EP.8 | ถ้ามันคิดจะช่วย คงไม่ใช้วิธีนี้ (NC)

"ไม่....ไม่มีค่ะ"

"ดี! ให้มันได้แบบนี้ทั้งคืนนะ...จะได้มันส์ๆ"

ยิ่งโกหก ยิ่งดี

จะได้มีข้ออ้าง

จะได้ไม่ต้องรู้สึกผิด

สามนิ้วใหญ่อัดใส่ พร้อมคำถามซ้ำๆ ที่เธอเอาแต่ตอบเหมือนเดิม แล้วกอดธิคุณไว้อย่างตื่นกลัว ผิวนุ่มหยุ่นที่ถูไถหน้าอกแข็งแกร่งของมาเฟียหนุ่ม ทำเขาเพลิดเพลิน

เขารู้ว่าเธอเจ็บแน่นอน เพราะรูที่คับแคบ จู่โดนนิ้วเป็นแพแทรกลงไปอย่างไร้ความเมตตา

"ฉันใจดีกับเธอแล้วนะ ถ้าเป็นไอ้นั่นของฉัน เธอตายแน่นอน หรือเธออยากโดนไอ้นั่นของฉัน"

หญิงสาวส่ายหน้าไปมา โดยยังกอดเขาอยู่

"หรืออยากโดนของไอ้เพ้ง เพื่อนพี่ชาย เคยแอบแซ่บกันมั้ย"

ร่างบางส่ายหัวแรง...อย่าว่าแต่เคยแอบแซ่บมั้ย หน้าคนๆนั้น เธอยังไม่อยากจะมองเลย ไม่ชอบคนนิสัยไม่ดีสุดๆ

"ฉันเนี่ย เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องบนเตียงนะ ถ้าเธออยากให้ครั้งแรกมันนุ่มนวลละมุนละไมจนเก็บไปฝันถึงได้อีกหลายๆ รอบ สารภาพความจริงมาซะว่า ใครส่งเธอมา"

เขาชักนิ้วมือออกช้าๆ แล้วแทงเข้าไปใหม่ทั้งแพ จนหญิงสาวยกก้นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว หยาดน้ำไหลลงที่หางตาซ้ายขวา

"จะ...เจ้านายของพ่อเลี้ยง...หนูไม่รู้ชื่อคุณอา"

เขาถอนมือออก เพราะภายในนั้นเริ่มตอดรัดนิ้วตุบๆ

คนพูด ไม่ได้สบตาเพราะเอาแต่กอดเขาแน่น เล็บจิกลงบนไหล่จนอยากเห็นว่า เลือดซิบมั้ย

"คุณอาหรอ...เจ้าขา เธอหันหน้ามานี่ซิ"

ร่างบางที่ตัวสั่นเทา ค่อยๆ ผละใบหน้าสวยออกจากหัวไหล่แกร่งที่เธอแอบไปซุกเพื่อหนีความเจ็บปวด

"เธอเป็นอะไรกับเขา"

"มะ...ไม่ได้เป็นค่ะ เพิ่ง...เคยเจอครั้งแรก"

ธิคุณจ้องมองเข้าไปในนัยน์ตาสวยคู่นั้น สายตาจับสแกนข้อมูล พ่อเลี้ยงของเด็กนี่ เจ้านายของพ่อเลี้ยง คุณอา

"มีอะไรที่เธอจะพูดอีกมั้ย..."

"............" เจ้าขาส่ายหน้าช้าๆ

"บอกชื่อเขามา"

"ไม่รู้ค่ะ" หญิงสาวตอบ

"พ่อเลี้ยงเธอ?"

"คุณลุงศักดิ์"

"ทำงานอะไร?"

"ไม่รู้"

"หึหึ เป็นครอบครัวที่ไม่รู้อะไรเลยสินะ ขึ้นไปที่เตียง"

เขาสั่งด้วยเสียงเรียบเย็น ก่อนจะเดินไปหยิบถุงยางในลิ้นชักโต๊ะตัวเดิมออกมา

"พอดีว่า คำตอบที่ได้มันไม่ค่อยน่าพอใจเท่าไร

ถ้าพูดความจริงมาทั้งหมด ฉันคงจะมอบความทรงจำแสนหวานให้เธอแล้วเจ้าขา

นี่เธอเลือกเองนะ จะหาจะว่า...พี่ใจร้ายไม่ได้นะ

หันหลัง ยกก้นขึ้นซะ!!!"

เพราะเสียงตวาดนั่น ทำเธอตกใจกลัวซ้ำหนักเข้าไปอีก แต่ก็ไม่เข้าใจคำสั่ง

มือหนาจับร่างบางพลิกอย่างกับไม่มีกระดูก ทั้งจับขยับทุกข้อต่อให้ได้ท่าแบบที่ตัวเองต้องการ หญิงสาวร้องเพราะตกใจ ที่ร่างกายโดยจับอย่างกระแทกกระทั้น

สวบ!!!

"กรี๊ด!!!!!!!!!!!"

สวบ!!!!

"อ๊าาาาาาาาา!!!!!!"

ธิคุณจับสะโพกอวบอิ่มให้อยู่มือ

แล้วกระแทกแรงแบบนั้นอยู่หลายครั้ง

.

.

จนสำเร็จความใคร่ของตนเอง

เลือดติดปลายถุงยางออกมา เขามองอย่างสะใจแล้วโยนทิ้งไปกับพื้นแบบนั้น

แล้วหยิบเครื่องป้องกันอันใหม่ออกมา พร้อมจับเธอกระแทกแบบนั้นอีกหลายครา

เสียงกรี๊ดดังลั่นไปทั่วบ้าน บอดี้การ์ดเคยชินกับเสียงแบบนั้น เพียงแต่ระยะหลังๆ ที่ไม่เห็นเจ้านายลากใครมาที่นี่ เลยได้แต่สงสารคนที่มารับชะตากรรมแห่งความอัดอั้น

ผ่านไปเป็นชั่วโมงที่ร่างเล็กโดนกระทำรุนแรง เธอจะต้องผวาและหวาดกลัวเรื่องบนเตียงไปจนตาย เพราะการข่มขู่ทั้งด้วยสายตา คำพูด และความเจ็บปวดที่ร่างกายต้องรับนั้น ทำเอาเจ้าขาหมดสภาพ

"อยากบอกยัง มีอะไรอยากบอกอีกมั้ย!!!" เขาถามเธออีกครั้ง

"ไม่มี...หนูไม่รู้อะไรแล้ว ฮืออออ"

"เธอจะมารับพี่ชายได้ไง เจอหน้าแล้วจับมือจูงกันออกไปอย่างงี้หรอ มันบอกให้เธอมาทำอะไร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!"

ธิคุณกระแทกใส่อย่างแรง เขาจับเธอห้อยหัวลงไปกับเตียงนอน ร่างบางนอนอ้าซ่า แต่มาเฟียโชว์ความป่าเถื่อนด้วยการยืนวางอำนาจบนเตียง แล้วยกขาเธอแหกออกจากกันแล้วกระแทกใส่ราวกับสัตว์ป่า

"ฮืออออออออออ หนูกลัวแล้ว........ฮืออออออออออออ พี่เมฆา....ช่วยหนูด้วย"

เธอร้องไห้เพราะความเจ็บปวดและหวาดกลัว

ธิคุณเกลียดเสียงร้องไห้ของผู้หญิงเป็นที่สุด

ความรำคาญ เขาจับเธอพลิกคว่ำหน้าลงกับเตียง กดหัวแนบฟูกจนหญิงสาวแทบหายใจไม่ออก

"ถ้าอยากร้อง ก็ไปร้องที่นรกเถอะน้องเจ้าขา พี่ไม่นิยมน้ำตาผู้หญิง"

"กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!"

หญิงสาวตีขาไปมาเพื่อดิ้นหนีจากการถูกจับกดให้หายใจไม่ออก

สองเท้าฟาดมั่วซั่วเพราะต้องการหาอากาศมายื้อชีวิต

"จะพูดยัง ว่ามันให้เธอมาทำอะไร!!!!!!!!!"

"ยอมแล้วค่ะ หนูยอมแล้ว...ไว้ชีวิตหนูด้วย...ฮือออออออออออออ"

"ยัง...ยังไม่เลิกร้องไห้???"

"อื้อออออออออออออ"

เสียงอู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์ของคนที่โดนจับกดหัวลงกับฟูกที่นอน

มือใหญ่ๆของธิคุณ สามารถฆาตกรรมหญิงสาวให้ตายได้อย่างง่ายดาย...แค่เพียงเขาไม่ได้ทำ นี่เป็นการขู่เด็กเท่านั้น

แต่สำหรับเจ้าขา เธอนึกว่าเขาทุ่มแรงใส่จนหมด เพราะเธอโงหัวไม่ขึ้นเลย หายใจไม่ออก และรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายแล้ว

"ฮือ....อึบ....อึก....อื้ออ"

เสียงอู้อี้ที่พยายามกลั้นร้องไห้ และพยายามพูดในเวลาเดียวกัน

เขาเลยยอมปล่อยเธอเป็นอิสระ

ร่างสูงเดินลงจากเตียง ไปหยิบแก้วเหล้ามาดื่ม รู้สึกเหนื่อยกับการรีดเค้นความจริง

"ว่ามา ถ้าไม่อยากตาย"

"คุณอาบอกว่า อึก...อึก...ให้...หนู...มาดูว่าพี่อยู่...ไหน...อึก....ถ้ายังมีชีวิตอยู่...จะมาช่วย ให้หนูกลับไปบอกเขา"

"หึ....แล้วเธอก็เชื่อ???"

"หนูไม่มีใคร...เขาเป็นความหวังเดียวที่จะช่วยเราได้"

"ถ้ามันคิดจะช่วย คงไม่ใช้วิธีนี้ มันบอกวิธีกลับให้เธอมั้ย???

มันบอกวิธีส่งข้อมูลให้มันมั้ย???

มันบอกเธอมั้ย ว่าฉันเป็นใคร???

คนโง่ ย่อมเป็นเหยื่อของคนอื่น

เมฆาต้องทำอะไรที่สำคัญ และมันตั้งใจให้ฉันฆ่าเมฆาทิ้ง

มันส่งสัญญาณมาชัดเจนเลยนี่ ว่าเธอสองคนมีแบ็คหนุนหลัง

เด็กแบบพวกเธอ ถูกรีดแค่สองสามทีก็ตายแล้ว

คนแบบนี้ ไม่ได้คิดจะช่วยสายข่าวหรอก เขาเรียกว่า ยืมมือคนอื่นเก็บ

ยัยเด็กน้อย เธอหลงเชื่อผิดคนแล้ว"

"ฮือออออ เขาจะฆ่าพี่เมฆาหรอ"

"ใครๆ ก็จะฆ่ากันทั้งนั้น มีแต่พวกเธอที่ทำตัวโง่อยู่ตรงนี้

ไปอาบน้ำ แล้วนอนซะ อย่าถามให้มาก"

มาเฟียหนุ่มไล่เด็กที่หน้าตาเลอะเทอะเต็มไปด้วยเหงื่อ น้ำตา ดูวุ่นวายไปหมด เขาเปิดประตูห้องไปข้างนอก เรียกบอดี้การ์ดมาคุย ก่อนกลับเข้ามาในห้องใหม่ เห็นร่างบางนอนหลับอยู่บนเตียง โดยไม่ได้สวมใส่อะไร