02 ร่วมเซ็กซ์NC

@ตกดึกวันเดียวกัน

บรืน!!~

เสียงรถแล่นดังเข้ามาในบ้านก่อนที่เสียงรถจะเงียบไป รชานอนฟังเฉยๆ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร เพราะมันเป็นเรื่องปกติของสามีเธออยู่แล้ว

เธอไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าสามีจะกลับบ้านมาได้ ปกติถ้าวันพรุ่งนี้เป็นวันหยุดเขาจะไม่กลับบ้านเลย

แกร้ก!

“ยังไม่นอนอีกเหรอ อืมมม” สามีของรชาเดินเข้าไปหาเธอที่เตียงพร้อมกับกลิ่นเหล้าหึ่งเต็มตัว ไม่ต้องถามก็รู้ว่าดื่มหนักขนาดไหน แต่เขากลับมาได้ยังไงทั้งๆ ที่เมาหนักแบบนี้

“คุณเมาแล้วทำไมไม่นอนบ้านเพื่อนคะ” เธอลุกขึ้นและผลักดันสามีในนอนลงข้างๆ เพราะเขาทั้งตัวหนักและมีแต่กลิ่นเหล้าเต็มตัว

“คิดถึงไง” ว่าแล้วเขาก็พลิกตัวขึ้นมาคร่อมเธอแล้วเริ่มซุกไซร้ตามลำคอไล่ไปจนถึงหน้าอกอวบใหญ่ ชุดนอนที่เธอสวมใส่อยู่ก็หลุดหายออกไปตอนไหนก็ไม่รู้

“อืมม…คุณจอม….อื้มมม”

“ครางเสียงหวานจังอืมมม”

รชาเปล่งเสียงครางเบาๆ เมื่อถูกสามีซุกไซร้ไปตามลำคอระหงทำเอาเธอขนกายลุกซู่ร่างกายร้อนรุ่มดั่งไฟสุมอก มือเรียวเล็กลูบสัมผัสไปตามผิวของคนด้านบนด้วยอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่าน

นานแล้วที่เธอและเขาไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ากัน

“อืมมม…อ้าขาหน่อย” เขาออกคำสั่งกับเธอด้วยน้ำเสียงกระเส่า ก่อนที่ใบหน้าคมจะไล่ซุกไซร้ไปตามหน้าท้อง เรียวขา และถึงจุดกลางกายของเธอ ลิ้นหนาสัมผัสจุดเสียวของเธอเบาๆ พร้อมกับตวัดขึ้นลงอย่างช้าๆ จนหญิงสาวสะดุ้งและกระตุกเกร็ง

ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างหนักหน่วง หน้าท้องแบนราบเกร็งกระตุกเป็นคลื่นเมื่อปลายสิ้นสากสัมผัสโดนกับจุดเสียวของเธอ

“อะ อื้มมม…อร๊างงง”

“อืมมม…”

คนตัวเล็กกระตุกเกร็งราวกับถูกไฟช็อตพร้อมกับนอนหอบหมดเรี่ยวแรงเพราะได้ปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นมานาน

“อืมมมกล้ามากนะที่แตกใส่กันน่ะ”

“อือ…ก็คุณทำซะขนาดนั้นจะให้ฉันทนได้ยังไงล่ะ” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงแหบพร่า อาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้ปลดปล่อยมานานก็เลยถึงฝั่งฝันได้ง่ายมากแบบนี้

“ไม่มีถุงยางนะ อย่าลืมกินยาคุมด้วยล่ะ” จอมพูดเบาๆ ข้างหูของภรรยา

“อืม…ปล่อยไม่ได้เหรอคะ ฉันอยากมีลูก”

“แต่ฉันยังไม่อยากมี”

“….” อยู่ด้วยกันมาตั้งนานแต่เขากลับไม่อยากมีลูกกับเธอ ไม่ยอมให้เธอปล่อยทั้งๆ ที่เธอก็อายุปูนนี้แล้ว สมควรที่จะมีลูกได้แล้วแต่เขาก็ไม่ยอม

กึดด~

“อื้มมมอ๊ะ!~”

“ซี๊ดดแน่นจัง…”

เธอเกร็งเล็กน้อยเมื่อแก่นกายใหญ่ถูกสอดเข้าไปในรูแคบ ก่อนที่เขาจะเริ่มสาวเอวกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วงจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่น

มือเรียวเล็กจิกลงที่ต้นแขนแกร่งอย่างแรง ยิ่งถูกคนด้านบนกระแทกแรงหนักหน่วงมากเท่าไรเธอก็จุกมากเท่านั้น

ตรับ! ตรับ! ตรับ!

“อ๊ะอ๊ะ อ๊าอ๊า”

“อืมมม…จะเสร็จ…อะ อ่าาาส์”

“อ๊าาาา…”

น้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยเข้าไปในร่องแคบจนหมดทุกหยาดหยด ก่อนที่กายแกร่งจะถูกถอดออกไปและเขาก็ลุกออกไปทันทีเลยเช่นกัน

“อืมม….คุณจะไปอาบน้ำเหรอคะ?”

“อืม ยาคุมยังไม่หมดใช่ไหม”

“ค่ะ”

“อย่าลืมกินด้วยล่ะ ฉันยังไม่อยากเป็นพ่อคนตอนนี้”

พูดจบสามีของเธอก็ลุกออกไปทันทีโดยที่ไม่ได้พูดอะไรต่อ มันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วนี่ ร่วมเซ็กซ์ด้วยกันทีไรหลังจากเสร็จภารกิจแล้วคำแรกที่เขาจะพูดกับเธอเลยก็คืออย่าลืมกินยาคุม

เธออยากมีลูกเอามากๆ ด้วยอายุที่ใกล้จะเหยียบ 30 ขึ้นทุกที ถึงเธอจะไม่ได้มีพ่อแม่มีครอบครัวคอยรออุ้มหลานแต่เธอก็ยังอยากมีลูกอยู่ดี

#เวลาต่อมา

“ทำไมยังไม่นอนอีก” จอมถามขึ้น เมื่อเห็นภรรยายังไม่นอน

“คุณไม่อยากมีลูกจริงๆ เหรอ?”

“อืม ถามทำไม”

“ฉันอยากมีลูก”

“ฟังนะ เราสองคนยังไม่ได้พร้อมขนาดนั้น ถ้ามีลูกออกมาก็จะพาเขาลำบากเปล่าๆ รอให้เรามีทุกอย่างพร้อมกว่านี้ไม่ดีเหรอ เวลาลูกออกมาแล้วจะได้ไม่ต้องลำบาก”

“แล้วต้องรออีกนานแค่ไหนคะ ฉันเองก็อายุจะ 30 แล้วนะ ฉันไม่อยากรอให้อายุมากไปกว่านี้กลัวว่าร่างกายจะไม่แข็งแรงที่จะอุ้มท้องได้” สิ่งที่เธอกลัวมากที่สุดก็คือเรื่องนี้ เขาอาจจะมีเหตุผลที่อยากจะรอให้มีความพร้อมมากกว่านี้ แต่เธอก็กลัวว่าตัวเองจะแก่ตัวลงมากเกินไปจนร่างกายไม่แข็งแรงพอที่จะอุ้มท้อง

“รออีกไม่นานหรอก เข้าใจกันหน่อยนะ”

“ค่ะ”

รชาขยับตัวขึ้นไปนอนบนแขนของสามีก่อนที่เธอจะหลับไปในอ้อมกอดเขา

#เช้าวันต่อมา

รชาตื่นแต่เช้าตามปกติของเธอเพราะต้องทำงานบ้าน ไม่บ่อยนักที่เธอจะมีวันหยุดแบบนี้ ความจริงเธอเป็นคนเลือกเองมากกว่าเลือกที่จะทำงานวันหยุดและเอางานบ้านมาทำในช่วงเย็นของวันทำงาน มันก็เลยทำให้เธอเหนื่อยเพิ่มมากขึ้นเป็นพิเศษ

“มีอะไรกินบ้าง?”

“ฉันทำโจ๊กไว้ให้คุณอยู่บนโต๊ะน่ะค่ะ ถ้าคุณหิวแล้วก็ไปกินก่อนเลย”

“เธอกินแล้วเหรอ?”

“ยังหรอกค่ะฉันรอทำงานบ้านให้เสร็จก่อน” เธอหันไปตอบกับสามี

“ทำไมถึงไม่มากินข้าวเช้าให้เรียบร้อยก่อนค่อยไปทำงาน?”

“วันนี้เป็นวันหยุดฉันไม่ได้รีบไปไหนก็เลยยังไม่รีบกินข้าวน่ะค่ะ”

“ไปกินข้าวด้วยกันก่อน ส่วนเรื่องงานบ้านฉันจะช่วยเธอทำเอง”

“หือ??” เธอหันกลับไปมองสามีด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“มากินข้าวก่อนแล้วเดี๋ยวฉันจะช่วยเธอทำงานเองวันนี้จะได้มีเวลาพักผ่อน”

“ค่ะ”

#เวลาผ่านไป

และวันนี้จอมทัพก็ช่วยเธอทำงานบ้านอย่างที่เขาพูดเอาไว้จริงๆ ปกติเขาไม่ได้จะมาอยู่แบบนี้เลย ทุกๆ วันหยุดเขาจะออกไปบ้านเพื่อนหรือไม่ก็ออกไปที่ไหนสักที่หนึ่งแต่ไม่ได้อยู่ที่บ้าน

“ทำไมวันนี้คุณถึงมาแปลกค่ะ?”

“แปลกยังไง?”

“ทำไมคุณถึงอยู่บ้านได้ล่ะ ปกติคุณไม่อยู่บ้านหนิ”

“แล้วมันไม่ดีหรือไงที่ฉันช่วยเธอทำงานบ้านเนี่ย เห็นเธอเหนื่อยหรอกฉันก็เลยช่วย”

“….” รชายิ้มออกมาเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอและเขาทะเลาะกันวันก่อนนั้นหรือเปล่าที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปแบบนี้

แต่เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

“ยิ้มอะไร”

“เปล่าค่ะ”

“….”

“ขอบคุณมากนะคะ”

“ขอบคุณเรื่องอะไร?”

“ก็ขอบคุณที่คุณช่วยฉันไง”

“เธอเป็นคนบอกเองว่าเป็นครอบครัวเดียวกันก็ต้องช่วยเหลือกัน”

“นั่นน่ะสิคะ”

“….”