บทที่ 7

นีนธาราแสร้งทำเป็นนอนหลับ หลังจากชีคคาร์รานส์ทรงถอนกายแข็งแกร่งออกจากตัวเธอแล้ว โดยพยายามหลับตานิ่ง ถอนหายใจสม่ำเสมอ เพื่อให้ราชนิกุลหนุ่มเข้าใจว่าเธอหลับไปแล้ว เมื่อรู้สึกว่าพระองค์เคลื่อนกายลงจากเตียงใหญ่ ก็คอยฟังเสียงฝีเท้าว่าพระองค์ยังอยู่ในห้องบรรทมหรือเปล่า พอได้ยินเสียงเลื่อนบานตู้เสื้อผ้า หญิงสาวก็ค่อยๆ เปิดตาแอบว่าพระองค์กำลังทำอะไรอยู่ ในใจนั้นภาวนาให้ทรงออกไปจากห้อง เพื่อเธอจะได้หาหนทางหลบหนีออกไปจากที่นี่บ้าง

หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้วชีคคาร์รานส์ ทรงทรุดพระวรกายล่ำสันนั่งลงใกล้ๆ ร่างบางอรชรเปล่าเปลือย ซึ่งนอนหันหลังให้พระองค์อยู่

“เธอมาจากไหนนะแม่โสเภณีน้อย เข้ามาในฮาเร็มเพราะความเต็มใจหรือถูกบังคับกันแน่”

ขณะพึมพำพูดอยู่คนเดียว พระหัตถ์ร้อนผะผ่าวซึ่งสร้างความรัญจวนให้กับนีนธาราในทุกคราที่สัมผัสแตะต้อง ก็ลูบไล้หนักเบาทั่วแผ่นหลังเนียน แถมยังมีเลยไปกอบกุมปทุมอิ่มนุ่นเนียนเต็งตึงไว้ด้วย โดยไม่รู้เลยว่าผู้เป็นเจ้าของร่างบางที่แสร้งทำเป็นนอนหลับ ต้องกัดฟันแน่นและพยายามทำตัวนิ่งๆ ไม่ให้ซ่านไหว ส่งเสียงร้องครางเพราะสัมผัสเร่าร้อนจากพระหัตถ์ของพระองค์

“เธอจะเป็นใครก็ช่างแม่โสเภณีน้อย ตอนนี้เราจะเก็บเธอไว้ในฮาเร็มของเรา และจะยกให้เป็นนางบำเรอเบอร์หนึ่งด้วย”

ชีคคาร์รานส์ทรงตัดสินพระทัยเช่นดั่งที่ตรัสออกไป พระองค์ไม่สนใจเรื่องขี้ประติ๋วว่าหญิงสาวผู้นี้เป็นใครมาจากไหน แต่ที่พระองค์ให้ความสำคัญในขณะนี้คือ เธอช่างสะอาดบริสุทธิ์ ความไร้เดียงสาของเธอมาพร้อมกับความเร่าร้อนอ่อนหวาน ทำให้เจ้าแห่งทะเลทรายอย่างพระองค์เริ่มหลุ่มหลงในตัวเธอ ไม่ต่างจากแมลงตัวเล็กๆ ที่บินไปติดกับดักใยแมงมุมจนหนีไปไหนไม่รอด

‘เมื่อไรจะเอามือออกไปสักทีนะ’

นีนธาราร้องตะโกนอยู่ในใจ พระหัตถ์ใหญ่ที่วางอยู่ตรงหน้าอกของเธอใช่ว่าจะวางนิ่งเฉย กลับขยับลูบไล้ฟอนเฟ้นอย่างเมามันส์ ทำเอาเธอแทบระงับเสียงครวญครางเพราะความซ่านไหวไม่อยู่

ชีคคาร์รานส์นั่งมองแผ่นหลังเนียนเรียบ และชอนไชพระหัตถ์ทั่วปทุมอิ่มทั้งสองเป็นเวลานานหลายนาที แล้วจู่ๆ ก็สบถดังลั่น จนนีนธาราสะดุ้งตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับพระองค์

“ปัดโธ่เว้ย! ลืมได้ยังไงเนี่ย”

พระวรกายสูงใหญ่ผุดลุกขึ้นเดินกระแทกเท้าออกจากห้องบรรทม โดยไม่ลืมตะโกนเรียกองครักษ์เอกดังลั่นไปหมด

“รุสฮาน...ไอ้รุสฮาน มุดหัวอยู่ที่ไหน ออกมาหาเราเดี๋ยวนี้”

นีนธาราไม่สนใจว่าชีคคาร์รานส์พุ่งพล่านโกรธกริ้วใครอยู่ ถึงเอ็ดตะโรตะโกนหาองครักษ์เอกเสียงดังไปทั่ว พอพระองค์เดินออกจากห้องแล้ว หญิงสาวก็รีบกระโจนไปยังตู้เสื้อผ้า ควานหาเสื้อผ้าที่พอจะปกปิดร่างกายของเธอได้

โต๊ปสีดำสนิทตัวใหญ่คือเสื้อผ้าที่นีนธาราเลือกมาสวมปกปิดร่างกาย แต่ไม่ทันได้สวมโต๊ปลงไป ประตูห้องบรรทมก็ถูกเปิดอีกครั้ง พร้อมกับเสียงห้วนดุที่ตะโกนถามออกมาราวกับโกรธจัด

“แสดงละครได้เก่งนี่แม่โสเภณีน้อย ก่อนหน้าทำเป็นไร้เดียงสาไม่เคยต้องมือผู้ชาย เมื่อสักครู่ก็แกล้งทำเป็นนอนหลับเหน็ดเหนื่อยจากการโรมรันรัก เจ้าสมควรได้รับรางวัลนักแสดงยอดเยี่ยมจริงๆ”

นีนธาราไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องเปลือยกายอยู่ต่อหน้าชีคคาร์รานส์ ที่ทอดพระเนตรมองราวกับจะเชือดเธอด้วยกายแข็งขึงของพระองค์อีกรอบ

“ฉันไม่ได้แกล้ง ฉันไม่เคยมีคนรัก ไม่เคยทำเอ่อ...แบบนั้นกับใคร แต่ยอมรับว่าแกล้งนอนหลับ ก็เพราะจะหนีไปจากที่นี่”

นีนธาราไม่รู้ตัวเลยว่าคำพูดในประโยคแรกของเธอทำให้ชีคคาร์รานส์ทรงพอพระทัยมาก และพระองค์ก็พิสูจน์ล่วงรู้ด้วยตนเองแล้วว่าหญิงสาวไม่เคยต้องภมรใดมาก่อน

“เจ้าคิดว่าพระราชวังของเราเป็นสถานที่ท่องเที่ยวหรือยังไง นึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไป แต่ขอบอกไว้ก่อนว่าเจ้าจะทำเช่นนั้นไม่ได้แน่”

เจ้าแห่งทะเลทรายผู้อาจหาญทรงย่างเท้าช้าๆ ทว่ามั่นคงหมายมาดเข้าหาร่างอรชร ที่ทำให้พระองค์หลงใหลอยากจมดิ่งดำลึกเข้าไปในดินแดนแห่งความหวานฉ่ำอีกครั้งและอีกครั้ง

“ได้หรือไม่ได้ฉันก็จะทำ หากหาตัวน้องสาวที่ถูกท่านชีคกักขังเจอเมื่อไร ฉันจะออกไปจากที่นี่ และจะเอาตำรวจมาลากคอพระองค์เข้าคุก!”

นีนธาราตวาดกลับ พอชีคคาร์รานส์สืบเท้าเข้า หญิงสาวก็ถอยกรูดทีละก้าว และเพราะโต๊ปของท่านชีค ตัวใหญ่มีความยาวกว่าตัวเธอมาก จึงรุ่มร่ามพันแข้งพันขาไปหมด พอก้าวถอยหลังด้วยความหวาดกลัวระคนร้อนรน จึงเหยียบชายโต๊ปตัวยาวจนหงายหลัง หากไม่ได้พระหัตถ์ใหญ่ของท่านชีคช่วยจับประคองไว้ คงนอนหงายท้องนับดาวนับเดือนอยู่บนพื้นพรมแน่

ชีคคาร์รานส์ดึงร่างบางหอมละมุนมาแนบชิดพระวรกายล่ำสัน ก่อนจะตรัสสั่ง “เก็บเรื่องอื่นไว้ก่อนแม่โสเภณีมือใหม่ เราต้องการให้เจ้ากินยานี่ก่อน”

พอได้ยินคำว่ายา นีนธาราก็เกิดอาการหวาดระแวงขึ้นมาทันที กลัวโดนหลอกให้กินยาปลุกเซ็กส์อีก

“ไม่! ฉันไม่กินยาอะไรทั้งนั้น”

ชีคคาร์รานส์อ่านใจออกว่านีนธารากำลังกลัวอะไร จึงเค้นเสียงสั่งลอดไรฟัน

“กินซะ นี่มันยาคุม! ไม่ใช่ยาปลุกเซ็กส์”

“จะเชื่อได้ยังไงว่าไม่ใช่ยาปลุกเซ็กส์” นีนธาราไม่โง่รับยามาจากใครง่ายๆ อีกแล้ว

“อย่างเจ้าต่อให้กินยาปลุกเซ็กส์หมดทั้งแผง ก็บำเรอรักเราไม่ได้เรื่อง!”

นีนธาราสะอึกหน้าม้าน ราวกับถูกตบหน้าด้วยคำพูดของเจ้าแห่งทะเลทราย

“กินยา! เราไม่ต้องการมีลูกกับโสเภณีชั้นต่ำอย่างเจ้า”

อีกครั้งที่นีนธาธาต้องหน้าม้านเพราะความอับอาย หญิงสาวคว้าเม็ดยาสีชมพูเม็ดเล็กๆ มาจากพระหัตถ์ใหญ่ ดวงตากลมโตจ้องมองพระพักตร์คมเข้มเขม็ง ก่อนจะกระแทกตอบเสียงห้วนจัด

“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ แค่ครั้งเดียว มันไม่ทำให้ท้องได้หรอกค่ะ”

และนีนธาราก็คิดผิดถนัดที่ท้าทายอำนาจอันล้นมือของชีคคาร์รานส์ ด้วยการขัดคำสั่งโยนยาคุมทิ้งลงถังขยะต่อหน้าตาต่อเจ้าแห่งทะเลทราย ที่กำลังโมโหร้ายซะยิ่งกว่าพายุทะเลทราย

พระพักตร์หล่อเหลาของชีคคาร์รานส์แดงก่ำด้วยความกริ้วจัด จนแทบจับนีนธารามาหักคอจิ้มน้ำพริกได้ ที่บังอาจขัดคำสั่งของพระองค์แถมยังเอายาคุมทิ้งด้วย

“หยิบยาขึ้นมากินเดี๋ยวนี้!”

“ไม่! ฉันไม่กิน”

นีนธาราเชิดหน้าขึ้นราวกับนางพญา และนาทีต่อมานางพญาก็ต้องปีกหัก เมื่อชีคคาร์รานส์บีบบ่าเล็กไว้แน่น กระชากให้ร่างบางระหงทรุดกายลงนั่งกับพื้นพรม แล้วกดศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมนุ่มสลวย ให้ใบหน้าชะโงกต่ำเกือบชิดกับขอบถังขยะ ก่อนจะตะคอกสั่งอีกครั้ง

“หยิบยามากิน ก่อนที่เจ้าจะเจ็บตัวไปมากกว่านี้”

ในขณะที่ชีคคาร์รานส์บ้าอำนาจ ป่าเถื่อน ไม่ปราณีใคร นีนธาราก็ดื้อด้าน ต้องการเอาชนะพระองค์มากเท่านั้น

“ไม่! ยังไงฉันก็ไม่กิน ต่อให้ฆ่าให้ตายก็ไม่กิน ท่านชีคไม่อยากมีลูกกับโสเภณีชั้นต่ำใช่ไหมคะ แต่ฉันอยากมีลูกกับท่านชีค!”

“ยังงั้นรึ! เจ้าคิดว่าเจ้าจะเอาชนะเราได้หรือ”

ว่าแล้วก็หยิบยาคุมในถังขยะ ซึ่งยังไม่เปรอะเปื้อนอะไร มาส่งเข้าโอษฐ์ตนเอง จากนั้นก็กระชากร่างบางให้แหงนหน้าสบดวงเนตร พระหัตถ์ใหญ่บีบตรงพวงแก้มเนียมเต็มแรง จนนีนธาราต้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวดและต้องอ้าปากออกในที่สุด ซึ่งก็เป็นการเปิดโอกาสให้ชีคคาร์รานส์ลดโอษฐ์ลงประกบจุมพิตแล้วใช้ชิวหานุ่ม ดันยาคุมเข้าไปในปากของนีนธารา ก่อนจะผนึกจุมพิตดุดันเร่าร้อนจนหญิงสาวรู้สึกปวดระบมไปทั้งเรียวปาก

“จำไว้ว่าโสเภณีอย่างเจ้าไม่มีสิทธิ์ตั้งท้องกับเรา เจ้ามีหน้าที่บำเรอสวาทให้กับเราจนกว่าเราจะพอใจ และเมื่อใดที่เราสะอิดสะเอียนในตัวเจ้าแล้ว เจ้าถึงจะออกไปจากที่นี่ได้”

“ไอ้คนถ่อย ไอ้คนเลว”

นีนธารากางปีกกระโจนหาราวกับนางเสือ ทั้งโกรธทั้งเจ็บแค้นราชนิกุลหนุ่มที่ป่าเถื่อนไม่มีใครเกิน