บทที่ 5 นางบำเรอ

ราวเที่ยงคืน

ลูกกุญแจถูกสอดเข้าไปในลูกบิดประตูห้องนอนของณัฐรวี เมื่อประตูคลายล็อกมือใหญ่ของเมฆาบิดลูกบิดประตูแล้วเปิดมันออกอย่างเบามือ แทรกตัวเข้าไปในห้องและปิดประตูล็อกลูกบิดตามเดิม

แสงนีออนในห้องเปิดสว่าง เมฆามองถุงกระดาษสองใบที่วางอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ก่อนเบนสายตามองเจ้าของห้องที่นอนหลับบนเตียง เหมือนเช่นเคยที่เข้ามาในห้องนี้ เขาจัดการปลดชุดนอนออกจากกาย เมื่อกายล่อนจ้อนเท้าใหญ่ก้าวเดินไปยังเตียงนอน ร่างสูงใหญ่นำเข่าวางลงบนที่นอนข้างตัวหล่อน ส่วนขาอีกข้างหยัดยืนอยู่บนพื้น มือแข็งแรงจับตัวตนชายเขย่าเบาๆ รูดขึ้นรูดลงช้าๆ

“รวี” เสียงทุ้มปลุกคนกำลังหลับ เขาไม่ได้ปลุกด้วยเสียงเพียงอย่างเดียว ยังใช้ความอ่อนนุ่มที่เริ่มแข็งตัวในมือตบลงบนแก้มหล่อนเบาๆ “ตื่น”

คนถูกปลุกงัวเงียตื่นขึ้นมา ทั้งจากเสียงและอวัยวะบางอย่างที่ตบลงบนแก้ม พอลืมตาขึ้นมาเต็มตา จึงรู้ว่าเจ้าของเสียงคือใคร และอะไรที่ตบลงบนแก้มตน

“คุณเมฆ”

“เธอนึกว่าเป็นใครล่ะถ้าไม่ใช่ฉัน” น้ำเสียงชวนหาเรื่องเต็มที่ “ทำอะไรมากกว่านวดหรือเปล่า ถึงได้ปลุกยากปลุกเย็น”

ณัฐรวียันตัวลุกขึ้นนั่ง มองเขาด้วยความหวาดกลัว น้ำเสียงแบบนี้ไม่ปลอดภัยสำหรับตนเลย

“รวีไปนวดอย่างเดียวค่ะ รวีขอโทษค่ะที่หลับลึกไปหน่อย”

ดูเหมือนหล่อนจะทำอะไรก็ผิดไปหมด

“อย่าให้รู้นะว่าไปนอนแบให้ใครเอา ถ้าเธอกล้าทำระยำเหมือนแม่เธอล่ะก็ ฉันไม่เอาไว้แน่ ฉันจะตามล่าแม่เธอ แล้วทรมานแม่เธอต่อหน้าเธอ ให้เธอตายทั้งเป็น” เขาขู่เสียงเขียว

“รวีไม่มีวันทำแบบนั้นค่ะ” เมฆากระตุกยิ้ม ผลักร่างเล็กลงบนที่นอน ขยับตัวมานั่งคร่อมใบหน้าหล่อน นำความเป็นเอกบุรุษตบลงบนหน้าหล่อน

“ทำสิ”

“คุณเมฆคะ แก้วตามาบ้านนะคะ”

หล่อนพูดเชิงเตือน แก้วตาไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างตนกับเมฆา มีเพียงสองคนที่รู้คือ เนาวรัตน์กับกิ่งโพยม ซึ่งทั้งสองไม่ปริปากบอกแก้วตาหรือคนอื่นในไร่

“แก้วตาหลับแล้ว ไม่รู้เรื่องของเราหรอก” เมฆาตอบกลับ “อีกอย่างห้องนี้เก็บเสียง เสียงครางเธอไม่ลอดออกไปจากห้องนี้แน่ รู้แล้วก็รีบทำๆ ซะ อย่าขัดใจฉัน”

เมฆานำแก่นกายชายตีลงบนปากณัฐรวี ราวกับกระตุ้นให้หล่อนทำตามคำสั่ง แน่นอนว่าหล่อนทำตาม ริมฝีปากเล็กเปิดกว้างอ้าอมหัวนกเขา อมๆ ดูดๆ จนมันพองขยายขึ้นเรื่อยๆ ไม่เพียงแค่ปากหล่อนที่ทำงาน มือทั้งสองข้างก็ทำงานร่วมด้วย มือหนึ่งกอบกุมแก่นกายมหึมา อีกมือหนึ่งหยอกเล่นกับพวงสวรรค์

ลิ้นเล็กแลบเลียส่วนปลายคล้ายหัวเห็ด เลียไปมาชั่วครู่ก็ให้ปากทำงาน อ้าอมส่วนนั้นเข้าปาก ดูดเข้าดูดออก ก่อนใช้มือประคองความอวบใหญ่ขยับรูดขึ้นลงไปตามจังหวะปาก เมฆาครางออกมาแผ่วเบา หน้าตาเคลิ้มฝัน พอใจกับการปรนนิบัติของณัฐรวี

เมฆาเริ่มขยับสะโพกดันกายแกร่งเข้าไปในช่องปากเล็ก ซึ่งสาวเจ้าก็เหมือนรู้งาน อ้าปากกว้างมากขึ้นเพื่อรอรับแรงส่งของแก่นกายชายที่ดันเข้าไปไม่ลึกมาก ไม่ทำให้หล่อนสำลัก ความแรงก็ไม่ได้แรงจนปากร้อนฉ่า เป็นความแรงอันนุ่มนวล

“ร้อนดีจัง...อืม” เขาครางพอใจ ก้มมองดูความอวบใหญ่ตัวเต็มวันผลุบเข้าผลุบออกปากหล่อนก็ยิ่งรู้สึกดีและพอใจมากขึ้น เมฆาเร่งซอยจังหวะแรงขึ้นมาหน่อย ส่ายวนสะโพกส่งผลให้ตัวตนชายควงในปากณัฐรวี สลับกับดันเข้าดึงออก เขาถึงกับร้อนไปทั้งตัว ซาบซ่านถึงใจ ราวกับว่า เพลิงเสน่หาเขาได้ที่ เมฆาดึงความเป็นเอกบุรุษออกจากปากสาว จัดการถอดชุดนอนของหล่อนให้หลุดออกจากกาย ในพริบตาชุดนอนสีหวานก็ลงไปกองอยู่บนพื้น เรือนร่างสาวเปลือยเปล่าล่อตาเมฆา ที่แน่นอนว่าไม่รีรอโอ้โลมร่างสวยแสนเกลียดชัง

ปากของทั้งคู่แนบสนิทในเวลาต่อมา เมฆาบดเคล้ากลีบปากบางอ่อนโยนไร้ความกระด้าง นำพาความอุ่นซ่านซึมลึกในหัวใจณัฐรวี แม้หล่อนจะรู้ว่า มันเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ เพราะเขาไม่ทำราวกับว่าตนเป็นเทพธิดาตัวน้อยๆ นานแน่นอน ทว่าเป็นช่วงเวลาอันสั้นที่มีค่ามากเหลือเกิน

ลิ้นใหญ่สอดเข้าไปในโพรงปากหอมหวาน กวาดต้อนหารสชาติหอมละมุนที่เขายอมรับว่า มีอยู่อย่างมากมาย และทำให้เขารู้สึกชุ่มชื่นหัวใจ แต่เขาจะสุขใจมากกว่านี้ หากสาวใต้ร่างไม่ใช่ลูกสาวของตัวต้นเหตุทำให้บิดาตนเสียชีวิต

ในขณะที่ปากทั้งคู่กำลังต่อสู้กัน สอดรัดลิ้นโรมรันอย่างไม่มีใครยอมใคร รุกเร้าตอบโต้เมามัน มือแข็งแรงกอบกุมเต้าทรวงอวบ เคล้นคลึงเบาๆ เสมือนทักทาย ก่อนเพิ่มน้ำหนักมือในการนวดเฟ้น ปั่นยอดถันด้วยปลายนิ้ว ความเสียวซ่านเริ่มแผ่ขยายไปทั่วร่างกายณัฐรวี

เมฆาถอนริมฝีปากออกจากปากจิ้มลิ้ม ไต่ปากไปตามพวงแก้มสาวที่สูดดมกลิ่นหอมอย่างเสียมิได้ เมื่อมาถึงใบหูหอมสะอาด เขากัดติ่งหูเบาๆ ก่อนใช้ลิ้นตวัดไปมาชั่วครู่ ก็ห่อลิ้นสอดเข้าไปในส่วนรับฟัง สะบัดลิ้นไปมาอยู่ในนั้น เสียงฉ่ำแฉะในหูกระตุ้นอารมณ์ณัฐรวี นัยน์ตาหล่อนปรือ เสียงครางแผ่วเบาดังจากปากน่าจูบ

“อา...คุณเมฆ” เป็นความรัญจวนที่ไม่อาจกลั้นเสียงครางได้ ปากเขาเพียรจูบใบหู ไล่ต่ำมาตามข้างลำคอ ซุกไซ้ลำคอระหงโดยรอบ เลื่อนต่ำลงมาหาความนุ่มหยุ่นสองก้อนที่ถูกมือใหญ่นวดคลึง ความกระสันซ่านเพิ่มทวี เมื่อเขาย้ายปากมาครองงับตุ่มไตสีสวย เขาดูดกลืนปลายถันแรงๆ ปล่อยออกมาเพื่อให้ลิ้นสากใหญ่ไล้เลีย “อา...อา...คุณเมฆ”

เสียงครางเพิ่มระดับเสียงมากขึ้น เพลิงเสน่หาพล่านเดือดในกาย เมื่อเขาขยับมือลากต่ำลงไปตามหน้าท้องแบนราบไร้ไขมัน วาดนิ้วเป็นรูปวงกลมหลายรอบ หล่อนแขม่วท้องตามความสยิวที่ได้รับ ไม่กี่อึดใจต่อมา มือใหญ่ก็เดินทางถึงจุดหมายปลายทาง ฝ่ามือเขาลูบไปตามทรงสามเหลี่ยม ลูบขึ้นลูบลงเบาๆ แหวกร่องกลีบสาวด้วยปลายนิ้ว สัมผัสกับกลีบเนื้อนวล ไม่ลืมแวะวางนิ้วลงบนเม็ดเกสรน้อย จุดกระสันซ่านแห่งสตรี

“อา...อา...คุณเมฆ...สะ...เสียวค่ะ...อา”

เมฆาไม่สนใจเสียงคราง เขากำลังเพลิดเพลินอยู่กับยอดถันเปื้อนไปด้วยน้ำใจปากตน หัวใจเขาเกลียดชังณัฐรวี สวนทางกับร่างกายที่โหยหาปรารถนาเพียงหล่อนทุกค่ำคืน เขาพยายามหักห้ามใจ ห้ามอารมณ์ไม่ให้คิดถึงนวลเนื้อสาว แต่ก็ยากยิ่งนัก สุดท้ายก็พ่ายแพ้ต่ออารมณ์และความเสน่หาในตัวเอง ราวกับหลงในบ่อโคลนพิศวาสที่ยากจะตะกายขึ้นมาได้

ร่างกายของณัฐรวีถูกสายธาราปรารถนาซัดสาด มือ ปากและลิ้นของเขาทำให้หล่อนรู้สึกว่า กำลังล่องลอยอยู่ในอวกาศ ยิ่งเขาสะกิดจุดอ่อนไหวเร็วรี่ ประสานงานกับปากที่ดูดดึงยอดถันไปพร้อมกับลิ้นไล้เลีย สมองคล้ายหยุดทำงาน ให้ประสาทสัมผัสทำงานเต็มที่ นำพาความรัญจวนไปสู่จุดหมาย

“อา...คุณเมฆ...อา”

ณัฐรวีถึงทางสวรรค์ เป็นเส้นทางเบื้องต้นที่หล่อนรู้ว่า การเดินทางสมบูรณ์แบบเป็นเช่นไร แม้ว่าจะพบเส้นทางแห่งความสุขน้อยครั้ง แต่ทุกครั้งที่เขาจับจูงมือตนไป หล่อนจะรู้ซึ้งถึงความอิ่มเอมอย่างอธิบายไม่ถูก เสมือนเป็นพลังให้ตนต่อสู้กับความแข็งกระด้างที่สาดใส่เข้ามาด้วยความบ้าคลั่งจากแรงโทสะ ครั้งนี้ก็เช่นกัน หลังจากปล่อยให้หล่อนขึ้นสวรรค์รำไร เมฆาก็จะผลักตนตกอยู่ในห้วงอเวจี โหมใส่ร่างตนอย่างไร้ความเมตตา

เมฆาสอดนิ้วเข้าไปในรวงผึ้งฉ่ำหวาน นิ้วที่ถูกส่งเข้าไป เข้าไปเป็นคู่นิ้วชี้และนิ้วกลาง ส่งผลให้มันเข้าทะลวงลึกถึงด้านใน เมฆาขยับนิ้วเร็วแรง โคนนิ้วกระแทกกับปากทางรัก นิ้วหัวแม่มือบดเม็ดน้อยตามจังหวะส่งนิ้ว

“อ๊า...อา...คุณเมฆ” ความเสียวกระสันประดังเข้าสู่กายหล่อนต่อเนื่อง เขาเองก็ขยับนิ้วเร็วรี่ แรงขึ้นและแรงขึ้น เสียงครางสวาทดังจากปากสาวไม่หยุด “อา...คุณเมฆ...อา”

เมฆหยุดการกระทำของตนเอง เพราะเขามีเรื่องสนุกที่น่าทำยิ่งกว่า ชายหนุ่มขยับตัวมาคร่อมร่างเล็กตรงช่วงทรวงอก มองดวงหน้าหวานที่ตอนนี้แดงระเรื่อจากพิษเสน่หาเล่นงาน

“เจลอยู่ไหน” เมฆาถาม

“ในลิ้นชักค่ะ” สิ้นคำตอบ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักหัวเตียง หยิบเจลหล่อลื่นออกมา เทเจลสีขาวลงบนกายแกร่ง สาวใต้ร่างรู้งาน มือเล็กละเลงเจลไปจนทั่วความยิ่งใหญ่จนมันวาว เมื่อทุกอย่างพร้อมเขานำความเป็นชายวางลงตรงร่องกลางอก ใช้มือทั้งสองข้างจับอกอวบของหล่อนไว้ทั้งซ้ายขวา ก่อนบีบเข้าหากัน จากนั้นก็ขยับแก่นกายใหญ่เริ่มต้นจากช้า ขยับจังหวะไปสู่เร็ว

“ดีจัง...เสียวไปทั้งลำเลย...อูว์” เมฆาครางจากความเสียวสยิวที่แล่นปราดไปทั่วกาย โดยเฉพาะอาวุธประจำกายที่เคลื่อนไหวอยู่กลางร่องอก ขยับเร็วเท่าไหร่ ความซ่านกระสันมากขึ้นเท่านั้น “โอ้ว...อูว์”

เอวสอบใหญ่นำความเป็นชายขยับโยกไม่หยุด มือใหญ่ที่กอบกุมทรวงอกสาวก็ไม่ได้หยุดนิ่ง ขยำเคล้นความนุ่มหยุ่นอย่างเมามัน เขาซอยกายท่านี้อยู่สักพัก ก่อนเลื่อนตัวมานั่งคุกเข่ากลางร่างสาว แยกเรียวขาสาวออกไปด้านข้าง ฝังตัวตนลงไปในร่องหลืบสาว

“อา...คุณเมฆ...อา” ณัฐรวีปล่อยเสียงครางครวญออกมาทันทีที่เขาเคลื่อนไหวตัว เรี่ยวแรงเมฆาเสมือนช้างสาร แรงตั้งแต่ต้น เข้าสุดออกสุด ถี่แรงอัดระรัว เนื้อตัวหล่อนสั่นคลอนตามแรงกำลังที่ถาโถมอัดใส่ไม่ยั้ง กลีบดอกไม้ร้อนฉ่า ประหนึ่งมีไฟลามเลียอยู่ภายใน “โอ้...คุณเมฆ...อา...เสียวค่ะ...อา”

ความเสียวเกิดจากปากและลิ้นเมฆา ประโลมเลียและดูดกลืนยอดถันสีหวานชูช่อท้าสายตา ดุนดันเข้าปาก ปล่อยอิสระใช้ลิ้นปาดเลีย

“โอ้ว...อา” เขาเองก็ทนกับความเสียวไม่ได้เช่นกัน ระบายเสียงทุ้มต่ำออกมา แม้ว่าจะสยิวซ่านเพียงใด เมฆาก็ไม่หยุดสอดแทรกตัวตน เร่งเร้าทุกจังหวะ เข้าออกกระชั้นสุดแรง หฤหรรษ์จนเกินบรรยาย

เมฆาหยุดผสานร่างชั่วคราว เขาดึงกายแกร่งออกจากความอ่อนนุ่ม ขยับตัวนั่งบนที่นอน ดึงสาวร่างเล็กให้ลุกขึ้นนั่ง

“หันหลัง” เขาพูดประโยคนี้ ณัฐรวีก็รู้ว่า ตนต้องทำอะไร หล่อนหันหลังตามคำสั่ง ขยับบั้นท้ายมาหาความเป็นเอกบุรุษตั้งตรง มือข้างหนึ่งจับสิ่งนั้นไว้ หล่อนหย่อนก้นต่ำลงครอบครองกายชายเข้าไปในตัว และเมื่อกลืนมันหมดทั้งท่อนลำ ณํฐรวีกลายร่างเป็นจ็อกกี้สาว ควบคุมอาชาไนยใจทมิฬ

“อา...คุณเมฆ...อา” หล่อนครางกระเส่า

“บดหน่อย” เขาสั่ง ณัฐรวีทิ้งตัวลงมาทั้งตัว บดเบียดจุดเชื่อมต่อ เสยตัวไปข้างหน้า ขยับตัวกลับมาทางด้านหลัง บดเคล้าแรงๆ ถี่ๆ

“อย่างนั้นแหละดี...อูว์...เสียวชะมัด...โอ้ว”

“คุณเมฆ...อา...เสียวเหลือเกินค่ะ...อา” ณัฐรวีครางไม่หยุด ขยับตัวขึ้นลงแบบไม่มีพัก ขึ้นสูงกระชั้นลงมาแรงๆ และหนัก ฝ่ายชายไม่ได้ปล่อยให้หล่อนขับเคลื่อนร่างกายเพียงฝ่ายเดียว เขาขยับเอวสอบสวนใส่ช่องทางสวรรค์ไปด้วย เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังประสานกับเสียงครางของทั้งคู่ “อา...อืม...คุณเมฆ”

“โอ้ว...ดีจัง...อา...มันชะมัด”

มือเขาเลื่อนไปด้านหน้า ประคองเต้าทรวงใหญ่ที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะผสานกาย เคล้นหนักมือ ขยำแรงๆ หมุนปลายถันหล่อนไปด้วย ความสุขวิ่งเข้าหาตัวณัฐรวีไม่ขาดสาย ยิ่งพานพบความสุข แรงโยกตัวก็เพิ่มขึ้น คล้ายเร่งเร้าให้ตนเองทะยานถึงฝากฟ้าศรีวิไล

“อา...สะ...เสร็จแล้ว...อา...คุณเมฆ” หล่อนกรีดร้องอย่างสุขสม

“แต่ฉันยัง...อูว์” ใช่ เมฆายังไม่ถึงฝั่งฝัน เขาไม่ปรารถนาจะให้เกมสวาทยุติลงตอนนี้ ความมันที่ได้รับที่มาพร้อมกับความเสียวซ่าน มันทำให้เขาอยากอยู่บนร่างกายหล่อนไปอีกสักพัก การปรับเปลี่ยนท่วงท่าจึงเกิดขึ้น “โก่งตัว”

ณัฐรวียกตัวเองขึ้นสูง เข่าทั้งสองข้างวางอยู่บนที่นอน เช่นเดียวกับฝ่ามือที่เท้าวางรับน้ำหนักบนที่นอน หล่อนกางขาออกเล็กน้อยเพื่อให้เขาส่งความเป็นชายเข้าในตัวหล่อนได้โดยสะดวก และเมื่อเขาสอดกายเข้าไปจนสุดทางรัก ลำแขนใหญ่ข้างขวาสอดเข้าไปในข้อพับเข่าสาวก่อนดึงรั้งสูง ตอนนี้มีเพียงเข่าข้างซ้ายของณัฐรวีที่วางอยู่บนที่นอน

“อา...คุณเมฆ...อืม...อา” ท่านี้เขานำความอลังการเข้าไปลึกและสุด ยิ่งอัดกระชั้นแบบไม่ออมแรง ส่วนปลายแก่นกายกระแทกกับผนังถ้ำด้านในจนเกิดเสียงกึกๆ

“โอ้ว...มันอะไรอย่างนี้...อูว์...เสียวไปทั้งท่อนเลย...อา” อารมณ์สวาทของเมฆาเสมือมาสุดทาง เขาปล่อยขาสาวให้เป็นอิสระ มือทั้งซ้ายขวาจับแก้มก้นขาวเนียนที่บีบหนักๆ จนเกิดรอยฝ่ามือ ก่อนจะสะบั้นเอวใส่ระรัวเร็ว ถี่ยิบ เร่งซอยกระแทกไม่ออมแรง ครางดังราวกับสัตว์ป่าถูกเชือด “อา...อูว์”

เมฆาเร่งเครื่องเต็มสูบไม่กี่ครั้งก็รีบดึงอาวุธออกจากร่างงาม “ฉันเสร็จแล้ว”

ณัฐรวีรีบหมุนตัวมาหาเมฆา อ้าปากครอบงับแก่นกายใหญ่มันเยิ้ม ขยับปากดูดสิ่งนั้นสองสามครั้ง น้ำรักก็พุ่งเข้าปาก หล่อนกลืนกินน้ำเสน่หาทุกหยาดหยดอย่างไม่รังเกียจ ดูดจนแก้มทั้งสองข้างตอบ

“โอ้ว...เสียวชะมัด...อูว์” ตัวเมฆาถึงกับสั่น เส้นเลือดขึ้นตามลำแขนที่เกร็ง ขนเส้นอ่อนๆ บนตัวลุกชันพร้อมเพรียง “เธอนี่เก่งขึ้นทุกวัน ไม่เสียแรงที่เป็นอีตัวประจำตัวฉัน”

คำพูดไม่น่าฟังดังจากปากเมฆา มือใหญ่ดันหน้าสาวให้ออกห่าง ผลักณัฐรวีจนหงายหลัง หลังจากสุขสม เมฆาไม่สนใจความรู้สึกณัฐวดี เขาก้าวลงจากเตียงสวมใส่เสื้อผ้า ก้าวเดินไปยังประตูห้อง ก่อนที่เขาจะก้าวข้ามประตู เมฆามองดูด้านนอกจนแน่ใจว่า แก้วตาไม่มีทางได้เห็นตอนที่เขาออกจากห้องนี้ยามวิกาล เขาก็รีบก้าวเดินออกไป ตรงไปยังห้องนอนของตนทันที

เป็นเช่นเคยที่เจ้าของห้องจะร้องไห้จากคำพูดและการกระทำของเมฆา เป็นเรื่องที่เขาทำซ้ำๆ ทว่าหล่อนก็ยังไม่ชาชิน เสมือนทุกอย่างมันเพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรก น้ำตาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของณัฐรวีตอนนี้ น้ำตาของความเสียใจที่ไม่ลดเลือนจากหัวใจและจิตใจของหล่อนสักนิดเดียว