16 แผนร้ายช่วงชิงนักโภชนาการสาว

ไตรภพเริ่มงานชั่วโดยส่งคนไปสืบดูความเคลื่อนไหวของนภิส จนรู้ถึงเวลาที่เธอพักจากการทำงาน เขาไม่รอช้าที่จะขับรถเข้าไปในถิ่นของศัตรูอย่างไม่คร้ามเกรง

เสียงกดแตรรถดังหน้าบ้าน ป้าเจิมกำลังกล่อมน้องเกี่ยวก้อยให้นอนถึงกับสะดุ้ง และเด็กหญิงตัวน้อยลืมตา ร้องจ้าด้วยความตกใจ

“โอ๋ อย่าร้องค่ะน้องเกี่ยวก้อยไม่มีอะไร แค่เสียงคนกดแตรรถเท่านั้น”

“แง้ ๆ”

เด็กหญิงตัวกลมยังคงร้องไห้โยเยเพราะง่วงเต็มที่ ป้าเจิมจึงกล่อมให้นอนโดยไม่ออกไปดูเพราะคิดว่ากระจงที่เกร่อยู่แถวนี้คงเป็นผู้ดูแล

ทว่ากระจงไม่อยู่ ขับรถไปส่งข้าวโพดที่ตลาดแห่งหนึ่ง นภิสกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องรับแขกจึงออกมาดู เธอแปลกใจที่เห็นรถไม่เคยคุ้นตามาก่อน

“สวัสดีครับ”

หญิงสาวใจเต้นแรงเมื่อเห็นชายหนุ่มรูปร่างดี หน้าตาหล่อก้าวลงมาจากรถราคาแพง เขาถอดหมวกปีกกว้างออกจากศีรษะ แล้วส่งยิ้มให้ เธอคิดว่าเขาคงเป็นเพื่อนหรือลูกค้าของอัคนี

“สวัสดีค่ะ คุณมาหาใครคะ”

“ผมจะบอกตรง ๆ ก็ได้ว่า มาหาคุณ”

“มาหาฉัน เอ๊ะ ! คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ฉันไม่เคยรู้จักคุณมาก่อนเลยนะคะ”

นภิสทำหน้าแปลกใจเมื่อบุรุษรูปงาม ท่าทางกรุ้มกริ่มบอกว่ามาหาเธอ ซึ่งเป็นเรื่องประหลาดมากเพราะเธอไม่เคยรู้จักเขามาก่อน

“เราก็รู้จักกันวันนี้แล้วไงครับ ความจริงแล้วผมรู้จักคุณฝ่ายเดียวว่าเป็นนักโภชนาการที่ไร่อัคนี ทำอาหาร ขนมและเครื่องดื่มจากข้าวโพดหวานจนขายดีเป็นที่เลื่องลือแก่ผู้บริโภค”

“อ๋อ คุณคงเป็นลูกค้าของร้านอัคนีใช่ไหมคะ”

“ครับ ผมติดใจรสมือของคุณมาก จนอดใจไม่ไหวต้องมาทำความรู้จักเป็นการส่วนตัวไงครับ”

หญิงสาวยิ้มน้อย ๆ กับคำชื่นชมซึ่งเป็นกำลังใจให้ดีขึ้น ผู้ชายคนนี้รู้จักการพูดที่ทำให้ผู้ฟังมีความสุข ซึ่งต่างจากอัคนีที่มีแต่ตำหนิ ติเตียน นาน ๆ ครั้งถึงจะชม

“ขอบคุณมากค่ะ เอ่อ ขอโทษค่ะ คุณชื่ออะไรคะ”

“ผมชื่อไตรภพครับ มีไร่อยู่ไมไกลจากที่นี่ ผมรับซื้อพืชไร่ และก็มีร้านขายของเหมือนกับคุณไฟทุกอย่าง เรารู้จักกันดีครับ”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันชื่อนภิสค่ะ”

“ผมดีใจที่ได้รู้จักนักโภชนาการสาว และเป็นเชฟฝีมือดี ถ้าหากว่ามีปัญหาอะไร ต้องการความช่วยเหลือ ขอให้คิดถึงผมเป็นคนแรกนะครับ”

ชายหนุ่มเปิดทางที่จะรับเธอเข้ามาในอาณาจักรแห่งความขี้โกง ซึ่งเธอไม่รู้ถึงตื้นลึกหนาบาง นอกจากเปลือกนอกที่คิดว่าเขาเป็นคนดี

“ขอบคุณมากค่ะ”

“นี่ครับนามบัตรผม มีช่องทางติดต่อเยอะครับ”

ไตรภพให้นามบัตรสีทองแก่เธอที่รับมาถือไว้ โดยเขาก้าวเข้ามายืนใกล้ ๆ จนได้กลิ่นน้ำหอมสำหรับผู้ชายโชยฟุ้ง

เขามีรสนิยมในการเลือกน้ำหอมกลิ่นยอดนิยม ซึ่งมีราคาแพงและสามารถทำให้ผู้ที่ได้กลิ่นสดชื่นตามไปด้วย

“ขอบคุณค่ะ”

“ด้วยความยินดีครับ”

เขามองเธอด้วยความพึงพอใจ เมื่อเห็นความงามที่ไร้เครื่องสำอางจนแทบอดใจไม่ไหว อยากจะหอมแก้มขาวนวลให้ชุ่มปอด

“คุณนภิส !”

หนุ่มสาวทั้งสองสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงห้วนเรียกดัง ๆ นภิสหันไปมองเห็นอัคนียืนหน้าบอกบุญไม่รับ เขามองเธอกับไตรภพด้วยสายตาวาววับ

“สวัสดีคุณไฟ เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

ไตรภพถอยห่างจากนภิส ก่อนจะทักทายเจ้าถิ่นที่ยังคงยืนตระหง่านด้วยท่าทางไม่เป็นมิตร

“คุณมาที่ที่ทำไม”

แทนที่อัคนีจะทักทายตามประสาเจ้าบ้านที่ดี กลับถามเสียงห้วน นภิสมองด้วยสายตาตำหนิ และไม่ชอบเจ้านายที่ไร้มารยาท

“ผมผ่านมาทางนี้ บังเอิญเจอคุณนภิสก็เลยทำความรู้จัก”

ไตรภพพูดให้นุ่มที่สุด แถมด้วยยิ้มกว้าง แต่อัคนีกลับขมวดคิ้วเข้มเข้าหากันด้วยความไม่พอใจ

“บ้านผมไม่ใช่ทางผ่านนะครับ มีถนนพุ่งเข้ามาจากประตูรั้ว คุณตั้งใจขับรถเข้ามาที่นี่มากกว่า คุณไตรภพบอกผมมาตรง ๆ มาที่นี่เพื่อจุดประสงค์อะไรกันแน่”

คำถามที่แฝงไปด้วยความเหี้ยม ทำเอานภภิสใจเสียกลัวว่าจะเกิดการใช้กำลังระหว่างชายหนุ่มทั้งสอง เธอจึงค่อย ๆ หลบฉากออกไป และเห็นสายตาเพชฌฆาตจากนายจ้าง