บท
ตั้งค่า

EP.10 คลิปฉาว (NC 18 ) (1)

"อื้อ!" ฉันพยายามจะผลักตัวของเขาไปให้พ้น แต่อีกฝ่ายก็กระแทกจูบกลับมาอย่างรุนแรง

"อ่อยอ้ะไอ้โอ้กอิด (ปล่อยนะไอ้โรคจิต)" แม้ฉันพยายามขัดขืน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

ฝ่ามือหนาของฟาเรนบีบจับที่ปลายคางของฉันให้เงยหน้าขึ้นเพื่อรับรสจูบที่เร่าร้อน เขาบดขยี้ลงมาอย่างหนักหน่วงและสุดแสนจะป่าเถื่อน ริมฝีปากได้รับรสชาติบุหรี่ขมผสมกับลมหายใจที่ร้อนระอุของจอมโหดตรงหน้า

เขาถาโถมจู่โจมจูบฉันอย่างไม่หยุดยั้ง จนแทบไม่ได้หยุดหายใจ

และแม้ว่าฉันพยายามรวบรวมกำลังที่มีเพื่อผลักฟาเรนออกไปให้ได้ แต่ทว่าแรงที่มีมันก็ไม่สามารถสู้แรงของผู้ชายอย่างเขาได้อยู่ดี

เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่เขาขบเม้มดูดปากของฉันอย่างหนักหน่วงนั้น ฉันก็ลอบใช้โอกาสนี้ขบฟันกัดลงที่ริมฝีปากล่างของเขาอย่างเต็มแรง และ…

พลั่ก! ฟาเรนผลักตัวของฉันกระแทกเข้ากับผนังทันทีเมื่อถูกฉันกัด

ปัก! แผ่นหลังของฉันฟาดเข้ากับผนังห้องอย่างแรงจนจุกไปหมด

"โอ๊ย!!" เขาโวยวายเสียงดังลั่นและลูบริมฝีปากด้วยท่าทางเจ็บอยู่ไม่น้อย

"ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที มีไอ้โรคจิตจะข่มขืนฉัน!!"

"ช่วยด้วย!!" แม้ว่าจะจุก ๆ แต่เมื่อได้โอกาสฉันก็แหกปากร้องสุดเสียงเพื่อขอความช่วยเหลือทันที

ฉันรีบวิ่งตรงไปยังประตูห้องเพื่อหาทางหนี…

เนื่องจากฉันพักอยู่ในหอพักของนักศึกษา ซึ่งแน่นอนว่าถ้ามีใครผ่านมาได้ยินจะมาช่วยฉันได้ทันแน่ ๆ แต่กลับไม่มีใครเลยที่ผ่านมาได้ยิน

แกร๊ก!

ทันทีที่ฉันบิดลูกบิดประตูหอพักออก เตรียมจะก้าวขาออกไป

ฟุ่บ!

คนตัวสูงใช้ท่อนแขนแกร่งเพียงข้างเดียวคว้าเอวบาง ๆ ของฉันจากทางด้านหลัง ก่อนจะกระชากตัวของฉันกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง พร้อมกับยกเท้าถีบกระแทกประตูปิดเสียงดังสนั่น

ปัง!

เขาไม่สนใจว่าใครจะผ่านมาได้ยินหรือไม่ก็ตาม และในขณะที่ฉันกำลังจะโวยวาย ฝ่ามือหนาก็ปิดปากของฉันเอาไว้แน่นจนแทบไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาได้เลยแม้แต่นิดเดียว

"เธอชอบแบบรุนแรงงั้นเหรอ?"

ฟาเรนขยับใบหน้าเข้ามาพูดใกล้ ๆ

ฉันเหลือบไปมอง ซึ่งระดับสายตาของฉันก็มองเห็นริมฝีปากล่างของเขามีรอยฟันของฉันอยู่และคราบเลือดซึม ๆ ออกมาเพียงเล็กน้อย

"ได้!" ฟาเรนพูดกระซิบที่ข้างหูของฉันเบา ๆ พร้อมกับอะไรบางอย่างที่เสียดสีกับสะโพกและตุงอยู่ที่ด้านหลังของฉันในตอนนี้… ท่อนยาว ๆ แข็ง ๆ

ซึ่งฉันพอเดาได้ว่ามันคืออะไรกันแน่ และฉันก็ทำได้แค่รู้สึกขยะแขยงมัน แต่ขยับตัวออกห่างไม่ได้เลย เพราะถูกเขารั้งเอาไว้แน่น

ฉันเกร็งและสั่นไปหมด เหงื่อแตกไปทั่วใบหน้า และพยายามหายใจเข้าออกผ่านฝ่ามือหนา ๆ ของเขาที่ปิดทั้งปากและครอบมาจนถึงจมูก ทำให้ฉันเริ่มหายใจลำบาก

"คิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอว่าเธอเรียกร้องความสนใจจากฉันอยู่"

เขาลูบข้างแก้มของฉันเบา ๆ พร้อมกับมองฉันด้วยแววตาที่ดูถูกฉัน

ร่างสูงเลียริมฝีปากของตัวเองที่แดงช้ำและห้อเลือด เขาจับใบหน้าของฉันให้หันกลับมาสบตากับเขาอีกครั้ง ฟาเรนบีบใบหน้าของฉันแน่นจนเจ็บระบมไปหมด พูดออกมาไม่ได้เพราะเขาปิดปากของฉันเอาไว้แน่นด้วย

"ฉันก็สนใจเธอแล้วนี่ไง!" เขาพูดก่อนจะแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย

"และฉันจดจำเธอได้ดีกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ซะอีก" ฟาเรนเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบาก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาในระดับสายตาของฉัน

"ยัยน้ำขิง!" เขาเรียกชื่อของฉันด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวแปลก ๆ ก่อนที่ปลายนิ้วโป้งของฟาเรนจะกดเปิดคลิปวิดีโอที่ถูกเผยแพร่ลงในเว็บไซต์ของมหาลัย

มันคือคลิปที่ฉันสาดน้ำใส่หน้าของฟาเรน และตอนที่ฉันชี้หน้าด่าทอเขาสารพัด

ฉันมองคลิปนั้นอย่างตกใจเล็กน้อย เพราะฉันเองก็ไม่คิดจริง ๆ ว่าจะมีมือดีถ่ายแล้วเอาไปลงในอินเทอร์เน็ตแบบนั้น

"เธอทำให้ฉันกลายเป็นตัวตลกของพวกมัน!" เขาเลื่อนให้ฉันดูคอมเมนต์หัวเราะเยาะต่าง ๆ และคำด่าทอ ล้อเลียนฟาเรนที่มีมากมาย จากพวกผู้ชายที่คาดว่าน่าจะเป็นคู่อริของตัวเขาเอง

ฟาเรนกำโทรศัพท์ของตัวเองเอาไว้แน่นจนแทบจะแหลกคาฝ่ามือของเขา

"เธอจะรับผิดชอบยังไง?" เขากัดฟันแน่นและเอ่ยถามกลับมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

"อึก! ปล่อยฉัน!" ฉันแกะฝ่ามือหนาของเขาออกจากริมฝีปากของตัวเองได้สำเร็จและหันกลับไปสู้หน้าฟาเรนอีกครั้ง

ในเมื่อหลังชนฝาแล้วจริง ๆ ถ้าหนีไม่ได้ก็ต้องสู้สุดใจแล้วสินะ

"คนอย่างนาย อายเป็นด้วยเหรอ?" ฉันขึ้นเสียงกลับไป และเหลือบตามองคลิปนั้น ก่อนจะตวัดสายตากลับมามองใบหน้าโหด ๆ ของฟาเรน

"ฉันไม่ได้อาย! แต่เธอต่างหากที่ต้องอาย!" เขาพูดเพียงแค่นั้น ก่อนจะก้มลงมาอุ้มตัวของฉันขึ้นบนไหล่กว้าง

ฉันพยายามดึงทึ้งผมของเขาและตบตีสารพัด แต่คนหยาบกระด้างอย่างฟาเรนกลับตีหน้านิ่งราวกับไม่ได้รู้สึกรู้สาใด ๆ

เขาเดินไปยังเตียงที่ตั้งอยู่ไม่ไกลภายในหอพักนักศึกษาที่คับแคบของฉัน

ตุ้บ! และโยนตัวฉันลงกับเตียงแข็ง ๆ

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel