Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 2 ไม่มีวันทรยศเจ้า
“เหตุใดเอาแต่เดินตามข้า!!!!”
ฟางหรงหันกลับไปตะโกนใส่เด็กตายทั้งสองที่เอาแต่เดินตามนาง ไม่ว่านางจะทำอะไรพวกเขาก็เอาที่เฝ้าติดตามนาง จนฟางหรงทนไม่ไหวอีกต่อไป เด็กสาวมองเด็กชายตรงหน้าที่ตอนนี้เกาที่แก้มของตัวเองเบา ๆ แก้เขิน
“ข้าแค่อยากรู้ทำไมเจ้าเกลียดพวกข้า”
“เคยเจอพวกข้าหรือพวกข้าทำอะไรไม่ดีต่อเจ้า”
ฟางหรงเม้นปากแน่น มองพวกเขา ไม่ครั้งนี้นางจะไม่มีวันพลาดอีก หากนางทำไม่ดี พวกเขาก็อาจจะตีตัวออกห่างนางไปเอง
“ข้าไม่ชอบคนที่มาแย่งท่านพ่อของข้า!!!”
พลัก!!!!
ฟางหรงผลักเด็กชายทั้งสองอย่างแรง จนพวกเขาล้มลงไปกับพื้น เธอมองภาพตรงหน้าดูก็รู้ว่ามันเจ็บมาก แต่เธอเลือกที่จะเดินผ่านพวกเขาไปไม่วายพูดทิ้งท้ายไว้
“อย่ามายุ่งกับข้า หากไม่อยากเจ็บตัวเช่นนี้”
พูดจบเธอก็เดินออกไป ทิ้งข้อสงสัยให้เด็กชายทั้งสองมากมาย
ฟางหรงไม่ได้เดินตรงไปที่ห้องนอนเช่นเคย แต่กลับเดินตรงไปที่โรงปรุงยา
“คุณหนู....”
“ท่านหมอ เดี๋ยวท่านเตรียมยาทาแก้รอยช้ำกับยาบำรุงร่างกาย ส่งไปห้องลูกศิษย์ของท่านพ่อหน่อย”
“พวกเขาบาดเจ็บหรือขอรับ”
“แค่ส่งไปก็พอ....แล้วไม่ต้องบอกนะว่ามาจากข้า หากพวกเขาถามให้บอกว่าท่านพ่อสั่ง”
พูดจบฟางหรงก็เดินออกจากโรงหมอไป โดยไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเด็กชายทั้งสอง
“แม้ปากนางจะบอกว่าเกลียด แต่ก็ยังเป็นห่วง”
“ข้าแค่สงสัย.....อะไรทำให้นางเกลียดข้าและเจ้า”
เด็กชายทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะมองฟางหรงอย่างไม่เข้าใจ อะไรกันที่ทำให้นางโกรธพวกเขาเช่นนี้
สี่เดือนต่อมา
ฟางหรงที่กำลังนั่งกินขนมอยู่เธอทอดมองไปที่สระบัวอย่างอารมณ์ดี เพราะวันนี้ท่านพ่อได้พาเจ้าพวกลูกเต่าสองคนนั้นออกไปเรียนด้านนอกจวน เลยทำให้ชีวิตที่สงบสุขของนางกลับคืนมา หากเจ้าพวกนั้นอยู่ก็จะเอาแต่เฝ้าติดตามนาง เฝ้าแต่ถามนางว่าทำไมถึงเกลียด
“จริง ๆ ก็ไม่ได้เกลียดหรอก...”
ข้าแค่กลัวว่าจะกลับเป็นเหมือนเดิม...
“ในเมื่อไม่เกลียด แล้วเหตุใดจึงพูดว่าเกลียด....”
“ท่านพ่อ.....กลับมาเมื่อไหร่...ข้า...”
ฟางหรงมองผู้เป็นบิดาที่นั่งลงข้าง ๆ เธอ เขาลูบหัวเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะยิ้มออกมา
“หรงหรง แม้เจ้าเด็กสองคนนั้นจะหัวแข็งไปบ้าง แต่พวกเขาก็ใส่ใจเจ้า แม้แต่ขนมที่เจ้าชอบกินพวกเขาก็ซื้อมาให้ เจ้าเองก็ไม่ได้เกลียดพวกเขาจากใจใช่หรือไม่”
“ท่านพ่อ...ลูก....ลูกแค่กลัว.....หากพวกเขาทำร้ายท่าน”
“หรงหรง ในตอนนี้นี้พ่อก็ยังไม่เป็นอะไร จงอยู่กับปัจจุบันเถิด มาพ่อจะพาเจ้าไปดูอะไร”
เทียนอี้อุ้มบุตรสาวขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปด้านหลังของจวนที่เป็นที่พักของศิษย์ทั้งสองของเขา
“เจ้าว่านางจะชอบหรือไม่”
“ข้าไปถามสาวใช้คนสนิทนางมาแล้ว ว่าหรงหรงของพวกเราชื่นชอบดอกไม้ที่สุด”
“งั้นรีบเก็บเถิด ข้าจามจนเจ็บจมูกแล้ว”
“ข้าเองก็คันไปทั้งตัวแล้ว”
ฟางหรงมองแปลงดอกไม้ที่อยู่ตรงหน้า โดยมีเด็กผู้ชายสองคนกำลังเก็บดอกไม้อยู่ และดอกไม้พวกนี้ช่างคุ้นตา เหมือนกับที่ใส่ในแจกันดอกไม้ในห้องของนาง
“เจ้าพวกนั้นตั้งใจปลูกทั้ง ๆ ที่แพ้เกสรดอกไม้ พวกเขาตั้งใจส่งไปให้ลูก”
“..........”
“หรงหรง เจ้าปล่อยวางได้หรือไม่....ตั้งแต่เจ้าฟื้นขึ้นมาพ่อรู้สึกว่าเจ้ามีเรื่องให้คิดตลอดเวลา เจ้าไม่สดใสหรือมีความสุขเช่นเมื่อก่อนเลย”
หากข้าปล่อยวาง แล้วชีวิตท่านพ่อเล่า..... เทียนอี้มองบุตรสาวของตัวเอง เขาคิดมาตลอดว่านางนั้นโตเกินวัย นางดูเหมือนคิดเรื่องต่าง ๆ มากมายอยู่ตลอดเวลา
“พาข้ากลับห้องเถิดเจ้าค่ะ ข้าอยากพักแล้ว”
ฟางหรงถูกพามาที่ห้อง ตลอดทางมานางไม่ได้พูดอะไร นางเพียงทบทวนเรื่องต่าง ๆ ไปมา การเดิมพันในครั้งนี้คือชีวิตท่านพ่อของนาง นางไม่อาจเสี่ยงได้... เทียนอี้ลูบที่หัวของบุตรสาวเบา ๆ
“ท่านพ่อ.....หากข้าบอกว่าในอนาคตพวกเขาจะฆ่าท่าน ท่านจะเชื่อหรือไม่”
“หรงหรง ชะตาไม่อาจฝืน ทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง”
“ท่านพ่อหากเรื่องที่ข้าพูดเป็นจริง.....”
เทียนอี้มองบุตรสาววัยห้าขวบของตน ด้วยรอยยิ้มเอ็นดู พลางนึกบางอย่างได้
“เช่นนั้นเจ้าก็คงต้องคบพวกเขาเป็นสหาย เพื่อวันข้างหน้า พวกเขาจะนึกถึงความสัมพันธ์ในอดีต”
“มิใช่ไม่เคยทำ.....แต่มันไม่เคยสำเร็จเลย....”
“หรงหรงของพ่อ พ่อของเจ้าแข็งแกร่งขนาดนี้เจ้าเด็กสองคนนั้นจะทำร้ายพ่อได้อย่างไร เอาล่ะ ลูกพักผ่อนเถิด”
ฟางหรงมองบิดาที่เดินออกไปจากห้อง พลางนึกถึงคำพูดของบิดา ในชาติก่อนเป็นเพราะนางรักปักใจเพียงจางหมิ่งเลยทำให้ทำร้ายนางเอก ส่วนท่านพ่อของนางก็เป็นเพราะนาง นางคือจุดอ่อนเดียวของเขา แล้วหากครั้งนี้นางทำตามท่านพ่อบอกคบพวกเขาเป็นสหาย แต่ไม่ได้หลงรักจางหมิ่ง หรือรังแกซินซิน เรื่องราวในอดีตจะเปลี่ยนไปหรือไม่....ฟางหรงนอนคิดเรื่องต่าง ๆ ไปมาบนเตียง จนเผลอหลับไป....
“เพราะเจ้า เพราะเจ้า ซูลี่ข้าต้องมาเป็นแบบนี้ เพราะเจ้า เพื่อนทั้งสองของข้างต้องตัดความสัมพันธ์เป็นเพื่อน เพราะเจ้าคนเดียว ห่างเจ้าเลือกสักคนทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้างั้นก็ตายไปซะเถอะ เพื่อที่ทุกอย่างจะได้เป็นเหมือนเดิม”
ฟางหรงยืนมองตัวเองที่กำลังกอดร่างไร้วิญญาณของซูลี่สาวใช้คนสนิท เบื้องหน้าของนางเป็นหญิงชุดขาวนามว่าซินซิน นางเอกของเรื่อง ฟางหรงในตอนนี้เหมือนขาดสติเธอพยายามจะเข้าไปทำร้ายซินซิน แต่ก็ถูกจางหมิ่งและเจียอี้เข้ามาขวาง พวกเขาผลักนางให้ลงไปกองกับพื้น
“ทำไม ทำไมถึงทำแบบนี้”
“ใครใช้ให้พี่เจ้ารังแกนาง ครั้งนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไป เห็นแก่ความเป็นสหายของเรา หากเจ้ายังทำอะไรนางอีก ข้าจะไม่ปล่อยผ่าน”
จางหมิ่งพูดออกมา ทำให้รู้ว่าแผนทั้งหมดเป็นของสหายทั้งสองของนาง ที่วางแผนฆ่าซูลี่ ทำไม ทำไมถึงทำกับนางแบบนี้ ไม่......เขากำลังจะทิ้งนาง จริงสินางยังมีประโยชน์กับเขาอยู่
“ข้าจะให้ท่านพ่อเลิกหนุนหลังเจ้า หากเจ้าไปกับนาง”
“หึ ก็ลองดูสิว่าพ่อเจ้าจะไม่รักชีวิตของลูกสาวตัวเอง ในเมื่อข้ากล้าจับเจ้ามา แค่ฆ่าเจ้าข้าคงลงมือได้ไม่ยากหรอก”
จางหมิ่งยิ้มเย็นก่อนจะเดินออกไป ฟางหรงเลยได้แต่ร้องไห้กอดศพสาวใช้คนสนิทตรงหน้า เป็นนางที่เลือกผิด เป็นนางที่ไว้ใจพวกเขา เป็นนางที่ทำให้ตระกูลต้องมาเป็นหมารับใช้องค์ชาย ผ่านมาหลายวัน ฟางหรงยังมีท่าทีเหม่อลอยเหมือนคนไร้สติ
“ข้าได้ยินว่าท่านที่ปรึกษาก่อกบฏ เป็นเรื่องจริงหรือไม่”
เสียงคนใช้ที่ผ่านมาพูดคุยกันทำให้ฟางหรงนิ่ง
“เรื่องจริงสิ ก่อกบฏในเมืองหลวงเพื่อองค์ชายสี่ แต่น่าเสียดายที่ไม่สำเร็จ เลยทำให้ถูกประหารแขวนหัวไว้หน้าประตูเมือง”
“แล้วจริงหรือไม่เล่าที่ท่านที่ปรึกษาฆ่าองค์ชายทุกพระองค์จนหมด แต่ตอนที่กำลังสังหารองค์ชายสามกับเสียท่าแล้วโดนฆ่าตาย ส่วนองค์ชายสี่ก็โดนโทษประหารเช่นกัน ใช่หรือไม่”
ฟางหรงฟังทุกสิ่งที่คนใช้พูด นางรู้ทันทีว่าทั้งหมดเป็นแผนขององค์ชายสาม เพราะฆ่าพี่น้องตัวเองและป้ายความผิดให้องค์ชายสี่ พ่อนางตายแล้ว ตายในฐานะกบฏ พวกเขาจะรู้หรือไม่ ไม่มีทางที่พวกเขาจะรู้ หากรู้พวกเขาไม่มีทางที่จะให้อาจารย์ของพวกเขาตกในสภาพแบบนี้ ไม่นานเสียประตูก็เปิดออก ซินซินเดินเข้ามาพร้อมคนใช้ชายสามคน นางถูกลากออกมากลางป่า
“ไปซะ เอานางไปขายที่หอนางโลม”
ฟางหรงมองนางเอกนิ่ง ถ้านางตายไปกับข้าละ
“พ่อของเจ้าตายแล้ว เจ้าไม่เหลือใครแล้ว บุตรสาวกุนซือชื่อดังก็คงขายได้ราคาดี”
“ไม่!!! ข้าไม่ไป ข้ายังเหลือพวกเขา พวกเขาจะไม่มีทางทิ้งข้า”
“หึ พวกเขาเป็นคนวางแผนและบังคับพ่อเจ้าให้ไป ฟางหรง ที่นี่ไม่มีที่ของเจ้าแล้ว!!!”
“ไม่จริง พวกเขาไม่มีทาง!!!”
“ฟางหรง เอ๋ย ฟางหรง เจ้าโง่งมอะไรอยู่ องค์ชายสามประทานข้าให้พวกเขาแล้ว เพื่อข้าพวกยอมทรยศพวกเจ้า เดิมทีพวกเขาคิดจะวางแผนให้พ่อเจ้าแกล้งตายและส่งเจ้ากับพ่อออกไป แต่ว่าใครจะยอมให้เจ้าไปมีความสุขงั้นหรือ หึ ไม่มีทาง”
“จะ..เจ้าจะพูดอะไร”
“แค่ข้าบอกว่าหากพ่อเจ้ายอมตายข้าจะปล่อยเจ้าไป เขาก็ดื่มยาพิษที่ข้าส่งให้ทันที”
ฟางหรงกำมือแน่นมองหญิงตรงหน้าด้วยสายตาโกรธแค้น
“อ่อที่เจ้าเคยถามข้า เหตุใดไม่เลือกสักคน......ฟางหรง....แล้วเหตุใดข้าต้องเลือกเล่า...เฝ้ามองบุรุษแย่งชิงข้านั้นสนุกยิ่งนัก พวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ข้ามาครอบครอง”
ฟางหรงในร่างห้าขวบค่อย ๆ ลืมตาขึ้น นางฝันถึงอดีตอีกแล้ว นางลุกขึ้นนั่ง มองไปรอบ ๆ ห้องพบดอกไม้ที่อยู่ในแจกัน พลางนึกถึงใบหน้าบุรุษทั้งสอง
“ข้าจะปล่อยวางได้อย่างไร หากพวกเขาพบนางจะทรยศข้าและท่านพ่ออีกข้าจะทำอย่างไร....”
“ข้าจางหมิ่น จะไม่มีวันทรยศเจ้าและอาจารย์”
“ข้าเจียอี้ ก็เช่นกัน”
เด็กชายทั้งสองเดินออกมาจากมุมห้อง เดิมทีพวกเขาแค่เอาดอกไม้มาเปลี่ยน แต่ใครจะคิดว่าเด็กน้อยตรงหน้าจะเอาแต่ละเมอด่าทอใครบางคนจนจับใจความไม่ได้ พวกเขาทำเพียงนำผ้าสะอาดมาซับเหงื่อให้นาง แต่ก็ต้องรีบไปแอบเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเหมือนจะตื่น
“พวกเจ้า”
“ฟางหรง...เจ้ากลัวว่าพวกข้าจะทรยศใช่หรือไม่จึงเกลียดพวกข้า”
“.........”
“ข้าไม่มีวันทรยศเจ้าและอาจารย์”
“ข้าเห็นในวันข้างหน้าพวกเจ้า จะทรยศข้าและท่านพ่อเพื่อสตรีนางเดียว และความฝันของข้าไม่เคยผิด พวกเจ้าออกไปได้แล้ว”
“สตรีคนนั้นเป็นใครเจ้าบอกได้หรือไม่”
จางหมิ่งเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ
“เจ้าจะรู้ไปทำไม”
“แค่นางตายเจ้าก็จะเลิกระแวงพวกข้าใช่หรือไม่”
เจียอี้พูดขึ้นก่อนจะยิ้มออกมา ฟางหรงที่ได้ฟังคำตอบก็ยืนนิ่ง เด็กชายวัยแปดขวบทั้งสองคุกเข่าอยู่ตรงหน้าฟางหรงพวกเขาต่างจับมือนางคนละข้าง
“หรงหรง พวกข้าไม่มีวันทรยศเจ้า”
“หากเจ้ายังไม่วางใจก็บอกชื่อนางมา ข้าจะฆ่านางเอง”
ฟางหรงมองเด็กทั้งสองคนตรงหน้า ที่มองนางด้วยแววตาอ้อนวอน
“อย่าเกลียดพวกข้าอีกเลยได้หรือไม่......”
“..........”
“หรงหรง”
ฟางหรงเม้มปากแน่น ก่อนจะนึกถึงคำพูดของบิดา หากครั้งนี้ข้ารักษาความสัมพันธ์ของพวกเราไว้ คงไม่จบแบบเดิมใช่หรือไม่......ฟางหรงมองทั้งสองก่อนจะถอนหายใจออกมา
“สหายย่อมไม่ทรยศกันใช่หรือไม่”
เด็กชายทั้งสองพยักหน้า ฟางหรงที่เห็นเช่นนั้นก็ยิ้มออกมา เธอตัดสินใจแล้ว ครั้งนี้จะเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง นางเลือกที่จะไม่แก้แค้น นางแค่อยากใช้ชีวิตมีความสุขสักครา ในอดีตนางเอาแต่ดิ้นรนให้ผู้อื่นมารัก เอาแต่คิดแก้แค้นทุกคนจนนางต้องจบชีวิต ครั้งนี้นางจะไม่ทำโง่งมเช่นนั้นอีกแล้ว......
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
