ใจร้ายที่ 1-2 ข้าเป็นของนายท่าน NC25+

ได้เลย...

ดวงตาคู่สวยของเชาหลินแดงก่ำก่อนจะมีหยาดน้ำตาไหลรินออกมาเป็นสาย เจ็บปวดหัวใจราวกับถูกบีบขยี้ด้วยมือหนาของผู้ที่นางหลงรัก

ข้ายอม...

ร่างกายของข้าเป็นของนายท่าน...

ชีวิตของข้าเป็นของนายท่าน...

ขอเพียงนายท่านผู้มีพระคุณมีความสุขจากเรือนร่างของข้า ก็นับว่าข้ามีประโยชน์แล้วมิใช่หรือ

“อื้อ...”

ความคิดขาดห้วงกระเจิดกระเจิงเมื่อลิ้นร้อนของกวงหนิงเหอลากไล้ต่ำลง ต่ำลง ต่ำลง...

เชาหลินรับรู้ได้ว่าโหนกนูนบุปผากำลังฉ่ำเยิ้มไปด้วยเกสรแสนหวานจนเปียกแฉะไปทั้งเป้ากางเกงตัวใน นางเสียว และนางก็อยาก มันเป็นความรู้สึกที่นางไม่เคยสัมผัสและไม่เคยรู้สึกมาก่อน

เหตุใดข้าจึงอยาก...

อยากให้นายท่านเสพสม

อยากให้นายท่านสัมผัสร่างกายของข้าด้วยลิ้น ด้วยนิ้วมือ และด้วยแก่นกายแห่งบุรุษ

อาห์...

ช่างเป็นความรู้สึกที่น่าละอายเหลือเกิน!

แคว้ก!

“อ๊ะ!”

คนตัวเล็กร้องเสียงหลงด้วยความตกใจเมื่อคุณชายรองแห่งสกุลกวงจัดการฉีกทึ้งกางเกงตัวในออกอย่างรวดเร็ว คล้ายได้ยินเสียงคำรามเบาๆ ดังออกมาจากลำคอของคนตัวโต ย้ำชัดว่าเขากำลังพึงพอใจกับความงดงามของอิสตรีที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า

เรือนร่างสมส่วนอวบอัดหนันแน่นไปด้วยเนื้อนมน่าหลงใหล ผิวขาวละเอียดราวกับหิมะ ผมดำสนิทราวกับท้องฟ้ายามไร้ดาวยาวสยายระไปกับผิวสวย ตัดเฉดสีขาวดำชวนมอง

“อ๊ะ!”

ภูตสาวหายใจติดขัดเมื่อเขาจับเรียวขาทั้งสองข้างให้กางออก ดวงตาพราวระยับดำคลับจ้องมองเนินหนันแห่งอิสตรีเนิ่นนาน

ก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าลงต่ำ ซุกปลายจมูกลงระหว่างกลีบบุปผาอวบอูมจนปลายจมูกโด่งถูไถไปกับเมล็ดเสียว ส่งผลให้คนตัวเล็กถึงกับผวาเฮือกเบิกดวงตาโพลงด้วยความซ่านเสียว

“นะ...นายท่าน”

มือเล็กเลื่อนลงไปบีบที่ไหล่กว้างทั้งสองข้างของผู้ช่วยชีวิต จิกแรงจนปลายเล็บกดลงบนผิวหนาในขณะที่แขนเริ่มสั่นสะท้านคล้ายอ่อนแรงอยู่ในที

เรียวปากอวบอิ่มอ้ากว้างเมื่อถูกความซ่านกระสันจู่โจม นางหอบหายใจแรงจนทรวงอกกระเพื่อมไหวคล้ายกับกำลังขาดอากาศหายใจ ใบหน้าหวานระเรื่อแดงราวกับระบายด้วยสีจากดอกเหมย ดวงตาพริ้มหลับจนเห็นแพขนตางามงอน

นางงดงามราวกับถูกสรรสร้างด้วยเหล่าเทพเซียนสูงส่งก็ไม่ปาน เป็นความงามที่กวงหนิงเหอไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป

“อื้อ อื้อ อะ...อื้อ”

เชาหลินบิดกายเร่าเมื่อลิ้นสากร้อนลามเลียมายังเมล็ดสวาทระรัว คล้ายกับผืนแผ่นดินกำลังโคลงเคลงตีลังกา หัวสมองของนางขาวโพลนไร้ซึ่งความนึกคิด หัวใจสั่นระรัวดั่งจะกระโจนออกมานอกอก ในขณะที่ทั่วทั้งสรรพางค์กายกระสันใคร่ไปกับสัมผัสของผู้เป็นนายท่าน

“สะ...เสียว นะ...นี่เรียกว่าเสียวใช่หรือไม่เจ้าคะ อะ...อื้อ สะ...เสียวจนจะขาดใจอยู่แล้ว”

ภูตสาวส่ายสะบัดใบหน้าหวาน นิ่วหน้าจนหัวคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น ริมฝีปากอิ่มเม้มเป็นเส้นตรงก่อนจะเผยอออกแล้วครวญครางด้วยความเสียว

เขาไม่ตอบ...

ราวกับนางพูดอยู่คนเดียว...

เชาหลินควรจะน้อยใจ ควรจะเสียใจ แต่ความเสียวที่บีบรัดจนลมหายใจขาดห้วงกลับดึงสติสัมปชัญญะให้กระเจิดกระเจิงจนกู่ไม่กลับ

เสียงดูดดุนกลีบบุปผาด้วยลิ้นร้อนและเรียวปากหยักได้รูปที่บดขยี้เมล็ดสวาทจนแทบจะบี้แบน ทำให้ภูตสาวห่อไหล่ผวาบิดเกร็งจนถึงขีดสุด

ก่อนที่ความรู้สึกซ่านหฤหรรษ์จะพุ่งปราดเข้ามาอย่างรวดเร็ว บีบรัดเรือนกายจนกระตุกแรงเป็นจังหวะกระชั้น เลือดในกายแล่นปราด ขนอ่อนลุกชัน ลมหายใจขาดห้วง

“อาห์...”

เชาหลินครางเสียงหลงด้วยความสุขสมจนพร่าพราย ราวกับมีหมู่ดาวส่องแสงประกายระยับล้อมรอบ เมื่อสิ้นแรงกระตุกเกร็งนางก็ทิ้งตัวนอนลงบนฟูกอย่างอ่อนแรง ดวงตายังคงหลับพริ้มราวกับจะซึมซาบรสสวาทเอาไว้ทุกอณู