ตอนที่ 3 แผ่นซีดีเจ้าปัญหา 2

(ซีรีส์ในตอนนี้ ตอนต้นจะแสดงให้เห็นถึงนิสัยของพี่สาวทั้งสองของซูซ่าน

- หวังเสวี่ยไป๋ ลูกสาวคนรองของเพ่ยยวิ๋นกับซ่งฮุ่ยหลิน ภรรยาเอก เสวี่ยไป๋ถูกเลี้ยงแบบตามใจ จนให้นิสัยเสีย อยากได้อะไรก็ต้องได้ โมโหร้ายชอบลงโทษบ่าวไพร่ จนทำให้มีแต่คนเกลียด ขนาดคนนอกจวนยังรู้ กิตติมศักดิ์ของนาง จนขนาดบรรดาจวนต่าง ๆ พากันกำชับบุตรชายห้ามหลงเสน่ห์ความสวยของนาง เพราะไม่อยากได้มาเป็นสะใภ้

- หวังชุนหลัน บุตรีคนที่สามของใต้เท้าเพ่ยกับอนุหลิน ภายนอกดูเป็นคนเรียบร้อยอ่อนหวาน แสนดี แต่แท้จริงแล้วเป็นคนร้ายลึกเจ้าแผนการ เป็นบุตรีคนโปรดของเพ่ยยวิ๋น 

วันนี้ ชุนหลัน กับซูซ่าน ที่แต่งตัวสวยเป็นพิเศษ รอขึ้นรถม้า เพื่อไปยังตระกูลอู๋ แต่ยังไม่ทันได้ขึ้น ก็ถูกเสวี่ยไป๋เข้ามาตบตีทำร้าย ฉีกเสื้อผ้าจนขาด ทำให้ไม่สามารถไปงานเลี้ยงได้ ชุนหลันบีบน้ำตาเข้าไปฟ้องบิดา เพ่ยยวิ๋นโกรธมาก สั่งโบยเสวี่ยไป๋แต่ฮูหยินเอาตัวเข้าบังจนถูกโบยแทนลูก เสวี่ยไป๋หาได้สำนึกไม่)

มิรินกดรีโมท Stop ไว้ก่อน

" ปวดฉี่อะ ไปเข้าห้องน้ำก่อน "

" อะไรอะ กำลังสนุกเลย "

" เอาน่า แป๊บหนึ่ง เดียวขาดตอน"

(ซีรีส์ตอนนี้เป็นตอนที่ทำให้มิรินเข้าไปสู่โลกของละคร เป็นตอนที่เสวี่ยไป๋ได้ยินชุนหลันที่แกล้งคุยกับเสี่ยวหุ่ยบ่าวคนสนิทว่าจะไปเก็บดอกบัวให้ฮูหยินอู๋ อะไรที่เกี่ยวกับสกุลอู๋มีหรือที่เสวี่ยไป๋จะพลาด

" นั้นน้องสามกำลังจะไปไหนรึ "

" ชุนหลัน คารวะ พี่หญิงรอง " ชุนหลันย่อตัวทำความเคารพเสวี่ยไป๋

" เจ้ายังไม่ได้ตอบคำถามข้า " เสวี่ยไป๋มองชุนหลันด้วยหางตา

ชุนหลันแกล้งทำท่าหวาดกลัวก่อนจะรีบตอบคำถาม

" ชุนหลัน จะรีบไปเก็บดอกบัว ให้ฮูหยินอู๋ ที่สระห่างจากจวนไป 1ลี้ เจ้าค่ะ "

" ข้าจะไปด้วย "

" แต่... แต่ว่า "

" หรือว่าเจ้า คิดจะเอาหน้าคนเดียวงั้นรึ " เสวี่ยไป๋บีบแขนชุนหลันแน่น

" เปล่า เจ้าค่ะ พี่หญิงรอง หลันเออร์ แค่ห่วงความปลอดภัยของพี่หญิง" ชุนหลันพยายามแกะมือเสวี่ยไป๋ออก น้ำตาคลอเบ้า

เสวี่ยไป๋ปล่อยมือออก แสยะยิ้มที่มุมปาก

" ดี เจ้าก็รู้สิ่งใดที่ข้าอยากได้ ข้าต้องได้ จำใส่สมองของเจ้าไว้ ตำแหน่งฮูหยินตระกูลอู๋ เป็นของข้า ลูกอนุเช่นเจ้า หามีสิทธิ์ไม่ " กล่าวจบนางก็เดินนำออกไป

ชุนหลันมองตามหลังของเสวี่ยไป๋ สายตาฉายแววพยาบาท แค่ลูกของอนุงั้นรึ คอยดูเถอะเสวี่ยไป๋เอย ที่ข้าอดทนยอมก้มหัวให้เจ้า ก็เพื่อรอ ว่าสักวัน ข้าจะเป็นฝ่ายที่เหยียบเจ้าลงดิน

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า " เสียงหัวเราะของชุนหลันที่เต็มไปด้วยความสะใจ

สระบัวที่ว่านี้ถูกขุดขึ้นในที่ดินที่ตระกูลหวังรับซื้อไว้จากเจ้าของเก่า หวังเพ่ยยวิ๋น สร้างรั่วรอบขอบชิด แล้วแบ่งพื้นที่เป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งไว้พักผ่อนหย่อนใจ จึงหาไม้ดอกมาปลูกพร้อมขุดสระบัว อีกส่วนหนึ่งให้ชาวบ้านเข้ามาทำการเพาะปลูกพืชไร่ โดยไม่คิดค่าเช่า

ชุนหลันสั่งให้เสี่ยวหุ่ยกับฉิงชวนไปเก็บดอกไม้อีกด้านหนึ่ง ส่วนตัวนางก็พูดจาหลอกล่อให้เสวี่ยไป๋ ยอมลงเรือไปกับนาง 

ชุนหลันเป็นฝ่ายพายเรือ มีเสวี่ยไป๋นั่งเหลียวหน้าเหลียวหลัง พอถึงกลางสระน้ำชุนหลันแกล้ง จะยื้อเก็บดอกบัวดอกหนึ่ง นางโยกเรือเบา ๆ ให้เรือโครงเคลง เสวี่ยไป๋ตกใจหน้าซีดเพราะนางนั้นว่ายน้ำไม่เป็นสองมือยึดกราบเรือไว้แน่น

ชุนหลันเห็นดังนั้น ยิ้มอย่างเยาะเย้ย นางใช้กำลังทั้งหมดพยายามล้มเรือ

" เจ้า จะทำอะไร ชุนหลัน ข้าสั่งให้เจ้าหยุด " เสวี่ยไป๋เสียงสั่น

" กลัวหรือ ท่านพี่ ชุนหลันแค่จะช่วยให้ท่านพี่ลงไปเก็บดอกบัว "

ว่าแล้วนางก็โยกเรืออย่างแรงจนเรือคว่ำ ทั้งสองจมลงสู่ผิวน้ำ

ชุนหลันนางว่ายน้ำเข้าฝั่งยืนมองเสวี่ยไป๋ที่พยายามตะเกียกตะกายรักษาชีวิต

" ข้ายังพูดไม่จบ ไปเก็บดอกบัวในนรกเถอะ ท่านพี่รอง หึๆๆๆ ทุกอย่างที่ท่านรังแกข้า ข้าตอบสนองท่านแล้ว " แล้วนางก็เดินจากไปอย่างไม่ไยดีต่อชีวิตของพี่สาวนาง

" ช่วยด้วย "

ทางด้านฉิงชวน ที่เก็บดอกไม้อยู่กับเสี่ยวหุ่ย แว่วเสียงร้องของผู้เป็นนาย  

" คุณหนู "

นางรีบวิ่งไปยังสระบัว เห็นคุณหนูกำลังจะจมน้ำ แต่นางก็ไม่สามารถลงไปช่วยคุณหนูได้ จึงแหกปากร้องเรียกให้บ่าวแถวนั้นมาช่วย แต่ก็หามีใครมาไม่ เพราะทุกคน ต่างเกลียดชังเสวี่ยไป๋ที่ชอบทารุณบ่าว ถ้าทำให้นางโกรธหรือไม่ได้ดังใจ

" เสี่ยวหุ่ย คุณหนูสาม "

ฉิงชวนวิ่งห่างจากสระบัวไปหวังว่าจะตามหาคนมาช่วย)

เมื่อซีรีส์เล่นมาถึงตอนนี้ ก็หยุดเล่นไปแล้วมีข้อความ ๆ หนึ่งปรากฏที่หน้าจอโทรทัศน์ว่า

พวกเธอจะช่วยเสวี่ยไป๋หรือไม่

1ช่วย                        2ไม่ช่วย

เด็กสาวทั้งสามคนแปลกใจ เพราะว่าดูซีรีส์มาก็เยอะ แต่ไม่เคยมีคำถามขึ้นมาแบบนี้ จึงหันมาปรึกษากัน

" กดเลือกข้อสองเถอะ นางทำกับคนอื่นไว้เยอะ สมควรแล้วละ " สุดาว่า

" เธอนี้ใจร้ายชะมัดอะ แต่ฉันก็เลือกข้อสองนะ เพราะฉันว่ายน้ำไม่เป็น 55 " อิงจันทร์หัวเราะกับเหตุผลของตัวเอง

" แล้วเธอละ ริน " ทั้งสองหันมาถามมิรินพร้อมกัน