9. หาทางรวบรัด

อัลเฟรดพาทั้งสามกลับถึงที่พักโรงแรมในเวลาเกือบสามทุ่ม พรุ่งนี้เขามีแผนที่จะพาแขกต่างแดนทั้งสามไปเที่ยวต่อ และคืนนี้เขาจะพักที่เดียวกับทั้งสามคนด้วย

“คุณแฟรงก์พักห้องเดียวกับพวกเรานะฮ้า ไม่ต้องเปิดห้องใหม่ให้สิ้นเปลืองหรอกฮ่ะ”

เดชศักดิ์รีบบอกอัลเฟรดเมื่อมาถึงโรงแรมที่พัก

“ผมก็คิดเช่นนั้นอยู่เหมือนกันครับ เพราะห้องที่ผมจองให้พวกคุณนั้นเป็นห้องใหญ่ที่มีห้องนอนถึงสองห้อง”

คำพูดของอัลเฟรดทำให้เดชศักดิ์แอบหันไปยักคิ้วหลิ่วตากับเพื่อนทั้งสองด้วยความดีใจ

“งั้นคืนนี้คุณพักห้องนอนเดียวกับฉันนะ ส่วนสองคนนั่นก็พักห้องเดียวกันไปเหมือนเมื่อคืนนี้”

เดชศักดิ์สรุป พอเห็นอัลเฟรดพยักหน้ารับเท่านั้น เดชศักดิ์ก็ออกอาการกระดี้กระด้าด้วยความชื่นมื่นแอบเลียริมฝีปากให้เพื่อนทั้งสองได้เห็นด้วย

“ส้มปั่น..ดูยัยเดรซตอนนี้สิ เหมือนกระสือเห็นไส้เชียว น่าเกลียดจริง ๆ”

ปัทมาพูดกับส้มปั่นด้วยภาษาไทยให้เดชศักดิ์ได้ยินด้วย แต่คนที่ถูกพูดถึงไม่ได้สะดุ้งสะเทือน ทว่า..เดินนวยนาดไปขอคีย์การ์ดห้องพักที่หน้าเคาน์เตอร์ ซึ่งในขณะที่ทั้งสี่คนเดินเข้าไปภายในโรงแรมนั้น พนักงานต่างก็สนใจมองตาม โดยเฉพาะอัลเฟรดถูกจับตามองเป็นพิเศษ จนเขาต้องดึงหมวกมาปิดหน้าให้ชิดกับแว่นตากันแดดที่สวมอยู่

“แฟรงก์..ทำไมคุณไม่ถอดแว่นกันแดด นี่มันก็ค่ำแล้วนะ จะเท่ไปถึงไหนฮ้า”

เดชศักดิ์เย้าแหย่เขาพร้อมกับนึกสงสัยไปด้วยว่าเหตุใดเขาจึงสวมแว่นกันแดดตลอดวันยันค่ำเช่นนี้

“แว่นนี้มันปรับตามแสง ไม่มีปัญหาในการมองเห็นหรอกคุณเดรซ”

อัลเฟรดให้เหตุผลก่อนจะเดินตามเดชศักดิ์ไปที่หน้าเคาน์เตอร์ โดยมีสองสาวเดินตามไปห่าง ๆ

นัทธมนกับปัทมาสังเกตเห็นสาว ๆ ที่หน้าเคาน์เตอร์หันไปซุบซิบแล้วก็มองไปที่อัลเฟรดเป็นระยะ ๆ ทั้งสองสาวจึงมั่นใจว่าพนักงานพวกนั้นกำลังให้ความสนใจกับอัลเฟรด

อยู่ แต่ก็ไม่แปลกนักหรอกที่ผู้ชายหนุ่มหล่ออย่างเขาจะได้รับความสนใจจากสาว ๆ ไปทั่ว ตอนที่เดินเที่ยวชมสถานที่ต่าง ๆ พวกเธอก็เห็นหลายคนจ้องมองอัลเฟรดเช่นนั้น

“อีตาแฟรงก์นี่ไปไหนก็มีแต่สาว ๆ มองตาเป็นมันเลยนะ เสน่ห์แรงยังกะดาราแน่ะ”

นัทธมนแอบกระซิบกระซาบกับปัทมา

“ก็เขาเสน่ห์แรงจริง ๆ นี่นา ฉันยังชอบเลย แต่น่าเสียดายว่ะที่ดันเป็นเกย์ คืนนี้ยัยเดรซคงเสร็จเขาแน่นอน พวกเราทำใจได้เลยว่า เขาไม่สนใจผู้หญิงอย่างเรา แต่สนใจตุ๊ด

อย่างนังเดรซนั่น”

ปัทมาบอกอย่างทำใจ

“ฉันว่าอีตาแฟรงก์เป็นฝ่ายเสร็จยัยเดรซมากกว่า”

นัทธมนบอกเสียงขบขัน แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะคิกคัก เสียงหัวเราะนั้นดังพอที่จะทำให้เดชศักดิ์หันมามอง

“นี่พวกหล่อน มัวนินทาอะไรฉันอยู่ จะไปได้หรือยัง หรือว่าจะยืนอ่อยผู้ชายอยู่แถวนี้ก็ตามใจนะยะ ฉันจะได้ขึ้นห้องกับคุณแฟรงก์ไปก่อน..โอเค้!”

เดชศักดิ์แอบขยิบตาให้เพื่อนทั้งสองเป็นการส่งสัญญานให้สองสาวอย่าเพิ่งรีบตามเขาไปในตอนนี้ด้วยนั่นเอง

“แกจะขึ้นห้องก็ไปเถอะ เดี๋ยวพวกฉันจะเดินเล่นสักพักแล้วจะขึ้นไป”

นัทธมนตอบสนองความต้องการของเดชศักดิ์ด้วยการพูดเพื่อให้อัลเฟรดได้ยินด้วย

“เราไปกันเถอะแฟรงก์”

เดชศักดิ์รีบแตะข้อศอกอัลเฟรดให้เดินไป

“คุณส้มกับคุณเอ๋ล่ะครับ”

อัลเฟรดหันไปมองสองสาวที่ไม่ยอมเดินตามมาด้วย

“ปล่อยให้พวกสาว ๆ เขาเดินเล่นกันไปเถอะฮ่ะ เดี๋ยวพวกนั้นก็ตามเราขึ้นไปเอง”

เดชศักดิ์บอกอัลเฟรด

“งั้นผมไปเดินเล่นเป็นเพื่อนคุณส้มดีกว่า” อัลเฟรดว่า

“อุ๊ย..อย่าเลยแฟรงก์ พวกสาว ๆ ไม่ชอบให้คุณตามไปหรอก เราขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนดีกว่านะ คุณเองก็ควรจะรีบพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้คุณจะต้องขับรถให้พวกเรานั่งอีกนะ..แล้วฉันจะนวดให้โอเคไหม”

เดชศักดิ์ไม่ยอมปล่อยให้อัลเฟรดทำตามความต้องการของเขาได้อย่างที่คิด จึงรีบคล้องแขนหมับกึ่ง ๆ ลากอัลเฟรดไปที่ห้องพักทันที