ยืนให้ห่าง ๆ ฉัน

จวบจนถึงวันศุกร์

เจ้าขาเลิกงานราวสองทุ่มจึงไม่กลับบ้าน จะกลับในเวลารุ่งเช้าแทน โชคดีที่วันนี้ธนภพติดธุระเลยไม่มีเวลามาเกาะแกะ เธอเลือกที่จะขับรถไปรับประทานส้มตำและยำแซ่บ ๆ จากร้านอาหารที่ไม่ไกลจากที่ทำงานนัก ส่วนขนมและผลไม้นั้นยังอยู่เต็มตู้เย็นเพราะธนภพซื้อมาฝากทุกวัน

ราวสามทุ่ม หญิงสาวก็มาถึงและจอดรถไว้ที่ชั้นใต้ดินของบริษัท แม้ว่าจะมีแสงไฟส่องสว่างทว่าบริเวณรอบ ๆ ค่อนข้างเงียบ จึงรีบสาวเท้าไปกดลิฟท์ซึ่งมันก็เปิดรับทันที เธอก้าวเข้าไปด้านใน ขณะกดปิดมันก็ได้ยินเสียงเรียก

“ รอด้วยครับ ”

พร้อมมือใหญ่ที่สอดเข้ามาระหว่างระหว่างประตู ทำให้ลิฟท์เปิดออกอีกครั้ง ก่อนที่เจ้าตัวจะโผล่หน้ามาให้เห็น

รอยยิ้มนิด ๆ จากริมฝีปากอิ่มเต็มหยักโค้งรับกับจมูกโด่งยาวได้รูป ดวงตาเขาไม่ใช่สีดำอย่างคนเอเชียแต่หากออกไปทางสีน้ำตาลอ่อน ไม่ใช่สิ น่าจะเรียกว่าสีอำพันมากกว่าเพราะมันสุกสว่างเป็นประกายอย่างกับทอง มันอยู่ใต้แพขนตางอนเหมือนผู้หญิง คิ้วเข้มหนา ใบหน้าเล็กยาว แนวกรามเป็นสันเด่นชัด ดูออกไปทางชาวตะวันตกมากกว่าแต่ก็ยังมีความเป็นเอเชียจากสีผิวแทนเนียนละเอียด สีผมเข้มกว่าสีตา ลำคอแกร่งดูแข็งแรง ไหล่กว้าง แผงอกที่ปกคลุมด้วยเสื้อยืดสีขาว ที่ไม่สามารถปกปิดกล้ามเนื้อกำยำได้มิดชิด ผ้าบาง ๆ แนบเนื้อไปทุกส่วนสัดทำให้เห็นสัดส่วนได้เด่นชัด ขายาวห่อหุ้มด้วยกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม มันแนบต้นขาแกร่งทำให้เห็นได้ว่าตรงนั้นมันก็คงมีกล้ามเนื้อไม่ต่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป้ากางเกง มันนูนตุงออกมาอย่างเห็นได้ชัด

ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนี้ดูดีเป็นบ้า เขาไม่ได้หล่อเนี้ยบ แต่หล่อแบบแบดบอย อย่างกับนายแบบที่หลุดออกมาจากแม็กกาซีน

ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาในลิฟท์

“ หอม ” เสียงเขาเอ่ยขึ้น ทำให้เจ้าขาหลุดจากอาการตกตะลึง

ใช่ เธอตกตะลึงในรูปลักษณ์ภายนอกของชายคนนี้เต็มเปา

“ ว่าไงนะคะ ” เธอทวนในสิ่งที่เขาพูด

“ หอมจัง ” เขาว่า ก่อนสาวเท้าเข้ามาจนเกือบชิด เจ้าขาถอยหลังกรูดโดยอัตโนมัติ ทว่าความกว้างในลิฟท์ก็แค่เมตรครึ่ง คูณสองเมตร เธอไม่สามารถหนีเขาไปไหนได้เพราะติดอยู่ที่มุมแล้ว

เขายกแขนทั้งสองข้างขึ้นเท้ากับผนังลิฟท์ เพื่อขวางไม่ให้เธอหนีได้อีก ก่อนจะยื่นใบหน้านั้นเข้ามาใกล้อีกครั้ง ใกล้จนเธอเห็นดวงตาคมสีอำพันที่หวานเยิ้มราวกำลังตกอยู่ในมนต์เสน่ห์บางอย่าง เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเบา ๆ คล้ายเพ้อ

“ หอม หอมโคตร ๆ หอมเป็นบ้าเลย ”

เจ้าขาตะลึงงันไปชั่วครู่ทันทีที่ถูกเขาจ้องมอง เขาตัวสูงใหญ่ สูงมากจนต้องก้มใบหน้าลงมาใกล้เธอที่ศีรษะอยู่เพียงระดับแผงอก

ผมสีน้ำตาลเข้มบนศีรษะของเขาดูยุ่งเหยิง ไม่ได้เซ็ทเรียบกริบตลอดเวลาอย่างธนภพ ทว่ากลับทำให้เขาดูดีขึ้นอย่างประหลาด เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่แม้ว่าจะเป็นชุดสบาย ๆ แต่ทำไมทำให้เธอใจเต้นแรงนัก เต้นแรงกว่าเวลาที่เห็นธนภพอยู่ในชุดสูทหรือเสื้อผ้ามียี่ห้อราคาแพง

เอ๊ะ แล้วทำไมเธอจะต้องเอาชายแปลกหน้าคนนี้ไปเปรียบกับธนภพด้วยล่ะ ยัยเจ้าขา จะบ้าหรือไง ผลักเขาออกไปสิ เขาเข้ามาใกล้จนเนื้อตัวจะชิดกันอยู่แล้วนะ

ใกล้ จนเธอเองก็ได้กลิ่นหอม ๆ จากตัวเขาเช่นกัน

บ้าจริง ตัวเองก็ตัวหอม ยังจะทำมาเป็นหอมคนอื่น นายคนนี้อาจเป็นโรคจิตที่คอยหาโอกาสลวนลามผู้หญิงก็เป็นได้ แม้จะเป็นไอ้โรคจิตที่รูปร่างหน้าตาดีเป็นบ้าก็เถอะ

คิดได้ดังนั้นเธอก็รีบยกสองมือขึ้นผลักเขาออกไปแรง ๆ

“ นี่ คุณจะทำอะไร ออกไปห่าง ๆ ฉันนะ ! ”

แม้ว่าคุณป้าจะสอนให้เธอมีมารยาท สอนให้เป็นกุลสตรี แต่ในขณะเดียวกันท่านก็สอนให้เข้มแข็งและไม่ยอมคนที่มาคุกคามทำร้ายดูถูก

อ่อนโยน แต่อย่าอ่อนแอ...

แต่เขาไม่สะดุ้งสะเทือนใด ๆ เลย ราวกับเธอออกแรงผลักหินหนักเป็นตัน ทั้งยังเสนอหน้าก้มลงมาใกล้มากขึ้น

“ ใช้น้ำหอมอะไร ”

มือน้อยถูกยกขึ้นมาผลักไปที่ใบหน้าเขาเต็มแรงจนหงาย เขาร้องออกมาดัง ๆ

“ โอ๊ย ผลักทำไมเนี่ย ”

“ ก็... ก็คุณเข้ามาใกล้ฉันทำไมล่ะ อย่าเข้ามาอีกนะ ยืนให้ห่าง ๆ ฉัน ” เธอว่า พลางยกกระเป๋าขึ้นมาทำท่าพร้อมจะฟาดหากเขาเดินเข้ามาใกล้ นั่นทำให้รอยยิ้มเล็ก ๆ ผุดขึ้นที่มุมปากใบหน้าคมสัน