2 เลขาคนใหม่

บริษัท ไพศาลมิลค์แอนด์ฟูด จำกัด

เพียงวันแรกที่เปิดรับสมัครก็มีคนสนใจส่งใบสมัครมากกว่าที่คิดไว้ แต่ละคนก็มีคุณสมบัติแตกต่างกันไป แต่ที่โดดเด่นที่สุดก็เห็นจะเป็นผู้สมัครที่ชื่อแพรรดาเพราะเธอนั้นเรียนจบต่างประเทศและสามารถพูดภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศสและที่น่าสนใจกว่าคนอื่นก็คือหญิงสาวคนนี้สามารถพูดภาษาจีนได้ด้วยซึ่งทิวัตถ์กำลังต้องการอยู่พอดี เนื่องจากเขาต้องติดต่อธุรกิจกับชาวจีนอยู่บ่อยครั้ง

คุณสมบัติของหญิงสาวนั้นเทียบได้กับลูกสาวของคุณอาทรงภพที่บิดามารดาพยายามจะฝากเข้าทำงานทำให้เขาตัดสินใจรับเธอเข้าทำงานในตำแหน่งเลขาโดยไม่ต้องมีการสัมภาษณ์ ซึ่งฝ่ายบุคคลก็ไม่ได้ท้วงติงอะไรสักนิด

“พรุ่งนี้ให้เธอมาเริ่มงานได้เลยนะคุณพนิดา”

“ได้ค่ะท่านรอง”

หัวหน้าฝ่ายบุคคลเดินออกจากห้องไปแล้วทิวัตถ์ก็เรียกคุณอรดีเข้ามาพบตนเอง

“ท่านรองได้เลขาแล้วเหรอคะ” หญิงวัยกลางคนถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้งเพราะเมื่อครู่หัวหน้าฝ่ายบุคคลเพิ่มบอกเธอไป

“ครับคุณอร พรุ่งนี้เธอจะมาทำงานวันแรก ผมฝากคุณอรช่วยสอนงานเธอด้วยนะครับ”

“ได้ค่ะท่านรอง อรจะสอนให้เก่งเลยค่ะ” อรดีรีบบอกเจ้านายเพราะถ้าสอนจนเลขาคนใหม่ของเจ้านายจนเก่ง ภาระงานของเธอก็คงจะน้อยลงด้วย สองเดือนที่ผ่านมาเธอทำงานอย่างหนักเพราะต้องเป็นทั้งเลขาของท่านประธานซึ่งเป็นบิดาของชายหนุ่มตรงหน้าและยังพ่วงตำแหน่งเลขาของรองประธานอีกด้วย

“ขอบคุณครับ”

“อรขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ วันนี้ท่านรองเรียกใช้งานอรได้เต็มที่เลยนะคะ ก่อนที่จะมีเลขาคนใหม่”

“ครับ”

เช้าวันใหม่ทิวัตถ์มาทำงานในเวลาปกติ แต่พอมาถึงก็แปลกใจเพราะแทนที่หน้าห้องของตนเองจะมีเลขานั่งอยู่แต่มันกลับว่างเปล่า เขาไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่เพราะที่ผ่านมาเลขาของเขาแต่ละคนจะต้องมาทำงานก่อนเจ้านาย

ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปในห้องและเริ่มทำงาน ผ่านไปไม่นานเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น

“เชิญ”

คนที่เดินเข้ามาไม่ใช่เลขาของเขาอย่างที่คิดไว้แต่เป็นคุณอรดีเลขาของบิดาที่เดินถือแฟ้มเข้ามา

“ผมนึกว่าวันนี้เลขาของผมจะมาทำงานแล้วเสียอีกนะคุณอร”

“เธอมาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ มาก่อนอรเสียอีก อรเห็นว่าท่านรองยังไม่มาก็เลยพาเธอไปรู้จักแผนกต่างๆ ในบริษัท”

“แล้วตอนนี้เธออยู่ไหนล่ะ คุณอรถึงเอาแฟ้มมาเอง” เขาอยากจะเห็นหน้าเลขาเพราะรูปในใบสมัครงานมันไม่ชัดเท่าไหร่

“นั่นไงคะ” อรดีชี้ไปทางประตูห้องซึ่งหญิงสาวคนกำลังถือกาแฟเข้ามาพอดี

ทิวัตถ์ยอมรับในทันทีเลยว่าเลขาคนใหม่ของตนนั้นสวยมากอีกทั้งหุ่นและการแต่งตัวของเธอก็ต่างจากเลขาคนก่อนอย่างลิบลับ เธอไม่ได้สวมสูทกับกระโปรงทรงเอ แต่เธอสวมเสื้อเชิ้ตพอดีตัวคอผ่าลึกกับกระโปรงสั้นเหนือเข่าที่เปิดเผยให้เห็นเรียวขาอย่างชัดเจน ผมดัดลอนปล่อยยาวเน้นกรอบหน้าสวยกับดวงตากลมโตให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

หญิงสาววางกาแฟตรงหน้าก่อนจะถอยออกไปแล้วยกมือไว้เจ้านายด้วยท่าทางที่มองดูเพลินตาอย่างบอกไม่ถูก

“สวัสดีค่ะท่านรอง ฉันชื่อแพรรดาค่ะ”

“มีชื่อเล่นไหม”

“รดาค่ะ”

“อรพาเลขามาส่งให้แล้ว ขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะคะ”

“ครับ”

พออรดีเดินออกไปแล้วรองประธานหนุ่มก็หันมาสนใจกับเลขาคนใหม่ต่อ

“นั่งก่อนสิ”

“ขอบคุณค่ะ”

“คุณอรบอกแล้วใช่ไหมว่าต้องทำอะไรบ้าง”

“ค่ะ ท่านรอง”

“คุณรดาเคยทำงานที่อื่นมาก่อนไหน”

“ไม่เคยค่ะ ท่านรองอย่าเรียกคุณรดาเลยนะคะ เรียกรดาเฉยๆ ก็พอค่ะ”

“อือ”

“รดาเพิ่งมาทำงานที่นี่เป็นที่แรกยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ มีตรงไหนที่รดาทำไม่ถูกใจท่านรองบอกรดาได้ตลอดเลยนะคะ”

“ทำงานกับผมไม่มีอะไรมากหรอก ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนจะถามผมหรือคุณอรก็ได้”

“ขอบคุณค่ะ รดาขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ”

“อือ”

เลขาคนใหม่ออกจากห้องไปแล้วทิวัตถ์ก็หยิบแฟ้มประวัติของเธอขึ้นมาดูอีกครั้ง รูปในใบสมัครงานกับตัวจริงนั้นต่างกันมากอย่างเห็นได้ชัด ถ้าเขารู้ว่าหญิงสาวจะสวยมากขนาดนี้คงไม่รับมาทำงานตั้งแต่แรก ใช่ว่าเขาไม่ชอบคนสวยแต่เขากลัวว่าเรนนี่จะไม่พอใจและมีปัญหากับเลขาคนใหม่มากกว่า แต่ในเมื่อรับหญิงสาวเข้ามาทำงานแล้วก็อยากจะให้โอกาสเธอได้ทำงานก่อน ถ้ามีอะไรไม่ถูกใจเขาค่อยหาทางไล่เธอออก

เรนนี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาไม่อยากมีเลขาเพราะเธอมักจะหึงเขาตลอดถ้าเขาต้องออกไปทำงานข้างนอกหรือต้องไปค้างที่อื่นกับเลขา แต่ในเมื่อตอนนี้เขามีเลขาแล้วก็ควรจะรีบบอกแฟนสาวเพราะถ้าเธอเจอกับแพรรดาคงได้มีปัญหากันอีกแน่

อันที่จริงเขาก็เคยสั่งห้ามเรนนี่แล้วว่าไม่ให้เข้ามาวุ่นวายที่บริษัทแต่บางครั้งหญิงสาวมาถ่ายแบบใกล้ๆ ก็มันจะเข้ามาหาซึ่งเขาเองก็ห้ามไม่ได้เพราะยิ่งห้ามก็เหมือนว่าเขามีอะไรซ่อนอยู่ที่บริษัท

เพราะเรื่องนี้มารดาของเขาก็เลยไม่ค่อยชอบเรนนี่เท่าไหร่บวกกับเธอมักจะมีข่าวกับผู้ชายคนอื่นอยู่บ่อยๆ ซึ่งเขาเองก็ไม่ค่อยได้ตามข่าวเหล่านั้น พอหญิงสาวบอกว่าเป็นแค่ข่าวเขาก็เชื่อ ไม่ใช่เพราะไว้ใจแต่เพราะเขาไม่ได้คิดจริงจังเท่าไหร่ แต่ที่ยังคบกับเธออยู่แบบนี้มานานเกือบครึ่งปีก็เพราะเขากับเธอนั้นเข้ากันได้ดีในเรื่องบนเตียง

ในเมื่อเธอยังคงให้ความสุขเขาได้ทิวัตถ์เลยไม่คิดจะคบคนอื่น แต่เขาก็ไม่เคยประมาทเพราะทุกครั้งที่นอนกับหญิงสาวเขาเองก็ป้องกันอย่างดี

เมื่อคิดถึงเรื่องบนเตียงทิวัตถ์ก็ตาเป็นประกายเพราะคิดว่าวันนี้จะโทรนัดให้เธอไปค้างด้วยที่คอนโด เพียงแค่คิดถึงเรื่องอย่างว่าเขาก็แทบจะรอเวลาให้เลิกงานไม่ไหว

พอถึงเวลาเที่ยงชายหนุ่มจึงเดินออกมาทันที

“รดา บ่ายนี้ผมเข้าบริษัทนะ ถ้ามีเรื่องด่วนก็โทรเข้ามือถือ ถ้าไม่ด่วนก็ให้รอพรุ่งนี้”

“ท่านรองจะไปไหนคะ รดาต้องไปด้วยไหม”

“ไม่ต้องเพราะฉันไปทำธุระส่วนตัว ถ้าใครถามก็บอกตามนั้น”

“ได้ค่ะ”