ตอนที่ 4 ลูกบุญธรรม

Part : วาฟิกซ์

"วาวา" ไปไหนของเธอ กลับมาถึงบ้านแม่คุณก็หายหน้าเลย ไปแอบทำอะไรอยู่ไหนอีก วันนี้ผมกลับมานอนบ้าน ปกติเราอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อวานเดวากลับไปทำธุระเลยขอนอนที่บ้านเลย ซึ่งผมเองก็ไม่เคยห้าม อะไรที่เมียอยากทำอยากไปผมให้ได้หมดยกเว้นเรื่องผู้ชาย ห้ามใกล้หรือคุยกันสองต่อสองเด็ดขาด ถ้าเจอ..เธอจมเตียงมันจมตีน 

"วาวาหนูอยู่ไหน" ผมกับเธอห่างกันแปดปี ถามว่าทำไมถึงมาคบกันได้ ต้องบอกก่อนว่าผมก็ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ได้วิเศษมาจากไหนทั้งนั้น ถ้าให้พูดแบบคนสิ้นคิดเลยนะ ฐานะผมกับวาวาไม่ใกล้เคียงกันเลย แต่แล้วยังไง? นี่ไม่ใช่ยุคสมัยที่จะมานั่งแบ่งชนชั้นกัน รักก็แค่บอกว่ารักไปสิถ้ามีปาก เป็นใบ้ก็เขียนใส่กระดาษบอกไปเลย นั่งอมขี้ฟันอยู่แบบนั้นชาติไหนจะมีเมียกับเขาสักที เมียผมเป็นคนที่สู้ชีวิตมาก เรื่องงานต้องยกให้ที่หนึ่ง เก่งไม่มีใครต้าน เวลาทำงานเดวาจะจริงจังไม่ว่อกแว่ก เห็นเมียผมเป็นคนหวาน ๆ ใจดีแบบนั้น บอกเลยถ้าได้จริงจังเธอไม่ตลกด้วย ดุจนพนักงานไม่กล้าเข้าใกล้สักคน ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมชอบมาก นี่แหละคือเสน่ห์อีกอย่างของเธอที่มัดใจผมได้ ว่าแต่เมียผมไปไหนวะ

"เห็นเดวาไหม" ผมถามแม่บ้านที่เดินผ่านมาพอดี

"อยู่ห้องนมค่ะ" ไปทำไหม ห้องตัวเองไม่มีให้อยู่หรือไง

"ขอบใจมาก" ผมเปลี่ยนเส้นทางไปยังห้องพักเหล่าแม่บ้านทันที ไปอยู่ไหนคนก็รักและเอ็นดูเมียผมกันหมด ขยันทำคนอื่นติดจริง ๆ 

"อ้าวคุณวาฟิกซ์"

"มาตามหาคนหายครับ"

"ฮ่า ๆ กำลังเล่นกับตัวแสบเลยค่ะ"

"ขอผมเขาไปได้ไหมครับ"

"เชิญค่ะ" ผมเข้าไปในห้องพักนมหวาน ท่านชื่อหวานนะ อย่าพากันคิดไปไกล ถ้ารู้จะทุบให้หลังหักเลย

"หนีผัวทำไม"

"อะไรกันคะ ต่อหน้าเด็กพูดแบบนี้ได้ไง" เธอทำหน้าดุใส่ผม ช่างน่ากลัวเหลือเกิน

"ไงครับเจ้าแสบ" ก้มลงไปทักทายวายุ ลูกของแม่บ้านที่เพิ่งเสียไป นั่นก็คือหลานสาวของนมหวาน

"เฮีย"

"หื้ม?" อยู่ ๆ ก็ทำหน้าอ้อน อย่างได้อะไรอีกล่ะรอบนี้

"หนูขอเอาวายุไปเลี้ยงเองได้ไหมคะ รับเขามาเป็นลูกบุญธรรมของเรา" 

"เฮียก็ว่าจะคุยเรื่องนี้กับหนูเหมือนกัน" วายุเพิ่งออกจากโรงพยาบาลได้สามวัน ซึ่งผมมาคิด ๆ ดูแล้วไม่อยากให้นมหวานส่งกลับไปอยู่บ้านต่างจังหวัด ตั้งใจจะมาคุยกับเมียเรื่องนี้เหมือนกัน ทว่าเธอดันเปิดประเด็นขึ้นก่อน แล้วชื่อนี้ก็เป็นผมเองที่ตั้งใจเด็กแสบ

"เฮียว่าไง"

"ได้สิ ถ้าหนูอยากเลี้ยง แต่บอกก่อนนะว่าเลี้ยงเด็กมันเหนื่อยมาก ๆ" 

"อย่าลืมสิว่าหนูเคยทำงานเป็นพี่เลี้ยงมาก่อน" ใช่ครับ เมื่อก่อนเดวาเป็นพี่เลี้ยงเด็กเล็กในศูนย์มาก่อน เรื่องเลี้ยงเด็กเลยไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเธอ

"ตามใจหนูเลยครับ" ผมรู้ว่าเมียตัวเองเก่งแค่ไหน อย่าลืมว่าเมียผมต้องทำงานที่บริษัทช่วยผมอีก แต่ไม่เป็นไรครับ ความสุขเมียผัวย่อมทำให้ได้

"ขอบคุณนะคะ"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปจัดการเรื่องเอกสารกัน"

"รักเฮียอีกแล้ว"

"หึ" ผมยกมือขึ้นไปลูบหัวเดวาอย่างแผ่วเบา คนเราต้องตกหลุมรักเมียตัวเองวันละกี่รอบกัน ทำไมยิ่งนานเข้าผมยิ่งหลงใบหน้าและรอยยิ้มนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ 

"ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะที่เอ็นดูเจ้าแสบมัน" นมหวานเอ่ยขอบคุณเราสองคนเสียงสั่น

"ไม่เป็นไรเลยค่ะนม"

"ไงเรา ยิ้มดีใจใหญ่เลยนะ" 

"ตื่นเต้นจังกำลังจะมีลูก"

"ไว้แต่งงานแล้วมาทำน้องให้วายุกัน"

"ชอบพูดทะลึ่งอีกแล้ว"

"เขินอะไรขนาดนั้น"

"พอเลย ๆ" หลังจากนั้นผมก็พาเมียกลับขึ้นมาบนห้อง วันนี้ปล่อยให้วายุนอนกับนมหวานไปก่อน ไว้เตรียมห้องเสร็จแล้วพรุ่งนี้ค่อยเอาขึ้นมานอนด้วย เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ผมขอตัวไปเอาเมียนอนก่อนนะทุกคน

Thanks for following me?❤️