ตอนที่ 5 มาพักใจ

เย็นวันนั้นหลังจากซินซินปิดร้านเรียบร้อยก็กลับเข้าบ้านตามปกติ แต่ก็ต้องแปลกใจที่ชายหนุ่มทำกับข้าวรอเธอเรียบร้อยแล้ว

“มา ผมรอคุณอยู่”

“เอ่อ ค่ะ”

หญิงสาวนั่งลงที่เก้าอี้ตามแรงดึงของเขา ที่ลุกขึ้นจากโซฟามาดึงแขนเธอตอนที่เห็นว่าเธอเดินเข้ามาในบ้าน

“ไม่รู้จะถูกปากคุณหรือเปล่านะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกินได้หมดค่ะ”

“หลังกินข้าวเสร็จไปนั่งเล่นเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ”

“นั่งเล่นเหรอคะ”

“ครับ พอดีเมื่อคืนเครื่องดื่มยังไม่หมดน่ะ”

“อ๋อ ค่ะ” หญิงสาวหัวเราะเบาๆก่อนจะพากันลงมือจัดการมื้อเย็นฝีมือของเฉินซื่อซี

หลังจากกินข้าวเสร็จ ซินซินขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เฉินซื่อซีจึงจัดการยกเครื่องดื่มและแก้วออกมารอหญิงสาวที่หน้าบ้าน

เขามองบรรยากาศรอบๆอย่างสบายใจ ใบหน้าหล่อเหล่าหันไปมองหญิงสาวตัวเล็กเมื่อโซฟาข้างๆยุบลง พร้อมกับส่งแก้วเครื่องดื่มให้

“ขอบคุณค่ะ”

สายตาดุกวาดมองเสื้อผ้าที่หญิงสาวสวมใส่ เธอเป็นหญิงสาวที่ตัวเล็กสำหรับเขา สูงราว 160 เซนติเมตร ซึ่งก็คงเป็นมาตรฐานของหญิงสาวทั่วไป แต่สิ่งที่ทำให้เธอดูน่ามองคือผิวของเธอ มันขาวจนดูเหมือนเธอมีแสงสาดส่องตลอดเวลา

“ยุงไม่กัดเหรอคุณ”

“เอ่อ ไม่หรอกค่ะ ฉันจุดไล่ยุงเอาไว้ตั้งแต่ตอนเข้ามาแล้ว”

ชายหนุ่มกวาดสายตามองขาเรียวสวย หญิงสาวใส่กางเกงเกงขาสั้นกับเสื้อนอนออกมานั่งกับเขา เฉินซื่อซีลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอน หยิบผ้าห่มผืนเล็กในตู้ที่เขาเปิดเจอเอาออกมากางออกคลุมขาของหญิงสาวเอาไว้

“เอ่อ ขอบคุณค่ะ” ซินซินอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะยกเครื่องดื่มขึ้นจิบเพื่อกลบอาการตกใจปนตื่นเต้น

ทั้งเขาและเธอพูดคุยกันพร้อมกับดื่มเครื่องดื่มไปเรื่อยๆ จนกระทั่งดึก ซินซินเริ่มมีอาการมึนแล้วด้วยความที่เธอนอนดึกมาหลายคืน จึงเหมือนจะหลับเต็มที

“คุณ ฉันขอเข้าบ้านก่อนได้ไหม ฉันง่วงมากเลยตอนนี้ เหมือนจะเริ่มเมาแล้วด้วย”

“คุณก็หลับตรงนี้เลย”

“ห๊ะ”

คนตัวเล็กหน้าเหวอ หันมองใบหน้าเขาสีหน้าไม่เข้าใจ เฉินซื่อซีหัวเราะเอ็นดู ก่อนจะโอบให้หญิงสาวเอนกายพิงเขาเอาไว้

“วันนี้ผมอนุญาต ช่วยอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อย”

“คุณ…..มาทำอะไรที่ประเทศไทยกันแน่” ด้วยความเมาบวกกับความง่วงนอนจึงทำให้หญิงสาวเลือกที่จะถามเขาออกไปแบบไม่ได้คิดอะไร

“ผม…..มาพักใจ ผมผ่านความเจ็บปวดหนักหนาสาหัสมาจนไม่สามารถที่จะอดทนทำเป็นเฉยต่อได้ เป็นช่วงเวลาที่ผมไม่มีงานพอดี เลยมาที่นี่เพื่อพักผ่อน แล้วบังเอิญได้มาเจอคุณ”

“งั้นก็พักผ่อนให้เต็มที่นะคะ ฉันจะไม่รบกวนเรื่องส่วนตัวหรือเวลาส่วนตัวของคุณหรอก” ซินซินบอกเสียงอู้อี้หลังจากได้ยินสิ่งที่เขาบอกเธอ

“…..ถ้าเป็นคุณก็ไม่เป็นอะไรนะ”

ไร้เสียงตอบรับ ชายหนุ่มหันหน้ามามองคนข้างกายก็เห็นว่าเธอหลับไปแล้ว รอยยิ้มเอ็นดูผุดขึ้นบนใบหน้า ก่อนที่ร่างสูงจะขยับกายให้หญิงสาวนอนลงกับโซฟาแล้วก้มลงอุ้มร่างเล็กที่เบาจนแทบจะปลิวเดินเข้าบ้านไป

เมื่อเดินเข้ามาในบ้านเขากำลังลังเลว่าจะเปิดประตูห้องนอนให้หญิงสาวยังไง ก็พอดีกับที่เห็นว่าเธอปิดประตูห้องนอนไม่สนิทจึงใช้แผ่นหลังดันประตูให้เปิดออกแล้วก้าวเข้าไป วางร่างเล็กบนเตียงอย่างเบามือ

“คุณควรจะระวังตัวมากกว่านี้นะ”

ใบหน้าหล่อเหลาหันมองไปรอบๆห้อง แล้วหันหลังเดินออกจากห้องไปโดยไม่ลืมกดล็อกประตูห้องนอน

ร่างสูงก้าวยาวๆออกมานั่งดื่มต่อคนเดียว เขาเพิ่งผ่านการเลิกรามา จึงตั้งใจมาพักกายผ่อนใจ แต่บังเอิญได้มาเจอที่นี่ มาเจอหญิงสาวตัวเล็ก รอยยิ้มผุดขึ้นเมื่อนึกถึงเจ้าของบ้าน มือใหญ่หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบพลางจิบเครื่องดื่ม สายตาเหม่อมองออกไป

“อื้มมม”

หญิงสาวตื่นขึ้นมาด้วยความปวดเมื่อย เธอไม่ได้ดื่มนานมากแล้ว แล้วนี่เธอดื่ม 2 วันติด เธอเลยรู้สึกเหมือนปวดศีรษะเล็กน้อย ดวงตากลมโตกระพริบขับไล่ความง่วง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเธอนั่งดื่มกับเขาอยู่ข้างนอกก่อนที่ภาพจะตัด

เมื่อนึกขึ้นได้ร่างบางก็กระเด้งตัวลุกขึ้นเปิดประตูเดินออกมาจากห้องนอน สายตากวาดมองหาร่างสูงเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้เมาหลับอยู่หน้าบ้าน เมื่อเห็นประตูบ้านปิดสนิทตามปกติก็โล่งใจ ก้าวเท้าเล็กเข้าไปในครัวเพื่อไปเปิดประตูหลังบ้านเพื่อให้ลมเย็นยามเช้าพัดผ่าน

วันนี้วันพุธ เป็นวันที่เธอจะหยุดทุกอาทิตย์เพื่อทำเค้กทำขนมใหม่ นอกเสียจากว่ามีอะไรหมดก่อนเธอก็จะทำตอนกลางคืนเพื่อเอาไว้ขายในวันถัดไป

“อาบน้ำก่อนดีกว่าค่อยมาดูของ” คนตัวเล็กพึมพำกับตัวเองเบาๆตามประสาคนเคยชินกับการอยู่คนเดียว ก่อนจะหมุนตัวเพื่อกลับเข้าห้องนอน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อสายตามองเห็นร่างสูงที่ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นยืนพิงประตูมองเธออยู่

“คุณตื่นเช้าจัง”

“ตื่นมาดูของน่ะค่ะ วันนี้ฉันต้องทำขนม”

“หืม วันนี้คุณไม่เปิดร้านเหรอ”

“ค่ะ วันหยุดประจำสัปดาห์น่ะค่ะ”

ใบหน้าหล่อเหลาพยักหน้ารับรู้สิ่งที่เธอบอก เขากวาดตามองใบหน้าสวยหวานยามตื่นนอน เขาสงสัยมาตลอดว่าใบหน้าของเธอได้แต่งแต้มเครื่องสำอางหรือเปล่า แต่ตอนนี้เขารู้แล้ว ว่าหญิงสาวแทบไม่ได้แต่งแต้มอะไรบนใบหน้าเลย ใบหน้าเล็กขาวเนียนใส แก้มป่องอมชมพูนิดๆเพราะผิวของเธอขาวจัด ดวงตากลมโต ขนตายาวงอนเป็นแพแม้แต่ตอนตื่นนอน ซินซินเอียงคอแล้วมองเขาด้วยความสงสัย ตอนนี้เขาจ้องเธอนิ่งโดยไม่ได้พูดอะไร