2.คนเฮงซวย

“ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ฟังก่อน” ใบหยกอยากอธิบายให้คนมาดเข้มเข้าใจ แต่พอผ้าห่มซึ่งคลุมร่างมีบริบูรณ์ถูกมือใหญ่ของบอดีการ์ดดึงออก ทุกอย่างพลันประจักษ์ต่อทุกสายตา

ภายใต้ผ้าห่มผืนบาง มีบริบูรณ์สวมเพียงกางเกงชั้นในสีขาวขนาดพอดีตัว พอคนหล่อเหลาปานเทพบุตรเห็นภาพนั้นเข้า ก็สาดคำพูดเผ็ดร้อนใส่ใบหยกอีกชุดใหญ่

“...ถ้าเธอคิดจะเรียกร้องอะไรจากรัตนทองธาร หยุดความคิดโง่เง่านั้นซะ มันไม่มีทางเป็นไปได้ เจ้านายมีค่ามากกว่าจะลดตัวมาอยู่กับเธอ ไม่ได้ดูถูกนะ แต่เรามันคนละชั้น!” เขาระบายลมหายใจร้อนๆ อย่างระอา แล้วหันไปสั่งคนติดตามร่างใหญ่ยักษ์ด้วยความฉุนเฉียว

“ถ้าเจ้านายดื้อนัก ฉันอนุญาตให้ซัดสักหมัดสองหมัด แล้วนั่นอุจาดตาจริงๆ รีบหาอะไรให้มันใส่เสียที นี่คงเมาจนไม่ได้สติ ถึงปล่อยให้แม่คนนี้นอนกกนอนกอดทั้งคืน น่าสมเพชจริง ดูสิ ตัวซีด ตัวเหลืองไปหมดแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดกล่าวหาร้ายแรงของชายหนุ่มเต็มสองหู เส้นความอดทนของใบหยกก็ขาดผึง

“ไอ้บ้า! บุกรุกยังไม่พอ ยังมามั่วนิ่ม กล่าวหาฉันเสียๆ หายๆ อีก ออกไปเลยนะ ก่อนที่ฉันจะมีน้ำโห!” หญิงสาวกางเล็บขู่ อยากลงไม้ลงมือข่วนหน้าหล่อเหลาของชายตรงหน้าให้ลายพร้อยสนองความคับแค้นใจ

“บุกรุก!?” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงชวนหมั่นไส้ ริมฝีปากบางสีสดยกยิ้มเหยียดหยาม

“แหงละ พังประตูเข้ามาอย่างนี้ จะให้ฉันคิดยังไงยะ” ใบหยกเดือดปุด

“ถ้าไม่อยากเจ็บตัว อย่ามาขวางทางฉัน ไม่เอาเรื่องเธอก็บุญเท่าไรแล้ว ใช้สมองส่วนไหนคิด ถึงกล้าทำเรื่องน่าละอายแบบนี้ ฉันรู้ทันหรอกน่า...นี่คงคิดรวบหัวรวบหางเจ้านายสิท่า”

“เลวที่สุด พูดจาพล่อยๆ อย่างนี้ฉันเสียหายนะ!” ใบหน้าเธอแดงก่ำ ใจเดือดพล่าน ซึ่งขณะนั้น ‘ของกลาง’ เอ๊ย...‘คนกลาง’ กำลังถูกชายสองคนพาตัวออกจากห้องผู้ต้องหา

“ทำอะไรลงไปเตรียมตัวรับผิดชอบให้ดี”

สีหน้าสีตาบวกความกราดเกรี้ยวของชายหนุ่ม ทำให้เธอเอะใจพิกล คิดเลยเถิดว่าเขาอาจเป็นคู่ขามีบริบูรณ์!!

ใบหยกปะติดปะต่อเรื่องราวในหัวเร็วจี๋ เธอจำผู้ชายคนนี้ได้แล้ว เขาคือรองกรรมการผู้จัดการบริษัทรัตนทองธารกรุ๊ป หลายวันก่อนหญิงสาวถูกเรียกตัวไปสัมภาษณ์งานที่นั่น และไม่ทันจะทราบผลก็มีเหตุให้ต้องเผ่นออกมาเสียก่อน

“นี่คุณ เปิดหูทั้งสองข้างแล้วตั้งใจฟังซะ ฉันกับเจ้านายไม่ได้นัดมา ‘จู้ฮุกกรูกัน’ เพื่อนฉันมีปัญหานิดหน่อยเลยต้องพึ่งแอลกอฮอล์ย้อมใจ ว่าแต่คุณเถอะเป็นอะไรกับเจ้านาย ถึงเหวี่ยงจัดผิดมนุษย์ขนาดนี้ อ๊ะๆ...หรือว่าจะเป็น” หญิงสาวชี้หน้าล้อเลียนเขา ก่อนจะหลุดเสียงหัวเราะขำกิ๊กออกมา

“เฮ้ย...เธอหมายความว่าไง” มาดขรึมถูกแทนที่ด้วยความโกรธ ดวงหน้าขาวซับสีแดงจัด ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรง

“ฮิฮะ นังหยกเอ๊ย ซื้อหวยทำไมไม่แม่นอย่างนี้ โป๊ะเชะแล้วค่า คุณเป็นคู่ขาเจ้านายจริงๆ ด้วย ไม่ต้องอายหรอก ฉันรับได้ เพื่อนฉันหล่อลากดิน...แท่งทองน่าเซี้ยะปานนี้” เธอไม่อยากรู้ด้วยซ้ำว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นอะไรกับมีบริบูรณ์ หากการได้ยั่วแหย่เขาทำให้หล่อนหายคันปาก

ชายหนุ่มโกรธจัดจนแทบจะกระชากตัวหญิงสาวมาบีบคอหวังให้สิ้นลมหายใจ

“มิน่าเจ้านายถึงได้หนีหัวซุกหัวซุนมาพึ่งนังหยก พิโธ่พิถัง...เป็นใครคงขยาด กะเทยแอ๊บแมนพันธุ์

กอริล่า อ๊าย! พูดแล้วขนแขนสแตนอัพ!”

“ฮึ ในหัวคิดแต่เรื่องปัญญาอ่อน ไม่รู้อะไร ก็หัดหุบปากเอาไว้ดีกว่า” เขาพูดรัวเร็ว ส่อพิรุธจนอีกฝ่ายหัวเราะตัวงอหาย

“อูย...เรื่องจริงใช่มั้ยคะ ถึงแอ๊บแมนไม่อยู่ ฮิ้ว...”

“เพ้อเจ้อ เตือนไว้เลยนะ ถ้าเจ้านายเป็นอะไรแม้แต่ปลายเล็บ ฉันจะเล่นงานเธอให้หนัก ข้อหาข่มขืน ถึงเป็นผู้หญิงก็ไม่มีข้อยกเว้น!”

“หา!!” ใบหยกตาโต นายคนนี้คงสมองกลับกระมัง ถึงโบ้ยข้อหาพรรค์นี้ให้เธอ

“ข่มขืน...ตายละ เอาหัวแม่โป้งนิ้วเท้าคิดหรือไง ฉันเป็นผู้หญิง ควรเรียกร้องค่าเสียหายมากกว่า ผู้ชายของคุณย่องมาหาถึงที่ อย่างว่า ของแท้ยังไงย่อมน่าพิสมัยกว่าการขุดทองประตูหลัง!” พอได้ที เธอก็ยั่วแหย่ไม่มียั้ง

“ปากไม่มีหูรูด พูดด้วยคงไม่มีประโยชน์ คนอย่างเธอมันก็แค่...” เขาเอ่ยเสียงหยัน สายตามองประเมินหล่อนราวกับเป็นสินค้าแบกะดิน!

“คนทุเรศ! ออกไปเลย คอยดูแม่จะแจ้งตำรวจจับให้หมดทุกคน” ใบหยกอารมณ์พลุ่งพล่าน หูอื้อ ตาลายมองคนตรงหน้าเป็นมดตัวเล็กตัวน้อย อยากบี้ให้เละคาเท้า

“หึ! เก่งขนาดนั้นเชียว แต่ก่อนจะแจ้งตำรวจจับใคร ฉันว่าเธอจัดการตัวเองก่อนดีมั้ยสภาพ ‘ไก่กุ๊กๆ’ แบบนี้ ใครจะเชื่อ”

รอยยิ้มน่าเกลียดผุดบนดวงหน้าขาวจัด และคำพูดเขาทำให้ใบหยกรู้สึกตัวในตอนนั้น

...หลังจากเก็บกวาดห้องเรียบร้อยแล้ว เธอก็ลงไปปั่นแห้งเสื้อผ้าให้มีบริบูรณ์ที่เครื่องซักผ้าด้านล่าง ก่อนกลับมาตากที่ระเบียงหลังห้อง ด้วยเหนื่อยและเพลียจัดจึงรีบอาบน้ำ อาบเสร็จก็คว้าเสื้อสายเดี่ยวตัวเก่งกับกางเกงขาสั้นมาสวม จากนั้นจึงมานั่งเขียนบันทึกประจำวัน แต่เขียนได้เพียงประเดี๋ยวก็ผล็อยหลับบนโซฟา ก่อนจะตื่นมาพบกับเหตุการณ์สุดระทึก

ยามนี้สารรูปเธอจึงไม่ต่างจากสก๊อยก๋ากั่น ผมยาวซึ่งผูกไว้เป็นแกะสองข้างพันกันยุ่งเหยิง ดวงหน้าขาวผ่องเป็นผีบ่อน้ำจากผงขัดหน้า ที่ขายหน้าที่สุดก็คือเธอ ‘โนบรา’ ไม่ได้สวมเสื้อชั้นใน ภูเขาขนาดย่อมสองลูกซึ่งอะร้าอร่ามจึงชี้หน้าชายหนุ่มเต็มตา แต่เขากลับเบ้ปากให้เธอราวกับเห็นเป็นของแสลง!