ใจร้ายที่ 2-2 พรหมจรรย์ภูตสาว NC25+

“อื้อ อื้อ นะ...นายท่าน”

เชาหลินถึงกับระทวยอ่อน ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าชายหนุ่มกำลังจับเรียวขาของนางให้อ้าออกก่อนจะจ่อท่อนเอ็นปลายหัวหยักเข้าไปยังปากทางรูสวาท

“อ๊ะ!”

คนตัวเล็กผวาด้วยความตกใจ ก่อนจะเบิกตากลมโตเมื่อรับรู้ได้ว่าปลายหัวหยักได้แทรกสอดผ่านปากทางแคบชื้นเข้ามาหนึ่งในสี่ส่วน และมันกำลังสร้างความเจ็บปวดให้นางอย่างสุดแสน

“จะ...เจ็บ! เจ็บเจ้าค่ะ”

หญิงสาวหอบหายใจแรง นิ่วใบหน้าเหยเก ปวดแปลบราวกับแกนกลางกายจะฉีกขาด ความใหญ่ยาวที่เบียดแทรกเข้ามาในรูแคบชื้นไม่ได้สร้างความสุขสมแต่นำมาซึ่งความเจ็บปวดจนภูตสาวรู้สึกหวาดกลัว

คนตัวโตหยุดทันทีก่อนจะใช้มือประคองใบหน้าของนางเอาไว้ ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยหยาดน้ำตาแห่งความเจ็บปวดที่ไหลรินอาบแก้มอย่างเบามือ

วูบหนึ่งเชาหลินเห็นว่าในดวงตาของเขาเจือไปด้วยความเจ็บปวด แต่แค่เพียงกะพริบตามันก็จางหายไปเหลือทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า ยิ่งทำให้นางรู้สึกสับสนและไม่เข้าใจ

มือหนาเลื่อนไล้ลงต่ำฟอนเฟ้นทรวงอกกลมกลึงหนักเบา จมูกโด่งซุกไซ้ไปตามลำคอระหงสร้างความวาบหวามจนเชาหลินลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะ

เผลอไผลแอ่นทรวงอกสู้มือหนาหนักที่กำลังเค้นคลึงอย่างเมามัน โอนอ่อนแอ่นกายยกสะโพกเข้าหา...

และนั่นยิ่งทำให้แท่งหยกยาวสอดเสียบลึกเข้าไปโดยไม่รู้ตัว ทว่าครั้งนี้กลับไม่รู้สึกเจ็บจุก

“อื้อ...อะ...อาห์ นะ...นายท่าน”

ภูตสาวร้องครางเสียงหวาน เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงในขณะที่เรียวขาทั้งสองข้างสั่นระริก หอบกระชั้นจนทรวงอกคู่งามขยับไหว

“อะ...อึก”

ผวาสะท้านเมื่อเขาชักออกแล้วดันเข้ามา สอดใส่ประสานรวมกับจะหลอมรวมเป็นหนึ่ง กวงหนิงเหอกอดนางเอาไว้แน่นในขณะที่เอวสอบขยับโยกด้วยจังหวะช้าแต่หนักแน่น เบียดเสียดครูดไปกับปากทางรัก ถูไถเข้าไปในร่องลึกนุ่มอุ่น

ความคับแน่นทำให้หมอหนุ่มถึงกับนิ่วหน้า กดข่มสันกรามจนปูดโปน ก่อนจะค่อยๆ เร่งจังหวะขยับโยกให้เร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น...

ตับ!

แรงจังหวะที่โยกกระแทกนำมาซึ่งความซ่านเสียวจนใบหน้าหวานของภูตสาวบิดเบี้ยวเหยเก

ตับ! ตับ!

“อะ...อื้อ อื้อ อะ...ฮึก”

เรือนกายขยับไหวถูไถไปกับฟูกนอน ผมยาวสยายยุ่งเหยิง เหงื่อเม็ดเล็กๆ เริ่มผุดพรายขึ้นที่ปลายจมูก เชาหลินเผลอยกสองแขนขึ้นกอดก่ายเจ้านายหนุ่มเอาไว้แน่น ซุกหน้าเข้ากับแผงอกแกร่งกำยำของเขาก่อนจะครวญเสียงกระเส่าอู้อี้แทบไม่เป็นภาษา

“อะ...ฮึก”

ร่างกายบิดเกร็งเร้ารัญจวน ท้องน้อยบิดมวนราวกับมีเหล่าผีเสื้อสยายปีกกระพือบินนับพันนับหมื่นตัว หัวสมองขาวโพลน สติสัมปชัญญะราวกับจะขาดวิ่น ท่วงทำนองและจังหวะแห่งกามโลกีย์ทำให้ภูตสาวอ่อนระทวยสิ้นไร้เรี่ยวแรง

“นะ...นายท่าน อื้อ...”

หอบหายใจแรง เอื้อนเอ่ยเรียกหาผู้เป็นเจ้านายด้วยน้ำเสียงแหบพร่า กอดก่ายแนบชิดก่อนจะเผลอจิกปลายเล็บลงบนแผ่นหลังของเขา ฝากร่องรอยแห่งความกระสันซ่านเอาไว้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน แต่นางกำลังอุ่นเตียงให้นายท่านด้วยความภักดี

“อื้อ อื้อ...อะ...อาห์”

ตับ! ตับ! ตับ!

เอี๊ยด! เอี๊ยด!

เสียงกระแทกกระทั้นจนเตียงลั่นกอปรกับเสียงหอบหายใจแรงผสานไปกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อเบียดชิดเสียดสีจนร้อนฉ่า

น้ำใสจากรูสวาทไหลเยิ้มออกมาทุกครั้งที่มีการสอดกระแทกรุกเร้า นางสุขสมจากการสอดประสานครั้งแล้วครั้งเล่า หัวใจเต้นรัวเร็วราวกับจะกระโจนหลุดออกมาจากอกซ้าย

“ชะ...เชาหลิน”

คนตัวโตที่ก่อนหน้านี้ไม่พูดไม่จาออกมาแม้เพียงครึ่งคำ จู่ๆ เขาก็ครางเรียกชื่อนางออกมาแผ่วเบา ก่อนจะปลดปล่อยสายน้ำแห่งชาติพันธุ์ขาวขุ่นเข้าไปในเรือนกายของนาง

วูบวาบราวกับมีไออุ่นแล่นปราดไปทั่วเรือนร่าง เชาหลินรู้สึกผ่อนคลายราวกับกำลังกอดก่ายปุยเมฆสว่างไสว ความเจ็บปวดราวกับจะแดดิ้นก่อนหน้านี้มลายหายไปจนหมดสิ้น แทนที่ด้วยดวงตาหนักอึ้งจนไม่อาจฝืน

นางผล็อยหลับไปโดยที่เจ้านายหนุ่มยังคงกอดรัดเรือนกายบอบบางเอาไว้แนบแน่น แท่งหยกใหญ่ยาวยังคงเสียบค้างคาอยู่ในรูสวาทมิได้ชักออก