บทที่5

ไพรเวทเจ็ทส่วนตัวลำใหญ่จอดลงสนามบินของมหานครสหรัฐอเมริกา หลังจากใช้เวลาในการเดินทางมานานหลายชั่วโมง ในที่สุดแพรไหมก็ได้เข้ามาอยู่ในอาณาเขตการปกคลุมของซาตานร้ายกระหายกามจากตัวเธอ

ประตูเครื่องบินถูกเปิดออกโดยมีอีวานเดินนำหน้าแพรไหมและชายชุดดำทั้งสามเดินประกบหลัง รถสีดำคันหรูจากตระกูลคาร์สันทำหน้าที่นำพาร่างของแพรไหมเข้าสู่คฤหาสน์หลังใหญ่ หน้าที่ของสุภาพบุรุษอย่างอีวานรีบเปิดประตูให้แพรไหมได้เข้าไปนั่งภายในพร้อมกับปิดประตูอำนวยความสะดวกให้แต่ตั้งแต่ประเทศไทยจนมาถึงที่นี่

รถ mercedes-benz คันหรูสีดำเงางามขับเคลื่อนตัวออกจากสนามบินด้วยความเร็วเพื่อมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ก่อตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวงลาสเวกัสของตระกูล คาร์สัน ตลอดทั้งการเดินทางสร้างความตื่นเต้นให้แพรไหมอยู่ไม่น้อย จากประวัติของชายหนุ่มที่เธอหามาได้มันชั่งเป็นเรื่องท้าทายสำหรับตัวเธอ

หญิงสาวผู้มีใบหน้าและนิสัยอ่อนหวานชอบช่วยเหลือผู้คน มันชั่งตรงกันข้ามกับชายหนุ่มผู้เปรียบเสมือนซาตานร้ายแต่กลับมีรูปหน้าหล่อเหลาร่างกายมีมัดกล้าที่แข็งแรงและไหนจะรอยสักตามร่างกายทำเอาแพรไหมรู้สึกใจสั่นขึ้นมา

'จะเป็นยังไงนะถ้าเธอสวมบทละครเป็นหญิงสาวอ่อนหวาน ยอมทำตามคำสั่งของเจ้านายมันจะเหมือนในนิยายที่เธอเคยอ่านในสมัยเรียนมัธยมหรือเปล่า'

รถหรูคันดังกล่าวขับเคลื่อนเข้ามาจอดในพื้นที่อาณาเขตของตระกูลคาร์สันซึ่งมีเนื้อที่มากกว่าหนึ่งร้อยไร่ คฤหาสน์หลังใหญ่มีอลันผู้เป็นเจ้าของและครอบครองเพียงคนเดียวหลังจากเขาได้สูญเสียผู้เป็นบิดามารดาเมื่อหลายปีก่อน

คฤหาสน์หลังใหญ่ดูงดงามภายนอกถูกตกแต่งได้อย่างสวยงามประกอบด้วยสวนดอกไม้นานาพันธุ์ทั้งสองข้างทางและพบได้ทันทีเมื่อขับรถผ่านรั้วใหญ่เข้ามา มองตรงไปยังด้านหน้าก็จะเจอน้ำพุมีรูปปั้นสิงโตวางอยู่ ความน่าเกรงขามของมันบอกได้ว่าผู้เป็นเจ้านายของบ้านหลังนี้มีนิสัยเป็นเช่นไร

"ถึงแล้วครับคุณแพรไหม"แพรไหมสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากห้วงภวังค์ สายตามองไปนอกหน้าต่างของประตูรถแค่เพียงภายนอกทำเอาคนอย่างเธอถึงกับต้องตาโต ความอลังการและการตกแต่งแสนจะลงตัวสวยงามแบบไร้ที่ติ สายตาของแพรไหมมองด้วยความหลงใหล สองเท้าก้าวลงจากรถคันหรูโดยมีชายชุดดำคอยทำหน้าที่เปิดประตูให้ แววตาเรียบนิ่งสำรวจคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้า มันช่างสวยงามยิ่งนักในความคิดของเธอ 

"เชิญทางนี้เลยครับคุณแพรไหม"อีวานผายมือเชิญสาวสวยให้เดินเข้าไปด้านใน นอกคฤหาสน์ดูว่าสวยแล้ว แต่เมื่อได้มาเห็นด้านในแพรไหมอดที่จะชื่นชมกับความงดงามของมันเสียมิได้ 

"สวยจัง"การตกแต่งภายในโดยช่างโอ่อ่าภายนอก บันไดทำด้วยทองคำเหลืองอร่าม ตามฝาผนังตกแต่งด้วยรูปวาดราคาแพงเว่อร์วัง โคมไฟระย้าถูกสร้างขึ้นมาด้วยคริสทัล ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ได้พบกับความหรูหราจนเธอไม่กล้าจะก้าวขาเดินเพราะกลัวว่าจะเดินไปชนเข้ากับอะไรจนสร้างความเสียหายเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นเธอคงได้ใช้ชีวิตอยู่ภายในคฤหาสน์หลังนี้ตลอดไปอย่างแน่นอน

"ห้องนี้คือห้องพักของคุณแพรไหมนะครับ เชิญครับ"อีวานพาเธอขึ้นบันไดมายังชั้นสองของคฤหาสน์ ห้องพักถูกจัดเตรียมเอาไว้ต้อนรับหญิงสาวโดยเฉพาะหลังจากพิภพติดต่อเข้ามาว่าแพรไหมยอมตกลงที่จะมาชดใช้หนี้ให้กับอลัน แต่ทำไมห้องพักของเธอมันไม่เหมือนกับห้องพักในละครเมื่อนางเอกต้องมาขัดดอกใช้หนี้ให้กับบ้านของพระเอกเลยล่ะ มันดูหรูหราใหญ่โตจนแพรไหมต้องหันไปถามอีวานเพื่อต้องการความมั่นใจ

"ห้องนี้เหรอคะ"แพรไหมถามขึ้นด้วยสงสัยก่อนจะมองเข้าไปในห้องพักของตนเองอีกครั้ง ห้องนอนใหญ่ตกแต่งด้วยโทนสีฟ้าตามแบบที่เธอชื่อคนชอบอีกทั้งมันยังใหญ่โตหรูหรามากกว่าจะเป็นห้องของคนมาขัดหนี้เสียอีก

"ครับ นี่เป็นห้องที่นายใหญ่สั่งจัดเตรียมไว้ต้อนรับคุณแพรไหม ถ้าไม่มีอะไรสงสัยแล้วเชิญคุณแพรไหมพักผ่อนตามสบายเลยนะครับ"เมื่อภารกิจเสร็จสิ้นก็หมายความว่าหน้าที่ของเขานั้นก็หมดไป

"เอ่อ แล้วคุณอลันล่ะคะ"

"เดี๋ยวอีกสักพักนายใหญ่ก็จะมาหาคุณแพรไหมที่ห้องนี่เองล่ะครับ"

"เข้าใจแล้วค่ะ"

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ"อีวานหมุนตัวกลับหลังหันเดินออกไปปล่อยให้แพรไหมยืนงงอยู่เพียงลำพังภายในห้องนอนสุดแสนจะใหญ่โต

แพรไหมสำรวจห้องนอนด้วยความตื่นตาตื่นใจ กระเป๋าเสื้อผ้าของเธอมีแม่บ้านมาจัดเตรียมเอาไว้เรียบร้อย เพราะก่อนหน้านี้อีวานได้พาเธอไปสำรวจออกนอกบริเวณคฤหาสน์ ความใหญ่โตของมันทำให้เธอเดินจนเมื่อยขา สายตาของเธอมองไปเห็นชายชุดดำมากมายกำลังเดินตรวจตรา'นี่สินะดงมาเฟียใหญ่'แม่ไหมคิดแบบนั้นก่อนจะเดินตามหลังอีวานเพื่อสำรวจด้านอื่น ๆ ของคฤหาสน์

แพรไหมยิ้มกว้างอย่างชื่นชอบในการตกแต่งห้องนอน เป็นที่น่าพอใจสำหรับเธอมาก ๆ ทุกอย่างถูกตกแต่งได้อย่างลงตัวตามแบบที่เธอต้องการเรากับว่าเจ้าของบ้านรู้ว่าเธอชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไร แต่คงไม่มีอะไรยากไปกว่าความสามารถ ผู้ชายคนนั้นประวัติของเธอมาแล้วเตรียมพร้อมต้อนรับจัดเตรียมตกแต่งห้องเอาใจเธอขนาดนี้ 

หลังจากที่เดินสำรวจห้องนอนจนพอใจแพรไหมเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำ ระยะเวลาการเดินทางมันช่างยาวนานจนทำให้เธอต้องการความสดชื่น ไม่สบายตัวทุกครั้งยามเมื่อต้องจดอยู่กับตัวและเหงื่อไคล 

แต่ในระหว่างที่แพรไหมกำลังนอนแช่น้ำในอ่านอย่างสุดแสนสบายใจเธอหารู้ไม่ว่ากำลังมีซาตานร้ายเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของเธอ

แววตาแพรวพราวกวาดมองหาร่างที่เขาเอาแต่คิดถึงมาตลอดทั้งวัน สาบานได้ถ้าเขากระโจมใส่ร่างของเธอเมื่อไหร่ไม่ต่ำกว่าสิบน้ำคนอย่างอลันจะไม่มีวันปล่อยให้ร่างกายของแพรไหมเป็นอิสระไม่เชื่อก็คอยดู พูดแล้วก็ชักหมั่นเขียวสายตาวาดมองหาร่างของแม่กวางน้อยแตกเนื้อสาว