Ch.3 (18 )

ผมได้ใบโอนกรรมสิทธิ์การเลี้ยงดู เป็นที่เรียบร้อยแล้วตอนนี้ผมก็พาน้องไปเก็บเสื้อผ้าข้าวของที่เป็นของผมและของน้องขึ้นรถ ก่อนที่คุณโอโซนจะพาผมกลับบ้าน ตั้งแต่มาถึงบ้านน้องชายของผมก็เอาแต่ตัวติดกับผมตลอดเวลา ยังดีที่ยอมพูดจากับคุณโอโซนอยู่เมื่อเจอคุณป้าแม่บ้านท่านเองก็เป็นคนรักเด็กน้องชายของผมจึงพูดคุยกับคุณป้าแม่บ้านอย่างสนิทใจมากขึ้น แต่ความหวาดกลัวของน้องชายผมก็ยังมีอยู่ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังเป็นเด็กที่ช่างพูดช่างเจรจา อยู่เหมือนเดิม

"พี่จ๋าพี่หายไปไหนมาหนูตามหาพี่ ตั้งนานแล้ว พี่จ๋าไม่เห็นกลับบ้านเลย"

"พี่มาทำธุระ พี่กะว่าวันนี้จะไปหา ลูกพลับไง เป็นยังไงบ้างหยุดกับพ่อ พอได้ทำอะไรลูกพลับหรือเปล่า"

"คุณพ่อเขาใช้ให้หนูทำงานหนักมากเลย โรงเรียนก็ไม่ให้หนูไป หนูอยากไปโรงเรียนเหมือนเพื่อนๆคนอื่น แต่ว่าคุณพ่อก็ไม่ให้หนูไปโรงเรียน"

"ต่อไปนี้ลูกครับจะได้ไปโรงเรียนแล้วนะ จะได้มีเพื่อนมีเพื่อนสถานที่ใหม่ๆ เพื่อนที่ไม่ได้ดูถูกเรา"

"จริงหรอหนูจะได้มีเพื่อนที่เป็นเพื่อนของหนูจริงๆใช่ไหม"

"จริงสิ เชื่อพี่นะว่า ลูกพลับ จะมีเพื่อนที่ดีและรักลูกพลับ"

"หนูเชื่อพี่จ๋า หนูจะเป็นเด็กดีตั้งใจเรียนเพื่อพี่จ๋านะ หนูดีใจที่ได้มาอยู่กับพี่จ๋าหนูไม่อยากอยู่กับพ่อเลย"

"ต่อไปนี้เราสองคนจะไม่แยกจากกันแล้วนะเด็กดีของพี่"

"หนูจะเป็นเด็กดีพี่จะได้ไม่ทิ้งหนูขอบคุณนะจ๊ะพี่จ๋า"

ผมพาน้องทานข้าว เสร็จเรียบร้อยแล้วก็พาน้องขึ้นไปนอน เป็นห้องนอนที่ถูกจัดเอาไว้ โดยฝีมือของคุณป้าแม่บ้านผมเองก็รีบอาบน้ำรอคอย ให้พี่จากัวร์กลับมา แต่ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไรแล้ว ผมก็เผลอหลับไป จนรู้สึกว่ามีใคร มาจูบลูบคลำเรือนร่างของผม จนผมเผลอหลุดเสียงครางออกไปทำเอาผมเขินจนหน้าแดงเมื่อสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาก็พบว่าคนที่นอนกอดและหอมแก้มของผมอยู่นั้น ก็คือพี่จากัวร์นั่นเอง เขากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกตัวเลยล่ะ

"กลับมานานแล้วครับ ที่รัก"

"กลับมานอนพักที่รัก หนูรอพี่นานไหมครับ"

"ผมก็รู้สึก ปวดหัวกับคำเรียกของที่รักจริงๆ พูดพี่กับหนูกับผมก็ได้นะครับที่รัก"

"ได้สิครับ เพราะว่าแทนตัวว่าพี่จะดู เอาเปรียบอายุตัวเองมากเกินไปแต่ถ้าหนู อยากให้พี่แทนตัวเองแบบนี้ก็ได้นะครับ"

"พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"

"เมื่อกี้นี้เองเห็นนอนหลับอยู่ก็เลยไม่อยากปลุกเป็นไงบ้าง แกไปดูมหาลัยหรือยัง"

"ผมยังไม่ได้ไปเลยครับแค่กลับไปทำเอกสารก็กินเวลาไปครึ่งวันแล้วแถมยังต้องไปให้พ่อเซ็นเอกสารอีกก็เลยใช้เวลาเกือบค่ำกว่าจะมาที่นี่"

"วันพรุ่งนี้หรือวันต่อๆไปค่อยไปก็ได้ส่วนเรื่องน้องชายของหนู พี่ก็หาที่เรียนให้ใหม่แล้วนะ ได้ยินมาว่าน้องชายของหนู เก่งเกี่ยวกับศิลปะ พี่อยากจะส่งเสริมด้านนี้ได้ไหมครับ"

"ได้สิครับ ผมตามใจพี่เลย ขอบคุณนะครับที่รัก ที่คอยช่วยเหลือผมโดยตลอดทั้งๆที่เราก็เพิ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่วัน แต่ที่รักก็คอยช่วยเหลือผมมาโดยตลอดแบบนี้ผมซื้อน้ำใจเหลือเกิน"

"แต่งงานกันนะ"

"ห๊ะ!!!"

"พี่อยากจะทำอะไรให้มันถูกต้อง เรามาแต่งงานกันเถอะ จะได้สบายใจทั้งสองฝ่ายและเพื่อเป็นการยืนยัน เพราะพี่จะเป็นสามีที่ดีของ หนูคนเดียว"

"พี่จริงจังมากหรอกครับ ผมกลัวว่าที่รักจะเกลียด ผมที่มาคอยอยู่เกาะกินแบบนี้"

"ก็กินก็ดีสิพี่รวย จะกินยังไงก็กินเถอะไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย เลี้ยงเมียคนเดียวกับน้องของเมียอีกคนนึง ไม่เห็นจะสิ้นเปลืองอะไรเลยอีกอย่างสิ่งที่หนูได้มา หนูไม่เคยเอ่ยปากขอเลยนอกจากเรื่องน้อง เป็นพี่ต่างหากที่มอบให้กับหนู หนูเป็นคนดีแม้ว่าเราจะเจอกันเร็วเกินไป ทำอะไรรวดเร็วเกินไปแต่พี่เชื่อว่าหนูไม่โกหกพี่แน่นอน"

"พี่อยากแต่งงานกับผมจริงๆหรอครับ"

"จริงสิ ทำไมถึงคิดว่าไม่อยากแต่งงานด้วยล่ะ"

"ที่บ้านของพี่มีฐานะร่ำรวยมีเงินทองมากมายผมกลัวแค่ว่าสิ่งที่ผมทำไปทั้งหมดจะทำให้พี่รู้สึกเสียใจในภายหลังถ้าได้แต่งงานกับผม"

"ไม่ต้องกลัวหรอกสิ่งที่พี่ตัดสินใจแล้วหนูเพียงแค่รอคอยสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นก็พอ"

"พี่ไว้ใจผม ได้หรอครับ"

"ได้สิเพราะพี่รู้ว่าคนเดียวที่จะไม่ทรยศพี่ก็คือหนูหลังจากที่เราแต่งงานกันแล้ว พี่อยากมีลูกไว้เป็นโซ่ทองคล้องใจของเราสองคน นิสัยของพี่ก็เหมือนกับพวกฝรั่งทั่วไป ที่เจอคนถูกใจก็อยากจะแต่งงานด้วยในอนาคตถ้าหนูเบื่อพี่เมื่อไหร่หนูอยากเลิกกับพี่ ก็คงไม่สายไปแต่พี่คงจะไม่ปล่อยให้หนูเลิกกับพี่เด็ดขาด"

'บุญคุณที่พี่ช่วยเหลือผมแล้วช่วยเหลือน้องชายมันมากเกินกว่าที่ผมจะใจดำใจร้ายอำมหิต ถึงขนาด หักหลังพี่เลิกกับพี่ผมทำไม่ได้ ต่อให้พี่ไล่ผมนี้ผมก็จะอยู่ที่นี่คอยรับใช้จนกว่าชีวิตของผม จะตายไปตามกาลเวลา"

"งั้นก็คงยากหน่อยนะเพราะพี่ ไม่มีทางเลิกรักเธอได้ หนูคือคู่แห่งโชคชะตาที่ฟ้ากำหนดเอาไว้ ต่อให้หนีไกลกันยังไง ก็ไม่อาจมีการพ้น จำคำของพี่ไว้ เด็กดีของพี่"

"ได้ครับผมจะจดจำความรู้สึกดีๆของเราสองคนเอาไว้"

1 เดือนต่อมา

การตัดสินใจในการแต่งงานในครั้งนี้ทำเอาตัวของผมตั้งตัวแทบไม่ทันกับการแต่งงานแบบสายฟ้าแลบแบบนี้ อยู่ๆก็ถูกจับมาใส่ชุดเจ้าสาวลองดูว่าผมจะใส่ได้ไหม ชุดเจ้าสาวที่เป็นพวกโอเมก้าใส่ส่วนมาก จะเป็นชุดสูทสีขาว เนคไทสีแดงหรือเป็นหูกระต่ายสีแดง ตัวของผมก็ขาวอยู่แล้วใส่สีขาวไม่เท่ากับว่ากลมกลืนไปกับผิวของผมหรอ แต่ไม่เป็นไรครับเพื่อคนที่ผมรักไม่ว่าเขาจะให้ผมใส่เสื้อขาดขาดผมก็จำเป็นต้องทำ และผมก็ยินดีที่จะทำด้วย

"งานเตรียมพร้อมหมดแล้วบอกว่าพรุ่งนี้จะไม่เกิดอะไรขึ้นระหว่างงานนะ"

"ทำไมพี่คิดแบบนั้นล่ะครับ"

"ก็ศัตรูมันเยอะจะให้ทำยังไงได้เพื่อเมียก็ต้องทำงานหาเงินเลี้ยงเมียเป็นธรรมดาอยู่แล้ว เอ๊ะหน้าแดงเชียวอายอะไรอีกหืม"

"เปล่านะครับ ก็พี่เล่นจ้องหน้าผมแบบนั้นผมก็เขินสิครับ"

"หึๆ น่ารักเหมือนกระต่ายเลยนะ"

"ล้อผมเล่นอยู่ตลอดเลยอ่ะ"

พี่จากัวร์ลูบหัวของผมอย่างเอ็นดูระยะเวลา 1 เดือนที่ได้ศึกษาดูใจกันก็ทำให้ผม ได้เรียนรู้วิธีการใช้ชีวิตของเขามากขึ้น และเขาเองก็เรียนรู้กันใช้ชีวิตของผมด้วยเช่นเดียวกันผมไปมหาลัยทำกิจกรรมต่างๆ ก่อนที่จะเปิดเรียน มหาลัยที่ผมไปอยู่นั้นมีทั้งโอเมก้าเบต้าและอัลฟ่า อาศัยอยู่ในนั้นด้วยพวกเขาทำตัวเหมือนคนปกติทั่วไปแต่ระยะเวลาช่วงเกิดอาการผิดปกติก็จะมีนาฬิกาข้อมือส่งสัญญาณเตือน เป็นการป้องกันไม่ให้มีการข่มขืนกันเกิดขึ้นโดยที่เจ้าตัว นั้นเกิดอาการฮีท ขึ้นมาในระหว่างเรียนหรือในระหว่างที่อยู่มหาลัย จึงทำให้ต้องมีนาฬิกาข้อมือส่งสัญญาณเตือน ถึงอุณหภูมิของการที่เราเกิดอาการฮีทแบบนี้ และโอเมก้าอย่างพวกผมจะมีอาการฮีท อยู่หนึ่งครั้งหรือสองครั้งต่อเดือน จึงทำให้การเฝ้าระวังก็ยิ่งลำบากมากขึ้น

แต่ผมมันระดับ VIP มีสามีเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นก็ดีหน่อยไม่ได้เข้าไปวุ่นวายเกี่ยวข้องกับคนอื่นๆผมมาทำกิจกรรมก็ได้เรียนรู้และก็ได้มีเพื่อนใหม่ๆที่เป็นโอเมก้าและอัลฟ่าโอเมก้าเบต้า ก็ยังเป็นเพื่อนกับผมพวกเขามีทัศนคติที่ดีมากทำเอาผมรู้สึกซาบซึ้งใจที่มีโอกาสได้มาเรียนที่นี่ แม้กระทั่งพรุ่งนี้ที่ผมจะต้องแต่งงานพวกเพื่อนของผมก็เข้ามาร่วมพิธีแต่งงานด้วยเช่นเดียวกัน

"เลือกสูทเสร็จแล้วใช่ไหม"

"เลือกเสร็จแล้วครับ ที่รักว่าชุดนี้เหมาะกับผมไหมครับ"

"ใส่สูทสีขาวเนคไทสีแดง เปลี่ยนเป็นหูกระต่ายสีแดงดีกว่า เข้ากันก็เยอะ"

"นั่นสินะครับแล้วตรงไหนที่ผมควรปรับปรุงอีก"

"มีสิตรงนี้ไง"

ฟอดดดดด

"งื้อออ แกล้งผมอีกแล้ว"

"รีบนอนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้จะไม่รอเอานะ"

"ที่รักเองก็รีบนอนนะครับ หน้าตาจะได้ผ่องใสเหมือนหนุ่มๆ"

"นี่ว่าพี่แก่งั้นหรอ"

"เปล่าสักหน่อยรีบนอนนะครับ"

ในช่วงเช้าผมต้องตื่นมาแต่งเนื้อแต่งตัวแต่งหน้าตั้งแต่เช้า ผมก็ง่วงนอนสัปหงกไปหลายรอบจนตัวของพี่จากัวร์ อดหัวเราะไม่ได้เข้ามาแกล้งผมตั้งแต่เช้า กว่าจะทำอะไรเสร็จเรียบร้อยก็เจ็ดโมงเช้าแล้วครับ ที่นี่เป็นบ้านพักตากอากาศ ข้างหลังติดภูเขา ข้างหน้าเป็นรีสอร์ท เป็นธรรมชาติที่ผมรู้สึกว่าที่นี่เหมาะกับการแต่งงานมากหากในอดีตผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนนึง ผมก็อยากที่จะแต่งงานหรือขอแต่งงานกับผู้หญิงหรือผู้ชายที่ผมอยากแต่งงานด้วยที่นี่เหมือนกัน แต่ว่าในครั้งนี้ผมกลับกลายเป็นว่าถูกขอแต่งงานที่นี่ และได้แต่งงานที่นี่กับผู้ชายที่ผมหวังพึ่งจะฝากชีวิตช่วงชีวิตหลังจากนี้เอาไว้กับเขา ที่นี่ดูโรแมนติก มากเลยจนทำให้ผมอยากที่จะลองเปลี่ยนบรรยากาศในค่ำคืนการเข้าหอ เป็นที่นี่เพราะด้านหลังเป็นภูเขามีน้ำตก ขนาดย่อมไหลผ่านมา ดูแล้วสวยเป็นธรรมชาติดีที่นี่ เป็นพื้นที่ว่างเปล่า ภูเขาพวกนี้ตัวของพี่จากัวร์เป็นคนสั่งทำขึ้นมาน้ำตกนี้ก็เหมือนกันทุกอย่างในพื้นที่ 100 ไร่ ก็เป็นเพียงแค่สิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาให้เหมือนกับธรรมชาติจริงๆผมเองก็อดพึ่งกลับ ความคิดของเขาไม่ได้แต่นี่ก็เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ทุกคนอยากมาเที่ยวเหมือนกัน

กลัวงานแต่งงานจะเสร็จก็ใช้เวลานานในที่สุดแล้วงานแต่งงานต้องเสร็จสิ้นเรียบร้อยในค่ำคืนการเข้าของผมก็ถูกส่งมายังห้องหอบนเตียงสีขาว มีดอกกุหลาบสีแดงโรยเต็มที่นอนดูโรแมนติกมากเลยครับ เหมือนกับว่าเราเป็นคู่รักคู่ใหม่ เป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามัน พี่กำลังหอมหวาน ทุกคนมาส่งตัวเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเสร็จก็ออกไปพ่อกับแม่ของพี่จากัวร์ก็มาร่วมงานด้วย แต่พวกเรา ทั้งสองฝ่ายไม่มีโอกาสได้พูดคุยกันมากนัก และงานแต่งในครั้งนี้น้องชายของพี่จากัวร์ก็ไม่ได้มาร่วมงานเพราะ ติดเที่ยวอยู่ต่างประเทศยังกลับมาไม่ได้ ก็เลยพลาดงานแต่งงานในครั้งนี้ไป พี่จากัวร์ ก็บอกกับทุกคนว่าจะพาผมไปหา ที่บ้านหลังจากที่เราสองคนแต่งงานกันแล้ว ผมเองก็ตกปากรับคำเอาไว้แล้ว

"ทุกคนเขาออกไปหมดแล้วนะ"

"ก็ใช่ไงครับมีอะไรหรือเปล่า"

"จะอาบน้ำหรอ"

"ใช่ครับผมร้อนมาทั้งวันแล้วทำไมหรอที่จะอาบด้วยกันไหมครับ"

ผมถามเขายังใส่ชื่อก่อนที่จะมานึกคิดได้ว่าสิ่งที่ผมพูดไปแบบนั้นเหมือนกับการอ่อยเหยื่อทำให้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของพี่จากัวร์ปรากฏขึ้นมาทำเอาผมขนลุกขนพองขึ้นมาทันทีและรู้สึกเสียวสันหลังวาบเพราะรอยยิ้มนั้นหน้าตาก็ดูดีแต่ทำสายตาและก็มีการยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนั้น ทำให้ผมรู้สึกระแวงเขาขึ้นมาทันที เพราะปากพล่อยของผม ทำให้ตัวเองจะเกิดภัยโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว

"ได้สิ พี่จะขัดหลังให้ดีไหมครับ"

"อย่าทำเสียงแบบนั้นสิพี่ชอบทำเสียงแบบนี้ อยู่เรื่อยเลย"

"ไม่ชอบหรอ ใครๆเขาก็บอกว่าเวลาพี่ทำเสียงแบบนี้มันดูเซ็กซี่"

"ค่อยๆที่พี่ว่าคือใครหรอครับ"

"ไม่มีหรอกพี่พูดไปงั้นแหละ"

"แอบมีความลับหรอครับ"

"เปล่าไม่มีเชื่อพี่สิครับ"

"ผมเชื่อพี่ก็ได้ไม่งอแงนะครับ"

"น่ารักจัง คืนนี้เราสองคน เข้าห้องหอกันนะ"

ผมไม่ได้ตอบอะไรได้แต่พยักหน้าเขาก็ไม่ต้องการคำตอบของผมหรอกครับเพราะตอนนี้เขาพุ่งเข้ามากอดจูบลูบรัดผมแล้วเรียบร้อย ผมเองก็ไม่ได้ขัดขืนเพราะผมกับเขาก็ถือว่าเป็นสามีภรรยากันทั้งตามกฎหมายของชนเผ่าผม ทั้งทางพฤตินัยและพฤติกรรมเราสองคน เป็นสามีภรรยากันแล้ว เหลือแค่เพียงรอให้ พี่จากัวร์ตีตราจองผมเท่านั้น

เสื้อผ้าของผมถูกถอดออกไปเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะถูกลากลงในอ่างน้ำ โดยที่ข้างล่างของผม มีพี่จากัวร์นั่งอยู่ แก่นกายใหญ่โตที่ตั้งตรงตระหง่า รอคอยให้ผมนั่งทับลงไป ซึ่งผมไม่รอช้ารีบนั่งลงไป เพราะตอนนี้ความต้องการถูกอัดฉีดมาเรียบร้อยแล้ว เมื่อนั่งลงไปทับเจ้าสิ่งนั้นความสุขส้มก็พุ่งพรวดเข้ามาในทันที

สวบบบบบบบ!!!!!!!

"อ๊ะๆๆๆ"

"อื้มมมม ดีรัดแน่นๆแบบนั้นแหละ อ่าาาา!!"

ตั๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"อื้ออออ อ๊าาาๆๆๆ"

ผมถูกกอดรัดก่อนที่จะถูกกระแทกเข้าออกอย่างบ้าคลั่งแต่ผมก็ไม่นึกว่ากลัวหรือหวั่นเกรงกับความรู้สึกตรงหน้าเลยสักนิดแถมยังมีความสุขมากอีกต่างหากเมื่อเจอกับสิ่งนี้ที่กำลังเผชิญอยู่ เมียชอบมากกว่าเดิมซะอีกเมื่อโดนสอดใส่อย่างรุนแรงทุกครั้งที่ถูกกระแทกเข้าจุดเสียว ก็ทำให้ผมสั่นสะท้าน และยิ่งทำให้ผมอยากจะโดนทำแบบนั้นเรื่อยๆเหมือนว่าพี่จากัวร์จะรู้ว่าผมต้องการแบบไหนเขาจึง กระแทกหนักหน่วงเน้นจังหวะจนผมถึงกับดันตัวลุกขึ้น เพราะความเสียว จนแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว

ตั๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"อื้ออออ อ๊าาาๆๆๆ"

ตั๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"อื้ออออ อ๊าาาๆๆๆ"

ผมถูกจับเปลี่ยนท่าทางและลุกออกจาก อ่างน้ำใบนั้นก่อนที่จะถูกจับให้หันหลังโก่งโค้ง ยกเอวสูงก่อนจะถูกกระหน่ำกระแทกเข้ายางถนัด ผมแทบทรงตัวไม่อยู่ยังดีที่ว่าตัวของพี่จะกลัวนั้นตัวใหญ่กว่าผมร่วงของผมเอาไว้ อย่างดีเพื่อไม่ให้ผมล้มลงตัวกระแทกกับพื้นห้องน้ำความสุขสมที่ถูกมอบให้ทำให้ผมอยากจะถูก ทำรักแบบนี้นานๆเหลือเกิน

"ซี๊ดดด!!! อ๊าาาาา!!!"

ตั๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"อื้ออออ อ๊าาาๆๆๆ"

"เสียวไหมครับเด็กดี!"

"เสียวครับอ๊ะ!!! ขอหนักๆเลยนะครับอื้อออ!!!"

"ได้สิ พี่จะจัดให้เองอื้มม!!"

ตั๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!

"อื้ออออๆๆๆ!!! อ๊ะๆๆๆ!!!"

"จะ อ๊ะ! จะออกแล้วอื้อ!!"

พรวดดดดดดด!!!!!!!!!

น้ำรักในยกแรกของผมถูกปลดปล่อยออกมา ร่างกายที่ถูกปลดปล่อยแล้วปรับทำให้ผมอ่อนแรงลงมาหลายส่วน ยังดีที่ถูกรวบตัวเอาไว้ได้ไม่อย่างนั้นหน้าแหกแน่ๆ ผมถูกพาไปอาบน้ำใต้ฝักบัวถูกรวบไปยืนขึ้นแต่แก่นกายของพี่จากัวร์ก็ยังอยู่ในร่างกายของผมแถมยังทำงานอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุดพัก จนทำให้ผมแทบคลั่ง อีกครั้งเพราะโดนกระทำแบบนี้เน้นย้ำจนผมแทบจะยืนหรือทรงตัวอยู่เลย

"คืนนี้ยังอีกยาวไกลอย่าเพิ่งเหนื่อยนะครับเด็กดี"

"อื้อ ครับพี่ อ่าาาาา ตรงนั้น!!!"

เสียงครวญครางของผมสร้างความฮึกเหิมๆให้กับพี่จากัวร์มากแน่เลยเพราะเขาเองก็ไม่อาจทนอยู่กับเสียงครวญครางของผมได้นานนักเร่งกระแทกกระทั้นผม ทำเอาผมเอวแทบหักเพราะแรงส่งของเขา ไม่นึกเห็นใจคนตัวเล็กอย่างผมบ้างเลยเขาก็ตัวใหญ่กระแทกเข้ามาที ถ้าเกิดรูปที่ท้องน้อยก็คงจะมีแก่นกายของเขาปรากฏอยู่ตรงนั้นแน่เลย แบบนี้ไงผมถึงติดใจเขา ทุกๆคืนเราจะมีอะไรกัน 1 ยกก่อนนอนเพื่อเป็นยา ให้เราสองคนได้หลับสบาย ตัวของผมเองก็รู้สึกเขินนะครับเวลามีอะไรกับพี่เขาแล้วก็พูดจาคำหยาบคายออกมาต่อหน้าพี่เขาแบบนั้น แต่ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ยิ่งมีความสุขมากเท่าไหร่ กลับยิ่งเพิ่มความ หยาบคายกับผมมากขึ้นเท่านั้น

"ไม่ต้องกลั้นเสียงหรอก ครางออกมาเลยที่นี่เก็บเสียง"

"พี่คงไม่รำคาญ อ๊ะๆๆๆ ผมใช่ไหมครับ ที่ครางเสียงดังแบบนี้"

"ไม่หรอกพี่ชอบ"

ตั๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!

"อื้ออออๆๆๆ!!! อ๊ะๆๆๆ!!!"

ตั๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!

"อื้ออออๆๆๆ!!! อ๊ะๆๆๆ!!!"

เรามีอะไรกันเกือบ 2 ชั่วโมง ผมเสร็จไปหลายรอบแล้ว พี่จากัวร์เพิ่งเสร็จไป 2 ครั้งเองแถมทุกครั้งยังเสร็จเข้ามาในร่างกายของผมคงจะหวังว่าอยากจะมีลูกกับผม ผมเองก็อยากจะให้เขาเกิดมาด้วยเช่นเดียวกันแต่กลัวว่าถ้าเกิดมาในช่วงนี้ก็เหมือนกับจงใจปล่อยให้ตัวเองตั้งท้อง และกลัวว่าคนในครอบครัวของพี่จากัวร์ จะมองผมในทางที่ไม่ดี ตอนนี้บุญคุณก็แทบจะท่วมหัวอยู่แล้วยิ่งตัวของผมเองตั้งท้องขึ้นมาก็เหมือนกับต้องการที่จะจัดพี่จะกลัวให้แน่นขึ้นไปอีก ผมอยากให้เขาได้รู้ตัวตนของผมมากขึ้นและผมได้รู้ตัวตนของเขามากขึ้นเช่นเดียวกัน ทั้งสองฝ่ายจะได้ไม่ต้องมีอะไรปิดบังกันอีก อย่างน้อยผมก็ทำเพื่อความสบายใจของผมแล้วก็ของพี่จากัวร์ เป็นคนดีของเราทั้งสองฝ่าย

"คิดอะไรอยู่บอกพี่ได้ไหม"

"ผมคิดว่าถ้าเกิดผมท้องในตอนนี้ มันจะเหมือนกับการที่ผม มันหลอกกินเงินพี่ฟรีหรือเปล่า"

"เรื่องนี้อีกแล้วคิดมากอะไร เงินของพี่ก็เหมือนกับเงินของหนู หนูอยากใช้เท่าไหร่พี่ไม่เคยห้าม เพราะพี่เต็มใจที่จะหาเงินมาให้หนูได้ยินไหม"

"แต่ผมก็รู้สึกผิดแล้วรู้สึกหวาดกลัว ผมกลัวว่าจะทำให้พี่ ต้องทะเลาะกันกับครอบครัว"

"ครอบครัวของพี่กับเขาต่างแยกย้ายเป็นครอบครัวใครครอบครัวมัน ยามลำบากเราก็ช่วยเหลือกัน ยามเราทุกข์หรือยามเราสู่เราก็ไปมาหาสู่กันแต่เรื่องการมีครอบครัว เราจะไม่ก้าวก่ายกันเด็ดขาด"

"แต่ผมก็กลัวว่าผมจะเป็นสะใภ้ที่ไม่ดีในสายตาครอบครัวของพี่ และทำให้พี่อับอาย"

"พี่ไม่เคยนึกเสียใจที่วันนั้นเสียเงิน 150 ล้านบาท เพื่อช่วยเหลือตัวของหนูออกมาเลยนะ ไม่นึกเสียใจและไม่นึกเสียดายเลย"

"ถ้าเกิดวันนึง ผมไม่ได้เป็นคนดี และมีเรื่องที่ทำให้พี่ต้องเข้าใจผิดผมพี่ยังจะเชื่อใจผมหรือเปล่า"

"ไม่ว่าหนูจะเป็นคนยังไงพี่เป็นคนเลือกหนูเข้ามาเป็นคู่ชีวิตพี่ก็คงจะเลือกหนูต่อไปไม่เลือกใครนอกจากหนูคนเดียวพี่จะเชื่อหนูต่อให้หนูมาหลอกพี่จริงๆพี่ก็จะเชื่อหนู"

"ถ้าพี่เชื่อผมจริงๆถ้าผมบอกว่าผมรักพี่ตั้งแต่ที่เราได้เจอกันตอนนั้นแล้วพี่ช่วยเหลือผม นั่นทำให้ผมอยากฝากชีวิตที่เหลือไว้กับพี่พี่จะเชื่อผมไหม"

"เชื่อสิเพราะพี่รู้ว่าคนเราเมื่อเจอกับคนที่ใช่ในเวลาที่ใช่ แม้ว่าจะต้องทุกข์ทรมานกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นก็ยอมที่จะทำ ถ้าหนูมีลูกพี่จะดีใจมากเลย พี่รักหนูนะครับ"

"ผมก็รักพี่นะครับที่รัก"

ฟอดดดดดดดด!!!

"นอนเถอะพรุ่งนี้พี่จะพาไปหาคุณพ่อกับคุณแม่แล้วคนในครอบครัวของพี่"

"ครับที่รัก ฝันดีนะครับ"

"ฝันดีครับเด็กดี"