ใจร้ายที่ 2 - 1 พรหมจรรย์ภูตสาว NC25+

ใจร้ายที่ 2

พรหมจรรย์ภูตสาว

มอบแด่นายท่าน

เปลือกตาที่พริ้มหลับจากความสุขสมจึงไม่เห็นว่าคนตัวโตกำลังจ้องมองใบหน้าของนางเขม็ง คิ้วเข้มราวกับคันธนูขมวดมุ่น ใบหน้าหล่อเหลาฉายชัดว่ากำลังหงุดหงิดอย่างถึงขีดสุด

“ทำไม!”

เสียงทุ้มลอดไรฟันแผ่วเบา ใช้ปลายนิ้วมือเกลี่ยไปตามนวลแก้มสีผลท้อแผ่วเบา แม้ใบหน้าหวานจะระเรื่อไปด้วยเลือดฝาด กระนั้นหากมองจากสายตาของผู้เป็นแพทย์กลับมองเห็นในสิ่งที่ต่างออกไป

พลังชีวิตของนางใกล้จะดับสูญ!

“ยังไม่พอ...”

กวงหนิงเหอพึมพำก่อนจะกัดสันกรามจนปูดโปน ใบหน้าของเขาเครียดขึงจนเส้นเลือดที่ขมับฉายชัด

ในเมื่อยังไม่พอแล้วเขาจะทำอะไรได้เล่า!

สบถในใจอย่างเดือดดาลก่อนที่จะตัดสินใจก้มลงปิดริมฝีปากอวบอิ่มที่กำลังเผยอน้อยๆ จูบแรงบดขยี้แล้วแทรกลิ้นร้อนเข้าไปอย่างรวดเร็วจนคนตัวเล็กที่กำลังนอนระทวยอ่อนอยู่ถึงกับเบิกตาโต หัวใจเต้นระส่ำเมื่อถูกจูบโดยไม่ทันตั้งตัว

“อื้อ...”

ส่งเสียงร้องได้เพียงเท่านั้นลิ้นร้อนก็เกี่ยวกระหวัดรุกเร้าละเลียดความหอมหวานจากโพรงปากอุ่น ในขณะที่มือหนาสากลามไล้ไปตามผิวพรรณเนียนนุ่มก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าของตนเองออกจนหมดสิ้น

“นะ...นายท่าน”

ภูตสาวถึงกับหายใจติดขัดเมื่อเห็นเรือนร่างเปลือยเปล่างดงามของผู้มีพระคุณ หัวใจดวงน้อยๆ ราวกับจะหยุดเต้น สายตาของนางมองไล่จากแผงอกเปลือยเต็มไปด้วยมัดกล้าม ต่ำลงมายังเอวสอบและหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะหยุดสายตาอยู่ที่แท่งหยกขนาดใหญ่ยาวที่กำลังชี้ชันมายังเบื้องหน้า

นางเผลอกลืนน้ำลายลงคอราวกับกำลังกระหาย แค่เพียงเขาสืบเท้าก้าวเข้าหา นางก็แทบลืมหายใจด้วยความตื่นเต้นจนแทบเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่

ริมฝีปากร้อนจูบไล้จากหน้าผากมนลงมายังแก้มอิ่ม ไล่ละเลียดจุมพิตลงมายังนวลแก้มเปล่งปลั่ง ก่อนจะบดเบียดเรือนร่างสมส่วนทาบทับลงมา

“อื้อ...”

เชาหลินรับรู้ได้ว่าแกนกลางกายของเขากดทับลงมาบริเวณต้นขา มันใหญ่ แข็ง และอุ่นจนหัวใจของนางกระตุกซ้ำๆ

และที่สำคัญที่สุดรูแคบชื้นของนางตอบรับความแข็งขึงของเขาทันที น้ำใสแทบจะไหลทะลักออกมาจากรูสวาทด้วยความซ่านกระสัน

“อะ...อื้อ”

ไหลออกมา ไหลออกมา ไหลออกมา เต็มง่ามขาและแก้มก้น บางส่วนก็ไหลซึมลงฟูกนอน ทั้งแฉะทั้งเปียก เสียวจนลมหายใจติดขัดส่งผลให้ทรวงอกอิ่มกลมกลึงกระเพื่อมไหวชวนมอง

และเมื่อนางขยับเรียวขาเอ็นอุ่นของเขาก็ขยับรุกไล่เบียดชิดโหนกนูนหนันจนคนตัวเล็กถึงกับหายใจสะดุดครั้งแล้วครั้งเล่า

นานมาแล้วนางเคยได้ยินว่า ‘กาม’ เป็นสิ่งไม่ดีเพราะมันจะทำให้ผู้ที่เคยได้ลิ้มรสเสพติด บัดนี้นางเข้าใจแล้ว พอนางได้เคยสุขสมเพียงครั้งหนึ่ง นางก็จะอยากสุขเช่นนั้นอยู่ร่ำไป

แค่ ‘ลิ้น’ ของนายท่านนางยังสุขสมจนซ่านสะท้านไปทั้งสรรพางค์กาย แล้วหากเป็น ‘เจ้าแท่งหยกใหญ่ยาว’ นั่นเล่า นางจะสุขสมทวีคูณมากมายเพียงใด

เชาหลินรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งใบหน้า กระดากกับความคิดไร้ยางอายของตน สับสนในความรู้สึกจนไม่รู้จะสามารถบรรยายออกมาเป็นถ้อยคำใด

ริมฝีปากร้อนโน้มลงปล้นปลิดเรียวปากอิ่มอย่างเว้าวอนอ่อนหวาน คุณชายรองแห่งสกุลกวงค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกก่อนจะขยับริมฝีปากเปล่งเสียงออกมาชิดข้างหู

“ข้าขอพรหมจรรย์ของเจ้า...”

เป็นประโยคแรกและอาจเป็นประโยคเดียวที่เชาหลินได้ยินจากปากของผู้เป็นนาย

ดวงตากลมโตมองใบหน้าหล่อเหลาของนายท่าน นางกะพริบเปลือกตาลงเล็กน้อยแล้วตอบออกไปอย่างไม่ลังเล

“เจ้าค่ะ”

เขาโน้มใบหน้าลงจูบจ้วงริมฝีปากเล็กในทันทีราวกับจะกลืนกินคำตอบรับของนางเอาไว้ในร่างกายของเขาเสียกระนั้น มือหนาลามไล้บีบเฟ้นไปยังทรวงอกกลมกลึง เบียดชิดร่างกายหนันแน่นเข้าหาความอ่อนนุ่มที่น่าหลงใหล