอดเสื้อผ้าออกตรงนั้นเลย เขาไม่สนว่าเธอจะมองเห็นของลับที่กำลังห้อยอยู่นั่นมั้ยด้วยซ้ำ

“ว้าย! ทำไมคุณไม่เข้าไปถอดในห้องน้ำล่ะ”

เธอเบือนหน้าหนีก่อนจะถามด้วยอารมณ์หงุดหงิด เขาไม่รู้จักคำว่า’อาย’บ้างเลยหรือไง

“ก็นี่มันห้องฉันไง ฉันจะถอดตรงไหนก็ได้ รีบๆตามเข้ามาเร็วๆล่ะ รู้ใช่มั้ยว่าขัดคำสั่งฉันแล้วจะเป็นยังไง?”

“อืม”

เมื่อได้รับคำตอบที่พึงพอใจ คนตัวโตก็กระตุกยิ้มมุมปากให้กับคนที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่เพราะไม่อยากเห็นเขาในสภาพแก้ผ้า ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที

เมื่อเสียงประตูห้องน้ำปิดลง มารีน่าก็รีบวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าต่างบานใหญ่ หญิงสาวมองเรือของชาร์ลที่กำลังล่องลอยอยู่กลางทะเลด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก แวบแรกเธอคิดว่าเขาจะต้องช่วยเธอออกไปจากเกาะบ้าๆนี้ได้แน่ๆ แต่คำตอบของเขากลับทำให้เธอรู้สึกผิดหวัง

“ฉันควรจะดีใจใช่มั้ยที่ไม่เคยรักนายเลย”

คนตัวเล็กเอ่ยออกมาลอยๆคนเดียว นี่ขนาดเธอไม่ได้รู้สึกกับเขายังรู้สึกผิดหวังขนาดนี้ แล้วถ้าหากเธอรักเขาจะไม่รู้สึกเจ็บจนเจียนตายเลยหรือไง ตอนนี้มารีน่าคิดไม่ออกจริงๆว่าเธอจะหาทางออกไปจากที่นี่ได้ยังไง โทรศัพท์เครื่องนั้นของทีน่า หากเขาให้ลูกน้องรื้อห้องหาขนาดนั้น เขาคงเจอไปแล้วล่ะ

คิดไปคิดมามารีน่าก็ตัดสินใจเลิกคิด มีอีกหนทางนึงที่เธอยังไม่ได้ลองทำ นั่นก็คือการพูดคุยกับคริสเตียนดีๆ ถึงแม้หมอนั่นจะบ้าอำนาจแค่ไหน แต่เขาก็เคยมีน้องสาว เขาน่าจะมีความเห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอยู่บ้างหรอกเนาะ

คิดได้ดังนั้น มือบอบบางจึงหยิบเอากล่องปฐมพยาบาลขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อตามไปทำแผลให้เขา อันที่จริงเธอเองก็แอบรู้สึกผิดเหมือนกัน ที่ทำให้เขาหัวแตก…

ภายในห้องน้ำ

ร่างเปลือยเปล่าของคนกำยำกำลังนอนแช่อยู่ในอ่างน้ำสีขาวอย่างสบายอารมณ์ ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บหัวคิ้วอยู่นิดๆแต่แผลแค่นี้มันไม่สามารถทำอะไรคนน่ามึนอย่างเขาได้หรอก เจ็บกว่านี่ก็เคยผ่านมาแล้ว

มารีน่าที่เพิ่งเดินเข้ามาจำต้องสะดุ้งโหย่งเมื่อเห็นว่าเขานอนแก้ผ้าล่อนจ้อนอยู่ท่ามกลางน้ำสีใสๆ แล้วแบบนี้เธอจะกล้าทำแผลให้เขาได้ยังไง? หัวใจดวงน้อยๆเต้นตึกตักๆเหมือนรัวกลอง หญิงสาวพลันนึกถึงเรื่องราวก่อนหน้านี้ ภาพที่เขากำลังล่วงเกินเธอย้อนกลับมาในห้วงความคิดจนเธอนึกอายขึ้นมาอีก

“จะยืนอยู่อีกนานมั้ย? มาทำแผลให้ฉันเร็วๆสิ”

เขาหันมาเร่งเธอเมื่อเห็นว่าหล่อนไม่กล้าเดินเข้ามาสักที

“เอ่อ ค่ะ”

พูดจบมารีน่าก็เดินเข้าไปนั่งใกล้ๆอ่างน้ำที่เขากำลังแช่อยู่ก่อนจะรีบหันหน้าควับไปสบตาเขา ก็แล้วจะให้เธอหันไปทางไหนล่ะ ถ้ามองลงข้างล่างเธอก็คงจะได้เห็นมังกรยักษ์ของเขาน่ะสิ

หญิงสาวพยายามตั้งสติก่อนจะหยิบขวดแอลกอฮอล์มาเทใส่สำลีเพื่อเช็ดทำความสะอาดบริเวณเเผลของเขา

“ทำไมเธอถึงไม่ชอบมันล่ะ ไอ้ชาร์ลน่ะ”

ไม่รู้ทำไมจู่ๆเขาถึงอยากรู้เหตุผลของเธอ มารีน่าเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างเดาใจยาก เธอไม่ค่อยแสดงความรู้สึกอะไรออกมาเลย ถ้าหากเป็นผู้หญิงคนอื่น คงไม่ลงทุกทำร้ายเขาขนาดนี้หรอก คงสมยอมไปตั้งแต่ตอนแรกแล้ว

“ไม่ชอบก็คือไม่ชอบค่ะ ไม่มีเหตุผล”

เธอตอบ พยายามทำสมาธิให้ได้มากที่สุด เพราะสายตาที่เขากำลังจ้องเธอมันทำให้เธอไม่มีสมาธิ ทำไมจะต้องรู้สึกประหม่าให้กับใบหน้าอันหล่อเหล่ของเขาด้วย มารีน่าแอบคิด หากเขาไม่ได้จับตัวเธอมาพร้อมกับทำร้ายจิตใจเธอแบบนี้ เธออาจจะชอบเขาไปแล้วก็ได้ แต่ตอนนี้มันคงไม่ทันแล้วล่ะ

“แล้วต่อจากนี้จะเอายังไงดีล่ะ มันหนีกลับบ้านไปแล้ว เห็นหรือยังว่าคนแบบมันไม่เคยรักใครจริง”

มารีน่าฟังหูซ้ายทะลุหูขวา เธอไม่สามารถทราบได้ว่าเขาจะพูดแบบนั้นไปเพื่ออะไร หญิงสาวใช้ยาแดงที่ชุบสำลีกดลงไปบนแผลของเขาทันที โชคดีที่หัวไม่แตก เเค่เป็นแผลนิดหน่อยเท่านั้น

“โอ้ย! มันแสบนะ”

เหมือนเธอจงใจทำให้เขาเจ็บ เธอแสบกว่าที่เขาคิดไว้หลายเท่าเลย ให้ตายเถอะ แต่ทำไมยิ่งได้อยู่ใกล้ ได้รู้นิสัย เขาถึงไม่อยากปล่อยเธอไปง่ายๆ เขาอยากเอาชนะท่าทางอันดื้อรั้นของเธอให้ได้ คงจะสนุกน่าดู

“ดีค่ะ จะได้เลิกพูด งั้นฉันของถามคุณบ้างนะ คุณจะขังฉันไว้ที่นี่นานแค่ไหน?”

ผ้าก็อซถูกหยิบขึ้นมาวางไว้ในมือ ก่อนที่มารีน่าจะบหยุดทุกอย่างเอาไว้ เธอจ้องตาเขากลับเพื่อหวังจะเอาคำตอบ

“อย่าถามเลย ฉันไม่มีคำตอบให้เธอหรอก ทำต่อสิ เสร็จแล้วจะได้มาอาบน้ำด้วยกัน”

คริสเตียนพาเปลี่ยนเรื่อง เขายิ้มเชิญชวนเธอให้ลงมาในอ่างด้วยกัน ตอนนี้ลูกชายของเขากำลังผงาดรอเธออยู่ใต้น้ำ ยิ่งได้รู้ว่าคนข้างๆยังไม่เคยผ่านชายใดมาเลย คริสเตียนก็ยิ่งอยากจะได้ตัวเธอเพิ่มมากขึ้นอีก ถามว่าเขารู้ได้ยังไงน่ะหรอ ก็คงจะเป็นตอนที่เขาสอดนิ้วเข้าไปภายในตัวเธอและค้นพบว่าช่องนั้นของเธอมันแคบมาก เหมือนไม่เคยมีใครผ่านเขาไป แถมเธอยังจูบไม่เป็นอีกต่างหาก

“หาา….อาบไปคนเดียวเถอะย่ะ”

พรึ่บ! มารีน่าเมื่อได้ยินดังนั้นก็รับรู้ได้ทันทีว่าเขายังไม่ล้มเลิกแผนการชั่วๆในสมอง หญิงสาวตั้งใจจะลุกขึ้นและเดินหนีออกไปนอกห้องน้ำ แต่มีหรือเธอจะไวทันเขา เธอยังไม่ทันได้ลุกขึ้นยืนเลยด้วยซ้ำ มือหนาก็เข้ามาคว้าคอเธอให้หันไปรับจูบของเขาอย่างว่าง่าย

“อื้อ…”