4.รีบร้อน

พี่น้อง...ซะที่ไหนกันล่ะโว้ย!!

“พี่ว่าเราเลิกกันเถอะ พี่รับไม่ได้กับเรื่องการเป็นนักเขียนของเรา”

อือ พูดแบบตรงๆ นี้ก็ดีเหมือนกัน!

“แล้วระหว่างงานเขียนของหนูกับผู้หญิงคนนั้น ปัญหาของเรามันเริ่มมาจากตรงไหนก่อนคะ?”

สีหน้าของเขามันเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เออ..เธอเขียนงานอีโรติกแต่แล้วมันผิดยังไงวะ! จะเอาเรื่องนี้มาบอกเลิกแล้วโยนความผิดให้เธอแบบนั้นมันใช้ได้ที่ไหนกันล่ะ!!!

“ไม่เกี่ยวกับเอวาเลย เอวาเข้ามาในตอนที่พี่ไม่มีใคร”

อ๋อ แล้วเธอที่นั่งหัวโด่อยู่นี่คืออะไร?

“พี่พูดออกมาแบบนี้ได้ยังไง ทั้งที่ตอนนั้นพี่ยังเป็นแฟนกับหนูอยู่เลย พี่แม่งโคตรเห็นแก่ตัวเลยว่ะ”

“แล้วเราจะเอายังไง พี่ไม่ได้รักเราแล้วอ่ะ แล้วพี่ก็ทนไม่ได้ที่แฟนตัวเองเขียนเรื่องบนเตียงออกมาอย่างช่ำชองแบบนั้นทั้งๆ ที่ชีวิตจริงเราไม่เคยทำได้แบบที่เขียนเลย เราเลิกกันเหอะ เรื่องของเราพอแค่นี่เถอะนิดา”

เธออ้าปากค้าง นิดาอ้าปากค้างด้วยความตกใจ เขาไม่รอให้เธอได้กล่าวคำใดอีกเพราะว่าพี่ตินลุกขึ้นพร้อมกับเดินจากเธอไป

สรุปว่าเขาเลิกกับเธอเพราะเธอคือนักเขียนและเพราะว่าเขามีคนอื่น แล้วยังมาด่าเธอว่าเรื่องบนเตียงไม่ได้เรื่อง แต่กลับเดินหนีไปเฉยๆแบบนี้ได้ไง!! เธอไม่มีทางยอม!!!

นิดามองแก้วชานมไข่มุกในมือ ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกแล้วนอกจากขอเอาคืนหน่อยเถอะ!!

เธอเควี้ยงแก้วชานมไข่มุกในมืออย่างเต็มแรง และด้วยความแม่นหรือว่าความบังเอิญก็ไม่รู้เพราะว่าแก้วมันถูกศีรษะของเขาอย่างแรง ชานมและไข่มุกไหลทะลักออกมาจากแก้วเลอะทั่วทั้งตัวและเสื้อผ้าของเขา

เมื่อสภาพของเขามันเป็นเช่นนั้นเขาก็มองเธอด้วยสายตาโกรธแค้น จะรออะไรล่ะนิดา วิ่งสิวะ!!!

เธอสับเท้าอย่างรวดเร็วเพื่อวิ่งหนีความโกรธของพี่ติน ทว่าเมื่อวิ่งเข้าซอยร้านอาหารก็ไม่เห็นว่าเขาวิ่งตามมา

นิดาหยุดพักพร้อมกับหายใจเร็วๆ เพื่อเอาอากาศเข้าปอด เธอหัวเราะออกมาเบาๆ พอได้วิ่งเร็วมันเหมือนกับว่าความเจ็บปวดจากการถูกบอกเลิกจางหายไปหมดเลย

ตอนนี้มันหลงเหลือเอาไว้เพียงแค่ความสะใจที่เธอสามารถแก้แค้นเขาได้ ถึงมันจะเล็กน้อยมากก็เถอะ แต่ตอนนี้เธอโสดแล้ว!

โสดรับปีใหม่ไปเลย ให้ตายสิ

นิดาจัดการมัดผมและตรวจดูความเรียบร้อยของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปด้านในร้านอาหาร บอสปิดร้านเลี้ยงเลยทีเดียว อาจจะเพราะว่าบอสอยากได้ความเป็นส่วนตัวกับพนักงาน ในร้านตกแต่งสไตล์ญี่ปุ่น จริงๆที่นี่เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นที่มีขวดโซจูวางเรียงรายเอาไว้เต็มโต๊ะเลย

“นิดา มานั่งตรงนี้เร็ว”

เธอส่งยิ้มพร้อมกับเดินเข้าไปหาพี่เอื้อ แบบนี้ก็ดีสิวันนี้จะกินเหล้าในเมาไปข้าง!

“มานั่งข้างๆ พี่”

พี่เอื้อเอ็นดูนิดามากกว่าใคร เพราะว่านิดาอายุน้อยที่สุดแต่เรื่องการทำงานยัยเด็กคนนี้ทำได้ดีมากกว่ารุ่นพี่ที่เข้ามาก่อนซะอีก

“หนูมาช้าไปรึเปล่าคะพี่เอื้อ”

“ไม่เลยๆ บอสยังไม่มาเลย วันนี้จะมีการจับรางวัลด้วยนะ ใครจะโชคดีได้ทองคำกันนะ แต่พี่อยากได้จักรยานไฟฟ้านะพี่จะขี่จากที่บ้านมาที่นี่น่าจะดี”

นิดาหัวเราะเบาๆ วันนี้เหมือนทุกคนวางเรื่องงานลงทั้งหมด ไม่มีผู้จัดการหรือว่าลูกน้องอะไรทั้งนั้น ทุกคนเป็นพนักงานบริษัทเท่าเทียมกันทั้งหมด

อ่า..รู้สึกดีแฮะ

นิดารินโซจูใส่แก้วพร้อมกับกระดกแก้วขึ้นมาดื่ม ความหอมติดอยู่ที่ปลายจมูก ส่วนรสชาติบาดคอชะมัดเลย..แต่พอกินกับปลาดิบก็เข้ากันดีอยู่นะเนี่ย!

กี่แก้ว เรื่องนั้นเธอเองก็ไม่ได้นับรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ทุกคนกำลังตบมือและส่งเสียงโห่ร้องกัน

คิดว่าจะไม่เป็นไรแท้ๆ แต่พอเอาเข้าใจ มันก็อดเจ็บปวดไม่ได้เหมือนกันนะ เธอคิดมากเรื่องที่เขามีคนใหม่ ไม่รู้ว่าทั้งสองคนรู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว ไม่รู้ว่าความใจดีของเขามันคือภาพลวงตาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

อยู่ๆ ก็มีมือมาแย่งแก้วเหล้าไปจากมือของเธอ

“ทำไมวันนี้ดื่มมากนักล่ะ จะด่วนเมาอะไรขนาดนั้น เลิกกันแฟนมารึไง?”

ภาพเบื้องหน้ามันพร่ามัวไม่หมด แต่เธอกลับได้ยินเสียงของเขาอย่างชัดเจนเลย

และเมื่อมีคนถามเรื่องความสัมพันธ์ของเธอและพี่ติน มันเหมือนความแข็งแกร่งของเธอถูกพังทลายลงมา เธอเอนใบหน้าซบลงบนไหล่กว้างของเขา

“อื้อ ถูกบอกเลิกล่ะ ปีนี้คงจะเป็นปีใหม่ที่แย่ชะมัดเลย”

เขาเงียบไปสักพักก่อนจะยกมือขึ้นมาโอบเอวของเธอเอาไว้

“ไม่คิดว่าหลังจากนี้มันจะเป็นปีที่ดีบ้างเหรอ?”

เธอเม้มปากแน่น ก่อนจะพยายามมองหน้าเขา แต่เธอก็ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากดวงตาสีนิลที่คุ้นเคย เหมือนกับว่าเธอเคยเห็นดวงตาคู่นี้มานับครั้งไม่ถ้วน

“จะมาจีบรึไง? บอกไว้ก่อนเลยนะว่าหนูไม่คิดจะใช้คนใหม่ลืมคนเก่าหรอก หนูน่ะจะลืมเขาเพราะว่าหนูอยากลืม..”

“งั้นก็ลืมเขาซะสิ”

“ถ้าง่ายแบบนั้นก็ดีสิ”

เขาถอดเสื้อคลุมตัวนอกมาคลุมให้เธอก่อนจะพาเธอเดินออกไปที่ประตูหลัง และเหตุการณ์ทั้งหมดมันอยู่ในสายตาของพี่เอื้อหมดแล้ว

หญิงสาววัยกลางคนดีดนิ้วเบาๆ

“สำเร็จแล้ว นี่คงเป็นการจับคู่ที่น่าภูมิใจที่สุดของฉันเลยล่ะ”

หนุ่มพานิดาเดินมาที่รถของเขา มันน่าดีใจนิดหน่อยที่วันนี้เธอไม่ได้ขับรถมา อาจเป็นเพราะว่าเธอคิดว่าตัวเองจะดื่มก็เลยไม่ขับ

เขาประคองใบหน้าที่แสนน่ารักนั่นเบาๆ ให้เธอซบลงไปบนหมอนรองคอที่เขาสวมเอาไว้ให้ เขามีผ้าปิดตาและผ้าห่มที่เตรียมติดรถเอาไว้ด้วยนะ เพราะหวังว่าในอนาคตคงจะมีสักวันที่เธอได้มานั่งรถเขาบ้าง เขาจะได้ดูแลเธอเหมือนที่เธอเคยดูแลเขา

“อะ..อึ่ก”

เขาเลิกคิ้วมองเธอเล็กน้อยเมื่อเธอลุกขึ้นมาแล้วยกมือขึ้นมาปิดปาก

“จะอ้วกงั้นเหรอ”

“อะ..อ้วก”

“.....”

เธออ้วกใส่เขา..อีกทั้งบางส่วนยังพุ่งกระจายเลอะเต็มรถไปหมด เขาไม่มีทางเลือกนอกจากรีบพาเธอกลับมาที่บ้านของเขาให้เร็วที่สุด

“ส่งรถไปล้างรถให้ด้วยครับ..”

เขาสั่งคนงานที่ยืนรอเขาอยู่ด้านหน้าบ้านก่อนจะรีบอุ้มนิดาไปยังชั้นบนเพื่อจัดการอาบน้ำทั้งเธอและเขา

สาบานได้เลยว่าตอนแรกเขาไม่ได้คิดอะไร คิดเพียงแค่ว่าเขาต้องรีบถอดเสื้อเธอออกเพราะว่ามันเลอะเทอะไปหมด จนเขาถอดแพนตี้ตัวน้อยออกมาจากปลายเท้าของเธอ และตระหนักได้ว่านิดาที่อยู่ต่อหน้าเขานี้เธอกำลังเปลือยเปล่าอยู่!!

เธอไม่ได้สวมอะไรสักชิ้น ในขณะที่เขาเองก็ไม่ได้สวมอะไรเลยเหมือนกันเพราะรีบร้อนถอดเสื้อผ้าตัวเองออก!!