14 อัคนีกลั่นแกล้งอย่างไร้เหตุผล 1

ป้าเจิมเตือนเมื่อเห็นหญิงสาววิ่งวุ่นระหว่างถุงแป้งกับตาชั่ง ทั้งตักและตวงจนบางส่วนหกเลอะเทอะ ในครัวคลุ้งไปด้วยฝุ่นแป้ง

“ต้องรีบค่ะป้า ไม่อย่างนั้นไม่ทันแน่ คุณไฟจะต้องโกรธมาก”

“เอ้อ ! คุณไฟไม่เคยเป็นอย่างนี้เลยนะ ป้าไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมถึงโมโห ฉุนเฉียว โกรธง่าย และงกอย่างนี้ก็ไม่รู้”

ท้ายประโยคหญิงสูงวัยลดเสียงลง นภิสได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ก่อนที่จะร่อนแป้งใส่กาละมัง และกวักมือเรียก 3 คนงานเข้ามาเป็นลูกมือทำพายข้าวโพด

แม้ว่ามีลูกมือช่วยก็ตาม แต่นภิสก็ต้องควบคุมทุกขั้นตอน กว่าจะเสร็จก็เกือบหมดแรง นั่งพิงพนักเก้าอี้ และรมยาดมไปด้วย

“ป้า ถ้ามีออร์เดอร์ด่วนแบบนี้ทุกวัน นภิสไม่ไหวแน่”

“ค่ะ ป้ารู้ คุณไฟนี่ก็เหลือเกิน สั่งราวกับต้องการแกล้งคุณนภิสอย่างนั้นแหละ อุ๊ย ป้าพูดมากไปแล้ว ขอตัวไปเตรียมกับข้าวก่อนค่ะ”

ป้าเจิมกลัวว่าจะมีคนได้ยินเรื่องที่นินทาอัคนีจึงเข้าไปเตรียมอาหารมื้อเย็น นภิสอยากเข้าไปช่วย แต่ไม่ไหวเพราะหมดแรงจนแทบขยับร่างกายไม่ได้ นอกจากนั่งหายใจรวยริน

“แม่ มีอะไรกินบ้าง ผมหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว”

ทันทีที่ไตรภพหนุ่มหล่อวัย 32 ปี จอดรถขับเคลื่อน 4 ล้อ ป้ายแดง เขาตะโกนเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ สร้างด้วยรูปทรงทันสมัย และหรูหราด้วยหินอ่อนราคาแพง เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาจนถึงโซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขกก็กระโจนขึ้นไปนอนเหยียดยาว

สมทรงหญิงสูงวัยหน้าตาดี พาร่างท้วมผิวขาวเข้ามาพร้อมกับประคองถาดเงินซึ่งมีถ้วยกระเบื้องทรงกลมปิดฝาเรียบร้อยเข้ามาด้วย

“พอมาถึงก็บ่นหิวเลยนะ”

“แม่ ผมหิวมากครับ เมื่อคืนไปงานปาร์ตี้ของสารวัตรอยู่จนเกือบเช้า ผมเพิ่งนึกได้ว่าไม่ได้กินข้าวนอกจากเบียร์อย่างเดียว”

ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่ง พลางมองถ้วยกระเบื้องที่แม่วางลงบนโต๊ะเตี้ย ๆ และเปิดฝาออก กลิ่นหอมของซุปโชยฟุ้ง เขาสูดลมหายใจแรง ๆ

“เราก็เป็นเสียอย่างนี้แหละ กินเบียร์แล้วไม่ยอมกินข้าว เมื่อไหร่จะเลิกนิสัยอย่างนี้เสียทีนะหรือว่าจะแต่งงาน ไตรภพอยู่มานานแล้วสมควรมีเมียได้แล้วมั้ง”

“แม่ครับ ผมยังชอบใช้ชีวิตโสดอยู่เลย อย่าเพิ่งหาผู้หญิงมาประเคนให้ผมเลยครับ แล้วนี่อะไร น้ำเหลว ๆ แต่กลิ่นหอมมาก”

“ซุปข้าวโพดไงลูก และนี่พายข้าวโพด”

หญิงสูงวัยเลื่อนถ้วยซุปข้าวโพดให้ลูกชาย และแกะถุงบรรจุพายข้าวโพดให้ลูกที่ยังคงมองด้วยความสนใจ เขาไม่รอช้าตักซุปข้าวโพดกินทันที และทำตาโตครู่หนึ่ง

“อร่อยมากเลยแม่”

“ที่นี่เขาทำอร่อย กินพายข้าวโพดสิลูก”

“ครับ อืม อร่อยจริง ๆ ด้วย ผมไม่เคยกินซุปกับขนมอร่อยอย่างนี้มาก่อน แม่ซื้อมาจากร้านไหนครับ”

“ร้านของคุณไฟ แม่ได้ยินเขาพูดกันว่าอาหาร เครื่องดื่ม และขนมที่ทำจากข้าวโพดที่ไร่นี้อร่อย แม่ก็ลองซื้อมาแล้วก็รู้ว่าอร่อยจริง ๆ”

“อ้าว ! ของร้านไอ้ไฟเองหรอกหรือมันคงได้แม่ครัวฝีมือดี”

“แม่ได้ยินมาว่า คุณไฟจ้างนักโภชนาการมีความรู้ด้านอาหารมาทำของเหล่านี้ ฝีมือดี คิดสูตรแปลก ๆ จนลูกค้าติดใจ”

สมทรงยังคงชมเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์จากข้าวโพดซึ่งเป็นร้านของอัคนีไม่ขาดปาก ลูกชายวางช้อนลงกับจานรอง ทำหน้าไม่พอใจ

“แม่ชมของที่ร้านมันทำไม แม่ก็รู้ว่าผมกับไอ้ไฟไม่ถูกกัน ชิงไหวชิงพริบกันทางด้านการค้ามาตลอด”

“แต่ของเขาอร่อยจริง ๆ นะ แม่ชอบ”

“ผมก็จะไปแย่งนักโภชนาการคนนั้นมาอยู่กับเรา ต้องการเงินเดือนเท่าไรบอก ผมจ่ายไม่อั้น”

“ไตรภพ เราทำอย่างนั้นคงไม่ดีหรอก”

แม่เตือนเพราะคิดว่าสิ่งที่ลูกชายกำลังทำไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง

“แต่ผมเกลียดมัน ถ้าฆ่าคนโดยไม่ติดคุก ผมฆ่าไอ้ไฟนี่ก่อนใครอื่นเลย มันไม่ยอมขายข้าวโพดหวานให้ผม และยังชวนชาวไร่ให้ฝากขายกับมันโดยตรง ผมเสียผลประโยชน์ตั้งเยอะ”

“เอาเถอะน่า แค่นี้เราก็รวยจะแย่อยู่แล้วลูก”

“ไม่รู้ล่ะ ผมจะแย่งนักโภชนาการคนนั้น แม่รู้ไหมว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย”

ไตรภพยังไม่ล้มเลิกที่จะเล่นงานศัตรูทางการค้าที่ขัดแย้งผลประโยชน์กันมาโดยตลอด

“พวกคนงานพูดกันว่าผู้หญิง หน้าตาสวย ชื่อนภิส แต่แม่ไม่เคยเห็นหรอกนะ”

“สวยหรือครับ ดีเลย ถ้ามาอยู่กับเรา ผมจะเลี้ยงดูให้ดี เรื่องนี้แม่อย่าขวาง ผมจะหาทางไปหาคุณนภิสให้ได้ แม้ว่าไอ้ไฟมันขวาง ผมก็จะลุยเต็มที่”

ไตรภพมีนิสัยขี้โกง ไม่ยอมคน เห็นแก่ตัว และเจ้าชู้เห็นผู้หญิงเป็นเครื่องเล่น เขาต้องการได้นภิสมาอยู่ที่ไร่ ให้ช่วยผลิตอาหาร ขนมและเครื่องดื่มเพื่อที่จะขายแข่งกับร้านของอัคนี

งานนี้เขาเสียเงินเท่าไรไม่ว่า ขอแค่ได้ตัวนภิสมาอยู่ด้วยก็พอ