บทที่ 1

นาฬิกาข้อมือที่บอกเวลาเกือบบ่ายโมงตรงแล้ว ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังมองดูเวลาอยู่ถอนหายใจน้อยๆ นัยน์ตาสีเทาเข้มเกือบดำของเขาส่งประกายระยับ ก่อนจะเอนกายลงกับเบาะหนานุ่มรูปแอปเปิ้ลสีเขียวสดใบโต เขาหันมามองมันแล้วพานให้นึกถึงคนที่ประดิษฐ์งานฝีมือเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ประจำบ้านขึ้นมาเลยทันที และก็เป็นคนที่เขากำลังรอคอยอยู่เสียด้วย ป่านนี้แล้วเจ้าตัวทำไมยังไม่มาอีกหนอ…

“หรือว่าจะมีอะไรขัดข้องทางเทคนิคอีกนะน้องสาวเรา” เขาบ่นกับตนเองเบาๆ สายตาคบกริบมองไปยังกรอบรูปขนาดเล็กที่มีรูปชายหญิงคู่หนึ่งยืนเคียงกันและยิ้มให้กล้องอย่างสดชื่นเต็มที่ เหมือนกับจะบอกว่ามีความสุขอย่างมากแค่ไหนที่ได้อยู่ข้างๆ กับคนที่รัก

มือหนาหยิบกรอบรูปนั้นมาดูอย่างพินิจ นัยน์ตาคมกวาดมองภาพใบหน้าสวยใสของหญิงสาวที่ซบกับบ่ากว้างของชายหนุ่มในภาพ นั่นคือภาพของเขาและน้องสาวต่างบิดา ซึ่งเขาเพิ่งจะได้มีโอกาสใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอ หลังจากที่ไม่เคยทราบมาก่อนว่าตนเองมีน้องสาว เขาได้เธอมาเป็นบุคคลในครอบครัว พร้อมกับได้มารดามาอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัว หลังจากที่ต้องพลัดพรากจากกันมาเป็นเวลานาน เนื่องจากท่านเลิกรากับบิดา ไปมีครอบครัวใหม่ที่เมืองไทย

ชายหนุ่มมีชื่อไทยว่าจักรพรรดิ มารดาและน้องสาวเท่านั้นที่เรียกเขาด้วยชื่อไทย ส่วนใหญ่มักจะเรียกเขาด้วยชื่อกลาง ที่ความหมายก็คล้ายกับชื่อจริงที่มารดาตั้งให้ว่าซีซาร์ จักรพรรดิอยู่กับบิดาชาวอังกฤษซึ่งท่านมีกิจการร่ำรวยพอสมควรแต่แม้จะก้าวหน้าทางด้านธุรกิจ แต่ชีวิตของท่านมักจะล้มเหลวเสมอด้านคู่ครอง จักรพรรดิแทบจะนับสตรีที่เรียงรายกันเข้ามาเป็นมารดาเลี้ยงของเขาไม่หวาดไม่ไหว เหตุผลที่จอนห์สันและลินดาเลิกร้างกันไป อาจจะเป็นเพราะความไม่รู้จักพอและไม่เคยเข้าใจกันเลยของคนทั้งสองก็เป็นได้ ผลผลิตจากความรักแต่ไม่เข้าใจกันของพวกท่านอย่างจักรพรรดิก็มีวิถีชีวิตในแบบของตัวเองที่เรียกได้ว่าค่อนข้างจะสุดโต่ง

มธุริน รัศมีพงศ์ คือชื่อของน้องสาวคนเดียวของเขา เขาได้อยู่กับมารดาเพียงแค่ไม่กี่ปี ท่านก็จากไปเพราะโรคประจำตัว ทิ้งให้จักรพรรดิ ต้องอยู่กับมธุรินเพียงลำพัง น้องสาวของเขามาเรียนต่อหลังจากที่บิดาชาวไทยเสียชีวิตและชายหนุ่มได้ชักชวนลินดามาอยู่ด้วยกันที่อังกฤษ จักรพรรดิใช้ความสามารถบางอย่างของตนเองขอวีซ่าที่แทบจะเรียกว่าถาวรให้กับคนทั้งคู่ได้ แล้วถ้าจะสมัครใจเปลี่ยนสัญชาติคนอย่างจักรพรรดิก็ทำได้อย่างไม่มีปัญหาเลยทีเดียว นั่นก็เพราะงานที่เขาทำอยู่เอื้ออำนวยให้เขาได้รับสิทธิพิเศษบางอย่าง แลกเปลี่ยนกับการทำงานหนักและแสนเสี่ยงให้กับรัฐบาลอังกฤษ

ใบหน้ารูปไข่ นัยน์ตาสีน้ำตาลหวานฉ่ำพานให้นึกถึงขนมบราวนี่อร่อยๆ ของน้องสาวที่เห็นในภาพ ทำให้จักรพรรดิยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเจ้าตัว เห็นหน้าหวานๆ ตาสวยๆ แบบนี้ แต่แม่น้องสาวสุดที่รักก็เลือกที่จะประกอบอาชีพที่สตรีส่วนใหญ่ไม่อาจหาญทำ นั่นก็คือการเลือกเป็นนักขับเครื่องบินพาณิชย์ ของสายการบินฟาย ไลต์ ฟาย (Fly Light Fly) โดยที่ยอมรับว่าเมื่อเธอเอาบัตรพนักงานมาอวดเขาในเย็นวันหนึ่ง จักรพรรดิตกใจมากเลยทีเดียว ที่มธุรินทำอย่างที่ตนเองร่ำเรียนมาและพยายามตั้งใจจนได้รับใบอนุญาต รวมถึงฝ่ากฎข้อที่ว่าเพศหญิงส่วนน้อยที่เป็นนักบินได้ แต่เธอทำได้ แม้จะอยู่ในประเทศเสรี แต่ก็อย่างว่าอคติหญิงชายบางทีก็ยังคงมีอยู่ เนื่องด้วยข้อจำกัดบางข้อของเพศหญิงนั่นเอง แต่มธุรินก็ทำจนสำเร็จ และกำลังไปได้ดีกับสิ่งที่ตนเองชอบเลยทีเดียว

การทำงานแบบนี้เลยทำให้เวลาของมธุรินไม่ค่อยจะเหมือนกับคนอื่นนักในเรื่องวันเวลาพัก หวังว่าวันนี้แม่น้องรักของเขาคงจะไม่เบี้ยว ด้วยการเกิดเหตุขัดข้องอยู่ที่ประเทศใดประเทศหนึ่ง จนไม่สามารถไปร่วมงานกับเขาได้กันนะ ชายหนุ่มมีนัดไว้กับเพื่อนเก่าสมัยเรียนไฮสคูล ที่ปัจจุบันก็ยังคบกันเป็นเพื่อนรักอยู่

การ์ดถูกร่อนเชิญมาให้เขาไปร่วมในงานวันเกิดของอีกฝ่าย ซึ่งตอนนี้เป็นซีอีโอของธุรกิจใหญ่อยู่ถึงสองแห่ง แม้ว่าอีกแห่งหนึ่งจะเพียงมีหุ้นส่วนใหญ่ แต่ยังไม่ได้เข้าไปจัดการธุรกิจด้วยตนเองเต็มที่ก็ตามที เขาและเพื่อนรักคนนี้มีบางส่วนคล้ายคลึงกัน นั่นก็คือพ่อแม่เลิกกันเหมือนกัน แต่อีกฝ่ายโชคดีกว่าเขาตรงมารดาเลี้ยงซึ่งเป็นคนไทยนั้นเป็นคนดีมาก และก็ยังเข้ากับน้องๆ อีกสองคนได้เป็นอย่างดีเสียด้วย

เสียงรถยนต์ที่แล่นเข้ามาในบริเวณบ้าน ทำให้มือหนาวางกรอบรูปลงตรงที่เดิมของมัน รอยยิ้มของเขากว้างขวางขึ้นมาทันทีเมื่อรับรู้ได้แม้แค่เพียงฟังเสียง ว่าเป็นรถของใคร รถยนต์ออดี้ รุ่น A4 แม้กระทั่งสีของมันเขาก็คงจะบอกได้ว่าเป็นสีแดง นั่นก็เพราะเป็นรถยนต์ที่เขาซื้อให้น้องสาวสุดที่รักด้วยตนเอง

ประตูบ้านถูกเปิดออก แล้วร่างบางเพรียวของใครคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาในบ้านด้วยความรีบร้อน เข้ามาในห้องที่เขากำลังนั่งรออยู่ เธอยังอยู่ในชุดทำงาน ซึ่งเป็นเสื้อเชิ้ตตัวยาวสีขาว และกางเกงกระชับตัวสีน้ำเงินเข้ม เรือนผมสีดำสนิทถูกเกล้าไว้อย่างเรียบร้อย อวดใบหน้าสวยใสที่ตอนนี้มีเหงื่อซึมเล็กน้อย เพียงเห็นหน้าดุๆ ของพี่ชาย เสียงใสก็เอ่ยรัว อย่างจะแก้ตัว