บทที่ 3
เมื่อพิธีกรบนเวทีเอ่ยถึงชื่อของไอยวริญท์ผู้ที่จะเดินแบบในชุดฟินาเร่ในค่ำคืนนี้ ฮาลิมาก็หันไปกระซิบอัสฟาให้จับตาดูนางแบบคนนี้ให้ดี เพราะเธอคือนางแบบคนที่ได้เอ่ยถึงก่อนหน้านี้ ทันทีที่สิ้นเสียงการประกาศของพิธีกรไอยวริญท์ก็ปรากฏตัวขึ้นในชุดพื้นเมืองของอัลบาฮาร์
แต่เป็นชุดที่ถูกดัดแปลงให้สวยงามวิจิตร โดยเฉพาะเมื่อมาอยู่บนเรือนร่างสมส่วนของไอยวริญท์ หญิงสาวสามารถตรึงสายตาทุกคู่ให้มุ่งความสนใจมาอยู่ที่ตัวเธอได้ตั้งแต่ก้าวแรกที่เธอปรากฏตัวขึ้น
เมื่อเธออยู่ในชุดนี้ทำให้เธอดูสวยสง่าประกอบกับท่วงท่าลีลาการเดิน การโปรยยิ้มรวมถึงหันไปสบสายตาผู้คนที่เข้ามาร่วมงานด้วยแล้ว ทุกคนต่างก็คิดเหมือนกันว่าเธอดูสวยสง่าราวกับเจ้าหญิงแขก หาใช่นางแบบอินเตอร์ที่ถูกจ้างวานมาเพื่องานนี้
ไอยวริญท์เดินไปตามแคทวอร์คพร้อมกับส่งสายตาและรอยยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ให้กับทุกคน ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับมาตรงจุดที่ต้องยืนรอเพื่อนนางแบบคนอื่นๆ เดินออกมาสมทบ รวมถึงดีไซน์เนอร์คนสำคัญที่ออกแบบเสื้อผ้าในวันนี้ทั้งหมด
ฮาลิมาได้ขึ้นไปมอบช่อดอกไม้ให้กับดีไซน์เนอร์ก่อนจะเดินทางกลับที่พัก ถือเป็นอันสิ้นสุดงานสำคัญในค่ำคืนนั้น จากนั้นทุกคนต่างก็ทยอยกันกลับรวมไปถึงไอยวริญท์และผู้จัดการส่วนตัวของเธอ
ก่อนที่ไอยวริญท์จะเข้านอนนั้นเธอได้สอบถามผู้จัดการส่วนตัวถึงตารางการทำงานในวันพรุ่งนี้ ซึ่งก็ได้รับคำตอบว่าจะต้องเริ่มงานที่สตูดิโอก่อนในตอนเช้า จากนั้นก็ไปถ่ายนอกสถานที่ที่ทีมงานจัดเตรียมไว้ ถ่ายเสร็จเมื่อไรก็ถือเป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจทั้งหมด และก็จะได้พักผ่อนที่นี่ต่อเป็นเวลาสองวันก่อนที่จะเดินทางกลับประเทศไทย
“พี่เป้ไปบอกเขาเลยนะว่าเราจะเดินทางกลับเมืองไทยทันทีที่งานเสร็จ” ไอยวริญท์สั่งอีกฝ่ายทันทีที่เขาชี้แจงเรื่องตารางงานในวันพรุ่งนี้จบลง
“แต่...” เป้ไม่ทันที่จะได้ชี้แจงใดใดก็ได้ยินเสียงไอยวริญท์แหวขึ้นมาซะก่อน
“ไม่มีคำว่าแต่ค่ะพี่เป้ หลังจากทำงานเสร็จไอซ์จะกลับเมืองไทยทันที รบกวนพี่เป้ไปจัดการทุกอย่างตามความต้องการของไอซ์ด้วยนะคะ”
เป้ถึงกับถอนหายใจก่อนที่จะตอบ “พี่จะจัดการทุกอย่างตามที่น้องไอซ์สั่ง”
“ดีค่ะเพราะไอซ์เบื่อที่จะอยู่ที่นี่” พูดจบก็ล้มตัวลงนอนเพื่อเก็บแรงไว้สำหรับการเริ่มงานในเช้าวันพรุ่งนี้
เมื่อถึงเวลาที่ได้นัดหมายไว้กับทีมงาน ไอยวริญท์และเป้ก็ตามลงมาสมทบกับทีมงานตรงตามเวลาที่ได้นัดหมายกันไว้ การทำงานจึงเริ่มต้นขึ้นตามหมายกำหนดการเดิมคือครึ่งวันเช้าจะถ่ายในสตูดิโอ
และในช่วงบ่ายจะย้ายไปเก็บภาพที่ห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดของอัลบาฮาร์ และสุดท้ายจะย้ายไปถ่ายภาพที่ตลาดพื้นเมืองชื่อดังซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักท่องเที่ยว ใครก็ตามที่มาเที่ยวที่รัฐอัลบาฮาร์ แต่ถ้าไม่ได้มาเที่ยวที่ตลาดแห่งนี้ก็จะพูดได้ไม่เต็มปากกว่าได้มาเที่ยวที่รัฐนี้ เพราะสถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่ชาวอัลบาฮาร์จะมารวมตัวกันเพื่อนำของมาขาย และมาจับจ่ายหาซื้อของกันที่นี่ ฉะนั้นที่แห่งนี้จึงเป็นเสมือนสถานที่ที่จำลองชีวิตความเป็นอยู่ของชาวอัลบาฮาร์ก็ว่าได้ งานทุกอย่างเป็นไปตามตารางที่วางไว้
เมื่อทางทีมงานและไอยวริญท์เดินทางมาถึงตลาดพื้นเมืองก็เป็นเวลาประมาณบ่ายสามโมงเย็น ระหว่างที่รอให้ทางทีมงานไปจัดเตรียมสถานที่ ไอยวริญท์ได้ชวนผู้จัดการคนสนิทไปเดินดูของในบริเวณนั้นเป็นการฆ่าเวลา
ในช่วงจังหวะนั้นเองได้มีบุรุษแปลกหน้าเดินมาชนหญิงสาวอย่างแรง และก็เดินจากไปอย่างรีบร้อนโดยไม่ได้เอ่ยปากขอโทษเธอแต่อย่างใด ทำให้ไอยวริญท์รู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมากจนถึงขนาดเอ่ยปาก
“คนอะไรไม่มีมารยาทเอาซะเลยเดินมาชนเขาแล้วยังไม่ขอโทษอีก”
“น้องไอซ์พูดอย่างกับว่าถ้าเขาเอ่ยปากขอโทษแล้วน้องไอซ์จะฟังเข้าใจ”
“ถึงไอซ์จะฟังไม่เข้าใจก็เถอะแต่ตามมารยาทแล้วเขาควรจะเอ่ยปากขอโทษไอซ์สิ ไม่มีสุภาพบุรุษคนไหนเขาทำกับสาวสวยแบบนี้หรอก”
“ก็เขาเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น น้องไอซ์ก็อย่าไปถือสาหาความเขาเลยนะ”
“ก็ได้ ดีนะที่วันนี้ไอซ์อารมณ์ดี มิเช่นนั้นไอซ์ไม่มีวันยอมปล่อยให้เขาเดินลอยนวลจากไปง่ายๆ แน่ ไอซ์จะวีนจนเขาต้องเอ่ยปากขอโทษไอซ์ก่อนถึงจะไปได้”
“ขนาดอารมณ์ดีนะยังพูดแบบนี้เลย” เป้พึมพำกับตัวเองเบาๆ
“พี่เป้แอบนินทาอะไรไอซ์ได้ยินนะ”
“เปล่าพี่ก็แค่พูดเรื่อยเปื่อยคุณน้องอย่าเก็บเอามาเป็นอารมณ์เลย”
“แล้วเรื่องที่ไอซ์ให้พี่ไปจัดการได้ความว่ายังไง”
“เรื่องอะไร!” เป้ถามด้วยความงุนงงที่จู่ๆ หญิงสาวก็เปลี่ยนเรื่องอย่างกะทันหัน
“ยังไม่ทันแก่ก็เลอะเลือนแล้วเหรอพี่เป้ หรือว่าเป็นโรคอัลไซเมอร์ บอกซะก่อนนะว่าถ้าพี่เป้เป็นอัลไซเมอร์ล่ะก็ไอซ์คงต้องปลดระวางพี่จากตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวของไอซ์แน่”
“ก็คุณน้องเล่นเปลี่ยนหัวข้อในการสนทนาแบบกะทันหันพี่ก็งงน่ะสิ ถ้าน้องไอซ์หมายถึงการเดินทางกลับเมืองไทยภายในวันนี้ล่ะก็ทุกอย่างไม่มีปัญหา ทางทีมงานได้จัดเตรียมทุกอย่างให้เป็นไปตามความต้องการของน้องไอซ์ ไฟร์ทจะออกตอนสามทุ่มครึ่งเตรียมตัวทันใช่ไหม”
“ไม่เห็นจะต้องจัดเตรียมอะไรมากเลยก็แค่กระเป๋าสองสามใบเท่านั้น”