บทที่ 5 : หาเรื่อง

ตั้งแต่ที่อลิซย้ายเข้ามาในบ้านหลังนี้ เธอพยายามปรับตัวให้ชินกับที่นี่ แต่ก็ไม่ชินสักทีเพราะเธอได้แต่หมกตัวอยู่แต่ในห้อง จะออกนอกห้องก็เมื่อตอนถึงเวลาทานข้าว เพราะนอกจากเนตรนภาแล้วเธอก็ไม่รู้จักหรือสนิทกับใครเลย เธอจึงไม่กล้าออกจากห้องไปวุ่นวายข้างนอก

…ตั้งแต่วันนั้น ที่อคิณออกจากบ้านไปเขาก็ยังไม่กลับมา จนถึงวันนี้ก็เป็นเวลาเกือบหนึ่งสัปดาห์แล้ว…

ทันใดนั้นอลิซก็ได้ยินเสียงรถสปอร์ตคันหรูสีดำ แล่นเข้ามาในบ้านอย่างเร็ว เธอแอบส่องตรงหน้าต่างดูและสังเกตเห็นชายหนุ่มที่กำลังลงจากรถอย่างทุลักทุเลด้วยท่าทางมึนเมา

เมื่อชายหนุ่มลงจากรถทันทีสายตาของเขาสะดุดเข้ากับอลิซที่แอบมองอยู่ด้านบนห้อง ทำให้อคิณจ้องมองอลิซเหมือนจะกินเข้าไปทั้งตัว เธอสังเกตมือของเขาที่กำหมัดแน่น และทำให้เธอรีบหลบและปิดม่านในทันที

"น่ากลัวจัง…" อลิซพึมพำ มือทาบที่หน้าอก ด้วยอาการระแวงและตัวสั่น

จู่ๆเสียงเท้าเดินมาหยุดตรงหน้าห้องอลิซ และไม่กี่วินาทีต่อมา ประตูห้องของเธอได้ถูกเปิดออก พร้อมกับอคิณเดินเข้ามาจู่โจมอลิซแบบไม่ทันตั้งตัว!!!

"พี่อคิณ!!!" อลิซพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ

"จำได้ว่าฉันเป็นลูกคนเดียว ไม่มีน้องสาว" อคิณตวาดใส่อลิซ และเธอก็ได้กลิ่นแอลกอฮอล์เบาๆจากตัวของชายหนุ่ม

"ลิซขอโทษค่ะพี่อคิ…คุณอคิณ" อลิซพูดพร้อมกับจะยกมือขอโทษ แต่ร่างของเธอถูกอคิณดันติดผนังห้อง

"อะ อ๋อยยย ละละลิซเจ็บบบ…" อลิซพยายามดันร่างอคิณออกห่าง แต่ด้วยแรงที่มีแค่นั้นก็ไม่เป็นผล ทำให้ชายหนุ่มใช้มือหนาบีบที่ต้นแขนทั้งสองข้างของร่างบางอย่างแรง กระดูกแทบจะหัก

"จำไว้นะว่าสิ่งที่เธอกับแม่ของเธอทำกับแม่ฉัน มันสาหัสเกินที่แม่ของฉันจะรับไหว …และฉันจะทำทุกอย่างให้ชีวิตของเธอกับแม่เธอไม่มีความสุข…"

"คะ คะ คุณอคิณ…" อลิซตัวสั่น สีหน้าเริ่มซีดด้วยความกลัว

ชายหนุ่มค่อยๆขยับเข้ามาใกล้และกระซิบข้างหูของร่างบางอย่างเบาๆ

"ฉันจะทำให้เธอสองคนอยู่ในบ้านนี้เหมือนตายทั้งเป็น …จนหาทางกลับซ่องเน่าๆของพวกเธอไม่ถูกเลยหล่ะ หึ" อคิณยิ้มเย้ยที่มุมปาก ว่าจบก็ปล่อยมือจากตัวอลิซ และเอามือตัวเองมาเช็ดกางเกง "สกปรก…"

สิ้นเสียงของอคิณ ร่างหนาของชายหนุ่มค่อยจางหายไปที่ประตูห้อง ความเงียบในห้องเข้าครอบงำหญิงสาว จนได้ยินเสียงหัวใจของเธอ เธอทรุดตัวนั่งลงพื้น เหมือนกับคนหมดเรี่ยวแรง เธอพยายามตั้งคำถามมากมายเพื่อที่จะถามเนตรนภา ว่าเนตรนภาไปทำเรื่องอะไรไว้ อคิณถึงเกิดไม่พอใจเธอสองคนเอามากขนาดนี้

07:30 น.

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"อลิซจ๋า"

"..."

"อลิซ!!"

"..."

"แย่จริง ตื่นสายแบบนี้ได้ยังไง!"

.

.

เนตรนภาบ่นพึมพำ พร้อมเปิดประตูเดินเข้าห้องอลิซทันที

"ยัยอลิซ!!!" เนตรนภาตะโกนเรียกอลิซ ทำให้เธอสะดุ้งตื่นลืมตาเพราะตกใจกับเสียง

"แม่…" อลิซพยายามดันร่างตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง และจับที่แขนตัวเองเหมือนกำลังระบม

"ไม่สบายหรออลิซ ทำไมหน้าซีดแบบนี้" เนตรนภามองหน้าอลิซแล้วตกใจ เอามือมาทาบวางที่หน้าผากอลิซเพื่อดูว่ามีไข้หรือเปล่า

อลิซดูหน้าซีด และอิดโรย อาจจะเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนที่ทำให้เธอช็อคและหมดแรง แต่เธอก็ไม่ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นของเธอกับอคิณเมื่อคืนนี้ให้เนตรนภารับรู้

"เปล่าค่ะแม่ คือลิซนอนดึกไปหน่อย เลยเพลียๆค่ะ" อลิซตอบปัด เพื่อไม่ให้เนตรนภาสงสัย

"แม่เคาะเรียกตั้งนานไม่ตอบ เลยคิดว่าลูกเป็นอะไร"

"ไม่เป็นไรค่ะ แม่ลงไปทานข้าวก่อนเลยนะคะเดี๋ยวลิซตามลงไป"

"ไหวหรอสภาพนี้ จะให้พวกคนใช้เอาข้าวขึ้นมาให้กินที่นี่ดีกว่ามั้ย"

"อย่าลำบากแม่บ้านเลยนะคะ ยังไงลิซไหวเดี๋ยวลิซลงไปทานค่ะ"

"อะ อะ แล้วแต่ ถ้าไม่ไหวก็นอนพักนะ เดี๋ยวไม่สบายเอา …ทีหลังอย่านอนดึกแบบนี้อีกนะ ถ้าคุณธนารู้จะเสียคะแนน เอาใจคุณธนาหน่อยเพื่อเขาจะแบ่งสมบัติจากลูกชายเขามาให้แกบ้าง" เนตรนภาพูดไปยิ้มไป ตัดภาพมาที่อลิซไม่ตอบเนตรนภา แต่ส่งยิ้มเจือนๆ

"เดี๋ยวแม่จะรายงานคุณธนาแล้วกันว่าแกป่วย ขอนอนพัก" เนตรนภาพูดจบกำลังจะเดินออกจากห้อง แต่ก็หันมาพูดกับอลิซ

"เอ้ออ วันนี้คุณชายอคิณลงมาดื่มกาแฟแต่เช้า ดูอารมณ์ดีแปลกๆ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้" เมื่ออลิซได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วล้มตัวนอน

…ห้องอาหาร…

เนตรนภาเดินเข้ามาและเห็นพ่อลูกกำลังคุยกันอยู่ จึงพูดตัดบทสนทนาทั้งคู่

"อ้าววว คุณชายอคิณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" เนตรนภาแกล้งถามอคิณ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว

"..." ชายหนุ่มได้ยินแต่ทำเป็นไม่ตอบและไม่สนใจ จึงตักข้าวเข้าปากต่อ เนตรนภากลัวตัวเองเสียหน้าเลยพูดต่อ

"ต้องขอโทษสองหนุ่มนะคะที่ให้รอนาน" เนตรนภายิ้มร่าเริง

"หึ" อคิณถบส

"อ่าวแล้วหนูอลิซละคุณเนตร" ธนาถาม

"อ้อวันนี้อลิซเขา…"

"มาช้าทุกครั้ง ทีหลังก็ไปนั่งกินกับพวกแม่บ้านที่ห้องครัวเลยนะ จึงจะสมฐานะ" อคิณพูดแทรกขึ้นระหว่างที่เนตรนภากำลังพูด

"คุณชายอคิณคะ คือวันนี้อลิซไม่สบายเลยขอนอนพักอยู่บนห้องหน่ะค่ะ" เนตรนภาพูดเน้นเสียง

"สำออยหล่ะสิไม่ว่า สงสัยเมื่อคืนคงจะหนักมือไปหน่อย" อคิณพูดด้วยน้ำเสียงชวนให้เนตรนภากับธนาอยากรู้เรื่องราวต่อ

"นี่คุณอคิณกับอลิซทำอะไรกันหรอคะ!?" เนตรนภาทำเป็นตกใจแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ โวยวายเปล่งเสียงใส่อคิณด้วยความอยากรู้

"ใจเย็นสิ…แค่เริ่มต้นเอง อย่าโวยวายถ้าลูกของเธอยังไม่ตาย" อคิณทิ้งช้อนตักข้าว ยกตูดเดินออกไปจากโต๊ะอาหาร ทำให้เนตรนภาไม่พอใจและหันมองธนาเพื่อให้เขาจัดการอคิณต่อ

"หยุดนะอคิณ…มาคุยให้รู้เรื่องก่อน แกหมายความว่ายังไง!!" ธนาซักถาม

อคิณไม่ตอบ และเดินออกจากห้องอาหารไป ธนากำลังจะเดินตาม แต่โดนเนตรนภาแกล้งล้มต่อหน้า

"คุณคะ ไม่ต้องค่ะคุณ อ๋อยยย~" เนตรนภาแกล้งทำเป็นล้มลง เพื่อเรียกร้องความสนใจจากธนา แต่ภายในใจเนตรนภาได้มีแผนการที่จะจับอลิซให้อ่อยอคิณและทำให้อคิณหลงรัก เพื่อที่จะได้บังคับอคิณได้อยู่หมัดเหมือนกับธนาในตอนนี้

.

.

"คุณเป็นยังไงบ้างครับ" ธนาถามด้วยความเป็นห่วง

"ดีขึ้นแล้วค่ะ คุณอย่าไปว่าอะไรคุณอคิณเลยนะคะ ลูกเราสองคนปล่อยให้เขาทำความรู้จักกันเองแบบนี้เถอะนะคะ"

"ผมกลัวก็แต่อคิณจะรังแกหนูอลิซมากกว่า ดูอคิณเอาแต่ใจขนาดนั้น" ธนาพูดพร้อมส่ายหน้า

เนตรนภายิ้มแบบคนกำลังมีแผนการ…