บทที่ 3

และก่อนจะทันได้คิดหาหนทางอื่น นีนธาราก็เห็นมีรถตู้กลางเก่ากลางใหม่สองคัน แล่นเข้ามาจอดหน้าทางเข้าพระราชวัง จากนั้นคนในรถตู้คันแรกก็ลงมาเจรจากับองครักษ์ร่างยักษ์เจ้าเดิม ที่ปะทะคารมกับเธอเมื่อสักครู่ พอเห็นเช่นนั้น หญิงสาวก็ฉุกคิดได้ว่าจะทำอย่างไรจึงจะลอบเข้าไปในพระราชวังได้

เท้าเล็กไวเท่าความคิด ระหว่างที่องครักษ์ร่างยักษ์กำลังเผลอ หญิงสาวก็รีบวิ่งไปขึ้นบนรถตู้ที่เปิดประตูอ้าไว้ คนในรถตู้ซึ่งล้วนแต่เป็นบรรดาสาวๆ ทั้งนั้น ต่างก็พากันหันมามองด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร เพราะสาวๆ พวกนั้นกำลังใจจดใจจ่อกับราชนิกุลหนุ่มผู้สูงส่งซึ่งกำลังรอคอยพวกเธออยู่

‘ผู้หญิงพวกนี้จะไปไหนกันนะ’

นีนธาราพึมพำถามตัวเองอยู่ในใจ ขณะทำตัวให้กลมกลืนกับสาวๆ พวกนี้ ก็ไม่ลืมลอบสังเกตว่าแต่ละคนนั้นแต่งหน้าทาตามาเป็นอย่างดี เรียกว่าสวยงดงามทุกๆ คนเลยก็ว่าได้

ขณะรถตู้สองคันค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าไปภายในพระราชวัง นีนธาราก็ใจเต้นตึกตักกลัวอยู่ไม่น้อยว่าองครักษ์ร่างยักษ์ จะจับได้ว่าเธอแอบหนีขึ้นมาอยู่บนรถตู้ แต่เมื่อไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ไร้อุปสรรคในการลอบเข้ามาภายในพระราชวัง หญิงสาวก็ลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก และขณะรถตู้เคลื่อนตัวเข้าไปภายในพระราชวังหรูหรา หญิงสาวก็พยายามสังเกตสองข้างทางที่รถตู้กำลังแล่นผ่าน เผื่อจะมีอะไรบอกได้ว่าเป็นสถานที่กักขังของน้องสาวเธอ

พอรถตู้จอดนิ่ง นีนธาราก็กะว่าจะแอบลงจากรถแล้วค่อยๆ เดินตามหาน้องสาว ที่อาจจะถูกซ่อนอยู่ในห้องใดห้องหนึ่ง ภายในพระราชวังใหญ่โตโอ่อ่างดงามหลังนี้ แต่หญิงสาวก็ไม่โอกาสได้ทำตามที่คิด เพราะพอลงจากรถตู้แล้ว เธอและสาวๆ อีกหลายสิบชีวิต ก็ถูกองครักษ์อีกสามนายสั่งให้เดินเข้าไปในห้องๆ หนึ่ง โดยไม่มีโอกาสหลบหนีออกมาได้เลย

“เอาเร็วๆ แต่งตัวกันเร็วๆ เข้า ท่านชีคจะเสด็จแล้ว”

ชายวัยค่อนคนซึ่งเป็นคนเดิม ที่ลงไปเจรจากับองครักษ์ร่างยักษ์ ตะโกนสั่ง

บรรดาสาวๆ ซึ่งต่างก็รีบทำตามคำสั่งโดยไม่มีอิดออด ตรงกันข้ามกลับเผยอาการตื่นเต้น

หัวเราะต่อกระซิกกันอย่างสนุกสนาน

“อ้าว! นี่เธอ เมื่อไรจะแต่งตัวล่ะ คนอื่นๆ เขาแต่งตัวใกล้จะเสร็จแล้วนะ”

ชายคนเดิมหันมาสั่งนีนธารา ซึ่งนั่งนิ่งเป็นตอไม้ ไม่ได้แต่งตัวเหมือนบรรดาสาวๆ ซึ่งแต่ละคนแต่งตัวด้วยชุดนุ่งน้อยห่มน้อย ไม่ว่าจะเป็นข้างบนหรือข้างล่าง ซึ่งขยับกายที ก็เปิดให้เห็นสัดส่วนไปถึงไหนต่อไหน

นีนธาราส่ายหน้าปฏิเสธคำสั่ง แล้วเอ่ยตอบออกมา “คือคุณกำลังเข้าใจผิดค่ะ ฉันไม่ใช่เด็กในสังกัดของคุณนะคะ”

“รำคาญจริงๆ”

ชายวัยค่อนคนสบถลั่นอย่างหัวเสีย นาทีต่อมาชุดนางระบำสีแดงสด ก็ถูกโยนมาอยู่ตรงหน้านีนธารา

“เอ้า เร็วๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าซะ อีกห้านาทีท่านชีคก็เสด็จแล้ว อย่าทำให้พระองค์ทรงกริ้ว ไม่ยังงั้นเธอจะไม่มีหัวไว้ตัดผมอีกต่อไป”

นีนธาราใช้ปลายนิ้วคีบชุดนางระบำสีแดงสดขึ้นมาคลี่ดูด้วยความรังเกียจ หากสวมใส่เสื้อผ้าสองชิ้นที่ตัดเย็บอย่างประหยัดเนื้อผ้า มันคงปกปิดเรือนกายเธอไม่ได้แน่

แต่...เธอจะหนีออกไปจากห้องนี้ได้อย่างไร เมื่อตรงหน้าประตูห้องมีองครักษ์หน้าเหี้ยมยืนเฝ้าอยู่ถึงสองคนด้วยกัน

“บ้าจริงๆ จะหนีไปได้ยังไงนะ”

นีนธาราสบถงึมงำ หงุดหงิดอยู่ไม่น้อย ที่จู่ๆ ก็ต้องตกกระไดพลอยโจน เป็นนางระบำหน้าท้องโดยไม่ตั้งใจ

“สาวๆ แต่งตัวเสร็จแล้วใช่ไหม มายืนเรียงแถวกันเร็ว จะได้เดินเข้าไปรอรับเสด็จท่านชีคในท้องพระโรง”

เสียงตะโกนของชายคนดังกล่าว ทำเอานีนธาราหันรีหันขวาง สีหน้าตื่นตระหนก ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

“อ้าว! นี่เธอ ยังไม่เปลี่ยนชุดอีกหรือยังไง”

คราวนี้เป็นเสียงของผู้หญิงอีกคน ซึ่งมีหน้าที่คอยแต่งตัว แต่งหน้าทาตาให้กับสาวๆ ได้ร้องตะโกนถาม พร้อมกับเดินตรงมาหานีนธาราทันที

“แต่งตัวได้แล้ว ท่านชีคจะเสด็จแล้วรู้ไหม”

“เอ่อ...คุณคะ ฉันไม่ใช่นางระบำหน้าท้อง ฉันแค่แอบหนีขึ้นมาในรถตู้ของพวกคุณเท่านั้นค่ะ”

นีนธาราพยายามบอกความจริงกับหญิงคนนี้ แต่มันก็ไม่เป็นผล เมื่อไม่มีใครฟังเธอเลย

“ช่วยผู้หญิงคนนี้แต่งตัวหน่อย”

สิ้นเสียงคำสั่ง เสื้อผ้าที่นีนธาราสวมใส่ก็ถูกกระชากออกเต็มแรง โดยชายวัยค่อนคนที่ไม่รู้ว่าเข้ามาประชิดตัวเธอตั้งแต่เมื่อไรกัน พอชายคนนี้จะกระชากกางเกงผ้านิ่มของเธอออก จึงรีบบอกอีกฝ่ายเสียงหลง

“ไม่ต้องแล้ว เดี๋ยวฉันแต่งตัวเองก็ได้”

นีนธาธากอดเสื้อไว้แน่น เมื่อมันถูกกระชากจนขาดวิ่น เผยให้เห็นหน้าอกอะร้าอร่าม ขาวผ่องยองใยของเธอทันที

“นี่หล่อน ถอดชุดชั้นในด้วยสิ เธอจะใส่ชุดนางระบำทั้งๆ ที่ยังมีชุดชั้นในอยู่ได้ยังไงกัน”

“ฮ้า! ถอดชุดชั้นใน”

นีนธาราเบิกตาโต ร้องเสียงหลง ไม่ยอมทำตามคำสั่ง แต่พอชายวัยค่อนคนที่กระชากเสื้อผ้าเธอออก ทำท่าจะปรี่มาช่วยถอดชุดให้อีกครั้ง ก็รีบทำตามคำสั่งโดยไม่มีทางเลือก

“โอเค ชั้นจะแต่งตัวเดี๋ยวนี้แหละ”

ขณะเอ่ยบอกเสียงสั่น นีนธาราก็มองหาห้องแต่งตัวที่มิดชิดกว่านี้ ทว่ามันกลับ

ไม่มีเอาซะเลย ห้องที่เธอและสาวๆ ถูกพาเข้ามานั้นเป็นห้องโล่งขนาดใหญ่ มีเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งแค่ไม่กี่ชิ้น แต่สิ่งที่มีอยู่เกือบทุกมุมห้อง หรือจะพูดว่ามีอยู่รอบๆ ห้องก็ไม่ผิด เห็นจะเป็นกระจกเงาขนาดใหญ่มีความสูงเท่าตัวมนุษย์ ซึ่งเก็บไว้ให้บรรดาสาวๆ ได้ส่องดูตัวเองเวลาเปลื้องผ้าแต่งกายด้วยชุดนางระบำสุดวาบหวิว

“ให้ตายเถอะ! ฉันมาทำอะไรที่นี่นะ!”

นีนธาราสบถอย่างหัวเสีย หลับหูหลับตาถอดเสื้อผ้าและชุดชั้นในออก ก่อนจะหยิบชุดนางระบำสีแดงสดมาสวมด้วยมืออันสั่นเทา อับอายจนหน้าแดงซ่าน คิดว่าป่านนี้ทุกคนในห้อง รวมทั้งองครักษ์ที่ยืนเฝ้าอยู่ตรงหน้าประตูคงเห็นเรือนร่างของเธอหมดแล้ว แต่พอเปิดดวงตาขึ้นมองไปรอบๆ ห้อง กลับไม่เห็นมีใครสนใจมองเธอกำลังเปลื้องผ้าแม้แต่คนเดียว ราวกับว่าผู้คนเหล่านี้ชินกับภาพของผู้หญิงแก้ผ้า จนเห็นเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว

“แต่งตัวเสร็จแล้วไปยืนต่อแถวคนสุดท้าย แล้วเอาผ้าปิดหน้าด้วย”

นีนธารารีบทำตามคำสั่งของหญิงคนเดิม ซึ่งมีหน้าที่ดูแลสาวๆ ทั้งหมดในห้องนี้ พอก้าวเดินช้าๆ ราวกับฝีเท้าหนักอึ้งเหลือเกิน มาหยุดยืนต่อท้ายแถวอันยาวเหยียด มีสาวๆ นับรวมแล้วถึงสามสิบคนด้วยกัน และเห็นภาพของตนเองตรงกระจกเงาบานใหญ่ หญิงสาวถึงกับผงะอายหน้าแดงซ่านไปทั้งตัว

ร่างบางระหงอรชรอ้อนแอ้น เคยสวมแต่ชุดสูทดูภูมิฐาน รวบผมที่ยาวนุ่มสลวยเป็นมวยต่ำๆ อยู่ตรงท้ายทอย ให้ดูสมกับตำแหน่งของเลขานุการตรี

แต่ตอนนี้กลับสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นเพียงสองชิ้นเท่านั้น เรือนกายด้านบนมีบิกินี่สีแดงปกปิดอยู่ ส่วนเรือนกายท่อนล่างก็สวมชั้นในแบบบิกินี่มีกระโปรงตัวยาวสีแดงคลุมทับอีกที ทว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพราะชุดของเธอเป็นผ้าซีทรูบางเบา จนสามารถมองเห็นยอดปทุมสีชมพูหวานได้อย่างชัดเจน ส่วนกระโปรงตัวยาวนั้นก็ไม่ได้ดูดีจากกันเท่าไร เพราะมันเป็นผ้าซีทรูและแหวกสูงถึงเอว เวลาก้าวเดินก็มองเห็นต้นขาเนียนได้อย่างชัดเจน

“ธารา! นี่เธอกำลังลดฐานะตัวเองมาเป็นนางระบำหน้าท้อง เป็นโส...”

ถ้อยคำที่เหลือถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ ก่อนเจ้าตัวจะกัดเม้มริมฝีปากไว้แน่น จับต้นชนปลายไม่ถูกว่าทำไมจู่ๆ ถึงได้ก้าวมายืนอยู่ตรงนี้ได้

“สาวๆ รับนี้ไป จำไว้ว่าต้องกินก็ต่อเมื่อถูกท่านชีคเลือกแล้วเท่านั้น”

หญิงวัยค่อนคนที่นีนธารารู้สึกว่าทำหน้าที่ไม่ต่างจากแม่เล้า ได้ยืนยาเม็ดเล็กๆ และสำลีก้อนกลมๆ ให้กับบรรดาสาวๆ

พอได้รับแล้วผู้หญิงเหล่านั้นก็เหมือนจะรู้งานดี ต่างก็พากันหยิบสำลีมาจรดจมูกแล้วพากันสูดดมเข้าปอดลึกๆ สร้างความสงสัยให้กับนีนธาราเป็นอย่างมาก

“เธอ! เอาไปดมซะ แล้วยาเม็ดนี้ให้กินตอนที่ท่านชีคประกาศเลือกเธอ ให้อยู่กับพระองค์ในคืนนี้”

นีนธาราจำใจรับยาและก้อนสำลีกลมๆ มาถือไว้ แต่ไม่ยอมยกขึ้นสูดดมเหมือนบรรดาสาวๆ ทั้งหลายได้ทำกัน แต่พอถูกจ้องมองเขม็งก็จำต้องยกก้อนลำสีมาสูดดมในที่สุด

กลิ่นหอมอ่อนๆ คล้ายดอกไม้นานาพรรณถูกนำมาบดรวมกัน จนเกิดเป็นกลิ่นหอมหวานเอียน ชวนให้หลงใหล ทำเอานีนธารารู้สึกเคลิ้มไปชั่วขณะ

จากนั้นหญิงสาวก็รู้สึกอาการตื่นตัวในร่างกายตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า โดยเฉพาะปทุมอิ่มทั้งสองที่ตั้งชูชัน ยอดปทุมอิ่มดุดันบิกินี่อย่างเห็นได้ชัดเจน แถมยังรู้สึกร้อนผะผ่าวปวดหนึบทั่วดินแดนแห่งความเป็นอิสตรีเพศ จนแทบก้าวขาไม่ออก

“ทำหน้าที่ของตัวเองให้เต็มที่นะสาวๆ และขอให้โชคดีเป็นหนึ่งในสิบ ที่จะถูกท่านชีคเลือกไว้รับใช้ในค่ำคืนนี้”

นีนธาราได้ยินเสียงของหญิงวัยค่อนคน แบบเจ้าหูซ้ายทะลุหูขวา พอบรรดาสาวๆ เริ่มก้าวเดินไปข้างหน้าทีละคน ก็ก้าวตามบ้าง โดยไม่รู้เลยว่ากำลังไปไหนกัน

เพราะหัวสมองเริ่มลอยเคล้งไปกับกลิ่นหอมเอียนๆ ที่สูดดมไปเมื่อสักครู่ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่ามีลูกไฟร้อนๆ วิ่งวนอยู่ทั่วเรือนร่างของเธอ