นางฟ้าซ่อนเงา

1

เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด

"กรี๊ด !" เสียงหวีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังลากยาวขึ้นสุดเสียงก่อนจะหลุบหายลงไปในลำคอ ร่างอรชรอ้อนแอ้นของรัตนาวลีถึงกับทรุดกองลงไปนั่งอยู่บนพื้นห้อง หัวใจดวงน้อยแหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี ดวงตาที่เคยสดใสร่าเริงพลันเปลี่ยนเป็นแววแห่งความหม่นหมอง หยาดน้ำตาไหลนองออกมาแทบไม่ขาดสาย เมื่อบนเตียงนอนของคนรักมีผู้หญิงคนอื่นนอนอยู่เคียงข้าง ในสภาพเปลือยกายล่อนจ้อนด้วยกันทั้งคู่ !

"ลี่" หญิงสาวที่อยู่บนเตียงนอนรีบตะครุบผ้าห่มที่หลุดลุ่ยจนเผยให้เห็นเนินอกอวบเอาไว้ นัยน์ตาคู่ชวนฝันเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ ใช้คุณรีบหันกลับไปมองคนที่นอนอยู่ด้านข้างของตัวเอง เหมือนอีกคนจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาจากเสียงกรีดร้องเมื่อครู่นี้ นภศูลค่อย ๆ หยัดกายลุกขึ้นนั่งพิงแผ่นหลังหนาไปที่ขอบหัวเตียง

"เฮ้ย ! นี่มันอะไรกัน" ชายหนุ่มถึงกับร้องเสียงหลง เมื่อด้านข้างนั้นมีร่างเปลือยของใช้คุณนั่งเบียดอยู่อย่างแนบชิด แถมหญิงสาวยังช้อนสายตามองมาทางเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ ขณะที่เหลือบไปทางบานประตูห้องนอนก็พบแฟนสาวของตัวเองกำลังสะอื้นไห้จนตัวโยนอยู่กับพื้น นภศูลหันหน้ากลับมามองใช้คุณอย่างเอาเรื่อง แต่เจ้าตัวก็ยังตีหน้าซื่อนั่งนิ่ง แถมน้ำตาเจ้ากรรมก็หยดแหมะลงมาต่อหน้าต่อตาอีก ชายหนุ่มรีบสะบัดศีรษะไปมาเพื่อขับไล่ความมึนงง แล้วหันกลับไปมองแฟนสาวของตัวเองอีกครั้ง

"ลี่ พี่เปล่านะ"

"ทำไมพี่โชพูดอย่างนี้ละคะ คิดจะไม่รับผิดชอบคุณใช่ไหม" น้ำตาของใช้คุณร่วงกราวลงมาราวกับได้ตั้งเวลาเอาไว้

"พูดอะไรของคุณพี่ไม่รู้เรื่องด้วย แล้วเธอมาอยู่ในห้องของพี่ได้ยังไง"

"หยุดทั้งสองคนนั่นแหละ" คนใจสลายตะคอกแทรกขึ้น รัตนาวลีใช้มือค้ำขอบประตูห้องเพื่อพยุงกายลุกขึ้นยืน เท้าทั้งสองข้างสั่นเล็กน้อย แต่ก็พยายามก้าวเท้าไปให้ถึงบริเวณเตียงนอนใจกลางห้อง ห้องนี้ที่นภศูลไม่อนุญาตให้เธอเข้ามา ห้องนี้นี่เองที่เขาซุกซ่อนเสี้ยนหนามรักของเธอเอาไว้ และคนคนนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล เป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดของเธอนี่เอง แม่เพื่อนสนิทแสนสวยแม่เด็กกำพร้าน่าสงสาร แม่คนจิตใจงดงามแต่แอบถือมีดเอาไว้แทงกันข้างหลัง และแม่คนดีคนนี้ที่ แย่งแฟนเธอ !

เพียะ ! ความเจ็บแล่นแปล๊บไปทั่วบริเวณใบหน้าของใช้คุณ เสียงดังฟังชัดให้ได้ยินกันทั้งห้อง นภศูลถึงกับทำตัวไม่ถูกในช่วงเวลาแบบนี้ จะช่วยใครคนใดคนหนึ่งเขาก็ผิดเต็มประตูทั้งนั้น

"ทำไมไม่ตบพี่โชด้วยล่ะ เรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกลี่" ใช้คุณหันหน้ากลับมามองเพื่อนรักซึ่งคงจะกลายเป็นอดีตไปแล้วนับตั้งแต่วินาทีนี้

"เลวทั้งคู่ ลี่ขอสาปส่งให้พี่โชกับคุณตกนรกหมกไหม้อย่าได้ผุดอย่าได้เกิดอีกเลย" เขาว่าเมื่อความโกรธเข้าครอบงำจิตใจ เหตุและผลมันมักไม่อยู่ในห้วงความคิดของคนเรา รัตนาวลีสาปแช่งคนรักกับเพื่อนสนิทอย่างสาดเสียเทเสีย ลืมสิ้นความดีงามที่ทั้งคู่เคยกระทำดีต่อตัวเองเมื่อวันวานที่ผ่านมา

"ลี่" นภศูลไม่คิดว่าหญิงสาวที่แสนจะอ่อนโยนและมีจิตใจงดงาม จะแสดงสีหน้าเกรี้ยวกราดและปล่อยวาจารุนแรงแบบนี้ได้ แต่พอหันมามองดูสภาพของตัวเองกับใช้คุณมันคงเป็นเรื่องที่ทำร้ายจิตใจของหญิงสาวจนเกินจะรับไหว

"เพราะว่าลี่ไม่ง่ายแบบนี้ใช่ไหมคะ พี่โชถึงได้หันไปคว้าเอายัยคุณมาแก้ขัด เลวที่สุด" ริมฝีปากสีซีดสั่นระริกยามต่อว่าต่อขานแฟนหนุ่มของตัวเอง บ่อยครั้งที่เขาไม่อยากจะพาเธอขึ้นมาบนคอนโดมิเนียมแห่งนี้ด้วย เขามักอ้างว่าตัวเองอาจจะหักห้ามใจไม่อยู่ทำสิ่งที่เกินงามต่อคนรักได้ เหตุผลนี้มันคงไม่ใช่เรื่องจริง

"ลี่มันไม่ได้เป็นแบบที่ลี่คิด พี่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไงแต่ว่า พี่ พี่ขอโทษ" นภศูลมีอาการละล้าละลังที่จะแก้ต่างให้ตัวเอง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใช้คุณเข้ามานอนบนเตียงของเขาได้อย่างไร

"พี่โชอย่าพูดเห็นแก่ตัวแบบนี้สิคะ เรื่องนี้คุณเป็นฝ่ายเสียหายนะคะ" เสียงแทรกดังขึ้นจากหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้าง บนใบหน้าประดับไปด้วยรอยแดงจากนิ้วทั้งห้าของรัตนาวลี ใช้คุณยื่นมือไปคล้องแขนของเขาเอาไว้แน่น

"ปล่อยมือพี่คุณ" น้ำเสียงเย็นชากับแววตาห่างเหิน ไม่ใช่สิ่งที่ใช้คุณคุ้นเคยมาก่อน ปกตินภศูลเป็นคนสุภาพอ่อนโยนต่อเธอเสมอ มือทั้งสองข้างปล่อยออกจากแขนของเขาอย่างช้า ๆ เงยหน้ามองเขาด้วยแววตาตัดพ้อน้ำตาเอ่อคลอหน่วยขึ้นมาอีกครั้ง

"คุณนี่เธอ" นภศูลไม่รู้ว่านี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมต้องเป็นเขาด้วย

"ฮึก...ฮือ" ใช้คุณยกมือขึ้นปิดใบหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาด้วยความเสียใจ รัตนาวลีเห็นแล้วรู้สึกว่ามันเป็นภาพที่น่ารังเกียจสิ้นดี แย่งแฟนเพื่อนของตัวเองแล้วยังมีหน้ามาบีบน้ำตาเรียกความเห็นใจอีก

"พอได้แล้วใช้คุณ ฉันรู้สึกสะอิดสะเอียนเธอเต็มที ต่อไปนี้ฉันจะไม่มีเพื่อนที่ชื่อใช้คุณและไม่มีแฟนที่ชื่อนภศูลอีก เราจบกันแค่นี้" พูดจบก็สะบัดใบหน้าหนีเดินหันหลังออกจากห้องนอนไป

"ไม่นะลี่ฟังพี่ก่อน !" นภศูลกำลังจะถลาลงจากเตียงตามคนรักไป แต่ถูกมือของใช้คุณดึงเอาไว้เสียก่อน

"อย่าตามไปเลยนะคะพี่โช" สีหน้าน่าสงสารของใช้คุณไม่ได้ทำให้นภศูลใจอ่อน เขาสะบัดท่อนแขนหญิงสาวทิ้งรีบสวมเสื้อผ้าวิ่งตามรัตนาวลีออกไป ใช้คุณมองตามหลังนภศูลไปด้วยหัวใจด้านชา เธอทำมันลงไปแล้วจริง ๆ ทำลายเพื่อนแสนดีอย่างรัตนาวลีลงด้วยน้ำมือของเธอเอง หญิงสาวซบหน้าลงบนฝ่ามือร้องไห้ออกมาจนสุดน้ำเสียง

ฝ่ายนภศูลนั้นได้ขับรถตามคนรักไปจนถึงประตูหน้าบ้านหลังใหญ่ของตระกูลนฤเศรษฐ์ ทว่านางยลดามารดาของรัตนาวลีกลับไม่ยอมให้เข้าพบบุตรสาวของตัวเอง

"ฉันรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ไม่คิดเลยนะว่านายจะกล้าทำกับลูกสาวของฉันแบบนี้ เสียแรงที่ลี่ทั้งรักทั้งมอบความไว้วางใจให้" นางยลดาเชิดใบหน้าขึ้นสูงมองเหยียดไปยังชายหนุ่มที่ยืนเกาะลูกกรงตรงประตูหน้าบ้าน

"ผมไม่ได้ทำแบบนั้นจริง ๆ นะครับคุณป้า" นภศูลตะโกนข้ามรั้วอัลลอยด์เข้าไปให้นางยลดาได้ยิน