เอา

เวลาต่อมา..

"เรียบร้อยครับนาย"

"เอาไปทิ้งให้หมด" เขาสั่งลูกน้องให้จัดการกับศพนับสิบที่นอนเกลื่อนกลาดอยู่ที่พื้น หลังจากที่เขาจัดการกับคนพวกนั้นให้หมดสิ้นไป ลูกน้องก็มาถึง เขาจึงสั่งให้ลูกน้องพาหญิงสาวไปรอบนรถ เพราะเขาต้องเคลียร์พื้นที่ตรงนี้ให้เรียบร้อยก่อน เธอมีอาการหวาดกลัวตัวสั่น มันคงไม่แปลกหากเธอจะกลัว เล่นฆ่ากันต่อหน้าขนาดนั้นเป็นใครก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา ถ้าไม่ได้เดินสายนี้ยังไงก็ไม่ชินกับเสียงปืนแน่นอน

"แล้วเธอล่ะครับ" ดวงตาเฉี่ยวคมขยับมองไปทางรถยนต์สีดำที่มีหญิงสาวอยู่ข้างใน เขานิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยบอกลูกน้องเสียงเรียบ

"กูจัดการเอง"

"ครับ" จากนั้นลูกน้องก็พากันไปเคลียร์พื้นที่ต่อ ร่างสูงหมุนตัวสาวเท้าตรงไปยังรถที่จอดอยู่ทันที

ไซลอน หรือ ซาล เจ้าของความสูง 190 เซนติเมตร อายุ 39 ปี มีลักษณะนิสัยนิ่งขรึม ชอบความมืดเกลียดแสงสว่าง เป็นคนพูดน้อยต่อยหนัก สถานะไม่ต้องพูดถึงเพราะเขาไม่เคยมีแฟน ใช่..ทุกคนฟังไม่ผิด เขาไม่เคยมีแฟนมาจนถึงทุกวันนี้ และแน่นอนว่าเรื่องผู้หญิงต้องมีบ้าง อย่าลืมว่าเขาก็แค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งที่มีอารมณ์เหมือนกับคนทั่วไป แค่ไม่บ่อยเหมือนกับเพื่อนตัวเองเท่านั้น น้อยครั้งที่ไซลอนจะเรียกผู้หญิงมาเอา ถ้าไม่ถูกใจจริง ๆ ผู้หญิงพวกนั้นไม่มีทางได้มานอนอยู่ใต้ร่างเขาเด็ดขาด ส่วนข้อมูลอื่น ๆ เขาขอไม่บอกก็แล้วกัน อย่าอยากรู้เลยถ้าไม่ใช่เมีย ไว้ได้เป็นเมียเขาเมื่อไหร่จะบอกทุกอย่างเอง..

..และเธอ โนร่า หญิงสาววัย 25 ปี ลูกสาวคนโตของเจ้าของบริษัทนำเข้ารถหรูรายใหญ่ เธอสูญเสียแม่เมื่อสองปีก่อน ตอนนี้อาศัยอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงของเธอ หลังจากที่แม่เสียได้สามวัน พ่อของเธอก็ได้พาเมียใหม่และลูกสาวอีกคนของท่านเข้ามาอยู่ในบ้าน ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปตั้งแต่แม่เธอไม่อยู่ โนร่าไม่ได้เรียนต่อเพราะแม่เลี้ยงไม่ให้เรียน สั่งห้ามเด็ดขาด ใครช่วยโดนไล่ออกทุกคน จนโนร่าเลือกจะเชื่อฟังและไม่ทำให้ใครเดือดร้อนเพราะตัวเองอีก เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลยเนื่องจากพ่อของเธอฟังทุกคำพูดของคนรักใหม่จนไม่สนใจเธอที่เป็นลูกแท้ ๆ ยังดีที่บ้านยังมีแม่นมกับคนรับใช้ที่เป็นคนของแม่เธอ ทำให้หญิงสาวพอมีเพื่อนอยู่บ้าง แม้ในบางครั้งเธออยากจะหนีไปในที่ไกลแสนไกลก็ตาม..

"ลงมา" เสียงทุ้มเรียกหญิงสาวที่นั่งตัวสั่นอยู่บนนรถให้ออกมา

"คะ ค่ะ" เท้าเล็กก้าวลงจากรถพลางมองเลยไปยังด้านหลังคนตัวโต ทว่าทุกอย่างกลับว่างเปล่าไม่มีใครนอนอยู่ตรงนั้นเหมือนในตอนแรก หายไปไหนแล้ว

“....” มองคนตัวเล็กนิ่ง

"ขอบคุณนะคะ" ใบหน้าสวยเงยขึ้นมองพร้อมกับเอ่ยขอบคุณคนที่แม้แต่หน้ายังไม่ได้เห็น เขาปกปิดจนเธอไม่สามารถรู้ได้เลยว่าใบหน้าที่อยู่ภายใต้สิ่งปกปิดเหล่านั้นหน้าตาเป็นอย่างไร

"...." ยังคงเงียบ

"มีอะไรติดหน้าหนูเหรอ" เพราะอีกคนเอาแต่นิ่งราวกับว่ากำลังสงสัยอะไรสักอย่างเกี่ยวกับตัวเธอ

"บ้านอยู่ไหน" คงต้องไปส่งเธอให้ถึงบ้าน ขืนปล่อยให้กลับเองคงเดินไปหาที่ตายอีก

"จากนี้ไปประมาณห้าซอยค่ะ" นิ้วเล็กชี้เส้นทางไปยังบ้านตัวเอง

"เดินมา?" ถ้าเดินมาถือว่าสุดยอดมาก เพราะทางที่หญิงสาวเดินมามันค่อนข้างเปลี่ยวเลยทีเดียว คนบ้าอะไรไม่กลัวตายเลยสักนิด

"ใช่ค่ะ"

หมับ!

"ไปกับฉัน" ไซลอนคว้าเข้าที่แขนเล็กเพื่อจะดึงเธอไปยังรถอีกคันที่จอดอยู่

"ไปไหน" ทำหน้าไม่ไว้ใจคนตรงหน้า เหตุการณ์เมื่อครู่ยังทำเธอกลัวไม่หาย

"เอา.." ยังพูดไม่จบ

"ไม่!" โนร่ารีบกระชากแขนกลับทันที ทว่าเธอกลับนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอไปรับปากชายหนุ่มไว้แล้ว นั่นหมายความว่าหลังจากที่เขาช่วยชีวิตเธอ เขาจะทำอะไรกับเธอก็ได้

"ทำไม?"

"หนูกลัว" พลางก้มหน้างุดตอบเสียงเบา

"...." ไซลอนเงียบสลับมองท่าทางประหม่าของหญิงสาวตัวเล็กตรงหน้า

"ฉันจะพาไปเอารถเธอกลัวอะไร" อย่าบอกนะว่า..

"กะ ก็" มีท่าทีอึกอักเล็กน้อย

"นี่เธอคิดว่าฉันจะพาไปเอา?"

"เอ่อ..คือ.."

"สภาพแต่ละคนเหมือนหมาตกน้ำขนาดนี้ฉันคงแข็งหรอกมั้ง"

"ตัวแข็งเหรอคะ"

"ค..xแข็ง"

"นะ นี่คุณ"

"ก็อยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าอะไรแข็ง พอบอกแล้วทำอาย ประสาท"

"...." ทำหน้ายู่ใส่เขาไป แล้วโนร่าลืมเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นไปโดยสิ้นเชิง ไซลอนแอบกระตุกยิ้มเล็กน้อย นี่แหละที่เขาต้องการ

"ไปสักที จะยืนให้ยุงมันมาออกลูกใส่ก่อนหรือไง"

"พูดดี ๆ ก็ได้" พึมพำเสียงเบา

"เลิกทำหน้าลิงสักที" เขาส่ายหัวเนือย ๆ ก่อนจะเดินนำไปยังทางที่รถตัวเอง

ตึกตึก..

กึก!

"ดะ เดี๋ยวค่ะ" โนร่าหยุดเดินพร้อมกับเรียกอีกคนไว้

"อะไร" ไซลอนเอี้ยวมองคนด้านหลังสีหน้าหงุดหงิด อะไรของเธอนักหนา

"คันนี้เหรอคะ"

"ใช่ ทำไม" คันนี้แล้วมันทำไม มันพาเธอไปถึงบ้านได้ก็แล้วกัน

"หนูใส่กระโปรง" เพราะรถที่ไซลอนจะเอาไปส่งเธอเป็นรถบิ๊กไบค์คันโปรดของเขานั่นเอง เขาไม่ชอบขับรถยนต์เท่าไหร่ เสียเวลา

"แล้ว?"

"มันจะเปิดไหม"

"ถ้าโง่ให้กระโปรงเปิดตลอดทางก็โชว์มันไปเถอะ" พูดแล้วก็เดินหนีไปทันที ปล่อยหญิงสาวทำหน้าเหวอตกใจกับประโยคที่เขาพ่นออกมา แต่ละคำพูดของเขาแสบไปถึงทรวง อยากรู้เลยผู้โชคร้ายคนนั้นจะเป็นใครที่ได้เขาไปเป็นแฟน สุดท้ายโนร่าต้องจำใจยอมไปกับเขาในที่สุด ไซลอนนำหมวกกันน็อคตัวเองมาสวมให้หญิงสาว แม้ว่าระยะทางมันจะไม่ไกลมาก ยังไงซะก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อน ดูทรงแล้วเธอคงไม่ชินกับการนั่งรถแบบนี้เท่าไหร่ หลังจากคอยประคองตัวเธอให้ขึ้นไปนั่งบนรถจนสำเร็จ ไซลอนจึงไปส่งเธอที่บ้านด้วยความรวดเร็วก่อนที่เขาจะมุ่งหน้าไปต่อที่ผับไมเนอร์