บทที่ 6 สอบสวน

บทที่ 6 สอบสวน

โดย : Queenie P.

สาวสวย หน้าเฉี่ยวในชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวสีเขียวเข้ม ที่อยู่ในอาการกรึ่ม เมา ได้ที่ กำลังยืนเคว้งอยู่บริเวณในห้องน้ำเพียงลำพัง เธอไม่กล้าแม้แต่ขยับตัวออกไปจากตรงนี้ เพราะเสียงหวีดกรีดร้องจากคนด้านนอก พร้อมกับเสียงตะโกนของผู้ชายจำนวนมาก ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่าข้างนอกต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

เมลดาค่อยๆ ถอยหลังเข้าไปซ่อนตัวในห้องน้ำ ด้วยท่าทางหวาดกลัวมือเล็กๆของเธอสั่นไหวไม่หยุดขณะพยายามหมุนปิดล็อกประตู เธอไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่จะให้ใครมาเจอเธอที่นี่ไม่ได้ เธอเพิ่งสัญญากับที่บ้านว่าจะเป็นเด็กดี ไม่อย่างนั้นชีวิตเธอในวงการต้องจบลงอย่างแน่นอน หญิงสาวค่อยๆรื้อหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋า แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยด้านนอกที่ใกล้เข้ามา

“ทางนี้ครับผู้กอง ข้างในมีคนเดียวครับ” ลูกน้องคนสนิทชี้ทาง

“พวกมึงรอข้างนอก…อย่าให้ใครเข้ามา ให้ไอ้สิงหาเตรียมรถไว้ด้วย เดี๋ยวกูจะออกด้านหลังแล้วกลับ สน.เลย”

“ครับผู้กอง”

แกรก เสียงลูกบิดประตูดังขึ้นทำลายความเงียบของบริเวณนี้ ตามด้วยเสียงฝีเท้าหนักๆ ที่ค่อยๆดังใกล้เข้ามา ยมทูตหนุ่มเดินสำรวจไล่สายตามองหาไปทีละจุด เรื่อยไปจนสุดทางเดินเป็นห้องน้ำห้องเดียวที่มันลงล็อกไว้ เขาถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญปนหงุดหงิด กำปั้นทั้งสองข้างถูกกำคลายไปมาอยู่นานเพื่อพยายามระงับโทสะของตัวเอง เขาพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้งก่อนจะกัดฟันตะโกนเรียกออกไป

“ออกมา!!”

“………”

ทุกอย่างเงียบกริบ ราวกับว่าไม่มีใครอยู่ตรงนี้นอกจากเขา เขาไม่เปิดโอกาสให้ตัวเองได้ตะโกนซ้ำ เท้าหนักๆของเขาก็กระแทกไปที่ประตูเรียบร้อยแล้ว

ปังงง ทันทีที่บานประตูถูกถีบออก ก็พบร่างคนตัวเล็กยืนตัวสั่น แววตาเลื่อนลอย จ้องมองมาที่เขาอย่างเว้าวอน หน้าสวยส่ายไปมางกๆ

“เมลดา !! ออกมานี่” เขากัดฟันโกรธเรียกชื่อเธอ ก่อนจะเข้าไปกระชากร่างเธอให้ปลิวตามออกมาด้วยแรงทั้งหมดที่มี

“โอ๊ยยย ฉันเจ็บ” หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อฝ่ามือหนาๆ บีบมาทีต้นแขนของเธออย่างไม่ปราณี

“เจ็บเหรอ เดี๋ยวได้เจ็บกว่านี้แน่ ยืนดีๆ” เขากระชากเธอเข้ามาพูดขู่ ขณะที่หญิงสาวแขนขาอ่อนแรงได้ที่

“เกิดอะไรขึ้นข้างนอก ฉันไม่ได้ทำอะไรนะ ฉันแค่มาเที่ยวเฉยๆ กำลังจะกลับแล้วด้วย”

“กลิ่นเหล้าหึ่ง ตาลอยขนาดนี้ คงไม่ใช่แค่มาเที่ยวเฉยๆล่ะมั้ง” เขากัดฟันจนสันกรามปูด อาการของเขาโกรธจนควันออกหู

“จะให้ฉันโทรตามพี่เธอคนไหนดีล่ะคืนนี้ เผื่อต้องมาช่วยประกันตัว!!”

“อย่านะ อย่าบอกที่บ้านนะ จะพี่ภาค พี่คินใครก็รู้ไม่ได้ทั้งนั้น คุณช่วยเมหน่อยนะ เมไม่ได้ทำอะไรจริงๆนะ” เมลดาพยายามอ้อนวอนขอร้องชายหนุ่ม มือก็พยายามป่ายคว้าเขาไว้เพราะตอนนี้เริ่มจะยืนไม่ไหวแล้ว ก่อนที่คนตัวเล็กจะร่วงไปกองกับพื้น ผู้กองหนุ่มก็รีบคว้าเอวเธอไว้จนหน้าของทั้งคู่ห่างกันแค่คืบ

“ฉันไม่ใจดีหรอกนะ เมลดา ถ้าเธอผิดคืนนี้เธอได้นอนคุกแน่!!” พูดจบก็ถอดแจ็คเก็ตตัวโปรดของตัวเองมาคลุมหัวและร่างเธอไว้ นี่คือน้ำใจเดียวที่เขาจะให้เธอได้ตอนนี้ ก่อนจะประคองร่างสาวเจ้าปัญหาเดินออกมาแล้วตรงดิ่งไปที่รถที่ลูกน้องเตรียมไว้ทันที

บนรถ

เมลดาที่เมาแล้วจ้องแต่จะหลับอย่างเดียวนั้น เมื่อขึ้นมาบนรถเธอก็ผล็อยหลับไปโดยหนุนตักของผู้กองหนุ่มอย่างไม่ระวังตัว ชายหนุ่มทำได้เพียงแต่ปล่อยให้เธอหลับไปและพยายามใช้เสื้อคลุมร่างเธอไว้ไม่ให้โป๊ ใจหนึ่งก็โมโห อีกใจหนึ่งก็เป็นห่วง อีกทั้งเป็นน้องสาวของเพื่อนรักด้วยทำให้เขาถึงกับปวดขมับตุบ ตุบ ภายในรถลูกน้องคนสนิทอีก 3 คน ทุกคนต่างเงียบกริบ ไม่มีใครกล้าถามอะไรออกมา และไม่มีใครกล้าชำเลืองมองหญิงสาวด้วย

ไม่นานนักรถก็เลี้ยวเข้าจอดด้านหลังของสน. จุดลับตาคน เขาช้อนร่างงามออกมาจากรถ ก่อนจะรีบตรงดิ่งไปยังห้องห้องนึงบนอาคารทันที ผู้กองหนุ่มวางร่างงามไว้บนโซฟาในห้อง ก่อนจะหันไปสั่งการลูกน้อง

“ไปตาม หมู่จิ๊บ ให้มาจัดการตรวจฉี่และตรวจร่างกายผู้หญิงคนนี้ด้วย เสร็จแล้วให้เฝ้าไว้ ผมไปสอบผู้ต้องหาก่อน เสร็จแล้วจะมาจัดการต่อ”

“ครับผู้กอง”

ห้องสอบสวน

ผู้ต้องหาหลายคน ที่ถูกนำมาที่นี่กำลังถูกสอบสวนเครียด แต่ตรงนี้ไร้เงาของปกรณ์ไฮโซหนุ่มและลูกน้องคนสนิท หลังจากสอบเครียดหลายชั่วโมงผ่านไป ความอดทนของผู้กองหนุ่มก็เริ่มหมดลง

“กูถามว่า นายมึงเป็นใคร” ยมทูตหนุ่มเค้นคอถามผู้จัดการผับ

“ผมบอกไปแล้วไงครับ ว่าเจ้าของผับตัวจริงเขาอยู่ต่างประเทศ ผมเองก็ไม่เคยเจอหน้าเหมือนกัน แค่มาทำหน้าที่ดูแลงานที่นี่ให้ก็เท่านั้น”

“มึงไม่รู้จักงั้นเหรอ หึ หึ แล้วซ่อง ที่เปิดไว้ด้านล่าง มึงก็ดูแลจัดการเองหมดอย่างนั้นเหรอ” เขากระชากคอเสื้อเค้นถามอีกรอบ

“ผมก็แค่ทำตามออเดอร์ รับเงิน ทำงานก็แค่นั้น จริงๆ”

“หึ หึ จะให้กูเชื่อว่ามึงทำงานให้ผี” เขาลุกขึ้นยืนสูดลมหายใจเข้าออก หมุนคอไปมาซ้ายขวา ก่อนเดินอ้อมไปด้านหลังชายตัวโตตรงหน้า แล้วใช้มือข้างนึงกระชากหัวชายคนนั้นก่อนจะอัดกระแทกลงไปกับโต๊ะอย่างแรง

“มึง ทำร้ายผู้ต้องหาแบบนี้ไม่ได้นะ กูจะเล่นให้เด้งให้หมดเลย”

“หึ หึ ตอนที่กูเห็นสภาพเด็กสาวพวกนั้นกูอยากจะฆ่าแมร่งให้หมดด้วยซ้ำ” พูดจบเขาก็จับศีรษะคนตัวโตกว่ากระแทกไปกับโต๊ะอีกครั้ง ก่อนจะเดินอ้อมกลับมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม สภาพคนตรงหน้าตอนนี้มีเลือดกำเดาไหล ใบหน้าแดงช้ำจนเห็นได้ชัด

“งานนี้ ถึงมึงไม่รับมึงก็เตรียมตัวตายในคุกได้เลย แต่ถ้ามึงให้การเป็นประโยชน์กว่านี้ บางทีกูอาจจะใจดีให้มึงออกมาตายข้างนอกได้เร็วขึ้น” พูดจบเขาก็ลุกออกจากห้องสอบสวนทันที

“คนอื่นๆล่ะ”

“ไม่มีใครยอมซัดทอด ตัวการใหญ่สักคนเลยครับ บางคนเหมือนจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำงานให้ใคร”

“มันจะรอดอีกครั้งงั้นเหรอวะ แล้วพวกเด็กๆล่ะ”

“ตอนนี้ นำส่งโรงพยาบาลและประสานมูลนิธิให้เข้าดูแลต่อแล้วครับ”

“อืม…เคลียร์งานแล้วแยกย้ายกันไปพัก พรุ่งนี้งานยากรออยู่ อีกไม่กี่ชั่วโมงข่าวคงเริ่มเล่นละ”

“ครับผู้กอง”

พูดจบเขาก็รีบผละออกมาทันทีและตรงดิ่งไปที่ห้องห้องนึง ในนั้นพบว่าเมลดายังคงนอนหลับใหลไม่ได้สติ มีเพียงเสื้อของเขาที่ทิ้งไว้ให้เธอห่มอยู่บนตัว

“เป็นไงบ้างครับ คุณจิ๊บ”

“ไม่มีสารเสพติดในปัสสาวะค่ะผู้กอง แต่ระดับแอลกอฮอล์ค่อนข้างสูงมากค่ะ ถึงได้เมาแอ๋ขนาดนี้ จิ๊บว่าตื่นอีกทีน่าจะเที่ยงเลยค่ะ”

“ตรวจสอบแน่แล้วใช่มั้ยครับ” ชายหนุ่มถามย้ำ หน้าเครียด

“ค่ะ จิ๊บตรวจซ้ำหลายรอบแล้ว”

“ขอบคุณมากครับ รบกวนคุณดึกเลย”

“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้จิ๊บอยู่เวรดีซะอีกมีงานทำค่ะ”

“งั้นผมพาเธอไปก่อนนะครับ” เขามองมาที่ร่างบางแววตาอ่อนลง

“ค่ะ “ ตำรวจสาวยิ้มให้ เธอเพิ่งเคยเห็นมุมอ่อนโยนของผู้กองหนุ่มเป็นครั้งแรก

ชานนท์ช้อนร่างบางที่ยังหลับไหลไม่รู้ร้อนรู้หนาวขึ้นมาแนบอก โดยมีเสื้อของเขาคลุมท่อนบนของเธอไว้ เขารีบสาวเท้าออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว ก่อนที่ใครจะมาบังเอิญพบเข้า ตอนนี้ด้านหน้ามีกองทัพนักข่าวมากมายรอทำข่าวอยู่ เพราะนี่ถือว่าเป็นการจับกุมที่สะเทือนวงการ ผู้ต้องหาส่วนใหญ่เป็นเหล่าคนดังทั้งนั้น และเขาไม่อยากให้มีภาพของหญิงสาวหลุดออกไปแม้แต่เพียงภาพเส้นผมของเธอ

ชายหนุ่มขับรถมุ่งตรงไปในทิศทางคุ้นเคย ที่เขาเคยขับผ่านไปมาทุกวันตลอดหลายปี เขาตัดสินใจแล้วว่าครั้งนี้จะช่วยเหลือเมลดา โดยการปิดความลับครั้งนี้ไว้ให้ แต่คงต้องมาดูกันว่าสาวเจ้าปัญหาจะมีข้อเสนออะไรแลกเปลี่ยนกลับมา

รถสปอร์ตหรูสีดำราคาแพงระยับ ขับมาจอดภายในคอนโดหรูอย่างคุ้นเคย ในที่จอดประจำตำแหน่งของรถชายหนุ่มดับเครื่องยนต์ลง นั่งชั่งใจอยู่ครู่นึงก่อนจะหันไปปลดเข็มขัดนิรภัยให้คนตัวเล็ก

“อย่าไปเมาแบบนี้ที่ไหนอีกรู้มั้ย เธอไม่รอดแน่ เม”

เขาพึมพำขณะที่จ้องมองหญิงสาวตรงหน้า ที่ไม่ว่าเขาจะทำอะไรเธอก็เอาแต่หลับอย่างเดียว ก่อนจะพ่นลมหายใจอย่างเอือมระอาอีกครั้ง และรีบก้าวเท้าเดินอ้อมมาเปิดประตูช้อนร่างบางเดินหายเข้าลิฟต์ไป ……