8 ผู้ชายปากร้าย 1

“ผู้หญิงบ้า ค่ำมืดดึกดื่นยังไม่นอน กลับมายืนกินลมชมวิว สงสัยจะอ่อยผู้ชาย ผู้หญิงใจง่ายก็อย่างนี้แหละ เชื้อไม่ทิ้งแถวจริง ๆ ชอบเปลี่ยนคู่ควงเป็นว่าเล่น นิสัยไม่ต่างจากพี่สาว แต่เธอจะเสพสุขอย่างนี้ได้ไม่นานนักหรอก หึ หึ”

อัคนีเกลียดชังลูกจ้างคนใหม่โดยคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงมักง่าย ชอบเปลี่ยนคู่นอน ไม่รู้จักอิ่มในรสรัก เขาจะเป็นผู้ทำให้เธอได้รับความทุกข์ทรมาน และเจ็บปวดที่สุดในชีวิต

เขาเชื่อว่า ถ้าเธอเจ็บมากเท่าไรพี่สาวก็เจ็บมากเท่านั้น แผนชั่วร้ายต่าง ๆ จึงถูกวางคร่าว ๆ โดยจะเริ่มต้นในวันพรุ่งนี้

แต่อัคนีก็เผลอไปกับความงามของหญิงสาวไปชั่วครู่ และรู้ตัวเมื่อเธอกลับเข้าไปในห้อง เขาสลัดศีรษะไปมาและไล่ความรู้สึกดังกล่าวออกไปจนหมดสิ้น

หลังจากนภิสล้มตัวลงนอนบนเตียงแค่เพียงชั่วครู่ ดวงตาคู่สวยประกบเข้าหากัน เธอหลับอย่างง่ายดาย ในช่วงแห่งการเข้าสู่นิทรารมย์ และก็ฝันเห็นตัวเองยืนอยู่ในป่าทึบแห่งหนึ่ง มองไปทางไหนมีแต่ป่า น่ากลัวจนต้องหาทางออก

จู่ ๆ ก็มีใครบางคนกระโจนเข้ามา เธอสะดุ้งสุดตัว

“ว้าย ! ช่วยด้วย”

หญิงสาวกรีดร้องด้วยความกลัว เมื่อเห็นคนป่าหน้าตาน่ากลัว ผมเผ้ารุงรังยืนอยู่ มันแยกเขี้ยวยิงฟัน ส่งเสียงขู่ฮึ่มฮั่ม สองมือถือหอกไม้ปลายแหลมทำท่าจะแทงใส่จนเธอถอยหลัง

“อย่านะ อย่าเข้ามา ช่วยด้วยค่ะ”

หญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครได้ยินนอกจากความรกทึบของป่า และเสียงตัวเองสะท้อนกลับไปกลับมา

“ไป ไปด้วยกัน”

เจ้าคนป่าอ้าปากกว้างที่มีฟันเหลืองอ๋อยชวนเธอไปด้วยกัน พร้อมกับยื่นมือเข้ามา ทำท่าจะคว้าแขน แต่เธอถอยหนีอย่างลนลาน

“ไม่นะ อย่ามายุ่งกับฉัน”

“น่า น่า ไปด้วยกัน”

มันยังคงก้าวตามติด แต่เธอกลับหันหลัง แล้ววิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต คนป่ากระโจนตามไล่ติด ๆ เสียงฝีเท้ามันดังใกล้เข้ามา หญิงสาวกลัวจนตัวสั่น

เธอวิ่งล้มลุกคลุกคลาน หนีอย่างไม่คิดชีวิต คนป่าคว้าข้อเท้าแล้วกระชากเต็มแรง เธอกรีดร้องแล้วถีบหน้าอกมันเต็มแรง จนร่างมะขามข้อเดียวหงายหลังผลึ่ง

“ไอ้บ้า ไปตายซะ”

เธอตะโกนเสียงดัง แล้วตะเกียกตะกายลุกขึ้น มันก็ยังคงตามติดมาอีก เธอวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต กระทั่งก้าวพรวดตกลงไปในหลุมลึกที่ร่างดำดิ่งลงไปทุกที และแล้วร่างบางตกลงก้นหลุมที่เต็มไปด้วยไม้แหลม แต่เธอรอดจากการถูกเสียบราวกับปาฏิหาริย์

“ฮิ ฮิ ฮิ”

“ว้าย ! อย่านะ กลัวแล้ว”

หญิงสาวสะดุ้ง กรีดร้องด้วยความกลัวเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของเจ้าคนป่า และมันไต่ลงมาในหลุมราวกับเป็นสไปเดอร์แมน แล้วคว้ามือเธอลากพรืดขึ้นไป

“ไม่ ไม่ อย่านะ ปล่อย ปล่อย”

เธอทำได้ก็แค่เพียงกรีดร้องเท่านั้น เมื่อร่างถูกลากจนตัวลอยขึ้นไปจากปากหลุม แล้วมันก็เปลี่ยนมาเป็นลากขาเธอเข้าไปในป่าที่เต็มด้วยขวากหนาม และงูพิษที่ไต่ยั้วเยี้ยตามพื้นแฉะ ๆ

งูบางตัวไต่ขึ้นมาบนขาเธอจนถึงหน้าอก มันอ้าปาก ขู่ฟ่อ จ้องตาวาว เธอกลัวจนตัวแข็งทื่อ และกรีดร้องเมื่อลิ้นสามแฉกพุ่งเข้าใส่

“ว้าย ! ช่วยด้วย”

หญิงสาวกรีดร้องสุดเสียง สะดุ้งสุดตัว ลืมตามองเพดานด้วยความกลัวสุดขีด เธอรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคือความฝัน แต่เป็นฝันที่เหมือนจริงมาก

เธอรับรู้ถึงลมหายใจที่เต้นแรงจนรับรู้ได้ ความฝันที่น่ากลัวไม่อาจทำให้เธอข่มตาหลับจึงลุกขึ้นยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง

ความมืดในเวลากลางคืนกลายเป็นสิ่งที่น่ากลัวสำหรับผู้ที่เพิ่งผ่านฝันร้ายมาไม่น้อย

“อย่าให้เป็นความจริงเลย ลูกกลัวจริง ๆ เจ้าที่เจ้าทางช่วยปกปักรักษาลูกด้วยเถอะ”

นภิสยกมือไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์รอบตัวให้ช่วยคุ้มครองอันตรายทั้งหมดทั้งปวง ก่อนจะค่อย ๆ ถอยหลังแล้วนอนอีกครั้ง

นภิสตื่นนอนตั้งแต่เช้า หลังจากจัดการกับกิจวัตรส่วนตัวเรียบร้อยแล้วจึงเข้ามาในครัว และเห็นเจิมกำลังวุ่นอยู่กับการจัดเตรียมอาหารจึงอาสาเป็นลูกมือ

“ป้าว่าคุณนภิสไม่ต้องเป็นลูกมือหรอกค่ะ ต้องเป็นเชฟเท่านั้น”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะป้าเจิม นภิสไม่ได้เก่งกาจอะไร แค่พอทำอาหารได้เท่านั้นเอง”

“คุณนภิสอย่างถ่อมตัวเลยค่ะ คุณน่ะเป็นถึงนักโภชนาการต้องเก่งเรื่องอาหารอยู่แล้ว แต่ว่าวันนี้ป้าทำเรียบร้อยแล้วเบรกฟัสต์ค่ะ และก็มีข้าวโพดหวานของไร่เราเป็นส่วนประกอบ”

“ถ้าอย่างนั้นนภิสขอจัดจานอาหารก็แล้วกันค่ะ”