ตอนที่ 5 เลขาคนใหม่(1)

เช้าวันนี้น้ำผึ้งตื่นตั้งแต่ไก่โห่แล้วรีบแต่งตัวมายังบริษัทสแวนกรุ๊ปอย่างรวดเร็ว วันนี้เป็นวันทำงานวันแรกและเธอก็มาถึงโต๊ะทำงานในเวลาแปดโมงครึ่งตรงเป๊ะ เธอคิดว่าเธอมาตรงเวลาแล้วนะแต่เมื่อมาถึงก็เจอกับร่างสูงพร้อมกับบอดี้การ์ดทั้งสองของเขาซึ่งยืนรอเธออยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอแล้ว ร่างบางมองเขาด้วยสายตาที่รู้สึกแปลกใจและสงสัยว่าทำไมเขาถึงมายืนอยู่ตรงนี้แล้วยังทำหน้าบึ้งแต่เช้าด้วย 

" สวัสดีค่ะท่านประธาน มาแต่เช้าเลยนะคะมีอะไรให้น้ำผึ้งรับใช้หรือเปล่าคะ ถึงได้มายืนรอตรงนี้ " 

ร่างบางกลั้นใจถามออกไปด้วยความตื่นเต้นเพราะเขายังไม่ละจากการมองหน้าเธอเลย ส่วนร่างสูงของสตีเฟ่นส์เขามาถึงที่นี่ตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้วและเขาก็ไม่เจอเธอที่โต๊ะทำงาน วันนี้เธอไม่ได้มาสายหรอกแต่เป็นเขาเองที่มาก่อนเวลาเพราะอยากเจอหน้าสวยๆของเธอและเขาก็ไม่ชอบคนที่ไม่เผื่อเวลามาทำงานด้วย แต่เหตุผลแค่นั้นไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้เขาหน้าบึ้งหรอกนะ แต่เป็นเพราะชุดที่เลขาสาวคนใหม่ใส่มาในวันนี้ต่างหากมันช่างขัดหนูขัดตาเขาซะเหลือเกิน วันนี้เธอมาในชุดสายเดี่ยวสุดเซ็กซี่สีดำคลุมทับด้วยเสื้อสูทตัวสวย บวกกับกระโปรงทรงเอเหนือเข่าขึ้นมาซึ่งสั้นพอสมควร ทำผมม้วนลอนคลายๆเหมือนไม่ได้ตั้งใจ มองแล้วเซ็กซี่สุดๆ น่าขย้ำเป็นที่สุด ชุดที่เธอใส่มาวันนี้มันทำให้บอดี้การ์ดของผมมองเธออย่างตะลึง 

" คุณเข้ามาพบผมในห้องตอนนี้เลย ส่วนพวกมึงสองคนไปทำงานตามที่กูสั่งได้ละ แล้วเลิกงานค่อยมารับกูที่นี่ " 

สตีเฟ่นส์บอกกับไมค์และมิกซ์ที่เขาใช้ให้ทั้งสองคนไปจัดการธุระสำคัญให้กับเขา และเขาจะเป็นคนสอนงานแม่เลขาคนใหม่นี้เอง วันนี้เขาจะไม่มีทางปล่อยให้บอดี้การ์ดของเขาเป็นคนสอนแน่ เขาไม่ชอบให้ใครใกล้ชิดกับเธอแค่คิดก็หงุดหงิดแล้ว  

" ครับนาย " 

ไมค์และมิกซ์รีบออกไปจากตรงนี้ทันที หลังจากนั้นก็เหลือแค่สตีเฟ่นส์และน้ำผึ้ง แล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้องตามด้วยน้ำผึ้งที่เดินเข้าไปตามผู้เป็นเจ้านาย 

ทันทีที่ร่างบางนั่งลงที่เก้าอี้สำหรับแขก อยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขา สตีเฟ่นส์ก็เดินไปล็อคประตูไว้ทันทีพร้อมกับเอ่ยตำหนิเธออย่างไม่พอใจ 

" คุณเลขาครับ ผมรู้นะว่าที่คุณมาทำงานวันนี้มันไม่ได้สายแต่ผมอยากให้คุณเผื่อเวลามาสักนิด คุณเป็นเลขาไม่ควรให้เจ้านายมาถึงที่ทำงานก่อน " 

สตีเฟ่นส์พูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้เธอแล้วนั่งพิงตรงมุมโต๊ะหันหน้าเข้าหาเธอในท่ากึ่งนั่งกึ่งยืน 

" ค่ะ...เอ่อ...ไม่ต้องไกล้ขนาดนี้ก็ได้มั้งคะ ดิฉันไม่ได้หูหนวกพูดเบาๆก็ได้ยินอยู่ค่ะ " 

น้ำผึ้งเอ่ยบอกเขา เนื่องจากผู้เป็นเจ้านายเริ่มขยับเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆจนตอนนี้ขาของเขากำลังชิดติดต้นแขนของเธออย่างห้ามไม่ได้ 

" ทำไม กลัวจะหวั่นไหวกับเจ้านายอย่างผมหรือไง? " 

ร่างสูงพูดพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจที่ทำให้ร่างบางตรงหน้าเขินจนหน้าเห่อแดงขึ้นมาจนเขาจับสังเกตได้ 

" ไม่ได้กลัวค่ะ ดิฉันไม่มีทางหวั่นไหวอยู่แล้วเพราะว่าคุณคือเจ้านายส่วนดิฉันคือลูกน้อง ลูกน้องที่ดีไม่ควรหวั่นไหวกับเจ้านายนะคะ " 

ร่างบางพูดออกมาอย่างมั่นใจ และเธอก็คิดเช่นนั้นจริงๆเธอมาทำงานที่นี่ในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง เธอไม่ควรคิดอะไรไปไกลเกินกว่านั้นกับเขา เพราะเธอกับเขาแตกต่างกันมาก อีกทั้งมันไม่สมควร ถึงแม้ว่าเธอจะมองว่าเขาหล่อและตรงสเปคมากก็ตาม 

" คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยหรอว่าคุณจะไม่มีทางหวั่นไหวกับผมต่อให้ผมจะรุกคุณแค่ไหนก็ตาม " 

" คุณสตีเฟ่นส์คะ ดิฉันมาทำงานนะคะไม่ได้มาทำอย่างอื่น อีกอย่างถึงแม้ว่าฉันจะจนแต่ฉันก็เลือกนะคะ " 

หลังจากที่ร่างบางพูดออกไปแบบนั้นก็ยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน เพราะพึ่งคิดได้ว่าเธอไม่ควรพูดแบบนี้ต่อหน้าผู้เป็นเจ้านายที่ให้เงินเดือนเธอ 

" คุณหมายความว่ายังไง " 

สตีเฟ่นส์ไม่เข้าใจที่เธอพูด เธอบอกว่าเธอเลือกอย่างนั้นหรอแสดงว่าเขาเป็นตัวเลือกที่ไม่ดีสำหรับเธอเลยอย่างนั้นหรือ 

" เอ่อ...คือ... " 

ร่างบางอึกอักเพราะไม่รู้จะแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้านี้อย่างไร 

" ถ้าคุณไม่ตอบผมมาตามตรง ผมไม่มีทางปล่อยคุณออกไปจากห้องนี้แน่คุณเลขา " 

" ฉันพูดตามตรงก็ได้ค่ะ ที่ฉันมาเป็นเลขาให้กับเจ้านาย ฉันก็อ่านประวัติของเจ้านายมาจากอินเทอร์เน็ตบ้าง ข่าวซุบซิบบ้างและในประวัตินั้นก็มีแต่ข่าวฉาวเรื่องผู้หญิงทั้งนั้น ฉันเกลียดคนเจ้าชู้ค่ะ แล้วก็ไม่เคยคิดที่จะชอบด้วย " 

" ชัดเจนดีหนิ แต่ผมดูการแต่งตัวของคุณวันนี้มันไม่ค่อยแมตช์กันกับท่าทางที่คุณเป็นเลยนะ ปากบอกไม่ชอบแต่แต่งมาซะยั่วเลยนะ " 

ร่างสูงพูดเสร็จก็มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้ากับชุดเซ็กซี่ที่เธอใส่มาในวันนี้ ส่วนร่างบางได้แต่ควันออกหูแต่ก็ต้องอดทนไว้ 

" ดิฉันแค่ชอบแต่งตัวแบบนี้มันไม่เกี่ยวกันเลยนะคะว่าแต่งตัวแบบนี้แล้วแปลว่าจะต้องแต่งมาอ่อยใคร ฉันก็แต่งของฉันปกติแบบนี้อยู่แล้วค่ะ จะให้ฉันเป็นเลขาใส่แว่นกระโปรงยาวเสื้อแขนยาวเป็นคุณป้าฉันทำไม่ได้หรอกนะคะ ยุคนี้มันยุคไหนกันแล้ว เลขายุคใหม่จะต้องทันโลกทันเหตุการณ์นะคะ แล้วชุดเนี่ยมันก็ไม่ได้วัดความสามารถสักหน่อยฉันจะใส่ชุดไหนฉันก็ทำงานได้ค่ะ "