บทที่ 6

กว่าจะอ่านนิทาน กว่าจะพาเข้านอน..เวลาก็ล่วงเลยเกือบสามทุ่ม แถมก่อนนอนยังร้องไห้งอแงหิวข้าว..แต่คุณอาคนสวยกับบอกว่าเป็นเพราะหนูไม่ยอมกินข้าวเย็นเอง เวลานี้ไม่ใช่เวลากิน..ท่าทางสุขุมจริงจังแต่อ่อนโยนของคนตรงหน้า ทำเด็กน้อยน้ำตาไหลหยดแหมะๆ สุดท้ายคุณอาเลยขอสัญญาว่า ถ้าถึงเวลากินให้กิน ถ้าเลยเวลาก็จะไม่ได้กิน..เด็กหญิงผู้หิวโหยรีบพยักหน้ารับทันที

ศิศิราถึงจูงมือเด็กน้อยลงมาด้านล่าง ก่อนจะผัดข้าวผัดใส่ไข่ง่ายๆ ให้กิน เด็กยิ้มกินอย่างเอร็ดอร่อย..เคี้ยวแก้มตุ้ยๆ ชวนน่าเอ็นดูนัก..พอท้องอิ่ม..ปากน้อยๆ เริ่มหาวหวอดๆ ส่งผลให้พี่เลี้ยงสาวหลุดหัวเราะ เธอจัดแจงพาเด็กน้อยไปแปรงฟันใหม่อีกรอบ..รอบนี้เด็กน้อยยอมนอนง่ายๆ 

ถึงเวลานี้หญิงสาวก็หิวจนท้องกิ่ว ร่างเพรียวระหงสั่นเล็กน้อย เธอตัดสินใจเข้าห้องครัวอีกรอบเพื่อทำเมนูง่ายๆ ให้ตัวเองทาน 

ตอนที่คิมหันต์กลับถึงบ้าน..ใบหน้าหล่อเหลายังหงุดหงิดไม่หาย บ้านหลังใหญ่เงียบเชียบเหมือนทุกวัน มีเพียงแสงไฟสลัวๆ ตรงข้างผนังบ้านที่ทำให้สว่างขึ้นมาบ้าง ถ้าเดาไม่ผิดวันนี้คุณป้าเพ็ญศรีคงนอนพักที่คอนโดติดโรงพยาบาลเหมือนเก่า

แต่..อาจเพราะแสงสว่างที่ห้องครัวที่อยู่หลังบ้านพาดผ่านออกมา

'ใครกันนะที่มาใช้ครัวเวลานี้'

ชายหนุ่มตั้งคำถามให้กับตัวเอง ก่อนที่จะทันคิดอะไรร่างสูงใหญ่ของหนุ่มมาดเซอร์เดินไปดูที่ประตู ภาพที่เขาเห็นคือร่างเล็กบอบบางกำลังนั่งหันหลังให้เขาอยู่ กริยาที่เห็นจากด้านหลังทำให้รู้ว่าเธอกำลังกินข้าว..สายตาคมมองนาฬิกาเรือนหรูบนข้อมือ..มันบอกเวลาสามทุ่ม

'กินข้าวเวลานี้นี่นะ?'

 ขณะที่กำลังคิดจะเข้าไปหาเรื่อง..ก็ดันนึกได้ว่าช่วงเย็นก็เป็นเขาเองที่ไม่ยอมให้เธอนั่งร่วมโต๊ะด้วย..ไม่ต้องเดาก็รู้ กว่าจะเสร็จงานจากเจ้าตัวแสบก็คงกินเวลาไม่น้อย..จะว่าไป..หญิงสาวดูผอมลงจากในอดีตพอสมควรเลย

ผู้ชายของเธอคงดูแลเธอไม่ดีซินะ...เธอมันก็แค่ผู้หญิงหน้าโง่..ที่หลงผู้ชายแค่เปลือกนอก..คงจะคิดว่าตัวเองสวยมากพอ จะเอาผู้ชายเจ้าชู้อยู่...สันดานผู้ชายประเภทนั้นทำไมเขาจะไม่รู้..ช่วงแรกคงจะดูแลเอาใจเธอดี..พอดูดกินจนน้ำหวานจืดจาง..มันก็คงจะทิ้งเธอ

แต่แฟนเก่าของเขาก็เก่งใช่ย่อย..ยังคบผู้ชายคนนั้นได้ถึงสามปี..ทั้งที่เขารู้มาว่ารุ่นพี่คนนั้นขี้เบื่อมากแค่ไหน

สายตาที่มองคนตรงหน้าจึงเต็มไปด้วยความหยามหยัน..ก่อนจะเดินถอยหลังออกไป..ถือว่าเห็นแก่ที่เธอทนดูแลหลานสาวตัวน้อยของเขา..วันนี้จะละเว้นเธอก่อนหนึ่งวัน..พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่

เช้าวันต่อมา..ศิศิราตื่นค่อนข้างเช้า เธอลุกมาเตรียมเมนูอาหารให้เด็กน้อย..เรียกความแปลกใจจากป้าแจ่มเป็นอย่างมาก เพราะปกติพี่เลี้ยงคนอื่นๆ มักจะทำแซนด์วิชง่ายๆ ให้นั่งทานบนรถ

เสร็จเรียบร้อย ร่างเพรียวระหงจึงเตรียมไปปลุกเจ้าก้อนน้อยให้ตื่น..แน่ละ เด็กวัยนี้มักจะงอแงช่วงเช้า..ด้วยไม่อยากไปโรงเรียน อย่าพูดถึงพาอาบน้ำกินข้าวเลย..ส่วนใหญ่พี่เลี้ยงคนเก่าจะบังคับให้ตื่น ถ้าเด็กน้อยไม่ยอมลุกก็จะโดนหยิก..เรียกเสียงร้องไห้โวยวายลั่นบ้าน..ว่าเจ็บๆ ทุกเช้า

เด็กเล็กที่ไม่มีแม่ดูแล..ถูกทิ้งให้อยู่กับพี่เลี้ยงสองต่อสอง..มีอาก็ดันเป็นอาผู้ชาย แถมยังอยู่ระหว่างช่วงต้นวัยทำงาน..ซึ่งอาจจะขาดความใส่ใจคนรอบข้างไปบ้าง เว้นแต่จะเป็นคู่รักนั้นอีกเรื่องหนึ่ง

ตามที่คาดพอหญิงสาวเข้าไปปลุกเด็กน้อยในห้องนอนที่ทั้งห้องถูกตกแต่งด้วยเจ้าหญิงเอลซ่า ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักกำลังนอนหลับอุตุ ปากแดงเผยอเล็กๆ บางมุมเด็กน้อยก็ช่างหน้าตาคล้ายคุณอาของเธอเหลือเกิน..ศิศิราเลือกที่จะปิดแอร์ ก่อนจะใช้นิ้วทำปูไตร่ส่งผลให้ร่างเล็กพลิกดุ๊กดิ๊กไปมา

"เจ้าหญิงแสนดีของคุณอาจะตื่นหรือยังน๊า"เสียงหวานของหญิงสาวถูกส่งมาพร้อมเสียงหัวเราะคิกคักของเด็กน้อย สักพักเจ้าก้อนก็ลืมตาตื่น ทั้งยังส่งยิ้มตาหยีมาให้อย่างอารมณ์ดี จนคนตัวโตกว่าหอมแก้มป่องๆ ไปหนึ่งที

"สวัสดีตอนเช้าค่ะคนเก่ง"

"อุ้มโหน่ยยย"เด็กน้อยทำเสียงอ้อนพร้อมอ้าแขนเล็กๆ ออก..ทำเอาคนโดนอ้อนใจละลาย เธออุ้มเด็กน้อยขึ้นแนบอก

"เดี๋ยวเราไปอาบน้ำกันนะคะ คุณเป็ดบ่นอยากอาบน้ำใหญ่แล้ว" คุณเป็ดที่หญิงสาวพูดถึงนั้น เป็นตุ๊กตายางที่ไว้ใช้เล่นในห้องน้ำ เด็กหญิงตัวน้อยพยักหน้ารับยินดี

"ได้ค่ะ เดี๋ยวเอื้อยจะอาบน้ำคุณเป็ดให้สะอาดเลย"

ณ ห้องอาหารภายในบ้าน

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาว กับกางเกงขายาวใส่นอนสบายสีดำ..ใบหน้าหล่อเหลางัวเงียเล็กน้อย ผมหยักศกดูยุ่ง มือใหญ่ขยี้ตาไปมา ปกติช่วงเช้าตลอดระยะเวลาเกือบปีตั้งแต่เด็กน้อยเข้าโรงเรียน..เขาจะได้ยินเสียงกรีดร้องโวยวายของหลานสาวเป็นนาฬิกาปลุก แต่วันนี้มาแปลกเสียงที่เคยได้ยินทุกวันกับเงียบไป..เอาจริงเขาตื่นสายกว่าปกติเกือบครึ่งชั่วโมง!!!

แล้วสิ่งที่เขาเห็นก็ถึงกับทำให้เบิกตากว้าง เด็กหญิงตัวน้อยในชุดโรงเรียนชื่อดัง กำลังนั่งทานอาหารเช้าอย่างมีความสุข ด้านหน้าโต๊ะมีชามข้าวต้มกุ้งหน้าตาน่าทาน ปากเล็กๆ เคี้ยวตุ้ยๆ ชวนให้ประหลาดใจกับคนเป็นอานัก

"อร่อยจังเลยค่ะ น้องเอื้อยชอบกุ้ง"

"แล้วตอนเย็นหนูอยากทานอะไรคะ สปาเกตตีซอสมะเขือเทศมั้ยคะ"

"ค่ะ..แต่ตอนเย็นคุณอารีบมารับน้องเร็วๆนะคะ น้องเอื้อยอยากรีบกลับบ้านมาเล่นกับคุณอาอีก"เสียงเด็กน้อยเจื้อยแจ้ว..คำพูดของหลานสาวทำคนเป็นอาอึ้งเป็นรอบที่สองของวัน

'เธอใส่ยาเสน่ห์ลงไปในอาหาร ให้หลานสาวเขากินหรือเปล่าวะเนี่ย มาวันเดียวทำเด็กหลงขนาดนี้เลยเหรอ?'

"ได้ค่ะ คุณอาจะไปรับน้องเร็วๆ คุณอาสัญญาค่ะ"พี่เลี้ยงสาวพูดพร้อมกับยกนิ้วก้อยขึ้นเป็นเชิงสัญญา เด็กหญิงยิ้มแป้น ก่อนจะหันไปทักทายคนเป็นอาแท้ๆ ของตัวเอง

"อาคิมคร้าา สวัสดีตอนเช้าค่ะ"เด็กหญิงยกมือขึ้นไหว้อย่างเรียบร้อย..ชายหนุ่มยิ้มกว้างให้หลานสาว เวลาเด็กน้อยอารมณ์ดี..เธอก็น่ารักใจหาย 

"สวัสดีค่ะ คนสวยของอาคิมทานอะไรอยู่คะ"น้ำเสียงทุ้มต่ำทอดเสียงอารมณ์ดี ดวงตาคมพราวระยับเต็มไปด้วยความรัก

"ข้าวต้มกุ้งค่ะ อร้อย อร่อย คุณอามาทานด้วยกันมั้ยคะ"เจ้าแก้มยุ้ยเคี้ยวไปทั้งยังชวนกิน สายตาของคนตัวโตจึงเบนไปยังหญิงสาวข้างๆ เธอกำลังนั่งเป็นเพื่อนเด็กน้อย..แต่อาจเพราะเขาดุเธอไปตั้งแต่เมื่อวาน..บนโต๊ะของเธอจึงไม่ได้มีจานข้าว

แน่ละ สถานะของเธอก็แค่ 'พี่เลี้ยงเด็ก' หรือ 'ลูกจ้าง'

"สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณคิม จะทานข้าวเช้าเลยมั้ยคะ เดี๋ยวศิไปเรียกป้าแจ่มให้ตั้งโต๊ะให้"น้ำเสียงหวานใสที่คุ้นเคยมาตลอดยี่สิบปี ไถ่ถามขึ้นอย่างใส่ใจ แต่คนตัวโตไหนเลยจะรับน้ำใจง่ายๆ ..สายตาที่เขาใช้กับน้ำเสียงที่ส่งมาย่อมไม่อบอุ่น..เหมือนที่มีให้กับหลานสาวตัวน้อย

"ไม่ต้อง ฉันยังไม่อยากกิน!!"

พูดจบชายหนุ่มก็ปึงปังกลับขึ้นชั้นสองของบ้าน ทิ้งหลานสาวที่ยังนั่งงงๆ ส่วนอดีตแฟนเก่าเพียงส่ายหน้ากับพฤติกรรมเด็กๆ ของเจ้านายหนุ่ม..เวลาไม่พอใจ..คิมก็ยังทำตัวเหมือนเดิม..หญิงสาวหน้าสลดเพียงเล็กน้อย ก่อนจะหันไปดูชามข้าวต้มกุ้งที่ว่างเปล่าของเจ้าแก้มยุ้ย รอยยิ้มหวานจึงถูกส่งให้เด็กหญิงตัวน้อยแทน

"น้องเอื้อยทานเสร็จหรือยังคะ ถ้าเรียบร้อยแล้วเราไปโรงเรียนกันเลยนะ"

"ค่ะ คุณอา"