5.นี่เราทำกันไปรึยัง ??

“....”

หัวใจกำลังเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก ทว่า..เขามีความลับที่บอกใครไม่ได้อยู่..

ความลับที่เป็นสาเหตุว่าทำไมเขาถึงไม่เคยทำเรื่องอย่างว่ากับใครมาก่อนในชีวิต

“นี่ ออกไปสิวะไอ้ลูกโง่ มายืนอยู่ตรงนี้อยากดูด้วยรึไง?”

คนที่เขาเรียกว่าพ่อ เหมือนไม่ใช่มนุษย์เลย ไม่มีตรงไหนที่เหมือนกับคนแต่กลับเหมือนสัตว์เดรัจฉานมากกว่า

เพราะพ่อมีฐานะและมีหน้ามีตาในสังคม ศาลจึงตัดสินให้เขาอยู่กับพ่อแทนที่จะได้อยู่กับแม่

แม่ของเขาทนทุกข์ทรมานมานานหลายปี ถูกทำร้ายจิตใจด้วยการที่พ่อพาผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเข้าบ้าน แม่เขาได้ชื่อว่าเป็นภรรยาหลวงก็จริงแต่ถึงอย่างนั้นการได้มีชื่อในทะเบียนสมรสมันไม่ได้ทำให้แม่ของเขาเจ็บปวดน้อยลงแม้แต่นิดเดียว

และเมื่อแม่หย่ากับพ่อ พ่อก็พาผู้หญิงเข้ามาในบ้านหนักมากกว่าเดิม เขาในตอนนั้นอายุเพียงสิบห้าเท่านั้น

มันมีเรื่องราวไม่คาดคิดเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งในผู้หญิงที่พ่อพามา พยายามจะถอดเสื้อผ้าเขาออก เขาพยายามขัดขืนและหลบหนี แต่ก็ไม่เป็นผล

ความรู้สึกเจ็บปวด และขยะแขยง เขายังจำวันนั้นได้ดีวันที่ความรู้สึกทรมานมันเกิดขึ้นมาในชีวิต ทว่าแม่ของเขาก็เข้ามาช่วยเหลือได้เวลา 

แต่ถึงอย่างนั้น มันคือแผลที่เกิดขึ้นมาในใจ บาดแผลที่เกิดขึ้นมาจากการถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ

นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขาไม่อยากเข้าหาผู้หญิงคนไหนอีกเลย ทว่าเมื่อเติบโตขึ้นมาตามวัยความต้องการก็เกิดขึ้นมาตามอายุที่เพิ่มมากขึ้น

เขาเลือกที่จะช่วยตัวเอง แทนการนอนกับคนอื่น.. เขาเคยพยายามเปิดใจ เพราะเรื่องราวมันผ่านมานานหลายสิบปีจนตอนนี้เขาอายุสามสิบสองแล้ว เขาเคยจะมีความสัมพันธ์กับหญิงคนรัก แต่ทว่าพอลงสนามจริงเจ้าหนูของเขากลับไม่ตื่นขึ้นมาซะอย่างนั้น ไม่ว่าจะพยายามทำยังไงมันก็ไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นมาสู้สักนิด

เพราะแบบนั้นเขาก็เลยล้มเลิกความตั้งใจในการทำเรื่องอย่างว่าไปเลยจนถึงวันนี้..

เจ้าหนูที่ควรจะหลับกลับผงาดขึ้นมาอย่างน่าตกใจ เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรก่อนดี จะจัดการกับเจ้าสิ่งมีชีวิตที่ตื่นขึ้นมาในเวลาที่ไม่ควรตื่นหรือว่าจะรีบล้างตัวให้นิดาดี

สวรรค์กำลังเล่นตลกกับเขาใช่ไหม ทั้งๆ ที่คิดว่าจะไปส่งเธอที่บ้าน พูดคุยกันนิดหน่อยแล้วทำไม..เรื่องมันถึงได้เดินทางมาจุดนี้กันนะ

“อะ..อื้อ หิวน้ำ..”

เขารีบหันไปหยิบขวดน้ำมาเทใส่แก้วแล้วส่งให้เธอ นิดาเงยหน้าขึ้นมามองเขา..

ทว่าสายตาของเธอมันไม่ได้กำลังมองหน้าของเขาอยู่แต่เธอกลับมองเจ้าสิ่งมีชีวิตที่กำลังชี้หน้าเธออยู่

นั่นมัน..อะไรกัน เท่าที่จำได้เธอกำลังเมาอยู่ในร้านอาหารญี่ปุ่นที่ไปกินเลี้ยงส่งท้ายปีเก่ากับบริษัท มีชายหนุ่มคนหนึ่งมาพูดคุยกับเธอ สิ่งเดียวที่จำได้คือกลิ่นน้ำหอมของเขามันหอมชะมัด และหลังจากนั้นเธอก็หลับไป ตอนนี้เหมือนว่าเรากำลังอาบน้ำกันอยู่ใช่ไหม?

เธอกวาดสายตามองรอบๆ ก็พบว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำส่วนเขากำลังยืนอยู่

ปัญหามันอยู่ตรงที่เจ้านั่นของเขามันกำลังชี้หน้าเธอแบบไม่ลดละเลย นิดากลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาดเมื่อเห็นขนาดที่มันใหญ่โตเหมือนพระเอกในนิยายที่เธอเขียนลงไปเลย

เพราะนักอ่านชอบพระเอกที่โจ้ยใหญ่ๆ และเพราะแบบนั้นเธอก็เลยพยายามจะเขียนนิยายที่พระเอกมีส่วนนั้นที่ใหญ่มากกว่าชาวบ้านชาวเมืองเขา แต่ไม่นึกว่าจะมีผู้ชายที่ส่วนนั้นใหญ่เท่าข้อมืออยู่จริงๆ

“อ่า..นี่เราทำกันไปรึยังคะ”

คำถามแรกเมื่อเธอได้สติคือคำถามอะไรแบบนั้นกันวะเนี่ย!  นี่เธอเป็นบ้าไปแล้วรึไง เขาจะมองว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน!!

หนุ่มมองหน้าของนิดาอย่างอึ้งๆ พอๆ กับที่เธอไม่ได้ละสายตาไปจากตรงนั้นของเขาเลย

ทำ..ทำอะไรอย่างงั้นเรอะ ใช่ทำเรื่องเดียวกันกับที่เขาคิดรึเปล่า?

“อะ..เอ่อ ยังไม่ได้ทำอะไรเลย พอดีเธออ้วกผมก็เลยพาเข้ามาล้างตัว”

พาเข้ามาล้างตัว แล้วเรื่องเจ้าส่วนนั้นของเขาที่กำลังโบกมือทักทายเธอเล่า จะอ้างว่ายังไงดี

“อ๋อ..แบบนี้นี่เอง แล้ว..เราจะทำกันรึเปล่าคะ?”

ไหนๆ ก็เกินเลยมาขนาดนี้แล้ว เขาเองก็กำลังต้องการเธอไม่ใช่รึไงกัน ความต้องการกำลังพัดพาเราเข้าหากันอย่างไม่มีลดละ แถมเสื้อผ้าก็ถอดออกหมดแล้ว

วันนี้มาเต็มที่กับความต้องการ แล้วพรุ่งนี้มาโบกมือลากันแบบไม่ติดค้างอะไรน่าจะดีกว่านะ..

อ่า..ปวดหัวชะมัดเลย ภาพเบื้องหน้ายังคงพร่ามัวไปหมด เธอมองหน้าเขาไม่ชัดแต่มองเห็นส่วนนั้นของเขาชัดมากเลย ให้ตายเถอะ!! นี่เธอเป็นคนประเภทไหนกันฟะ

“ทะ..ทำสิครับ”

เขาพึ่งจะเคยตื่นตัวตอนที่อยู่กับผู้หญิงเป็นครั้งแรก ที่ผ่านมาเขาใช้มือมาตลอดก็เลยอยากจะมีใครสักคนที่ทำให้บนเตียงของเขามันร้อนไปด้วยสัมผัสของเราสองคน เขาอุ้มเธอขึ้นมาจากอ่างน้ำก่อนจะพาเธอเดินไปที่เตียงแล้วเช็ดตัวเธอให้แห้งด้วยความอ่อนโยนทั้งหมดที่มี

เขาไม่เคยทำเรื่องอย่างว่ามาก่อน แต่เขาดูหนังและอ่านนิยายอีโรติกมานับไม่ถ้วน

ในใจคาดหวังพอสมควรว่าจะทำให้เธอประทับใจ เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เขาอยากให้เธอร้องขอให้เขาโอบกอดเธอซ้ำๆ อีกหลายๆ ครั้ง

มันไม่ยากหรอกหนุ่ม ใจเย็นๆ อย่าตื่นเต้นมากจนเกินไป ให้ทำทุกอย่างไปตามสัญชาตญาณและอารมณ์ที่มี..ในหนังสือเขียนเอาไว้แบบนั้น

ทำไมพวกพระเอกนิยายถึงได้ทำได้ดีตั้งแต่ครั้งแรกกันนะ เพราะว่าเป็นพระเอกเหรอ?

เธอช้อนสายตามองหน้าเขาก่อนจะเป็นฝ่ายผลักเขาลงไปบนเตียงให้เขานอนอยู่ด้านล่างของเธอ

อยู่ๆ ในหัวก็ได้ยินเรื่องที่แฟนเก่าบอกว่าลีลาบนเตียงของเธอมันห่วยไม่เหมือนกับนิยายที่เขียน..

ความโมโหเจือปนกับความปรารถนาอันร้อนแรง หลอมรวมให้อารมณ์และอุณหภูมิในร่างกายคุกรุ่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

“พี่นอนเฉยๆ ก็พอ เพราะว่าวันนี้หนูจะเป็นฝ่ายทำเองค่ะ!!”

เขามองแววตาที่จริงจังของเธอด้วยความตกใจ ก่อนจะยกมือขึ้นมาจับปอยผมที่หลุดลุ่ยไปทัดเอาไว้บนใบหูของเธอด้วยความอ่อนโยน

“ตอนที่เธอแทนตัวเองว่าหนู มันน่ารักมากเลยรู้ไหมนิดา”

เสียงของเขามันคุ้นหูจังเลย..น้ำเสียงทุ้มต่ำที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน

“หากว่าหนูน่ารัก แบบนั้นพี่ก็รักหนูสิคะ...”

ก็ตั้งใจว่าจะทำแบบนั้นอยู่แล้ว..

เขาส่งยิ้มให้เธอ ถึงแม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นก็ตามที