6

ถังเฟยเฟยกับเจ้าสองแฝดนั่งอยู่ด้านในห้องโถงใหญ่ ยามนี้ฮูหยินผู้เฒ่าถังพลันมองหลานสาวที่กลับมาอย่างปลอดภัย

หกปีแล้วที่นางหายไปอย่างไร้ร่องรอย ในใจคนเป็นย่านั้นคิดถึงแต่หลานสาวคนโต

"หลานรักของข้าในที่สุดเจ้าก็กลับมาแล้ว" ฮูหยินผู้เฒ่าถังมองถังเฟยเฟยด้วยความรัก จนหญิงสาวสัมผัสได้ถึงความจริงใจนั่นคือความห่วงใยจริงๆ มิใช่แกล้งทำ

"ท่านย่าหลานความจำเสื่อมเจ้าค่ะ" ถังเฟยเฟยจำต้องโป้ปดเสียก่อน

หลานรักของนางความจำเสื่อมอย่างนั้นรึ ช่างน่าสงสารยิ่งนัก

"เจ้านะเจ้า นี่สองคนนี้คือ" ว่าจะไม่ถามแล้วแต่อดมิได้

"ลูกของหลานเองเจ้าค่ะ" ฮูหยินผู้เฒ่าถังถึงกับเป็นลมเลย

"ท่านแม่!!!"

"ท่านย่า" สองแฝดและมารดาพลันเอ่ยพร้อมกัน

"ข้าคาดไม่ถึง" สาวใช้อย่างอาหนึ่งรีบหายาหอมมาให้เจ้านายทันที

"อะไรนะพี่หญิงมีลูกแล้ว" คุณหนูรองถังอีอีพลันเดินเข้ามากับนางหวีซื่อ ทั้งสองคนตกใจไม่น้อยที่คุณหนูใหญ่พาเด็กกลับมาด้วย

"พวกเจ้าหุบปาก ไม่ว่าถังลีเฟยจะพาเด็กกลับมาด้วยล้วนเป็นเรื่องน่ายินดี" ถังเทียนมีแต่ความรักให้บุตรสาวคนโต ยิ่งเขาพูดเช่นนี้ยิ่งทำให้บ้านรองพลันอิจฉาถังลีเฟยเข้าไปใหญ่

"ท่านแม่ ท่านพักผ่อน ข้าจะพาเฟยเอ๋อร์กลับเรือน" ถังเฟยเฟยกับเจ้าแฝดได้แต่เดินตามบิดากลับไปที่เรือนของเขา

กระนั้นบ้านรองยังไม่ทันได้ทักทายพี่หญิงใหญ่ ท่านลุงก็พลันพาพี่หญิงใหญ่ไปเสียแล้ว สองแม่ลูกได้แต่สบตากัน

"พวกเจ้ากลับไปเถอะ" แม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าถังยังไล่พวกนางสองแม่ลูก คุณหนูรองถังอีอีแต่ก่อนเป็นที่โปรดปรานของท่านย่าบัดนี้ดูท่าแล้ววันเวลาที่แสนมีความสุขของนางเกรงว่าจะจบสิ้นแล้วกระมัง

บ้านสายสามก็พลันเข้ามานางหยางเหวินพาคุณหนูสามถังหมิ่นเข้ามาปะทะกับบ้านสายรองเข้าพอดี

"กลับไปก่อนเถอะ" สะใภ้รองบอกสะใภ้สามให้รีบกลับไป นางหยางเหวินกับถังหมิ่นถึงกับไม่อยากจะเชื่อ

"พี่ใหญ่ให้ท่านแม่พักผ่อน อีกทั้งคุณหนูใหญ่อยู่ที่เรือนพี่ใหญ่แล้ว" นางหวีซื่อบอกบ้านสายสาม...

เรือนใบไผ่ของถังเทียนยามนี้เขาพาบุตรสาวอันเป็นที่รักนั่งพักในเรือนเสียก่อน ส่วนหลานแฝดทั้งสองให้กินขนมไป

"ลูกรักกลับมาก็ดีแล้ว พวกเราเป็นครอบครัวใหญ่ เย็นนี้พ่อจะจัดงานเลี้ยงฉลองที่เจ้ากลับมา พี่ใหญ่ของเจ้าทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ในกรมอาญา พี่รองของเจ้าเป็นคนชอบค้าขายชา พี่สามของเจ้าออกท่องยุทธภพ"

คนเป็นบิดาบอกบุตรสาว ถังเฟยเฟยในยามนี้นางไม่รู้จักชื่อพี่ชายทั้งสามคนของนางเลยแม้แต่น้อย

"ท่านพ่อ พี่ใหญ่ พี่รอง พี่สามชื่ออะไรเจ้าคะ" ถังเทียนเพิ่งจะนึกได้ว่าบุตรสาวความจำเสื่อม

"พี่ใหญ่เจ้า ถังเซียน พี่รองถังเซี่ย พี่สามถังเสวียน"

"ข้าจะจดจำไว้เจ้าค่ะ" ถังเฟยเฟยพลันมองบิดาผู้แสนอ่อนโยนของนาง หากตามหาแม่นางถังตัวจริงพบนางก็ต้องคืนบิดาและบุตรฝาแฝดให้แม่นางถังตัวจริง นางเชื่อว่าถังลีเฟยยังไม่ตาย แม้ตัวนางตกหน้ากับสองแฝดยังไม่ตายเลย แสดงว่าก่อนหน้านี้ต้องมีคนช่วยถังลีเฟยไปแล้ว

"ไป๋เซียง ไป๋จือ พาคุณหนูใหญ่ไปเรือนดอกเหมย"

"เจ้าค่ะนายท่าน" สองสาวใช้รับคำ

"เรือนดอกเหมยเป็นเรือนเก่าของเจ้าพ่อให้คนทำความสะอาดทุกวันหลังจากที่เจ้าหายตัวไป เพราะพ่อเชื่อว่าเจ้าจะกลับมา สุดท้ายเจ้าก็กลับมาจริงๆ" การมีบิดาคอยห่วงหามันดีเช่นนี้จริงๆ ถังเฟยเฟยรู้สึกโชคดีนัก นางกับสองแฝดยอบกายคำนับบิดากระนั้นจึงมุ่งหน้าไปที่เรือนดอกเหมย

สองสาวใช้พาทั้งสามคนมาที่เรือนดอกเหมย เรือนแห่งนี้รายล้อมไปด้วยบุปผาต่างๆ แสดงให้เห็นว่าแม้เจ้าของเรือนไม่อยู่แต่คนเป็นบิดาใส่ใจบุตรสาวอย่างมาก ดูแลความสะอาดเรือนรอคอยวันที่บุตรสาวกลับมม

"พวกเจ้ากลับไปเถอะ" ถังเฟยเฟยไล่สาวใช้ออกไป

"คุณหนูใหญ่ บ่าวสองคนนับแต่นี้ไปบ่าวสองคนมีเพียงท่านเป็นเจ้านายเจ้าค่ะ" แสดงว่าบิดาให้สาวใช้สองคนนี้กับนาง

"พวกเจ้ามีอะไรก็ไปทำเถอะ" สองสาวใช้รับคำแล้วเดินออกไป

"ท่านแม่เตียงใหญ่มาก" สองแฝดอดใจไม่ไหวได้แต่ถอดรองเท้าปีนขึ้นเตียงอีกทั้งกอดผ้าห่มนุ่มๆ

"เอาล่ะแม่จะปรุงไข่มุกพันปีให้พวกเจ้าแล้วกัน" ว่าแล้วถังเฟยเฟยก็พลันมองกาน้ำชากับเตาไฟอยู่ในเรือน ยามนี้เข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ดูเหมือนว่าบิดาผู้นี้จะให้สาวใช้มาจุดเตาอุ่นในเรือนเพื่อรอคอยการกลับมาของบุตรสาว

ถังเฟยเฟยเปิดกระเป๋าวิเศษซึ่งใช้บรรจุของเวททุกอย่าง ไข่มุกพันปีก็พลันอยู่ในนั้น

นางบดผงไข่มุกพันปีลงในกาน้ำจากนั้นเทออกมาใส่จอกสามจอก

"มาดื่มได้" เสียงเรียกของท่านแม่ทำให้เจ้าก้อนแป้งกระโดดลงจากเตียงเตาอย่างรวดเร็ว สรรพคุณของไข่มุกพันปี ตามที่ยายเฒ่าตี้บอกนั้นช่วยชะลอความอ่อนเยาว์ อีกทั้งผิวสดใส

ทั้งสามดื่มไข่มุกพันปีจนหมดจอกหัวเราะอย่างมีความสุข ป่านนี้เจ้าคนแซ่ลู่คงไม่ร้องหาของแล้วรึ...