Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 3 จูบแรก
“ท่านแม่ ข้าได้ยามาแล้วเจ้าค่ะ ป้าฝู นี่เจ้าค่ะ ข้าไปจ่ายตลาดมาด้วย”
“คุณหนู โห ช่างมากมายเหลือเกินเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าจะให้อามู่ต้มยาให้ฮูหยินเลยเจ้าค่ะ”
“ฝากด้วยเจ้าค่ะ”
“อ่อ คุณหนูเจ้าคะ มีคนฝากนี่มาให้ท่านเจ้าค่ะ”
“ขอบคุณป้าฝู”
นางหยิบจดหมายมา ก่อนที่จะอ่าน
“คืนนี้ หอหงอี้ สามีเลวของข้าจะเอาปิ่นทองของข้าไปมอบให้หญิงคณิกา หากเจ้านำมาคืนได้ ข้าพร้อมจ่ายห้าพันตำลึง”
“โห ห้าพันเชียวนะ ไม่รับก็โง่แล้ว”
“เขาจะไปหานางรำชื่อซู่เนี่ย ห้องส่วนตัว …..เสร็จแล้ว เจ้ามารับเงินที่นี่ ….”
“หอหงอี้ คืนนี้เจอกัน”
“คุณชาย อาการท่าน …”
“ไม่เป็นไร เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่ใดมีสระน้ำเย็น หรืออ่างน้ำเย็นให้แช่ได้บ้าง”
“มีหอหงอี้ขอรับ ถ้าเช่นนั้น”
“เจ้าไปจองให้ข้าที ขอห้องส่วนตัวนะคืนนี้ข้าจะไปที่นั่น”
“ขอรับ”
“คุณชาย กลับโรงเตี๊ยมก่อนนะขอรับ”
หอหงอี้
ไป๋ซินเหยาปลอมตัวเป็นสาวใช้เข้ามาที่นี่ ก่อนที่นางจะได้ยินเสี่ยวเอ้อร์สั่งสาวใช้ ว่าให้ยกไปยังห้องของแม่นางซู่เนี่ย
“พี่สาว ข้าช่วยเจ้าเอง เจ้าบอกข้ามาก็พอว่าห้องแม่นางซู่เนี่ยอยู่ที่ใด”
“ออ มาใหม่หรือ เจ้าเดินตรงไปสุดทาง ห้องนางอยู่ด้านขวา ระวังล่ะ วันนี้นางมีแขกสำคัญ”
“เจ้าค่ะ ข้าจะระวัง”
นางเดินไปจนสุดทาง ก่อนจะแอบใส่บางอย่างลงในเหล้า และเดินไปเคาะประตูและเปิดเข้าไป นางพบกับแม่นางที่บอกเอาไว้ น่าจะชื่อซู่เนี่ย สวมเพียงชุดชั้นในบางเบาที่ยอดถันนั้นพุ่งออกมาจนเห็นได้ชัดเจน
ส่วนอีกคนที่นอนหนุนตักนางอยู่ กำลังพยุงยอดถันอีกข้างอย่างหลงใหลพร้อมกับที่แม่นางซู่เนี่ยจะป้อนองุ่นเขาไปด้วย
“สุราเจ้าค่ะ”
“เอาวางไว้แล้วไปได้ อืมม ใต้เท้า อย่าพึ่งซนสิเจ้าคะ”
“เนี่ยเนี่ยของข้า ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว งามจริงๆ”
ไป๋ซินเหยากวาดสายตามองไป นางเห็นกล่องไม้สีแดงเข้มที่ใส่ปิ่นทองประดับพลอยหลายๆ สีอยู่ข้างๆ นางเปิดอยู่ นางวางสุรา และรินให้ทั้งคู่ ที่ดูเหมือนจะเริ่มไม่สนใจสุราแล้ว ใต้เท้าผู้นั้นเริ่มจัดการซูเนี่ย ด้วยการกัดที่หน้าอกของนางอย่างหื่นกระหาย พร้อมกับตัวนางที่เอนไปตามอารมณ์ของอีกฝ่าย
“น่าเกลียดจริง ไม่ต้องกินมันแล้ว”
เมื่อพวกเขาล้มตัวลง ย่อมมิได้สนใจปิ่นไม้ที่วางทิ้งไว้ ก่อนที่ซินเหยาจะหยิบมันขึ้นมา และออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
“ใต้เท้า ช้าก่อนสิเจ้าคะ อ๊าา ดื่มเหล้านี่ก่อนเจ้าค่ะ อ๊าา ใต้เท้าล่ะก็ ปิ่น ปิ่นข้าล่ะ แย่แล้ว ปิ่นถูกขโมย”
ซู่เนี่ยรีบวิ่งออกมา ซินเหยาตกใจ เหตุใดนางรู้ตัวเร็วนัก
“จับนางมาให้ข้า นางขโมยของไป เร็วเข้า”
“แย่แล้ว”
ซินเหยารีบวิ่งหนี และพลิกตัวเปิดหน้าต่างออกไปวิ่งที่ราวหลังคาด้านนอกหอ ก่อนที่จะเลือกเปิดหน้าต่างห้องและกระโจนเข้าไป แต่นางไม่รู้ว่าห้องนั้นคือห้องอาบน้ำ ทำให้นางตกลงไปที่สระน้ำเย็น พร้อมกับเสียงตกใจของอีกฝ่ายที่นั่งแช่ตัวอยู่ในสระก่อนหน้านาง
“เจ้า เจ้าเป็นผู้ใดกัน”
ซินเหยาสำลักน้ำ ก่อนจะเช็ดน้ำออกจากหน้าและมองไปที่ผู้ถาม
“ท่านอีกแล้ว ไม่ทันแล้ว ช่วยข้าที”
นางรีบถอดชุดด้านนอกออก ก่อนที่เขาจะรีบหันข้างเพื่อไม่ให้ล่วงเกินนาง
“แม่นาง พวกเจ้าส่งสตรีกันทางนี้หรือ ข้าพึ่งเคยเห็น”
“เจ้าค่ะ ใช่ๆๆ มาบริการแบบพิเศษ คุณชาย ช่วยข้าทีเจ้าค่ะ กอดข้าเร็วเข้า”
นางสวมแค่ชุดชั้นใน และพุ่งมาที่เขา ด้วยความอาย แต่นางต้องรีบเอาตัวรอดให้เร็วที่สุด ชุดนางรำถูกโยนออกไปที่มุมห้อง และโผเข้ากอดเขาทันที จนอีกฝ่ายตกใจ
“นี่เจ้า ไม่ใช่ ข้ามิได้ต้องการ …”
น่าแปลกที่หัวใจเขาเต้นแรง อาการที่หนาวเย็นในร่างกายเหมือนจะเริ่มอุ่นขึ้นเมื่อได้กอดนาง ก่อนที่ประตูจะเปิดออก และพบว่ามีคนบุกเข้ามา พวกเขาจึงตกใจ
“ขออภัยคุณชาย ท่านพบเห็นโจรผู้หญิงผ่านมาทางนี้หรือไม่”
“ช่วยข้าด้วย ช่วยด้วย แล้วข้าจะตอบแทนท่าน ได้โปรด”
นางกระซิบอยู่ที่ใบหูเขา จนเขารู้สึกวูบวาบที่ท้องน้อย ก่อนที่จะลอบกลืนน้ำลายลงไป
“ข้าไม่เห็นผู้ใด แต่ตอนนี้เจ้ากำลังรบกวนพวกข้าอยู่นะ”
“คุณชายท่านแน่ใจหรือว่าไม่เห็น นาง….”
เขาตัดความรำคาญ ก่อนที่จะจับหน้านางออกมา ซินเหยาถึงกับตกใจ นี่เขาจะจับนางส่งเจ้าพวกนั้นหรืออย่างไร
“คุณชาย ข้าว่านาง ดูน่าสงสัย…”
เขาจับนางมา และรีบประกบปากลงไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นทันที ก่อนที่จะเริ่มจับนาง และเริ่มจับไปที่อกอวบอิ่ม ซินเหยาตกใจตาเบิกกว้างอย่างไม่ทันตั้งตัว
“ขออภัยที่มารบกวนคุณชาย พวกข้าขอตัวขอรับ”
พวกเขารีบออกไป และปิดประตู แต่เว่ยจื่อหยางยังไม่ยอมปล่อยนาง ซินเหยาที่ได้ยินเสียงคนออกไปแล้ว นางรีบผลักเขาออกมา ก่อนที่จะเดินหนีไปอีกมุมหนึ่ง
“ท่าน!! คนฉวยโอกาส”
“หากข้าไม่ทำ เจ้าว่าพวกเขาจะยอมออกไป หรือจะเรียกตัวเจ้าที่อยู่ในอ้อมกอดข้าไปสอบสวนแทน เจ้าเลือกแบบไหนล่ะ หรือจะให้ข้าตะโกนบอกให้พวกเขากลับมา”
เขากำลังจะตะโกน ก่อนที่นางจะพุ่งตัวเอามือไปปิดปากเขาอีกรอบ ทำให้เขากอดเอวคอดกิ่วของนางเอาไว้ได้
“อย่านะ ข้า..ข้าแค่ตกใจ แค่ช่วย เหตุใดท่านต้อง....อย่างไรก็ขอบคุณท่านก็แล้วกัน”
“ไม่เป็นไร ค่าตอบแทนถือว่าคุ้มค่า”
“ท่านว่าเช่นไรนะ”
“อ่อ ไม่มีอะไร ว่าแต่เจ้า”
“ขอบคุณ ขอลา”
“เดี๋ยว นั่นมันชุดของข้านะ เดี๋ยว!! แม่นาง…."
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
