17. เริ่มทำความคุ้นเคย

“คุณส้มครับ...เชิญทางนี้สิครับ”

อัลเฟรดรีบส่งเสียงชักชวนทันที ฝ่ายที่ถูกเรียกส่งยิ้มหวานให้ ก่อนจะเดินตรงมาหาที่กลางสวนสวยของโรงแรม

“สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณแฟรงก์..”

นัทธมนกล่าวทักทายเขาเมื่อเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า

“สวัสดีตอนเช้าครับ คุณส้มมาคนเดียวหรือครับ”

อัลเฟรดมองไปรอบ ๆ เพื่อหาอีกสองคน

“ค่ะ ฉันอยากจะมาเดินเล่นออกกำลังน่ะค่ะ ส่วนสองคนนั้นดูทีวีกันอยู่ที่ห้องค่ะ”

“เชิญนั่งครับ”

อัลเฟรดผายมือให้ นัทธมนจึงทำตามด้วยการเลือกนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามเขา

เช้านี้อัลเฟรดแต่งตัวได้เท่เหมือนเมื่อวาน แต่จะว่าไปเขาเป็นคนที่ดูดีอยู่แล้วจะใส่ชุดไหนก็ย่อมจะดูดีไปหมด เขาเป็นคนมีเสน่ห์จนเพื่อนทั้งสองของนัทธมนต้องแย่งกันจับจองเป็นเจ้าของ นัทธมนเองก็ยังแอบชื่นชมเขาอยู่เงียบ ๆ ในขณะที่อัลเฟรดก็เพิ่งจะได้มองนัทธมนเต็มตา เขาเห็นความมีเสน่ห์น่ารักสดใสของนัทธมนเสียแล้ว

“ได้ยินเดรซบอกว่าคุณแฟรงก์ลงมาตั้งแต่เช้าแล้ว คุณตื่นเช้าแบบนี้เป็นประจำหรือคะ”

นัทธมนชวนคุย

“อยู่ที่บ้าน ผมไม่ค่อยตื่นเช้าแบบนี้หรอกครับ แต่มาเที่ยวก็ต้องตื่นให้เช้าหน่อยจะได้มีเวลาดูโน่นดูนี่ไงครับ แล้วคุณส้มล่ะครับ ปกติตื่นกี่โมง”

อัลเฟรดก็หาเรื่องพูดคุยกับนัทธมนเช่นกัน เขารู้สึกดีที่ได้มีโอกาสอยู่ตามลำพังกับเธอ

“อยู่เมืองไทย ฉันค่อนข้างจะตื่นสายค่ะ นอกจากมีเรียนช่วงเช้าเท่านั้นจึงจะตื่นเช้าหน่อยเพราะถ้าตื่นสายจะไปเรียนไม่ทัน การจราจรในกรุงเทพฯจะติดมาก”

“คุณส้มอาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯหรือครับ”

“ใช่ค่ะ ฉันเรียนมหาวิทยาลัยที่นั่น แต่ว่าบ้านเกิดฉันอยู่ที่สมุทรสงคราม”

“แล้วเพื่อนคุณสองคนนั่นล่ะครับอยู่ที่เดียวกับคุณด้วยหรือเปล่า”

“เปล่าค่ะ เดรซกับเอ๋เป็นคนกรุงเทพฯ แต่เราสนิทกัน เรียนอยู่มหาลัยในคณะเดียวกันค่ะ”

“ผมเห็นพวกคุณดูสนิทกันมาก ตอนแรกผมคิดว่าเดรซเป็น..เอ้อ..แฟนคุณซะอีก”

อัลเฟรด พยายามที่จะพูดถึงเดชศักดิ์ เพื่อหวังที่จะให้นัทธมนเปิดเผยพฤติกรรมของเพื่อนเธอให้เขาแน่ใจนั่นเอง

“แต่คุณก็รู้แล้วนี่คะว่าไม่ใช่..ฉันได้ยินเดรซยืนยันกับคุณแล้วไม่ใช่หรือคะว่าเขาไม่มีวันที่จะเป็นแฟนกับฉันหรือผู้หญิงคนไหนได้ ถ้าเดรซจะมีแฟน เขาคงเลือกที่จะมีแฟนเป็นคุณมากกว่า”

นัทธมนบอกเขาเป็นการหยอกล้อ อัลเฟรดยิ้มแหย

“คุณส้มหมายความว่าไงครับ”

อัลเฟรดแกล้งถามทั้งที่แน่ใจแล้วว่าเดชศักดิ์เป็นพวกเบี่ยงเบนทางเพศ

“ยังต้องให้ฉันบอกอีกหรือคะ ฉันคิดว่าคุณรู้แล้วเสียอีก เดรซแสดงออกอย่างชัดเจนแล้ว คุณยังดูไม่ออกอีกหรือ”

“ก็..พอจะดูออกนะครับว่าเดรซดู..ไม่เหมือนผู้ชายทั่วไป”

“ก็เขาไม่ใช่ผู้ชายจริง ๆ นี่คะ เดรซมีจิตใจแบบผู้หญิงค่ะ และเธอก็สนใจเพศตรงข้ามอย่างคุณด้วย”

“โอ..ขออย่าให้เดรซคิดกับผมแบบนั้นเลยครับ”

เขารีบโบกมือไปมา

“คุณพูดแบบนี้ก็แสดงว่าไม่ได้สนใจเดรซหรอกหรือคะ แต่เดรซเขาสนใจคุณมากนะคะ”

“ผมสนใจผู้หญิงครับ”

เขาส่งประกายตาหวานในขณะที่พูดประโยคนี้

“ฉันนึกว่าคุณสนใจเดรซซะอีก ก็ฉันเห็นคุณเดินจูงมือโอบเอวกับเดรซ..”

“ผมไม่ได้เป็นคนจูงมือหรือเกาะแกะเดรซเลยนะครับ เดรซเป็นฝ่ายทำ”

“แต่คุณก็ยอมให้เดรซจับก้นด้วย”

“ผมไม่ได้ยินยอมนี่ครับ เดรซจับโดยที่ผมไม่ได้รู้ตัว แต่เดรซบอกว่าเป็นการหยอกล้อเพื่อสร้างความสนิทสนมของความเป็นเพื่อนไม่ใช่หรือครับ”

“คุณก็เลยเชื่อใช่ไหมคะ”

นัทธมนถามเสียงกลั้วหัวเราะ แววตาแสดงความเอ็นดู

“เห็นคุณหัวเราะแบบนี้ผมไม่เชื่อแล้วล่ะ ผมว่าเดรซนี่ร้ายจริง ๆ เลยนะ หลอกผมซะเชื่อสนิทเลย”

อัลเฟรดหัวเราะตาม

“ก็ยังดีนะคะที่เมื่อคืนนี้ คุณไม่โดนเดรซหลอกไปมากกว่านี้”

นัทธมนพูดเสียงขบขันเป็นการหยอกล้อ

“ผมไม่โดนหลอกอย่างนั้นแน่นอนครับ มีแต่ผมมากกว่าที่เป็นฝ่ายหลอกเดรซได้สำเร็จ”

อัลเฟรดบอกด้วยสีหน้าภูมิใจ

“คุณหลอกอะไรเดรซสำเร็จหรือคะ”

นัทธมนรีบถามด้วยความอยากรู้

“คุณอยากรู้จริง ๆ หรือครับ”

อัลเฟรดมองหน้านัทธมนยิ้ม ๆ

“แน่นอนค่ะ ฉันอยากรู้มาก ถ้าคุณไม่บอกฉันอกแตกตายแน่นอนค่ะ”

นัทธมนบอกเขาเสียงกลั้วหัวเราะ

“คุณสัญญาก่อนสิครับ ถ้าผมบอกแล้วคุณจะไม่โกรธแทนเพื่อน แล้วก็จะไม่บอกเดรซด้วย” อัลเฟรดยื่นเงื่อนไข

“ค่ะ ฉันสัญญา”

นัทธมนรีบรับปากเพราะอยากจะรู้ให้ได้ว่าอัลเฟรดไปหลอกอะไรเพื่อนของเธอได้สำเร็จ

“ที่เดรซท้องเสียเมื่อคืนเป็นฝีมือผมเอง”

อัลเฟรดสารภาพสีหน้าไม่สบายใจ

“อุ๊ย!..จริงหรือคะ..คุณทำอะไรเดรซคะ”

นัทธมนทั้งตกใจทั้งคิดขำในใจ

“ผมใส่ยาระบายในน้ำส้มให้เดรซดื่มครับ แต่เผลอใส่มากไปหน่อย เดรซก็เลย..เอ้อ..ถ่ายไม่หยุด จนผมต้องเอายาแก้ท้องร่วงให้กิน ความจริงก็ไม่ตั้งใจจะทำแบบนั้นนะครับ”

“ขนาดไม่ตั้งใจ คุณยังทำให้เพื่อนฉันหมดแรงไปเลยนะคะเนี่ย”

นัทธมนบอกเสียงกลั้วหัวเราะแต่ก็อดสงสารเพื่อนไม่ได้

“ก็เมื่อวานนี้ตอนที่พวกเราไปเอากุญแจจะขึ้นห้องพัก แต่คุณกับคุณเอ๋ขอเดินเล่นก่อนปล่อยให้ผมไปกับเดรซขึ้นห้องไปสองคน แล้วตอนที่อยู่ในห้องนอน เดรซก็พยายามที่จะถอดเสื้อผ้าผม เขาบอกว่าจะนวดน้ำมันให้ แต่ผมว่ามันแปลก ๆ เหมือนเขาจะทำอะไรผม ผมก็เลยชิงลงมือเสียก่อนด้วยการบ่ายเบี่ยงว่าจะต้องดื่มน้ำผลไม้ให้สดชื่นก่อน พอเดรซเผลอผมก็โทรลงไปขอยาระบายกับทางโรงแรมใส่ในน้ำส้มให้เดรซดื่มซะเลย เขาจะได้ไม่มาเกาะแกะกับผมได้”

“จริงหรือคะ..คุณนี่ร้ายกาจเหมือนกันนะคะเนี่ย..ถ้าเดรซรู้ คงงอนคุณแน่เลย”

“ความจริงผมก็ไม่ได้รังเกียจเพื่อนคุณนะครับ ผมชอบนิสัยตลกอารมณ์ดีของเดรซ เพียงแต่ผมไม่ได้มีรสนิยมชอบเพศเดียวกันเท่านั้นเอง ผมอยากเป็นเพื่อนเดรซมากกว่า”

“ฉันเข้าใจค่ะ ถ้าฉันเป็นคุณก็อาจจะทำแบบนั้นก็ได้”

นัทธมนพูดเข้าข้างอัลเฟรด ทำให้เขาดีใจมากที่เธอไม่โกรธ แล้วทั้งคู่ก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนานจนลืมเวลาไปเลย