ตอนที่ 5

"เธอต้องการให้ฉันว่าใครกันแน่"

"ก็แค่ผู้หญิงคนนึง"

ผู้ชายที่กำลังพูดคุยกับฉันอยู่นั้นเขาเป็นหลานของคุณยายขายหมูปิ้งหน้าหมู่บ้าน ที่ทุกวันคุณยายจะให้ฉันไปดูตัวกับหลานของเขานั่นแหละ เผอิญฉันรู้จักกับเขายังบังเอิญมากในห้างสรรพสินค้าในวันนั้นและเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเป็นหลานของยายขายหมูปิ้งมาหมู่บ้านแล้วเขาก็มีอาชีพเป็นนักวาด ที่วาดทั้งการ์ตูนและวาดภาพคน

"แต่ผู้หญิงคนนี้ก็คล้ายๆเธออยู่นะ"

"สายตรงไหนมิทราบอย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้ใส่แว่นเหมือนกัน หูก็ไม่เหมือน จมูกก็ไม่เหมือน เอาตรงไหนมาเหมือน"

"โครงหน้าตาปากเหมือนกับเธอไม่มีผิด"

"พูดไปนั่น เท่าไหร่ค่าวาดภาพ"

"ฉันไม่เอาหรอกนะ เรื่องเงินใช้ไม่ได้ ต้องการอะไรอยู่แล้ว"

อย่างที่เขาพูดไปบ้านของเขาก็รวยมากยายที่ขายหมูปิ้งหน้าหมู่บ้านนั้นเขาก็แค่ทำเป็นงานอดิเรกเพราะความว่างจัดไม่มีอะไรทำจึงไปขายของตากแดดตัวดำทั้งๆที่ว่านั่งอยู่ในบ้านก็มีคนรับใช้นับสิบคนอยู่แล้ว แต่ก็ยังฝืนไปทำงานทั้งที่อายุมากแล้วคุณยายขายหมูปิ้ง รวยมากจริงๆ

"เธอต้องการจะหาใครกันแน่"

"ผีในบ้านของฉันเขาจำอะไรไม่ได้แต่ต้องการที่จะหาว่าตัวเองเป็นใครจึงให้ฉันจ้างคนมาวาดรูปของเธอเพื่อตามหา"

"เธอพูดเป็นเล่น"

"ฉันพูดจริงตอนนี้เธอยืนอยู่ข้างหลังนาย"

"เธอบ้าหรือเปล่าเนี่ยว่างๆไปเช็คสมองบ้างนะ"

"พี่จ๋า!"

น้องชายของฉันค่อยๆเดินมาช้าๆจ้องหน้า หลานชายของคุณยายขายหมูปิ้งทันทีด้วยสีหน้าบึ้งตึงเจ้าเด็กขี้หวงคนนี้แสดงอาการไม่พอใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เพราะพวกเราอยู่ด้วยกันมานานอยู่ด้วยกันแค่สองคนเมื่อมีคนอื่นเข้ามาทำให้เจ้าเด็กคนนี้ขี้หวงเป็นธรรมดา

"มายอย่าดื้อ"

"ดุมั้ย!"

"อย่าขึ้นเสียงอยู่เฉยๆ"

"งื้อออ"

"ว่าแต่ว่านายชื่ออะไรฉันยังไม่รู้จักชื่อคุณนายเลย"

"ฉันชื่อพัดโบก ปีนี้ก็ 25 แล้ว จบเอกสถาปัตยกรรม แต่เป็นคนชื่นชอบวาดรูปก็เลยวาดรูปเป็นชีวิตจิตใจ ตอนนี้ทำธุรกิจส่วนตัวของที่บ้านเลยไม่ได้ใช้วิชาความรู้ที่เรียนมาของเอกที่จบ เลยสักครั้งเดียว"

"ชีวิตของนายนี่แปลกประหลาดจริงๆ"

"ไม่เท่ากับเธอหรอก ว่าแต่สรุปแล้วรูปของผู้หญิงคนนี้คือผีในบ้านของเธอ"

"จะเรียกผีก็สงสารเรียกว่าวิญญาณก็พอ"

"วิญญาณผู้หญิงคนนี้อยู่ที่นี่มานานแล้วแต่เธอบอกว่าที่นี่ไม่มีประวัติการถูกฆาตกรรมหรือว่าผู้หญิงเสียชีวิตเลยนี่นา"

"ก็ตามประวัติก็เป็นอย่างนั้นแต่ก็ไม่รู้ว่าจะจริงเท็จแค่ไหนเพราะฉันเอง โตมาบ้านหลังนี้ผีผู้หญิงคนนี้เขาก็บอกว่าเคยดูแลฉันมาก่อนฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน"

"น่าแปลกนะ เดี๋ยวฉันช่วยสืบให้ดีไหม"

"ทำไมทำตัวเป็นคนดีจัง"

"คุณยายฉันอยากได้เธอเป็นหลานสะใภ้ฉันก็ทำดีเพื่อให้เธอมาเป็นสะใภ้ของคุณยาย ยังไงล่ะ"

"อนาคตบอกความจริงได้เลยว่านายไม่ได้ชอบฉัน แต่ทำเพื่อคุณยายของนายมากกว่า"

"เอาเถอะน่าถ้าเธอไม่ได้สนใจฉันจริงๆต่อให้คุณยายเอาช้างมาฉุดเธอไปเป็นหลานสะใภ้เธอก็ไม่ชอบอยู่ดีนานๆไปคุณยายอาจจะหาคนใหม่ให้ฉันก็ได้ใครจะรู้"

"คุณยายของนายอยู่ที่นี่มานานแล้วหรอ"

"ก็อยู่ตั้งแต่ อายุ 14 ปีละมั้ง ย้ายมาอยู่ที่นี่ ก็ตั้งแต่อายุ 14 ปีคุณยายของฉันน่ะณตอนนี้ก็ 60 กว่าปีแล้ว"

"แสดงว่าคุณยายของนายก็อยู่มานานหลายปี ต้องดูเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้สิ"

"ก็คงจะอย่างนั้นเดี๋ยวฉันเอารูปนี้ไปทำสัญญาให้ก็แล้วกัน"

"ก็ได้ฉันไม่อยากคบน้องตากแดดไปนายช่วยไปสืบเรื่องนี้ให้ฉันหน่อยนะ"

"ได้เลยครับผมแต่ว่าเธอต้องเลี้ยงอาหารฉันนะ เลี้ยงข้าวสักมื้อก็ยังดี"

"ก็ได้แค่อาหารมื้อเดียวไม่มีปัญหาหรอก"

"งั้นฉันเอารูปนี้ไปให้คุณยายดูก่อนถ้าเผื่อได้เรื่องอะไรฉันจะบอกเธอก็แล้วกัน"

"ขอบคุณมาก แล้วก็นี่ขนมฉันว่างๆไม่มีอะไรทำก็ทำขนมมาให้นายเอาไปฝากคุณยายด้วยก็แล้วกัน สำหรับค่าหมูปิ้ง ที่คุณยายชอบแกใส่มือให้ฉันฟรี"

"ขอบคุณ"

พัดโบกเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับรูปที่ว่าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันเปิดประตูมายืนส่งเขาขึ้นรถก่อนที่จะสะดุ้งเมื่อ ยายผีขี้เหงายืนอยู่ข้างๆฉันทำเอาฉันตกใจไปหมด

"นี่เธอทำให้ฉันตกใจมากเลยรู้ป่ะ"

"ผู้ชายคนนั้นเขาชอบเธอ"

"จะมาเป็นกามเทพสื่อรักยังงั้นหรอ"

"เขาก็หล่อดีนะไม่ชอบเขาหรอ"

"ความหล่อมันกินได้ที่ไหนล่ะแฟนของฉันหล่อกว่านี้ตั้งเยอะยังนอกใจฉันเลยนับประสาอะไรคนหน้าตาหล่อได้มาตรฐานขนาดนั้นน่ะ"

"ที่เธอไม่อยากจะคบกับเขาเพราะว่าเธอกลัวว่าเขาจะเป็นเหมือนผู้ชายคนนั้นของเธองั้นหรอ"

"เธอนี่มันพูดมากจริงๆ เข้าบ้านเร็วๆ ยังกลางวันแสกๆเดินไปเดินมาเดี๋ยวก็ถูกอากาศร้อนเผาวิญญาณเชิญแตกดับไปซะแล้ว"

"ฉันไม่ใช่ผีดิบนะจ๊ะฉันเป็นแค่วิญญาณ"

"เป็นผีอะไรพูดมากจริงๆแต่จะว่าไปมันก็แปลกๆนะทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่เห็นเธอเลยแต่อยู่ๆคืนนั้นที่ฉันจับวิญญาณของเธอกับเราหรือว่าฉันมองเห็นวิญญาณเธอจะได้ แปลกประหลาดจริงๆ"

อะไรจะประหลาดเท่าที่เธอเห็นฉันและพูดคุยกับฉันรู้เรื่องเท่านั้นแหละน่ากลัวกว่าเยอะเลย"

"ก็จริงของเธอ"