ตอนที่ 2 ขายศักดิ์ศรี

ตอนที่ 2 ขายศักดิ์ศรี

ปณิตานั่งถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นข้อความของพี่ชมพู่บอกมาว่ามีคนสนใจที่จะซื้อเธอในคืนนี้ แถมเงินจำนวนสามแสนที่พี่ชมพู่ไม่คิดจะหักสักบาทเพราะเห็นใจที่เธอยอมทำแบบนี้เพราะไม่มีทางเลือกในชีวิตถูกโอนเข้ามาในบัญชีเรียบร้อยแล้ว ถึงแม้จะดีใจที่สามารถหาเงินจำนวนนี้ไปช่วยบิดาได้แต่ก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

“ถอยไม่ได้แล้วยัยปลา แค่คืนเดียวทุกอย่างก็จบ แกต้องช่วยครอบครัวของแกจำเอาไว้” เธอทนเห็นพ่อถูกคนรุมทำร้ายไม่ได้จริง ๆ ถึงได้เลือกเส้นทางนี้ ถึงแม้จะเป็นการขายศักดิ์ศรีของเธอก็เถอะ

เมื่อร้องบอกตัวเองออกมา หญิงสาวก็จัดการอาบน้ำอาบท่าก่อนจะแต่งตัวเพื่อที่พี่ชมพู่จะมารับเธอไปยังสถานที่นัดหมาย หญิงสาวมาถึงโรงแรมสุดหรูที่อีกฝ่ายบอกให้เธอมาที่นี่ เธอถามพี่ชมพู่ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แต่พี่ชมพู่บอกว่า บอกไปเธอก็คงไม่รู้จักหรอก อีกอย่างนึงลูกค้าไม่ต้องการที่จะเปิดเผยข้อมูลของตัวเองอะไรมาก แต่พี่ชมพู่ก็บอกว่าลูกค้าคนนี้มีระดับ ไม่ใช่พวกวิปริตอะไรทำนองนั้นเธอจึงพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเดินตามพี่ชมพู่เข้าไปยังในลิฟต์

ทุกการเคลื่อนไหวของลิฟต์มันทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ เต้นสั่นไหวแทบไม่เป็นจังหวะ จนกระทั่งเสียงแจ้งเตือนถึงชั้นที่เธอต้องมาดังขึ้น คนตัวเล็กสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะเดินหน้าต่อ เธอมาขนาดนี้แล้วไม่สามารถถอยหลังได้อีก

“พี่มาส่งได้แค่นี้นะ”

“ขอบคุณนะคะพี่ชมพู่ สำหรับการช่วยเหลือทุกอย่าง”

“ไม่เป็นไร พี่รู้ว่าปลากำลังแย่ เข้าไปเถอะ” เธอพยักหน้าก่อนจะกดรหัสประตูตามคำบอกของพี่ชมพู่ว่ารหัสห้องนี้คืออะไร เพราะโรงแรมแห่งนี้ค่อนข้างที่จะหรูหรามีความปลอดภัยทุกรอบด้าน อย่างน้อยก็เน้นย้ำว่าอีกฝ่ายค่อนข้างมีระดับอย่างที่พี่ชมพู่ว่าเอาไว้ อันที่จริงเธอพอเดาได้อยู่นั่นแหละ ไม่งั้นจะมีใครที่ไหนกล้าใช้เงินซื้อผู้หญิงสามแสนอย่างนี้

ทันทีที่หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องพักสุดหรู เธอก็ขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าภายในห้องเปิดไฟสลัว ๆ เอาไว้ เธอสูดลมหายใจเข้าปอดอีกรอบก่อนจะกวาดสายตามองหาใครอีกคน

“สวัสดีค่ะ” เธอไม่เห็นใครเลยเอ่ยทักทายขึ้นมา แต่แล้วทุกอย่างก็ยังต้องอยู่ในความมืดอยู่ดี จนทำให้คนตัวเล็กรู้สึกประหม่าขึ้นมาอีกครั้ง จนเธอเดินสาวเท้าเข้าไปข้างในห้องให้มากกว่าในตอนแรก

“มาแล้วเหรอ” เสียงเข้มอันคุ้นหูทำเอาคนตัวเล็กชาวาบ เธอจำเสียงนั้นได้เป็นอย่างดี จำกลิ่นน้ำหอมที่กระจายรอบตัวคนตัวสูงได้ เหมือนว่าเขาจะขยับกายเข้ามาใกล้เธอแล้ว

“เจมส์!” พอคนตัวเล็กหันหน้ากลับมาก็ต้องตกใจจนใจเธอตกไปอยู่ที่พื้น ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเพื่อนที่เธอแอบรักยืนอยู่ตรงหน้าเธอในตอนนี้

“หึ แปลกใจเหรอที่เป็นฉัน อันที่จริงควรเป็นฉันมากกว่าไหมที่แปลกใจที่เป็นเธอ”

“ทำไมเจมส์มาอยู่ที่นี่”

“นั่นสิทำไมกัน?” สายตาที่ชายหนุ่มมองมาที่เธอมันเต็มไปด้วยความไม่พอใจ คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น เธอตกใจที่ผู้ชายคนนี้เป็นคนซื้อบริการเธอ จู่ ๆ ก็คิดน้อยใจออกมาที่รับรู้ว่าอีกฝ่ายเรียกใช้บริการผู้หญิงแบบนี้ตลอดเวลา เพราะพี่ชมพู่บอกว่าเป็นลูกค้าเก่าที่เคยจัดหาเด็กไปให้เขา

“…….” ความเงียบปกคลุมห้องสุดหรู คนตัวเล็กก้มหน้าก้มตาลงไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองมาที่ชายหนุ่ม เธอไม่คิดเลยว่าจะมาเจอเขาในสถานการณ์อย่างนี้

“หึ ทำหน้าที่เธอสิ อยากรู้จริง ๆ ว่าสามแสนที่ฉันเสียไปมันจะคุ้มค่ารึเปล่า”

“เจมส์” คนตัวเล็กเรียกชื่อเพื่อนสนิทด้วยหัวใจสั่นไหว จู่ ๆ เบ้าตาของเธอก็ร้อนผ่าวออกมา ทำไมกัน ทำไมต้องเป็นเขา ถ้าเป็นผู้ชายแปลกหน้าคนอื่นเธอจะไม่รู้สึกแย่เท่านี้เลย แต่พอเป็นผู้ชายคนนี้ คนที่เธอรู้จักเขา คนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อน มันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่

“เรียกทำไม บอกตามตรงรู้สึกตกใจเหมือนกันนะที่รู้ว่าเธอทำตัวแบบนี้”

“…….”

“ก็เอาเถอะ เงินมันคงหอมหวาน”

“ไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า” คำพูดและคำดูถูกของชายหนุ่มคนตรงหน้านอกจากจะทำให้เธอรู้สึกแย่แล้ว เธอก็ยังรับรู้ถึงความด้อยค่าจากสายตาของเขาด้วย เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำมันก็ไม่ได้ดีหรอก แต่เขามีสิทธิ์อะไรกันที่จะมาตัดสินเธอแบบนี้

“เหอะ อย่าทำเป็นหน้าบางหน่อยเลย ถามจริงรังเกียจตัวเองไหมที่ทำแบบนี้ ขายตัวเนี่ยนะ คิดอะไรอยู่ฮะปลา!” เขาโมโห โมโหเธอเหลือเกินที่เธอมาทำอะไรแบบนี้ ไม่รู้ว่าทำมากี่ครั้งแล้ว เขาไม่เชื่อคำพูดของชมพู่หรอกว่าเธอขาวใสบริสุทธิ์ยังไม่ผ่านมือใครมา แม่เล้าก็อาจจะพูดเพื่อเสนอขายลูกค้าก็ได้ใครจะรู้กัน

คนตัวเล็กสะดุ้งกับน้ำเสียงของชายหนุ่มที่ตะคอกใส่หน้ากันออกมา เธอเม้มริมฝีปากแน่นดวงตาของเธอมันสั่นเทาไม่น้อยเลย หญิงสาวคิดไตร่ตรองในใจก่อนจะตัดสินใจที่จะยกเลิกทุกอย่าง

“เอาเลขบัญชีมา เราจะโอนเงินคืน” สีหน้าเย้ยหยันของชายหนุ่มเผยออกมา พอเห็นว่าเป็นเขาเธอจะคืนเงินงั้นเหรอ

“หึ สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่เงิน ปกติฉันก็หาที่ระบายอยู่แล้ว ทำหน้าที่ตัวเองซะ”

“ไม่ เราไม่ทำแล้ว”

“แน่ใจว่าไม่ทำ ถ้าไม่ทำตั้งแต่แรกจะขายทำไม หรือว่าพอเห็นว่าเป็นฉันเลยไม่กล้า” คนตัวเล็กอดไม่ได้ที่จะน้ำตาคลอเบ้า เป็นคนอื่นมันคงไม่ยากแบบนี้เลย

“ถ้าเป็นคนอื่นก็คงดีกว่านี้”

“ว่าอะไรนะ!” สิ้นคำพูดของหญิงสาวที่เอ่ยดังออกมา ก็ทำให้ชายหนุ่มไม่พอใจทันที

“เราบอกว่าถ้าเป็นคนอื่นก็คงดีกว่านี้ เราไม่ทำแล้วเจมส์ ก็คิดแค่ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน เอาเลขบัญชีมาเราจะโอนเงินคืน ว้าย!” พอพูดจบประโยคร่างเล็กของหญิงสาวก็ถูกชายหนุ่มเหวี่ยงลงบนเตียงกว้าง การกระทำของจิรภัทรทำให้หญิงสาวตกใจไม่น้อย

อารมณ์หงุดหงิดกับท่าทีของคนตัวเล็กที่เผยออกมาให้เห็นมันทำให้ชายหนุ่มไม่คิดสนใจอะไรเธออีก เขาคิดแค่ว่าซื้อเธอแล้วและเธอก็ต้องบำเรอเขา ไม่ใช่ว่าคืนเงินแล้วจะไปขายให้ใครอื่นอีก

“เจมส์!”

“เธอขายให้ฉันแล้วเพราะงั้นก็ทำหน้าที่ที่ควรจะทำซะ!”

ปณิตาเบิกตาโตกว้างเมื่อถูกมือหนากระชากเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ออกจากร่างกาย เธอตกใจก่อนจะพยายามห้ามปรามเขา อยากให้เขาหยุดทุกอย่างก่อนที่มันจะแย่มากไปกว่านี้ ถ้าขืนปล่อยให้เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้น ทุกอย่างต้องแย่แน่ ๆ เธอคงมองหน้าเขาไม่ติด แค่นี้เขาก็แทบรังเกียจกับสิ่งที่เธอทำ ในแววตาดุดันและไม่พอใจของชายหนุ่มในยามที่มองมาที่เธอมันทำให้เธอเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน

“ไม่นะ อย่านะเจมส์ เราไม่ขายแล้ว”

“เธอไม่มีสิทธิ์ยกเลิก!” ชายหนุ่มพูดจบก็ก้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอของหญิงสาวอย่างรุนแรง เพียงแค่คิดว่าร่างกายของเพื่อนสนิทคนนี้ตกเป็นของผู้ชายหลายต่อหลายคนเขาก็ยิ่งหงุดหงิด นึกแปลกใจเหมือนกันที่เมื่อก่อนชมพู่ไม่เคยมาเสนอเธอให้กับเขา ถ้าไม่ใช่ว่ามีคนอื่นซื้อตัดหน้าก็แปลว่าเธอเพิ่งรับงานนี้จริง ๆ แต่ข้อหลังมันเชื่อได้ยากเกินไป ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนจะมาขายตัว ขายศักดิ์ศรีของตัวเอง

“อ๊ะ ไม่นะ เจมส์หยุดนะเราบอกว่าไม่ทำแล้วไง หยุด!” ปณิตารู้สึกเจ็บไปทั่วตัว ยิ่งยามที่ชายหนุ่มขบเม้มลำคอของเธอมันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเจ็บ เธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน คิดว่ามันจะอ่อนโยนกว่านี้แต่สิ่งที่ชายหนุ่มทำมันไม่ใช่แบบนั้นเลย เขาทั้งทำรุนแรง ทั้งเอาแต่ใจจนเธอเจ็บไปทั่วร่างกายแล้ว

“คิดอยากขายตัวก็อย่าพูดมาก มันเป็นสิ่งที่เธอต้องบริการไม่ใช่รึไง!” เขาหงุดหงิดจึงควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่และก็ไม่คิดที่จะเบามือด้วยเพราะต้องการทำให้ผู้หญิงคนนี้ได้จำว่าไม่ควรมาทำอะไรแบบนี้อีก

ปณิตาน้ำตาซึม เธอรับรู้ว่าร่างกายในตอนนี้ของเธอถูกเขาจัดการเสื้อผ้าไปหมดแล้ว ความหนาวเย็นส่งผลให้ร่างเล็กสั่นสะท้านไปหมด เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น แทบไม่กล้ามองหน้าของอีกฝ่ายที่กำลังจ้องมองร่างกายของเธออยู่ เขาคิดอะไรเธอไม่อาจรู้ได้ แต่ที่แน่ ๆ คงไม่ใช่เรื่องดีหรอก เพราะเธอเห็นแววตาดูถูกออกมาจากผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่เธอแอบรัก ได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกนั้นเอาไว้ให้ลึกสุดใจเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธและมองหน้ากันไม่ติด แต่ท้ายที่สุดทุกอย่างก็กลายมาเป็นแบบนี้มันทำให้เธอเครียดไม่น้อยเลย

“เสียใจมากงั้นเหรอที่เป็นฉัน”

“ใช่ เราเสียใจมากที่เป็นเจมส์” ชายหนุ่มยกมุมปากก่อนจะมองหญิงสาวด้วยแววตาเย้ยหยัน รังเกียจมากใช่ไหม ดี เขาจะทำให้เธอคลานลงจากเตียงเลยคอยดู