บทที่ 4

สาวน้อยหน้าสิวหักข้อมือกร๊อบๆ พลางมองจ้องมาที่ทอประกายอย่างมันเขี้ยว แล้วเอ่ยสนับสนุนลูกพี่ใหญ่ ที่เป็นเด็กนักเรียนหัวทึบซ้ำชั้นมาแล้วหนึ่งปี ดารา อายุสิบหกปี แต่ก็ยังซ้ำชั้นอยู่มอสามจบไม่ได้ เพราะเจ้าตัวติด ร ติด มส ไหนจะติดศูนย์อีกหลายตัว พออยู่ซ้ำชั้นก็ใช้ความกร่างในการข่ม กด เด็กคนอื่นๆ ด้วยกำลัง เพราะเจ้าหล่อนตัวอ้วนใหญ่ สูงเกือบร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร เลยไม่มีใครอยากจะสู้ด้วย ทุกคนหงอ และลงให้กับดารา แม้กระทั่งผู้ชายบางคนก็ยังกลัวเจ้าหล่อน

“เดี๋ยวเย็นนี้ ก็ลากมันไปที่ห้องน้ำสักที”

ดาราขยิบตาให้กับเพื่อนๆ ที่หัวเราะกันคิกคัก เธอแสร้งเดินไปที่ทอประกายนั่งอยู่ แล้วแกล้งชนข้อศอกของเด็กสาว ทอประกายเงยหน้ามาดู ดารายักไหล่ แล้วเอ่ยเสียงห้วนๆ

“มีปัญหาเหรอเด็กใหม่ มองหน้าหาเรื่องหรือยังไงกัน”

“เธอมาชนฉันก่อนนะ”

ทอประกายเอ่ยกลับ เธอจ้องตากับดาราอย่างไม่ยอมหลบสายตา ดาราถลกแขนเสื้อขึ้น แล้วทำที่จะดึงขยุ้มคอเสื้อของเด็กสาว แต่เสียงออดเป็นสัญญาณว่าหมดเวลาพักกลางวันก็ดังขึ้นเสียก่อน พร้อมกับเสียงวิ่งตึงๆ ของเด็กคนอื่นๆ ที่กลับเข้ามาในห้อง ดาราละมือจากเหยื่อของตน กลับไปนั่งที่ แต่ก็ยังไม่วาย ทำหน้าทำตากวนประสาทส่งมาให้กับสาวน้อย

ทอประกายตัวสั่นระริก ด้วยความโกรธ ปะปนด้วยความกลัว นังเด็กอ้วนดำนั่น ตัวยังกับหมีควาย แถมมีกลิ่นสกปรกๆ สาบๆ ระเหยออกมาจากตัว แกล้งเธอตลอดตั้งแต่หมดคาบพักกลางวัน ดาราโยนกระสุนกระดาษมาใส่เธอบ้าง แกล้งลุกมาเดินชนโต๊ะเธอบ้าง แล้วพรรคพวกลิ่วล้อก็ส่งเสียงล้อเลียน ดังมาเป็นระยะ ว่าเหน็บแนมเธอ

มือของสาวน้อยกำเข้าหากันแน่น สัญชาตญาณบอกว่า มันจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอขึ้นแน่นอน ทอประกายไม่ใช่จะไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้ แต่ที่โรงเรียนเก่า เธอไม่ใช่เป็นเป้าหมายถูกรังแกจากเด็กโข่ง หรือนังเด็กเกเรอันธพาล เพราะความที่หัวโจกในห้องนั้นรักใคร่สนิทสนมกับเธอดี เนื่องจากทอประกายมีการบ้านไปให้ลอก และขนมไปแบ่งปันให้กิน จึงรอดพ้นจากการถูกกลั่นแกล้ง แต่นี่เธอกำลังเป็นเป้าหมาย มันมีเพียงสองทางให้เธอเลือก

หนึ่ง...สู้!

สอง...ฟ้องครู และหนีไป

ข้อแรก ถ้าเธอสู้กับนังหมีควายนั่นได้ เธอจะกลายเป็นที่ยอมรับ ในฐานะเด็กใหม่สุดเจ๋ง ที่โค่นอำนาจเก่าได้ เธออาจจะไม่ถูกกลั่นแกล้งอีกเลย หรือไม่แน่ ว่าพวกมันจะแกล้งเธอหนักกว่าเดิม

ข้อสอง ถ้าเธอหนีหรือไปฟ้องครู แน่นอนว่าจะต้องถูกจองเวรอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ถูกกลั่นแกล้งไปตลอดปีการศึกษา

ทอประกายเป็นนักสู้ และไม่มีอะไรจะเสีย เธอเลือกข้อแรก และเลือกที่จะเดินไปท้าทายนังหมีควายนั่นด้วยตนเอง

“เธอไปเจอกับฉัน ที่ห้องน้ำหลังเลิกเรียน ตัวต่อตัวเลยก็ได้นะ ถ้าไม่พอใจ”

ร่างบางเล็กลุกเดินมาจากโต๊ะของตนเอง เมื่อหมดคาบสอนและอาจารย์เดินออกไปจากห้อง ดาราอ้าปากค้างอย่างตกใจนิดหนึ่ง ที่เด็กใหม่โคตรกล้า มาท้าทายเธอก่อน ดารากลืนน้ำลาย แต่ด้วยความที่เป็นหัวโจก ทำให้เธอพยักหน้ารับ แล้วประกาศลั่นห้อง อย่างจะประกาศศักดา

“เย็นนี้ กูกับอีนี่ จะฉะกันที่ห้องน้ำหญิง ใครอย่าเสือกยุ่ง หรือเสือกไปฟ้องครูล่ะ”

“ไม่ว่าใครจะแพ้หรือชนะ ก็ห้ามฟ้องครู ห้ามถ่ายคลิป และต้องเลิกแล้วต่อกัน”

เสียงหวานใสเอ่ยต่อ หญิงสาวหน้าตาน่ารัก ตัวเล็กกว่าดาราเกือบเท่า แต่ใจกล้าบ้าบิ่นนัก ทำให้ฝ่ายนั้นเลิกคิ้ว แล้วยิ้มนิดๆ อย่างนึกพอใจ กับความใจนักเลงของสาวน้อยนักเรียนใหม่

“มึงแน่ใจนะ อีเด็กใหม่ ว่าจะไฝว์กะกู”

“แน่ใจ”

“งั้นก็เจอกัน กูยอมรับข้อเสนอของมึง”

ดาราว่า เสียงเชียร์จากลิ่วล้อ ยิ่งทำให้เธอคึกคัก ดูจากขนาดตัวแล้ว เธอชนะอีกฝ่ายขาดลอย ทอประกายเดินกลับไปนั่งที่ของตนเอง ขาสั่นเล็กน้อยกับเสียงเป่าปากและตะโกนตามหลัง ซึ่งมันสงบลงทันทีราวกับไม่เคยเกิดอะไรขึ้น เมื่ออาจารย์คนใหม่เข้ามาสอน

เอาล่ะ...นี่คือสภาพแวดล้อมใหม่ ที่เธอจะต้องยอมรับมันสินะ...สาวน้อยกำมือเข้าหากันแน่น นึกถึงวิชาป้องกันตัวทุกอย่างที่เคยได้ร่ำเรียนมา วันนี้แหละเธอจะได้ใช้มันจริงๆ กับคนจริงๆ เป็นครั้งแรก หวังว่ามันคงจะไม่ต่างจากการที่เธอเรียนรู้มา

ต้องสู้...ทอประกาย ชีวิตนี้คงจะไม่โดนทำร้ายมากไปกว่านี้อีกแล้ว!