ตอนที่ 5 พนักงานใหม่

"วันนี้ไม่ต้องเข้าบริษัทกับเฮียนะ" วาฟิกซ์บอกกับหญิงสาวที่กำลังเตรียมชุดอยู่ในห้องแต่งตัว เดวาหันมองอีกคนสีหน้าไม่เข้าใจ

"ทำไมล่ะคะ" เธออยากไปช่วยงานทีมออกแบบให้เสร็จ ทำไมประธานถึงห้ามไม่ให้เข้าบริษัทด้วยล่ะ

"พวกเวรนั้นมา" เขาหมายถึงพวกเพื่อน ๆ ตัวป่วนของเขา เขาไม่อยากให้คนรักไปเจอหน้า เดี๋ยวหาเรื่องมาปั่นเธออีก

"แล้วเกี่ยวอะไรกับหนู"

"เฮียไม่ชอบเวลาพวกมันวอแวกับหนู" 

"วันนี้หนูต้องไปค่ะ" 

"หนู~" 

"หยุด แล้วรีบมาแต่งตัวได้แล้วค่ะ" เมื่อแฟนสาวยื่นคำขาดมาขนาดนี้แล้ว เขาคงทำอะไรไม่ได้ วาฟิกซ์เดินหน้างอคอตกยอมไปแต่งตัวแต่ว่าง่าย เขาในตอนนี้ไม่ต่างกับเด็กน้อยโดนผู้ปกครองขัดใจ

บริษัท Vivian

"สวัสดีค่ะประธาน คุณเดวา"

"อืม/ค่ะ^^" เป็นการตอบรับที่มาคนละอารมณ์เลยทีเดียว ทั้งสองเดินเข้าลิฟต์ไป ไม่นานลิฟต์ก็มาถึงยังชั้นผู้บริหาร

ตึกตึก..

แอดด

"...." ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานตัวเอง ก็พบกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญถึงสามคน วาฟิกซ์พ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย 

"สวัสดีค่ะ" เดวายกมือไหว้ทั้งสามด้วยความนอบน้อม 

"ครับน้องวาวา"

"ไอ้สัสครูซ" ครูซหัวเราะชอบใจที่แกล้งเพื่อนตัวเองได้ 

"มึงก็ไปกวนตีนมัน" มาร์คิส คนที่นั่งอยู่โต๊ะทำงานผู้บริหารเอ่ยขึ้นใบหน้านิ่งขรึม มาร์คิสเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างนิ่ง แต่ซ่อนความอบอุ่นเอาไว้ ผิดกับครูซที่ชอบกวนคนอื่นไปทั่ว

"ไง" ไมเนอร์ ชายหนุ่มผู้ขึ้นชื่อว่าใจร้ายและเย็นชาที่สุด 

"พวกมึงมาทำไม"

"กูแค่แวะมาหาน้องวาวาของกู"

"ไอ้ครูซ" ครั้งนี้น้ำเสียงวาฟิกซ์ดุดันขึ้นกว่าเดิม บ่งบอกว่าเขาไม่เล่นด้วย 

"วาขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ" เดวาขอตัวออกไปทำงาน ปล่อยให้ผู้ใหญ่เขาคุยกันไป ต่อให้เธอนั่งอยู่ด้วยก็คุยไม่รู้เรื่องอยู่ดี

"ครับ" วาฟิกซ์ยิ้มตอบแฟนสาว หลังจากที่เดวาออกจากห้องไป ครูซรีบหันไปถามเจ้าของห้องทันที

"มึงทำไงให้ได้น้องมาวะ"

"มันคบกันมา 4 ปีแล้วมึงเพิ่งมาถาม?" ไม่ใช่ว่าเพิ่งมาถาม แต่ถามทุกครั้งที่เจอหน้าเลยก็ว่าได้ 

"มึงอย่าขัดดิ๊ไอ้มาร์"

"เรื่องนางแบบไปถึงไหนแล้ว" ไมเนอร์ที่เงียบสุดเอ่ยถามเพื่อนตัวสูง หากเพื่อนยังหานางแบบไม่ได้เขาจะช่วย 

"ยังเลย"

"ต้องการกี่คน"

"หกคน"

"บอกเมียมึงไม่ต้องหา" 

"...." วาฟิกซ์มองไมเนอร์ที่อาสาช่วยหานางแบบมาให้ คงหนีไม่พ้นเด็กในสต๊อกอีกตามเคย แต่ก็ดีเหมือนกันเมียเขาจะได้ไม่เหนื่อยเกินไป 

"เก็บสายตามึงหน่อยก็ดี" ไมเนอร์บอกเมื่อเห็นสายตาของวาฟิกซ์ 

"กลัวกู?" 

"มึงมีอะไรให้กูกลัว" 

"หึ~" 

"เหนื่อยว่ะ" มาร์คิสบ่นอุบ ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่ได้พัก ถ่ายงานกว่าจะเสร็จเล่นยันเช้ากันเลยทีเดียว

"สรุปพากันเสนอหน้ามาหากูทำไม"

"แล้วเป็นอะไรพวกกูถึงมาหามึงไม่ได้" ครูซเลิกคิ้วถามพลางจ้องหน้าเจ้าของห้องแววตายียวน

"ให้กูพูดจริง?"

"งั้นไม่ต้อง" สุดท้ายวาฟิกซ์ต้องไปเอาไวน์มานั่งดื่มแทน กลายเป็นว่าไม่ได้ทำงาน

"แก้ไขตรงนี้หน่อยนะ" เดวาบอกรุ่นน้องสาวให้แก้ส่วนที่เธอตรวจแล้วยังไม่ผ่าน เธอลงมานั่งทำงานกับทีมไซลอน ความจริงวันนี้จะไม่มาเลยก็ได้ แต่เพราะมันใกล้วันงานเข้ามาเรื่อย ๆ เธอไม่อยากให้มีการผิดพลาดใด ๆ เกิดขึ้นมากลางคัน  

"วามานี่หน่อย"

"ค่ะพี่ไซลอน" หญิงสาวเดินไปหาชายหนุ่มที่กำลังก้มหน้าทำอะไรสักอย่างอยู่กับโน๊ตบุ๊ค

"อยากให้งานออกมาโทนไหน" ไซลอนหมุนหน้าจอไปให้หญิงสาวดู เขามีตัวเลือกให้เธอว่าอยากได้แบบไหน 

"เอาตัวนี้ดีไหมคะ" นิ้วเรียวชี้ไปยังภาพโทนสีแดงร้อนแรง เท่าที่ดูมีตัวนี้ใกล้เคียงสุด

"ตามนั้น"

"เดี๋ยวมานะคะ" ตั้งแต่เช้าจนตอนนี้บ่ายแล้ว เธอยังไม่เห็นว่าจะมีใครหยุดพักเลยสักคน ทุกคนเอาแต่ตั้งใจทำหน้าที่ตัวเองอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย เดวาออกจากห้องตรงไปยังลิฟต์ทันที เธอจะลงไปซื้ออาหารให้ทุกคน

ติ๊ง! 

"รอด้วยครับ!" ในตอนที่ลิฟต์จะปิด มีเสียงตะโกนแทรกเข้ามา ทำให้เดวาเอื้อมมือไปกดรอเจ้าของเสียงนั้นทันที เธอใช้ลิฟต์ทั่วไป

"ขะ..ขอบคุณครับ"

"ไปชั้นไหนคะ"

"ชั้นเดียวกับคุณ" เขาตอบเสียงเหนื่อยหอบ เมื่อกี้รีบวิ่งมากลัวจะไม่ทัน

"มาใหม่เหรอคะ" เพราะเธอไม่เคยเห็นหน้าอีกคนมาก่อน แสดงว่าเพิ่งเข้ามาทำงานใหม่

"ใช่ครับ วันนี้วันแรก"

"อ๋อ ฉันเดวาค่ะ" คนตัวเล็กยื่นมือไปทักทายพร้อมกับแนะนำตัวให้อีกคนรู้จัก

"เกรย์ครับ"

Thanks for following me?❤️