EP.7 | ระแวง

หญิงสาวหายเข้าไปด้านในห้องน้ำใหญ่ เสียงน้ำดังรดลงพื้นกระเบื้อง ธิคุณในสภาพใส่ชุดคลุมอาบน้ำ เดินไปหยิบมือถือ กดส่งคลิปไปให้พี่ชายดู

3T CHAT GROUP

Thikun send vdo

Thikun send photo

THIKUN : มีคนมาตามหาเด็กแว้น

TRAIKUN : ???

TANKUN : นั่นรถประกอบ

THIKUN : อือ

TRAIKUN : เช็คแล้วบอกด้วย

TANKUN : คับ ผมอยู่ฝรั่งเศส

TRAIKUN : ไปเมื่อไร

TANKUN : เมื่อคืน

THIKUN : มึงสืบแล้วส่งข้อมูลมา กูจัดการเอง

TANKUN : แล้วเด็กอ่ะ

TRAIKUN : อย่าถามให้เหนื่อย ดูให้ชัวร์นะ ธิ แทน อีกเรื่อง ได้ข่าวว่าของล็อตใหญ่มา คราวนี้ธิมึงรับผิดชอบด้วย กูงานยุ่ง

THIKUN : คับคุณตรัย

TRAIKUN : สัส ทำเล่น ถ้ามึงพลาด ลาออกไปเลยนะ

THIKUN : ทุกวันนี้ก็ไม่มีอะไรจะให้ทำแล้วนะ อย่ากดดันวัยรุ่นนักสิ

TANKUN : อย่าลืมส่งเด็กพวกนั้นกลับล่ะ

THIKUN : คร้าบ

มาเฟียหนุ่มยามนี้ ถูกสั่งคุมความประพฤติอย่างเข้มงวด และเขาตั้งใจเชื่อฟังมากๆ เลยนะ

ธิคุณพยายามทำทุกอย่าง เพราะมีเป้าหมายต้องการร้านคืนให้เร็วที่สุด ไม่ใช่แค่เรื่องเงินๆทองๆ แต่มันเป็นเรื่องศักดิ์ศรีของลูกคนเล็ก

เรื่องธุรกิจที่ต้องเอาชนะพี่ตรัยให้ได้ ป๋าจะได้เห็นว่าเขาไม่ธรรมดา

ชายหนุ่มไล่อ่านแชทอีกครั้ง คำว่า "ดูให้ชัวร์นะ" ของพี่ตรัย ทำเขาคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา

ครั้งแรกคือเรื่องฟรานส์ ที่เขาคิดว่า ร้อยทั้งร้อย ผู้หญิงคนนี้คือคนของเขา ปรากฎว่า เธอเป็นสายให้พี่ตรัยมาเกือบปี แถมไม่ได่แค่ส่งข่าว เสือกถวายตัวให้ด้วย

อีกครั้ง คือ ผู้หญิงที่เขาถูกจ้างให้ส่งไปให้เสี่ยคนหนึ่ง แต่มารู้ทีหลังว่าเป็นสาย แถมเป็นแผนของตำรวจเหี้ยๆ ที่มาหลอกซ้อนหลอก

ไอ้คนวงการนี้ เห็นเขาเป็นอะไร

แล้วเขาอีก ไม่รู้เป็นอะไร โดนผู้หญิงหลอกง่ายเหลือเกิน แม่ง สงสัยให้ส่วนล่างนำทิศทางในการตัดสินใจไปหน่อย

ตอนนี้ประสบการณ์และความบาดเจ็บมันต้องเป็นครูสอนให้เขารู้จักระแวดระวังมากขึ้นแล้ว

ยัยเด็กเจ้าขานี่ ชัดเจนมากว่าเป็นเด็กที่มีคนส่งมา แต่เธอชอบทำตัวใสซื่อ กลัวนั่นกลัวนี่ กลัวห่าอะไร ขึ้นรถผู้ชายมา แถมบอกจะเลี้ยงเหล้า ปากก็พูดว่ามาตามหาเขา แต่พอเจอเขาดันไม่รู้จักอีก มันมีความซับซ้อนซ่อนเงื่อน

เอาเป็นว่า เรื่องสิ่งที่อยู่ในใจ เขาอาจไม่ฉลาดมาก แต่เรื่องตรวจสอบผู้หญิงว่าผ่านอะไรมาบ้างเนี่ย เขาถนัดสุดแล้ว

ผู้ชำนาญการคัดเลือกเด็กเข้าร้าน นี่คือตำแหน่งที่เขาแต่งตั้งให้ตัวเองมาตลอดหลายปี

"จะอาบจนตัวละลายลงท่อไปเลยมั้ย" เขายืนท้าวกรอบประตูห้องน้ำ มองดูร่างบางยืนแช่อยู่กับน้ำฝักบัว

"ว้ายยยย!!!"

"จะร้องเสียงดังเพื่อ!?"

"คุณๆ คุณออกไปก่อน" หญิงสาวทำท่าเอามือมาปกปิดร่างกาย หันตะแคงข้างไม่ให้เห็นเนื้อตัว...ที่เห็นไปหมดแล้ว คนอะไรใจลอย เสียงเปิดประตูไม่ได้เงียบเชียบอะไรขนาดนั้น แต่กลับไม่รู้ว่ามีคนยืนดูเธอทำตัวแข็งใต้ฝักบัวนั่นอยู่นานแล้ว

"เธอไล่ใคร นี่บ้านฉัน"

"ฉัน...จะออกไปแล้วค่ะ"

"รีบๆ ออกมา ไม่งั้นเธอจะโดนในห้องน้ำที่แรก"

พูดจบ ร่างสูงก็เดินออกมาอย่างไม่สนใจ ของแบบนี้ เขาเห็นมาจนไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอีกต่อไปแล้ว

ร่างบางพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะใช้มือเล็กๆ นั้นปิดส่วนสงวน เรียวแขนช่วยปิดสองเต้าที่เอ่อล้นออกมา เส้นผมเปียกลีบติดผิวกายขาว ยาวลงมาช่วยคุมยอดหน้าอกอย่างจงใจ

ร่างสูงนั่งอยู่ปลายเตียง ดื่มเหล้าเรียกอารมณ์...เพราะเขาอาจจะไม่อยากทำขึ้นมาก็ได้ ตั้งแต่เจอเรื่องฟรานส์ อะไรๆที่เคยตื่นเต้นตั้งชันแข็งตัว ก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรทั้งนั้น มันเหมือนขาดแรงบันดาลใจ

"เดินมานี่ อย่าชักช้า เดี๋ยวโดนหนัก" เสียงทุ้มต่ำ ออกคำสั่งอย่างเคยชิน เขาไม่รู้จักมารยาทแห่งการร้องขอ เพราะเกิดมาในวันเวลาที่ทุกอย่างและทุกคนต้องประเคนให้นายน้อย

"ชื่อเจ้าขาหรอ"

"คะ...ค่ะ"

"กางแขนขาออก เดี๋ยวนี้"

"ไม่...ได้มั้ยคะ"

ธิคุณลุกยืนพรวดเดียว ทำเอาหญิงสาวตกใจ หันหลังหนี เขาเดินไปวางแก้วเหล้าที่โต๊ะตกแต่งห้อง แล้วเดินกลับมาแนบชิดคนที่หันหลังหลบสายตาอยู่

"ให้เลือกระหว่าง ยืนกางแขนกางขา หรือทำท่านั้นบนเตียง" แล้วเขาก็เดินกลับไปนั่งที่ปลายเตียงอีกครั้ง

"ตะ...ตรงนี้ค่ะ" เธอค่อยๆ กางแขนออก แต่ไม่ยอมกางขา ยืนบิดจนตัวจะเป็นโปเต้ ขนมอบกรอบสำหรับเด็กๆ แล้ว

"เดินมานี่" เสียงที่สงบขึ้น เหมือนช่วยให้ขาเล็กก้าวออกมาได้ง่ายขึ้นนิดหนึ่ง

"กางขาออก....ถ้าเธอต้องทำให้ฉันพูดซ้ำอีกครั้ง ฉันจะฉีกขาเธอออกจากกันให้เลือดมันไหล แล้วโยนเธอลงไปจากชั้นสองนี้...ทางหน้าต่าง"

เจ้าขาตัวสั่น แววตากลัวขีดสุด เธอเริ่มสะอื้นอึกๆ

"และถ้าร้องไห้ ฉันจะควักลูกนัยน์ตาเธอออกมาซะ"

ร่างเล็ก พยายามฮึบเสียงร้องไห้สุดชีวิต

สายตามุ่งร้าย มองกวาดทั่วร่างกายที่ไร้สิ่งปกปิด ผิวเรียบเนียนขาว สองเต้าแน่นตึง ไม่มีร่องรอยถูกปู้ยี่ปู้ยำ หน้าท้องแบนราบเหมือนคนผอมทั่วไป แขนขาเล็ก ไม่มีกล้ามเนื้ออย่างคนออกกำลังกาย

เขาชี้นิ้วทำท่าให้หมุนตัว

"กางแขนไว้ด้วย"

หญิงสาวค่อยๆ หมุนตัว ความเอียงอายที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ ทำให้ผิวสีขาวเริ่มกลายเป็นสีชมพู และแดงขึ้นตามลำดับ

สะโพกอวบอิ่ม ก้นนั่นดูนุ่มน่ากัดเสียจริงๆ ผิวด้านหลังนวลเนียน

เขากระดิกนิ้วเรียกให้มานั่งที่ตักแกร่ง

"อ้าขาออก"

ร่างกายที่สั่นจนอีกฝ่ายรู้สึกได้

เพราะความกลัวหรือความไม่เคย???

เมื่อก้นหย่อนลงที่ตักแกร่ง ผิวหลังนวลเผลอสัมผัสโดนคนข้างหลัง เธอโหย่งตัวขึ้น แต่อ้อมแขนแข็งแกร่งนั้นกระชับเอวเธอไว้ ให้นั่งกดลงมา แล้วจับเธอหมุนมาด้านข้าง อ้าขาออก ให้ข้างหนึ่งวางบนเตียง ส่วนอีกข้างห้อยกับพื้น

ฝ่ามือหนาลากสัมผัสหน้าขาสวย เขาลูบถูอยากพินิจถึงความละเอียดนี้...ไม่ใช่ผิวแบบคุณหนูที่ไม่เจอฝุ่นเจอผลพิษ แต่ก็...ให้ความรู้สึกไม่ต่างกัน

นิ้วลากลงแตะสัมผัสที่หว่างขา เพียงด้านข้าง เธอก็หุบขาตัวเองหนีบมือเขาไว้ทันที

"เพื่อให้เธอมีแรงบันดาลใจ ทุกๆการกระทำของเธอ จะมีผลต่อพี่ชาย ยิ่งฉันมีแรงเยอะเท่าไร พี่ชายเธอก็จะโดนกระทึบหนักเท่านั้น ถ้าอยากช่วยพี่ เธอก็แค่ทำให้ฉันหมดแรง เข้าใจมั้ย"

"......" ร่างบางพยักหน้า น้ำตาเม็ดกลมที่วนรอไหลอยู่ที่ตากลมโตนี้ ร่วงเผาะลงมาทันที

"อ้าขาได้ยัง?"

ธิคุณมองหาร่องรอยบนเนื้อตัวหญิงสาว ทุกจุดที่จะถูกกรีดหรือฝังสิ่งแปลกปลอมลงได้ ด้วยสายตาแล้ว ตอนนี้ไม่เห็นอะไรผิดปกติ ก็เหลือแค่หว่างขาสวยนี้เท่านั้น

แต่อาการของเด็กนี่ ชัดเจน คือ พวกครั้งแรก

ที่เขารู้ชัด และมั่นใจ เพราะเขาคือคนที่พิสูจน์ของแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน สินค้าที่ส่งมาเพื่อส่งต่อ รวมไปถึงหลายคนที่สมัครเข้ามาทำงานที่ร้านด้วย

"ครั้งแรกของเธอใช่มั้ย...คิดให้ดีแล้วตอบ ถ้าโกหก รู้ใช่มั้ยว่า ฉันจะรู้"

คนร้องไห้แบบเก็บเสียง พยายามลืมตาให้กว้างแข่งกับน้ำตาที่เอ่อล้น ปากสั่นระริก และเขาเห็นความหวาดกลัวนั่น

"......." เด็กสาวพยักหน้า

"เธออายุเท่าไรแล้ว เรียนจบหรือยัง"

"จะ...จบแล้วค่ะ...จะยี่สิบ...สามแล้ว"

"อืม..."

เขาสอดนิ้วมือเข้าในช่องคับแคบนั่นอย่างไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกอะไร บทสนทนานั่นเป็นแค่สิ่งล่อหลอกให้คนที่หุบขาผ่อนคลาย

"อ๊ะ!!!" เธอผวาที่มีของแปลกปลอมเข้าไปในร่างกาย...และมันไม่ใช่นิ้วมือของเธอแต่เป็นของคนอื่น...คนแปลกหน้า...ที่น่ากลัว

เจ้าขาเผลอกอดไหล่อกกว้างเพราะกลัวสัมผัสนั้น ผิวที่ไม่ได้สวมใส่อะไร แตะลงบนชุดคลุมอาบน้ำที่สาบอ้ากว้างออก ผิวเนื้อแนบชิดกันอย่างไม่ตั้งใจ เสียงหัวใจของหญิงสาวที่เต้นรัว ทำธิคุณยกยิ้มอย่างพึงพอใจ

"ครั้งแรกของเธอ...อยากได้แบบไหน เอาแบบจำจนตายหรือเอาแบบตายคาเตียงดี"

คนตั้งท่าจะร้องไห้ ถูกสายตาขู่มองอีกครั้ง

เขายังไม่ชักนิ้วมือนิ้วเดียวนั้นออก แต่ล้วงถูไถซ้ำๆ เพราะภายในคับแน่นและนั่งท่านี้ ยิ่งยากเข้าไปใหญ่

"ใครส่งเธอมา"

เขาเอ่ยถามอีกครั้ง เผื่อหญิงสาวจะได้รับความปรานีจากเขาบ้าง

แล้วนิ้วร้ายก็ชำแรกเข้าไปในกายสาว รวมเป็นสามนิ้ว เจ้าขาร้องไห้ออกมาเพราะความเจ็บปวดและความกลัวอย่างรุนแรง