นักฆ่าล่า(รัก)เธอ

คำเตือน?

เนื้อหาในฉากมีการใช้ความรุนแรง ใช้อาวุธ พูดคำหยาบ อายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ โปรดใช้วิจารณญาณ

"อ๊ากก!!!" เสียงร้องอย่างทรมานของชายวัยกลางคน ร่างอ้วนท้วมนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่ที่พื้นภายในซอยเปลี่ยวมืด ใบหน้าบิดเบี้ยวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"...." ร่างสูงโปร่งสวมเสื้อฮูดปกปิดใบหน้าด้วยแมสก์สีดำ ปลายมีดแหลมคมกรีดลงบริเวณใบหน้าของชายวัยกลางคนอย่างช้า ๆ เขาทำมันอย่างใจเย็น ทำคนโดนร้องด้วยความทรมาน

"อ๊ากก พะ..พอแล้ว~" อ้อนวอนขอให้อีกคนหยุด

"คิดว่าไม่มีใครทำอะไรมึงได้งั้นเหรอ" เสียงทุ้มเยือกเย็นแฝงไปด้วยความน่าเกรงกลัว หากใครได้อยู่ใกล้หรือสัมผัสตัวเขาน้อยที่จะรอดไปได้ เพราะเขาคือคนที่เกิดมาพร้อมกับหัวใจที่ด้านชาไร้ความรู้สึก

"กูไปทำอะไรให้มึง!"

ฉึก! มีดปักลงลำคอจนเลือดกระเซ็นเปรอะเปื้อนตามเสื้อผ้าของเขา

"อึก..~" เฮือกสุดท้ายก่อนที่อีกคนจะแน่นิ่งจมกองเลือดไปในที่สุด เพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว เขาดันตัวลุกขึ้นเต็มความสูง สายตาเรียบนิ่งหลุบมองร่างไร้วิญญาณสีหน้ายากจะคาดเดา

"จัดการให้เรียบร้อย" เรียวปากขยับเป็นคำพูดสั่งลูกน้องก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป เท้าหนักตรงไปยังทางที่ตนเดินมาในตอนแรก

ตึกตึก..

ระหว่างที่เขากำลังเดินฝ่าความมืดไปที่รถตัวเอง หูกลับได้ยินเสียงฝีเท้าเหมือนคนกำลังวิ่งตรงมาทางที่เขาอยู่ ร่างสูงหยุดนิ่ง ดวงตาเฉี่ยวคมขยับมองไปรอบ ๆ บริเวณท่ามกลางความมืดสลัว

"ช่วยด้วยค่ะ!" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งตะโกนขอความช่วยเหลือ เธอวิ่งกระเสือกกระสนเพื่อขอให้คนช่วย ร่างสูงยังคงนิ่งและมองไปที่อีกคนแววตาว่างเปล่า

"จับมันไว้ให้ได้!" ชายฉกรรจ์หลายสิบคนวิ่งตามหญิงสาวไปตามเส้นทางเปลี่ยวไร้ซึ่งผู้คนสัญจรไปมา

"ช่วยด้วย!" เธอคนนั้นพยายามตะโกนขอความช่วยเหลือเผื่อมีใครได้ยินเสียงของเธอบ้าง สายตาพลันมองเห็นร่างสูงใหญ่ยืนสูบบุหรี่อยู่กลางสายฝนที่กำลังปรอย ๆ ซึ่งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ ๆ ฝนถึงได้เริ่มกระหน่ำลงมาอย่างไม่มีสาเหตุ

ตุบ! ร่างบางสะดุดล้มไปนั่งที่พื้นเปียก เธอพยายามตะเกียกตะกายไปต่อแต่มันก็ช้าอยู่ดีเมื่อคนกลุ่มนั้นตามมาจนถึงตัวเธอในที่สุด

"รนหาที่ตายมากนะมึง" หนึ่งในนั้นพูดเมื่อมาหยุดอยู่ตรงหน้า ชายคนหนึ่งก้าวออกมายืนตรงหน้าหญิงสาว คิดว่าน่าจะเป็นลูกพี่ใหญ่ของกลุ่ม มันง้างมือขึ้นหวังจะตบเข้าที่ใบหน้าสวยทว่าลูกน้องอีกคนที่มีใบหน้านิ่งน่ากลัวนำปืนไปจ่อที่หัวเธอแทน

"มึงเห็นอะไรเมื่อกี้" ปืนกระบอกดำเงาจ่อลงที่กลางหน้าผากมน ร่างบางเนื้อตัวสั่นเทาเพราะหวาดกลัว ใบหน้าสวยเริ่มมีน้ำตาซึมออกมา มือสั่นเทาพยายามยกขึ้นไหว้ขอร้องให้พวกนั้นปล่อยเธอไป

"ฉะ ฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ปล่อยฉันไปเถอะนะ"

"หน้าตัวเมีย"