ตอนที่ 6

“ทำไมนายถึงชอบถอยห่างจากฉันจังเลยล่ะ” องศาตัดสินใจที่จะถามคำถามที่อยู่ในใจเขาตลอดมาออกไป ขณะที่มือก็ยังคงจับข้อมือพีทเอาไว้แน่น

“ถ้าอยากรู้คุณก็ไปถามพี่ลดาเองสิครับ” พีทไม่ตอบ เขาพยายามบิดข้อมือตัวเองให้หลุดจากการเกาะกุมขององศาตลอดเวลา

“เกี่ยวอะไรกับลดา” องศาถามกลับไปอย่างไม่เข้าใจ สาเหตุที่พีทพยายามถอยห่างและไม่เข้าใกล้องศาเป็นเพราะว่าลดาเคยสั่งพีทเอาไว้ ลดาไม่อยากให้พีทเข้ามายุ่งวุ่นวายกับคนรอบข้าง ครอบครัว และคนรักของตนเอง พีทเองก็ไม่รู้ว่าลดาจะกีดกันอะไรเขานักหนา ไม่จำเป็นต้องสั่งหรอก เพราะยังไงพีทก็ไม่ได้อยากจะเข้าไปยุ่งวุ่นวายอะไรเกี่ยวกับลดาหรอก ยิ่งหนีกันไปพ้นๆมันก็ยิ่งดี

“องศาคะ” ยังไม่ทันที่องศาจะได้รู้อะไรเสียงของลดาก็ขัดขึ้นมา พีทจึงรีบสะบัดข้อมือตัวเองออกทันที ซึ่งตอนนี้องศาดันปล่อยง่ายๆ ลดาเดินเข้ามาคล้องแขนคนรักของเธอเอาไว้อย่างหวงแหน เธอเองก็เห็นว่าเมื่อกี้องศากำลังจับข้อมือพีทอยู่

“กำลังคุยอะไรกับน้องชายลดาอยู่เหรอคะ” ลดาถามคนรักของเธอเสียงหวาน ก่อนจะปรายตามามองที่พีทเล็กน้อยอย่างไม่พอใจ

“ผมขอตัวนะครับ” เมื่อมีโอกาสที่จะได้ไปจากตรงนี้พีทจึงรีบพูดชิ่งหนีออกมาก่อนทันที

“เมื่อกี้องศาคุยอะไรกับพีทเหรอคะ” ลดาถามขึ้นมาอีกครั้งเมื่อทั้งสองเดินเข้ามาในห้องทำงานของลดาแล้ว

“ไม่มีอะไรหรอกครับ” องศายิ้มเล็กน้อยพร้อมกับตอบเธอออกไป องศาเดินนำลดาไปนั่งที่โซฟา ก่อนที่เธอจะเดินตามมา แล้วขยับไปนั่งบนตักแกร่งของเขา พลางใช้แขนทั้งสองข้างโอบรอบคอของเขาเอาไว้ องศาเองก็กอดเอวบางของเธอเอาไว้แน่น

“ลดาขออะไรสักอย่างได้หรือเปล่าคะ” ลดาพูดออกมาเสียงอ่อนหวานและออดอ้อน

ฟอด~

“เพื่อลดาผมให้ได้ทุกอย่างแหละ” องศาหอมแก้มลดาฟอดใหญ่ พลางพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน องศาจะรู้หรือเปล่าว่าเขาไม่ควรที่จะใช้ความอ่อนโยนต่อผู้หญิงคนนี้

“ลดาขอให้องศาอย่าไปยุ่งกับพีทได้หรือเปล่าคะ”

“ทำไมล่ะครับ” คิ้วเข้มขององศาขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่ลดาขอ

“ลดาไม่อยากให้องศาเดือดร้อน อย่าไปยุ่งกับเด็กคนนั้นเลยนะคะ เขาไม่ได้ดีเหมือนอย่างที่เราเห็นกันหรอกค่ะ” ลดาเลือกที่จะโกหกออกไป เธอไม่อยากให้องศาไปยุ่งกับพีทเท่าไหร่ เพราะเวลาที่เธอเห็นพีทกับองศาอยู่ด้วยกันเธอมีลางสังหรณ์แปลกๆ เหมือนเธอจะเสียองศาไปจากชีวิตของเธอ แล้วคนนั้นกลับได้ไปแทน

“ลดาขอแค่นี้ได้หรือเปล่าคะ” ลดาพูดอ้อนขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นว่าองศายังคงเงียบ

“ได้สิครับ” องศายิ้มออกมาก่อนตอบ

“น่ารักที่สุดเลยค่ะ” ลดายิ้มกว้างพลางคว้าต้นคอขององศามาประกบจูบ องศาเองก็ตอบรับสัมผัสนั้นทันที

วันต่อมา

ปั้ง!

“แย่แล้วครับคุณพีท!!” ขณะที่พีทกำลังนั่งเซ็นเอกสารอยู่นั้นก็มีลูกน้องคนสนิทเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาอย่างแรง พลางเหนื่อยหอบไปด้วย

“มีอะไร” พีทละสายตาจากเอกสารแล้วมองไปที่ลูกน้องของเขาแทน คิ้วเรียวทั้งสองข้างก็ขมวดเข้าหากัน

“รัน...แฮ่ก...แย่แล้วครับ” ลูกน้องของพีทพูดอย่างตะกุกตะกัก พลางหอบไปด้วย

“รันทำไม เกิดอะไรขึ้นกับรัน!” เมื่อได้ยินชื่อของเลขาส่วนตัวพีทจึงรีบถามออกไปในทันทีอย่างรีบร้อน

“ตามผมมาเลยครับ” พีทรีบลุกพรวดออกจากเก้าอี้ แล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามลูกน้องของเขาออกไปทันทีอย่างรีบร้อน

เพี๊ยะ!

ภาพตรงหน้าที่พีทเห็นเมื่อเดินมาถึงยังจุดเกิดเหตุแล้วก็คือภาพที่ลดากำลังตบเลขาส่วนตัวของเขาอย่างแรง จนร่างบางของรันนั้นล้มไปกองอยู่กับพื้น รอบข้างก็มีแต่สีหน้าที่ตื่นตระหนกของพนักงานที่ลายล้อมอยู่

“แกเป็นแค่ลูกน้องอย่าริมาพูดต่อปากต่อคำกับฉัน!! จำเอาไว้!!” ลดาตะคอกออกมาเสียงดัง ขณะใช้นิ้วชี้จิ้มไปยังศีรษะของรันจนโยกคลอนตามแรง

“หยุดเดี๋ยวนี้นะพี่ลดา นี่พี่คิดจะทำอะไรคนของผม!!” พีทตะโกนออกมาเสียงดังไม่แพ้ลดา ขณะที่ขาเรียวก็ก้าวไปหยุดยืนยังจุดนั้น สองมือก็พยายามช่วยพยุงรันให้ลุกขึ้นมา คนในอ้อมแขนของเขาตัวสั่นเทิ้มอย่างน่าสงสาร เธอเองก็คงตกใจอยู่ไม่น้อยที่โดนลดาทำแบบนี้