19 ลงโทษนภิสด้วยรสสวาท

กระจงส่งนภิสเสร็จก็ขอตัวไปดูคนงานในไร่ ภายในบ้านจึงเงียบราวกับไม่มีผู้คน หญิงสาวเปิดห้องเด็กหญิงเกี่ยวก้อยก็พบกับความว่างเปล่า

“บ้านนี้ไปไหนกันหมดนะ”

“คุณมาทำอะไรที่ห้องลูกสาวผม”

“อุ๊ย ! คุณไฟ”

นภิสสะดุ้งเมื่อได้ยินอัคนีถามเสียงเหี้ยม และเขายืนมองตาวาวด้วยความไม่พอใจ หญิงสาวถอยออกมาด้วยอาการหวาดกลัว

“ฉันเห็นบ้านเงียบ ป้าเจิมก็ไม่อยู่”

“คุณก็คิดว่าน้องเกี่ยวก้อยนอนหรือไง”

“ค่ะ แต่ก็ไม่อยู่เหมือนกัน”

“สงสัยความจำคุณคงเสื่อมถึงจำไม่ได้ว่า ผมห้ามไม่ให้คุณอยู่ใกล้น้องเกี่ยวก้อย แต่คุณก็ไม่ฟัง ทำไมถึงชอบขัดคำสั่งผมนัก มานี่เลย”

อัคนีกระชากแขนเรียวเล็กเต็มแรงจนร่างบางปลิวแล้วกระแทกลงกับอกกว้าง เขากลับไม่สนใจลากเธอไปที่ห้อง ๆ หนึ่ง

“นี่คุณไฟ ปล่อยค่ะจะทำอะไรฉันคะ”

หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อรู้ว่าถูกพาเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของเขา และปิดประตูล็อกลูกบิดอย่างแน่นหนา

“คุณกลัวหรือ ในเมื่อผมเคยห้ามตั้งหลายครั้ง แต่คุณก็ขัดคำสั่งร่ำไป จนผมคิดว่าคุณไม่คงคิดไม่ดีกับลูกสาวผม”

“บ้า ฉันไม่เคยคิดร้ายกับน้องเกี่ยวก้อยเลยนะคะ มีแต่คุณที่คิดเอง เออเองทั้งนั้น ปล่อย ปล่อยค่ะ”

หญิงสาวยังคงห้ามเสียงหลงเมื่อถูกลากอย่างไม่บันยะบันยัง และเหวี่ยงขึ้นไปอยู่บนเตียงกว้าง และเขากระโจนตามเข้ามา โดยนั่งทับที่หน้าท้องเธอ

“ปากก็บอกว่าไม่ แต่พฤติกรรมคุณก็ไม่ใช่ และเมื่อครู่คุณก็คุยกับไอ้ไตรภพ”

“คุณแอบสะกดรอยตามฉันหรือไง”

“คนอย่างผมไม่ทำอย่างนั้นหรอก ในเมื่อผมกว้างขวางในถิ่นนี้ คนในไร่ไปที่ไหน ทำอะไร มีคนรายงานให้รู้ทั้งนั้น”

“งั้นคุณก็ลงไปจากตัวฉันได้แล้ว ลงไปค่ะ”

“อย่าออกคำสั่งกับผม ไม่อย่างนั้น”

เขาก้มหน้าลงมาใกล้ ๆ กับใบหน้าเรียวสวย ซึ่งเธอกลัวจนตัวสั่น เมื่อเห็นดวงตาคู่นั้นสื่อแววหื่นอย่างชัดเจน

“ว้าย ! คุณจะทำอะไร ปล่อย ปล่อยนะ”

หญิงสาวกรีดร้องด้วยความกลัวเมื่อเขาซุกจมูกโด่งลงที่แก้มแล้วกดแน่นพร้อมกับซุกไซ้ไปมาจนเธอเกร็งสุดเหยียด

“สั่งสอนคนที่ชอบขัดคำสั่งไง”

“ไม่ อย่านะ อย่าทำอย่างนี้ ฉันจะแจ้งความว่าคุณลวนลาม”

“เอาสิ ถ้าคุณแจ้ง ผมก็จะบอกว่าคุณให้ท่าผม ในเมื่อผู้ชายอย่างผม ผู้หญิงก็ดาหน้าเข้ามาหาทั้งนั้น ตำรวจคงจะเชื่อคุณหรอกนะ”

นภิสช็อกไปชั่วครู่เมื่อเขากดบ่าเธอแน่นแล้วโน้มตัวที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามลงมา ทั้งจมูกและปากซุกซอกดอมดมที่แก้มและริมฝีปาก ฝ่ามือใหญ่ควานลงที่หน้าอกนุ่มก่อนจะเคล้นสุดแรงจนเธอสะดุ้ง

“ไม่ อย่าทำอย่างนี้ ขอร้อง อย่าค่ะ”

หญิงสาวอ้อนวอนเสียงสั่นเมื่อเขาทำท่าจะเลิกเสื้อยืดผ้าเนื้อดีขึ้นไปด้านบน แล้วมือใหญ่ล้วงเข้าไป ลูบคลำความอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ภายใต้บราเซียลายลูกไม้สีเนื้อ เธอรับรู้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดอยู่ใกล้ ๆ กับต้นคอ

“อย่าห้าม ในเมื่อคุณทำผิดจะต้องถูกลงโทษ”

“แต่ไม่ใช่วิธีนี้ อย่าทำนภิสเลย อย่าค่ะ”

หญิงสาวร้องขอความเมตตาด้วยเสียงสั่นพร่า แต่เขาหาได้สนใจแต่อย่างใด ความนิ่มของเนื้อสาว และกลิ่นหอมตามธรรมชาติทุกครั้งที่ปลายจมูกดอมดมบนผิวนุ่ม ซึ่งกรุ่นละมุนจนหลงใหล ยากที่จะหยุดยั้งความต้องการไว้ได้

“อยู่เฉย ๆ อย่าร้อง ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”

“แต่คุณทำอย่างนี้มันเกินไป คุณกำลังข่มขืนฉันนะคะ”

หญิงสาวตะโกนใส่หน้า และร้องได้เสียงดัง อัคนีชะงัก ยุติความเคลื่อนไหว ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเกิดขึ้น ทำท่าจะเอ่ยปากขอโทษ

ทว่าเขากลับขบฟันแน่นเมื่อเห็นหญิงสาวมองด้วยสายตาเกลียดชัง

“ฉันเกลียดคุณ ว่าแต่คุณไตรภพไม่ดี แต่ไม่ดูตัวเองว่าเลวกว่าเขาอีก”

“ฮึ่ม ! คุณกล้าว่าผมอย่างนี้หรือ”

“ว้าย อย่านะ”

หญิงสาวกรี๊ดลั่นเมื่อเขาจับเสื้อยืดแล้วกระชากจนสุดแรง เสื้อขาดวิ่น หญิงสาวยกมือปิดทรวงอกอวบอิ่ม แม้ว่าอยู่ภายใต้บราเซีย แต่ความอูมอิ่ม และขาวนวล ยั่วยวนอัคนีให้ออกแรงกระชากผ้าชิ้นน้อยเต็มที่

“ว้าย! คุณจะทำอะไรน่ะ”