19. ตบมาจูบไป

หลังจากเข้าเฝ้าชีคซาบาห์ และพระมเหสีมัสซูเมต์แล้ว เจ้าชายฮาเฟห์ก็ตามหา อัมมาน จนไปพบที่ห้องหนังสือ เจ้าชายฮาเฟห์ไม่รอช้าตรัสถามถึงเจ้าชายอัสเซนทันที

“เจ้าชายอัสเซน พาเพื่อนที่มาจากประเทศไทยไปท่องเที่ยวพ่ะย่ะค่ะ” อัมมานทูลตอบ

“พี่อัสเซนไปมีเพื่อนที่เมืองไทยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมฉันไม่เคยทราบมาก่อน หรือว่าจะรู้จักกันตอนไปเรียนอยู่ที่อเมริกา”

เจ้าชายฮาเฟห์ทรงคาดเดา อัมมานจึงเล่าความจริงให้ฟังอย่างไม่ปิดบัง

“อ๋อ..ที่แท้ก็รู้จักกันทางแช็ทน่ะเอง แต่ฉันก็สงสัยอยู่ดีน่ะแหล่ะ ทำไมพี่อัสเซนจะต้องพาเพื่อนไปเที่ยวด้วยตัวเองแบบนี้ ความจริงให้ใครพาไปก็ได้นี่นา”

“เจ้าชายคงอยากจะถือโอกาสหลบหน้าพระมารดาไปทำใจก็ได้พ่ะย่ะค่ะ พระองค์ยังไม่พร้อมที่จะให้พระมารดาจับคลุมถุงชนให้เข้าพิธีเลือกคู่” อัมมานทูลอย่างไม่ปิดบัง

“เฮ้อ..ฉันเองก็มีสภาพไม่ต่างจากพี่อัสเซนเลย และที่ฉันมาที่นี่ก็เพราะอยากจะพูดคุยกับพี่อัสเซนเรื่องนี้แหละ”

“ทำไมหรือพ่ะย่ะค่ะ เจ้าชายจะพูดเกลี้ยกล่อมให้เจ้าชายอัสเซน ทรงเลือกเจ้าหญิงไลล่าห์ใช่หรือเปล่า”

“เปล่าหรอก น้องสาวของฉันก็ไม่อยากจะถูกบังคับให้เข้าพิธีเลือกคู่เหมือนกัน ฉันถึงต้องมาปรึกษาพี่อัสเซนไงล่ะ”

“กระหม่อมจะส่งข้อความหาเจ้าชายอัสเซนให้เอง ถ้าเจ้าชายอัสเซนทราบเช่นนี้คงดีพระทัยน่าดู เพราะเจ้าชายอัสเซนก็ไม่อยากแต่งงานในตอนนี้เช่นกันถึงได้หลบไปเที่ยว”

“หลบหน้านูรีนด้วยหรือเปล่า”

เจ้าชายฮาเฟห์ทรงพระสรวลออกมา

“คงเป็นเช่นนั้นด้วยพ่ะย่ะค่ะ” อัมมานก็หัวเราะตามด้วย

“ถ้าอย่างนั้นบอกให้พี่อัสเซนโทรหาฉันด่วนเลยนะ”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เจ้าชายฮาเฟห์กล่าวขอบใจแล้วก็เสด็จกลับทันที

อัมมานกำลังจะออกจากห้องหนังสือ แต่เขาก็พบว่าเจ้าหญิงนูรีน ทรงแอบอยู่ที่หน้าประตู เจ้าหญิงผลักอัมมานให้เข้าไปในห้องเหมือนเดิม

“เจ้าหญิง..นี่มันอะไรกันพ่ะย่ะค่ะมาผลักกระหม่อมทำไม”

อัมมานถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ไม่ต้องถาม ตอบฉันมาอย่างเดียว เมื่อกี้เจ้าชายฮาเฟห์มาหานายทำไม”

เจ้าหญิงจ้องหน้าอัมมานแบบคาดคั้นให้ตอบ

“เจ้าชายฮาเฟห์แค่แวะมาทักทายกระหม่อมตามประสาคนรู้จักกันเท่านั้น”

“แต่ฉันแอบได้ยินพวกนายคุยกัน บอกมานะว่าเรื่องอะไร” เจ้าหญิงทรงคาดคั้นให้ได้

“อ้าว..ถ้าเจ้าหญิงแอบฟังแล้วจะมาถามกระหม่อมทำไมพ่ะย่ะค่ะ”

อัมมานยิ้มยั่วแววตาล้อเลียน

“ก็ฉันได้ยินไม่ชัดน่ะสิ แต่คิดว่ามันต้องไม่ชอบมาพากลแน่ ๆ”

“ไม่มีอะไรพ่ะย่ะค่ะ เจ้าชายฮาเฟห์ก็แค่ถามหาเจ้าชายอัสเซนเท่านั้นเอง”

“เท่านั้นจริงหรือ แต่ฉันว่านายมีอะไรปิดบังฉันอยู่”

ทรงยื่นพระพักตร์เข้ามาใกล้ใบหน้าของอัมมานจนเขาใจเต้นไม่เป็นจังหวะได้กลิ่นกายหอมกรุ่นของเจ้าหญิง

“แล้วคิดว่าอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ”

“ฉันให้นายตอบ ไม่ได้ให้ย้อนถามฉัน”

“ถ้าเจ้าหญิงสัญญาว่าจะไม่กริ้วกระหม่อม กระหม่อมจะบอก”

อัมมานส่งสายตาแพรวพราวเป็นการกลั่นแกล้ง

“ก็พูดมาสิยะ..แต่ไม่ต้องมองฉันด้วยสายตาทุเรศแบบนี้นะฉันไม่ชอบ”

เจ้าหญิงต่อว่าพร้อมกับถอยออกมาเล็กน้อยเพื่อให้อีกฝ่ายได้ตอบคำถามให้หายสงสัย

“แต่ถ้าเป็นเจ้าชายอัสเซนมอง เจ้าหญิงก็จะพอพระทัยใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ”

“นายก็รู้อยู่แล้วจะถามทำไม”

“ก็พูดให้เจ้าหญิงได้ทำใจว่าเจ้าชายอัสเซนไม่เคยสนใจเจ้าหญิงเลย มีแต่เจ้าหญิงที่คอยตามตื้น จนเจ้าชายต้องหนีไป เจ้าหญิงก็ลองคิดดูว่า ผู้หญิงที่ผู้ชายต้องคอยหนีหน้า หมายถึงผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างไร”

เจ้าหญิงพระพักตร์แดงก่ำด้วยความกริ้วกับคำพูดของอัมมาน พร้อมกันนั้นก็ตวัดพระหัตถ์ตบหน้าคนพูดไปเต็มแรงถึงสองครั้งเป็นการระบายความโกรธ รอยฝ่าพระหัตถ์ประทับอยู่ที่แก้มของอัมมานเป็นริ้วแดงอย่างเห็นได้ชัด อัมมานงงจนตั้งตัวไม่ทันได้แต่จ้องหน้าเจ้าหญิงอย่างไม่พอใจ

“นี่คือโทษของความปากพล่อยของนาย ที่บังอาจมาสั่งสอนจาบจ้วงเจ้าหญิงอย่างฉัน”

เจ้าหญิงจ้องหน้าอย่างท้าทาย

“แล้วคิดหรือว่าคนอย่างกระหม่อมจะยอมให้เจ้าหญิงตบฝ่ายเดียว”

อัมมานยกมือขึ้นลูบแก้มที่ถูกตบก่อนจะเดินเข้าหาเจ้าหญิงด้วยความโกรธ เขาใช้มือสองข้างจับไหล่เจ้าหญิงแล้วดันไปติดผนังห้องยื่นหน้าไปจูบเจ้าหญิงเป็นการเอาคืนระบายความโกรธ เจ้าหญิงตกใจร้องไม่ออก ไม่คาดคิดว่าองครักษ์หนุ่มจะกล้าถึงเพียงนี้ พอได้สติเจ้าหญิงก็ใช้เข่ายกขึ้นกระแทกกับหว่างขาของอัมมาน แต่เขาถอยหลบฉากได้ทันและกระโดดผลุงราวกับรู้อยู่แล้ว

เจ้าหญิงนูรีนทรงยกพระหัตถ์ขวาเดินตามไปตบหน้าอัมมานอีกรอบ และกำลังจะตบครั้งที่สอง แต่อัมมานจับพระหัตถ์ของเจ้าหญิงไว้ได้ทัน กระชากเจ้าหญิงให้เข้ามาในอ้อม

กอดได้ จากนั้นก็ระดมจูบอย่างรุนแรงจนเจ้าหญิงแทบจะช้ำไปทั้งปากและแก้ม ก่อนจะผลักเจ้าหญิงออก แล้วเขาก็วิ่งออกไปจากห้องนั้นทันที ปล่อยให้เจ้าหญิงยืนคั่งแค้นมองตามด้วยความเจ็บใจ

“ไม่เคยมีใครกล้าทำกับฉันแบบนี้มาก่อน ไอ้คนถ่อยอัมมาน..ฉันจะต้องหาทางเอาคืนนายให้ได้ นายมันป่าเถื่อนที่สุด ฮือ ๆ”

เจ้าหญิงยืนวรกายสั่น กรรแสงด้วยความเจ็บแค้นพระทัย แต่ช่างแปลกนัก รสจูบอันร้อนแรงเมื่อสักครู่ทำให้เจ้าหญิงทรงหวั่นไหวลึก ๆ มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของชีวิตสาวของเจ้าหญิงเสียด้วย