ตอนที่ 6 เลขาคนใหม่ (2)

หลังจากที่ร่างบางเอ่ยออกไปแบบนั้นก็ทำให้สตีเฟ่นส์มองเธอเปลี่ยนไป เธอมีคุณสมบัติที่เขาต้องการจริงๆนั่นคือมาเพื่อทำงานอย่างหนักให้กับบริษัทเขา ถึงแม้ว่าเขาจะถูกชะตากับเธอ รู้สึกชอบตั้งแต่แรกเห็นแต่เธอคือของต้องห้ามเพราะมีหน้าที่เป็นแค่เลขา

" อีกอย่างที่ผมจะบอกคุณนะ ทุกครั้งที่มีแขกจะเข้ามาหาผมไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคุณต้องรอให้ผมอนุญาตก่อนเท่านั้น " 

ร่างสูงที่พูดออกไปแบบนั้นเพราะเลขาคนก่อนไม่สามารถรับมือกับบรรดาสาวๆที่ตามมาหาเขาถึงที่ทำงานได้ 

" พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ หมายความว่าจะมีสาวๆมาที่นี่ใช่ไหมคะ ถ้าฉันเดาไม่ผิด " 

ร่างบางเอียงคอถามอย่างน่ารัก พร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆไปให้เขา รอยยิ้มหวานๆที่ชวนให้ใจสั่น

" ก็ประมาณนั้น " 

ร่างสูงยักไหล่เล็กน้อย แล้วเดินหมุนตัวกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง 

" หล่อตายล่ะ! " 

ร่างบางที่พึมพำกับตัวเองเบาๆ 

" คุณว่าอะไรนะ? " 

สตีเฟ่นส์ที่ฟังไม่ถนัดในคำพูดที่เธอพูดแต่เขาก็รู้ว่าเมื่อกี้เธอพูดถึงเขาอยู่ 

" เปล่าค่ะเจ้านาย ดิฉันแค่พูดว่าคงจะมีอีกหลายอย่างที่ดิฉันควรจะต้องรู้ใช่ไหมคะ จะได้รับมือถูก " 

น้ำผึ้งรีบเปลี่ยนเรื่อง เธอไม่อยากทำให้เจ้านายคนใหม่รู้สึกไม่พอใจในตัวเธอ 

" เดี๋ยวคุณอยู่ไปสักพักคุณก็จะรู้เองแหละว่าคุณต้องทำตัวแบบไหนแล้วรับมือยังไงกับใคร " 

" แล้ววันนี้เริ่มงานวันแรกใครจะเป็นคนสอนดิฉันคะ เพราะว่าคุณไมค์กับคุณมิกซ์ออกไปข้างนอกแล้ว คุณจะให้ฉันเริ่มต้นเรียนงานจากใครดีคะ " 

" ผมเอง "

" ห๊ะ!! หมายถึงท่านประธานจะเป็นคนสอนดิฉันหรอค่ะ " 

" ใช่ คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า? " 

ร่างสูงพูดพร้อมกับส่งสายตากดดันไปให้เธอเป็นเชิงบังคับว่าเธอไม่มีสิทธิ์เลือก แล้ววันนี้ต้องเรียนรู้งานกับเขาเท่านั้น 

" ค่ะ ได้สิคะไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เรียนกับท่านประธานก็ดีค่ะจะได้เป็นงานเร็วๆ " 

เธอตอบออกไปอย่างมั่นใจทั้งที่รู้สึกกลัวและประหม่าเป็นอย่างมาก ก็เขาเป็นถึงประธานบริษัทถ้าเขาสอนอะไรมาแล้วเธอไม่เข้าใจ เธอจะผ่านโปรไหม 

" คุณไปนั่งรออยู่ที่โซฟารับแขกก่อน ผมเซ็นต์เอกสารสักครู่แล้วเดี๋ยวผมจะตามไป " 

" ค่ะ " 

น้ำผึ้งที่ลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินตรงไปยังโซฟา เธอนั่งรอเขาอยู่แบบนั้นสักพักส่วนสตีเฟ่นส์ก็ก้มลงเซ็นต์เอกสารเสร็จแล้วก็เดินมาหาเธอตรงโซฟาแล้วนั่งลงข้างๆเธอ 

" หน้าที่ของคุณคือมาถึงตอนเช้าคุณต้องเตรียมกาแฟไว้ให้ผม ผมกินกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาล จากนั้นคุณจะต้องเตรียมเอกสารที่ผมจะต้องเซ็นต์ในตอนเช้ามาไว้ที่โต๊ะของผมก่อนที่ผมจะเข้ามาคุณทำงานแปดโมงครึ่ง ส่วนผมจะเข้ามาประมาณเก้าโมงเช้าของทุกวัน ผมหวังว่าคุณจะทำได้นะ ส่วนนี่คือตารางงานของผม บางทีถ้าต้องออกไปนอกสถานที่คุณจะต้องไปกับผม แล้วบางครั้งอาจจะต้องค้างคืนคุณติดปัญหาตรงนี้หรือเปล่า " 

" ไม่มีปัญหาค่ะ ดิฉันไปได้ " 

" แล้วแฟนของคุณหรือว่าครอบครัวของคุณ จะไม่มีใครว่าใช่ไหม " 

หลังจากที่สตีเฟ่นส์พูดจบเขาก็สังเกตเห็นร่างบางตรงหน้าที่มีสีหน้าเศร้าเล็กน้อยแล้วก็ก้มหน้าลงและนั่นก็เพียงแป๊บเดียวเท่านั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับยิ้มตอบ 

" ดิฉันโสดค่ะแล้วก็ครอบครัวก็ไม่มีค่ะพ่อกับแม่เสียไปแล้วค่ะ แล้วก็ไม่ได้มีญาติพี่น้องที่ไหนดิฉันตัวคนเดียวค่ะ สามารถไปไหนมาไหนได้หมดค่ะ " 

" เอ่อ..ผมขอโทษ " 

สตีเฟ่นส์เอ่ยออกไปอย่างรู้สึกผิด เพราะเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวคงเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนสำหรับเธออยู่ไม่น้อย 

" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรื่องมันผ่านมานานมากแล้ว คุณพ่อกับคุณแม่ของฉันตอนนี้ท่านคงอยู่ด้วยกันบนสวรรค์แล้วล่ะค่ะ " 

" คุณมีอะไรเล่าให้ผมฟังได้นะ ถึงผมจะไม่ได้สนิทกับคุณมาก แต่ต่อไปเราคงต้องทำงานด้วยกันบ่อยๆ ถ้าผมจะรับรู้เรื่องราวของคุณบ้างก็คงจะไม่แปลกใช่ไหมครับ " 

สตีเฟ่นส์เขาอ่านประวัติของเธอแล้ว เธอไม่ได้ระบุว่าพ่อกับแม่เสียชีวิตเธอระบุแค่ชื่อพ่อกับแม่ของเธอเท่านั้น เขาเลยไม่รู้ว่าพ่อกับแม่ของเธอได้จากโลกนี้ไปแล้ว 

" เอาไว้ดิฉันค่อยๆทยอยเล่าให้ฟังแล้วกันนะคะ ก็เหมือนกับที่คุณให้ดิฉันค่อยๆเรียนรู้งานจากที่นี่ไง " 

" หึ! โอเคครับ คุณนี่ก็เข้าใจพูดนะ อีกหนึ่งเรื่องคือผมอยากให้คุณแทนตัวเองว่าน้ำผึ้ง ผมว่ามันจะได้ดูไม่เป็นการห่างเหินจนเกินไป " 

ร่างสูงพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว ปกติแล้วเขาไม่เคยให้เลขาคนไหนพูดหรือทำความรู้จักสนิทสนมกับเขาเลยแม้แต่คนเดียว เพราะเขาอยากเว้นระยะห่างกับพวกเธอ แต่กับร่างบางตรงหน้าเขากลับไม่รู้สึกเช่นนั้น เขาอยากจะอยู่ใกล้เธอตลอดเวลาและอยากให้เธอใกล้ชิดกับเขาแล้วสนิทกับเขาโดยเร็วที่สุด " 

" จะดีหรอคะ คนอื่นจะไม่มองว่าดิฉันอยากตีเสมอเจ้านายหรอคะ " 

" น้ำผึ้ง " 

สตีเฟ่นส์ย้ำชัดถึงชื่อของเธอเพื่อให้เธอเรียกได้ถูกต้องแบบที่เขาต้องการ

" ค่ะ น้ำผึ้งกลัวว่าคนอื่นจะมองไม่ดีค่ะ " 

" นั่นเป็นปัญหาของเขาไม่ใช่ปัญหาของคุณกับผม "