ตอนที่ 6 หึง

part : เดวา

"สวัสดีค่ะพี่เดวา" ฉันยิ้มให้น้องซัมเมอร์พนักงานร้านกาแฟ ตอนนี้ฉันลงมาซื้อเครื่องดื่มและอาหารไปให้ทุกคน ดูแล้วน่าจะไม่มีใครสนใจเรื่องอื่นนอกจากงานแล้ว เดี๋ยวปวดท้องขึ้นมาลำบากแย่ งานไม่เท่าไหร่นะ กลัวเป็นหนักแล้วจะไม่คุ้มกับชีวิตตัวเองมากกว่า ฉันไม่อยากเห็นใครเป็นอะไรในที่ทำงาน สงสาร

"พี่เอาอเมริกาโนไม่หวานสองแก้ว ลาเต้หวานน้อยสาม แล้วก็มัทฉะปั่นหวานปกติสองแก้วค่ะ" ฉันจำได้หมดใครชอบกินเมนูไหน ซื้อไปให้ทุกวันจะจำไม่ได้ยังไงกัน จริงสิ ซื้อไปฝากเพื่อนเฮียด้วยดีกว่า

"อ้าวคุณ" 

"คุณเกรย์" คนที่ฉันเจอในลิฟต์ก่อนหน้านั้น สงสัยมาซื้อกาแฟเหมือนกัน

"ซื้ออะไรครับเยอะแยะเลย"

"อ๋อ อาหารของทีมออกแบบน่ะค่ะ"

"ไปไหวเหรอครับ"

"คงได้แหละ^_^" เอาจริงของที่ซื้อไปไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะ ทั้งอาหาร เครื่องดื่มแล้วไหนจะขนมอีก ตอนซื้อมันเพลินไปหน่อย นั่นไงมัวแต่พูดลืมไปเลย

"ซัมเมอร์จ๊ะ"

"ขาพี่เดวา"

"เพิ่มอเมน้ำผึ้งหนึ่ง ยูซุอเมโซดา คาปูชิโนสองนะ" สั่งไปให้เฮียและเพื่อน ๆ 

"ได้ค่ะ ให้เมอร์ถือไปช่วยไหมพี่"

"เอ่อ.." ฉันเหลือบมองถุงอาหารและเครื่องดื่มที่สั่งไป

"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมช่วยคุณเดวาเอง"

"งั้นก็ได้ค่ะ" น้องกลับไปทำออเดอร์ต่อ 

"ขอบคุณนะคะ"

"ด้วยความยินดีครับ"

"เรียบร้อยแล้วค่า" ไม่นานเครื่องดื่มที่ฉันสั่งก็เสร็จเรียบร้อย ฉันเข้าไปชำระเงินพร้อมกับหยิบถุงเครื่องดื่มมา พอหันไปด้านหลังก็เจอคุณเกรย์เอาอาหารไปถือไว้แล้ว

"แบ่งให้เดวาก็ได้" ฉันเอ่ยยิ้ม ๆ

"ที่มีอยู่ยังไม่พอเหรอครับ" ก้มมองถุงเครื่องดื่มในมือตัวเอง ก่อนจะเงยหน้ายิ้มแหย ๆ ไปให้

"แฮ่^^"

"ไปกันเถอะ" 

"ค่ะ"

เราสองคนขึ้นมาถึงชั้นเฮียวาฟิกซ์อยู่ ฉันเลือกมาส่งเครื่องดื่มกับอาหารให้เฮียก่อน ค่อยกลับลงไปจะได้ไม่ต้องขึ้นมาอีก ฉันเดินมาหยุดหน้าประตูบานใหญ่

End : เดวา

ก๊อก ก๊อก

"ใครมาวะ" ครูซมองไปยังประตูเมื่อได้ยินเสียงเคาะ 

"เข้ามา" เป็นไมเนอร์ที่อนุญาตคนด้านนอก วาฟิกซ์ปรายตามองเพื่อนตัวเองเล็กน้อย คงไม่ใช่คนรักเขาหรอกมั้ง ถ้าเป็นแฟนสาวเขาเธอต้องเปิดเข้ามาเลย

แอดด

"ขออนุญาตค่ะ" วาฟิกซ์ยิ้มดีใจทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามาเป็นใคร ทว่ารอยยิ้มนั้นต้องหายเป็นปลิดทิ้งเมื่อเธอไม่ได้มาคนเดียว ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร นี่คือสิ่งที่อยู่ในหัวเขาตอนนี้

"เอ่อ..สะ สวัสดีครับ" เกรย์แอบเกร็งเล็กน้อยเมื่อสบตาเข้ากับไมเนอร์ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกินไป 

"เดวาเอาอาหารมาให้ค่ะ" หญิงชูถุงอาหารให้สี่หนุ่มดู

"อยู่แผนกไหน" ทว่าวาฟิกซ์กลับไม่ได้สนใจที่แฟนสาวพูดเลยสักนิด เขาพุ่งประเด็นคำถามไปที่ชายหนุ่มแทน

"ผมอยู่แผนกตรวจสอบครับ" ตรวจสอบคุณภาพอัญมณี เนื่องจากมาทำงานวันแรกเลยยังไม่มีใครรู้จักเขามากนัก

"มาใหม่?" 

"ครับ"

"ใครรับ" วาฟิกซ์ไม่ยักรู้ว่าบริษัทเปิดรับสมัครพนักงานเพิ่ม

"คุณไซลอนครับ" ปกติเรื่องรับพนักงาน วาฟิกซ์ไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง ก็ว่าทำไมกับคนนี้เขาถึงไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ที่แท้ก็เพื่อนหน้าตายเขาเป็นคนรับเข้ามานี่เอง ถ้าไซลอนเป็นคนรับแสดงว่าคนตรงหน้าเขาไม่ธรรมดาเลยทีเดียว ไม่งั้นคงไม่ผ่านไซลอนมาได้

"สรุปใครเป็นประธาน มึงหรือไอ้ไซลอน" มาร์คิสถามเพื่อน วาฟิกซ์เคยรู้เรื่องในบริษัทตัวเองบ้างไหม นอกจากเรื่องหญิงสาวตรงหน้า เพื่อนเขาก็แทบไม่สนใจอะไรอีกแล้ว

"เสือก" 

"นี่อาหารค่ะ เดวาขอตัวไปทำงานก่อน" เดวาฟังทั้งสี่คุยกันอยู่นานจึงแทรกขึ้น กลัวทุกคนจะหิว อีกอย่างคือไม่อยากอยู่นานด้วย สายตาวาฟิกซ์ตอนนี้สามารถลุกขึ้นมาจับเธอไปทำโทษได้เลย

"เดี๋ยวก่อน ทำไมถึงมาด้วยกัน" คนขี้หึงถามน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ เขาไม่ชอบที่เห็นแฟนสาวอยู่กับคนอื่น เกรย์นิ่งไปครู่หนึ่ง เขามองท่าทีของประธานหนุ่มก็รู้ได้ทันทีว่าอาการที่อีกคนแสดงออกอยู่นั้นหมายความว่ายังไง แน่นอนว่าต้องไม่ใช่แค่เจ้านายกับลูกน้อง

"ผมบังเอิญเจอคุณเดวาถือของพะรุงพะรังอยู่หน้าลิฟต์พอดีเลยอาสาเข้าไปช่วยครับ"

"...." ใบหน้าคมคายเลื่อนไปทางแฟนสาว เขาต้องการคำตอบจากเธอ

"วาขอตัวก่อนนะคะ" เธอเลือกจะไม่สนใจแล้วขอตัวออกจากห้องไปในทันที วาฟิกซ์ขบกรามแน่น เขาพยายามระงับอารมณ์ไม่ให้ระเบิดออกมาต่อหน้าเพื่อนทั้งสาม ไม่ใช่ว่าเกรงใจ แต่รำคาญเวลาโดนล้อ คืนนี้เขาต้องสั่งสอนเธอให้เข็ด

Thanks for following me?❤️