2.ความลับของท่านประธาน

ตอนที่ 2.ความลับของท่านประธาน

เจนนิสได้แต่มองตามแผ่นหลังแกร่งไปเงียบๆ เธอเผลอจ้องมองความสนิทสนมและความสวยงามที่ดูเข้ากันได้เป็นอย่างดีนั้นอยู่หลายครั้ง จนกระทั่งประธานหนุ่มกำลังเดินออกไปที่ชั้นจอดรถ กรองแก้วที่เดินเข้ามาเห็นพอดีจึงอดที่จะรู้สึกคันปากขึ้นมาไม่ได้

“นั่นมันท่านประธานกับคุณโรสเหรอคะน้องเจน”

เจนนิสสะดุ้งเล็กน้อย เธอมองไม่เห็นว่ากรองเเก้วเดินมาหยุดอยู่ข้างตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่

“ค่ะ พี่แก้วรู้ได้ยังไงคะ” หญิงสาวกระพริบตาปริบๆ กรองแก้วไม่ได้เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นด้วยซ้ำ

“อุ้ย! จะเป็นใครไปได้อีกละคะ ก็มีคนเดียวนั่นแหละค่ะที่จะเดินเกาะแขนคุณกันต์แบบนั้นได้”

“น้องเจนเพิ่งมาทำงานวันแรกคงยังไม่รู้เรื่องนี้สินะคะ นั่นน่ะความลับสุดยอดของท่านประธานเลยนะ”

กรองแก้วยกมือขึ้นมากระซิบใส่หูบางของเธอเบาๆ ถ้อยคำที่ออกจากปากรุ่นพี่มามันก็ดูน่าสงสัยอยู่ไม่น้อยสำหรับเธอ

“ความลับเหรอคะ?” เจนนิสเลิ่กคิ้วเล็กถาม

“ใช่จ้ะ เราไปหาข้าวกินกันก่อนแล้วกัน เดี๋ยวค่อยเล่า ขืนเล่าตอนนี้เวลาพักหมดกันพอดี”

“ค่ะ”

หลังจากนั้นเจนนิสก็ถูกกรองแก้งลากเข้ามาในห้องอาหารที่กำลังครึกครื้นเต็มไปด้วยพนักงานที่เข้ามาหาข้าวเที่ยงกิน หลังจากซื้อข้าวผัดจานโปรดเสร็จเรียบร้อย เจนนิสก็เดินไปนั่งกับกรองแก้ว ตามที่นัดกันไว้

“มาเลยน้องเจน นี่พี่นิวตัวตึงแห่งแผนกบุคคล” กรองแก้วผายมือไปยังคนข้างๆ นิวสาววัยกลางคนก็ยิ้มรับทักทายเลขาสาวอย่างเป็นมิตร

“สวัสดีค่ะ เจนนะคะ^^” เธอแนะนำตัวด้วยรอยยิ้มหวาน

“สวัสดีจ้า เวลายิ้มอย่างน่ารักเลยนะน้องเจน ตั้งแต่เห็นเลขาของคุณกันมา น้องเจนน่าจะสวยที่สุดแล้วนะพี่ว่า เนาะแก้ว” นิวเอ่ยชมจากใจจริง พอได้มองใกล้ๆยิ่งได้เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มผิวขาวใสของอีกคนชัดๆ

“จริงค่ะ แก้วเป็นคนเลือกกับมือ พอเห็นประวัตินะรีบฮุบเอาไว้เลย ฮ่าๆ”

“แหะ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” เจนนิสส่งยิ้มเขินๆกลับไป เธอเป็นพวกไม่ได้ยกยอปอปั้นตัวเอง แถมไม่ได้คิดว่าตัวเองหน้าตาดีขนาดนั้น

“เราน่ะสวยจริงๆนะ สู้ยัยคุณโรสนั่นได้สบาย” จู่ๆกรองแก้วก็ยกโรสขึ้นมาเปรียบเทียบ ดูเหมือนพนักงานที่นี่จะไม่ค่อยมีใครชอบผู้หญิงคนนั้นสักเท่าไหร่

“หืออ คนน้้นมาอีกแล้วเหรอ ช่วงนี้มาบ่อยนะ” นิวตอบกลับอย่างรู้ทัน คนส่วนใหญ่ในบริษัทก็รู้กันดี จะมีก็แต่เจนนิสที่เพิ่งมาทำงานวันนี้แหละที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

“จริงพี่! เดี๋ยวสามีก็จับได้สักวัน”

“……” เจนนิสได้แต่นั่งกินข้าวไปนิ่งๆ เธอตั้งใจฟังบทสนทนาของรุ่นพี่ทั้งสองคนนะ แต่ว่า…..ฟังยังไงก็ไม่ค่อยเข้าใจเลย

“น้องเจนยังไม่รู้นี่นา ความลับของท่านประธานน่ะ” กรองแก้วหันมาพูดกับเธอ

“เกี่ยวกับคุณโรสเหรอคะ?”

“ใช่จ้ะ คืองี้…..คือคุณโรสอะเป็นแฟนเก่าของท่านประธาน คบกันมาประมาณแปดปีคือรักกันมาก จนอยู่มาวันนึงทั้งสองคนก็เลิกกันแบบฟ้าผ่า หนึ่งเดือนหลังจากนั้นคุณโรสก็จัดงานแต่งยิ่งใหญ่กับนักธุรกิจชาวออสเตรเลียคนนึง”

เจนนิสชะงักไปเล็กน้อยกับคำบอกเล่าที่เธอแทบจะคาดไม่ถึงว่าคนดูใจดี สุขุมอย่างการันต์จะได้พบเจอกับเรื่องแบบนั้น แต่ถ้าเลิกกันไปแล้วสิ่งที่เธอเห็นในลิฟท์คืออะไร? ท่าทางออดอ้อนไปกินข้าว ชวนไปเดต เท่าที่จำได้เหมือนเขากำลังจะไปทำอาหารกินที่คอนโดของการันต์นะ

เธอชักจะงงไปหมดเเล้ว….

“เเต่เรื่องมันยังไม่จบแค่นั้นค่ะน้องเจน คุณกันต์เสียใจมาก พี่ก็ไม่รู้เบื้องลึกอะไรมากหรอกนะคะ แต่อย่างที่พวกเราเห็นกัน ขนาดแต่งงานมีสามีไปแล้ว คุณโรสกับคุณกันต์ก็ยังไปมาหาสู่กัน ทำตัวเหมือนเป็นแฟนกันเหมือนเดิมเวลาที่คุณโรสกลับมาที่ไทย โชคดีนะคะที่สามีของเธออยู่ออสเตรเลียถ้าไม่งั้นนะ เห็นทีจะได้มีเรื่องน่าหวาดเสียวกว่านี้แน่”

หญิงสาวรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่ได้ยินประโยคถัดมา คนหล่อเลือกได้อย่างการันต์น่ะเหรอจะยุ่งกับภรรยาของคนอื่น ถึงแม้คนๆนั้นจะเป็นแฟนเก่าที่รักกันมากก็เถอะ มันอาจจะมีเหตุผลอะไรที่คนนอกไม่รู้ก็ได้

“คุณกันต์…..ดูไม่น่าจะเป็นคนแบบนั้นเลยนะคะ”

“นั่นน่ะสิคะ เรื่องนี้มันถึงได้กลายเป็นความลับขั้นสุดยอดชองท่านประธานไง เพราะไม่มีใครคาดคิดว่าเจ้านายของเราจะไปยุ่งกับภรรยาของคนอื่น แต่เรื่องนี้ถ้าจะให้โทษคงเป็นผู้หญิงนั่นมากกว่า ขนาดมีสามีแล้วยังมาให้ความหวังคุณกันต์ของเรา”

เลขาสาวได้แต่นั่งคิดไปต่างๆนานา ท่าทางสุขุม เยือกเย็นของการันต์ทำให้เจนนิสไม่ค่อยากจะปักใจเชื่อสักเท่าไหร่ สองคนนั้นอาจจะเป็นแค่เพื่อนกันก็ได้ ใครจะไปรู้

อีกด้าน

@คนโดของการันต์

ปึก~

เสียงอาหารจานหรูที่ถูกรังสรรค์โดยเชฟการันต์ถูกวางลงบนโต๊ะอาหารอย่างเบามือ ก่อนที่ใบหน้าสวยของโรสจะฉายยิ้มออกมาให้กับเมนูโปรดของตัวเอง ที่อีกคนตั้งใจทำให้

“ว้าว~ ยังคงฝีมือดีเหมือนเดิมนะคะ โรสคิดถึงผักโขมอบชีสฝีมือคุณที่สุดเลย” โรสเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับตักอาหารตรงหน้ากินอย่างเอร็ดอร่อย

การันต์ก็ได้แต่อมยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่แขนหนาจะถูกยกขึ้นมาเพื่อเช็คดูเวลา อีกครี่งชั่วโมงเขาต้องกลับไปทำงานต่อ

ผ่านไปสักพัก…..

“กันต์ทำไมกินน้อยจังเลยคะ ไม่ค่อยหิวเหรอ” สาวลูกครึ่งเอ่ยถาม เธอพยายามทำให้บรรยากาศทุกอย่างนั้นกลับไปเป็นเหมือนเดิม

เหมือนตอนที่เธอกับเขายังคงคบกันอย่างมีความสุขดี แต่ดูเหมือนการันต์จะดูไม่ค่อยอยากจะฝืนความรู้สึกของตัวเองเท่าไหร่ ตอนนี้เขาเองก็บอกไม่ได้ว่ากำลังมีความสุขไหมกับสิ่งที่ตัวเองทำอยู่

“ครับ พอดีกันต์ยังไม่ค่อยหิวน่ะ” ร่างสูงตอบกลับไปก่อนจะคว้าเอาสูทสีน้ำเงินเข้มของตัวเองมาสวมใส่ อีกไม่กี่นาทีเขาต้องรีบกลับไปทำงาน

พรึ่บ~

ร่างเพรียวเมื่อเห็นดังนั้นก็ทำท่าจะไม่ยอม รีบเดินสาวเท้ามานั่งลงบนตักแกร่งอย่างรวดเร็ว สองมือของโรสคล้องอยู่ที่ลำคอแกร่งอย่างถือวิสาสะ แม้จะรู้ดีว่าอีกคนเปลี่ยนไปมาก แต่อย่างน้อยๆเธอก็ยังดีใจที่เขายังยอมรอเธออยู่

อย่างมี่ทุกคนเข้าใจ ตอนนั้นเธอเลิกกับการันต์เพราะความที่เขากลับมาทำงานที่ไทยแล้วมีเวลาให้เธอน้อยลง ประจวบเหมาะกับทางครอบครัวของเธอเห็นดีเห็นงามว่าเธอควรจะเเต่งงานกับอีวานเพื่อผลประโยชน์ของธุรกิจทางครอบครัว

ตอนนั้นโรสที่ไม่มีทางเลือกจึงต้องทำแบบนั้น ทั้งๆที่เธอเพิ่งเลิกกับการันต์ได้แค่เดือนเดียว พอหลังจากที่แต่งงาน ชีวิตรักที่ไม่ได้มีรักมันก็กลายเป็นความเบื่อหน่าย ไม่มีแม้แต่ความตื่นเต้น ทำให้หญิงสาวรู้สึกคิดถึงแฟนเก่าอย่างเขาขึ้นมา

โรสกลับมาขอร้องและขอโอกาสจากการันต์ที่ยังคงรักเธออยู่มาก เขามันเป็นผู้ชายประเภทเวลารักใครแล้วยากที่จะลืม ด้วยคำหวานและคำร้องขอจากเธอทำให้การันต์ตกลงที่จะรอเธอเลิกกับสามี ถึงแม้ว่าไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะถึงวันนั้นก็ตาม เพราะเขารักโรสมากจริงๆ

“จะไปเเล้วเหรอคะ ได้อยู่ด้วยกันแค่แปปเดียวเอง” เธอกล่าวก่อนจะทำสีหน้าออดอ้อนไปตามประสา

“กันต์มีงานต้องเคลียร์เยอะมากเลยครับ” เขาเอ่ยบอก ดวงตาคมจ้องมองอีกคนนิ่ง

“โรสขอแค่ชั่วโมงเดียวนะคะ นะคะกันต์” ใบหน้าสวยเริ่มซุกไซร้มาคลอเคลียที่อกแกร่ง

“ไม่ได้ครับ โรสก็รู้ว่ากันต์ให้ความสำคัญกับงะ….อื้มม” ประธานหนุ่มพูดยังไม่ทันจบประโยค หญิงสาวที่นั่งทับตักของเขาอยู่ก็ฉกริมฝีปากลงมาบดขยี้จูบใส่เขาอย่างนุ่มนวล

การันต์เกือบจะเคลิ้มไปกับจูบนั้น ลิ้นเรียวแทรกเข้ามาตวัดรัดเกี่ยวลิ้นของเขาอย่างชำนาญ แต่ทว่า….การันต์ไม่ได้อยากทำมัน

พรึ่บ…..

เขาผละออกจากจูบของเธออย่างแผ่วเบา ทำเอาโรสที่มีความต้องการอยู่เต็มอก จำต้องหน้าเจื่อนลงไปทันที ที่อดีตแฟนเก่าดูเหมือนจะผลักไสสัมผัสของเธอ

“อย่าทำแบบนี้ครับโรส” ร่างสูงจ้องหน้าเธอนิ่ง แม้เขารับปากว่าจะรอเธอ แต่การทำแบบนี้มันมากเกินไป เขาไม่ได้ต้องการอยากเป็นชู้รักของใครขนาดนั้น

“กันต์……ทำไมล่ะคะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราก็ทำกันออกบ่อย” เธอแย้งขึ้นมา ความรู้สึกภายในเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย

“แต่ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะทำแบบนั้นได้ครับ คุณน่าจะรู้ดีที่สุดนะ ไว้เลิกกับเขาเมื่อไหร่ ผมจะทำทุกสิ่งที่คุณต้องการให้” ใบหน้าหล่อฉายแววจริงจังออกมา มือหนาเลื่อนไปเช็ดคราบน้ำลายที่เลอะปากสีแดงสดของเธอออกเบาๆ การกระทำของเขายิ่งทำให้โรสเม้มปากแน่น

เธอไม่น่าทิ้งคนที่แสนดีอย่างการันต์ไปเอาไอ้หมอนั่นเลยจริงๆ!

ยิ่งคิดโรสก็ยิ่งเจ็บใจ…..

“คุณพูดแล้วนะคะ”

“ครับ”

“งั้นโรสจะรอค่ะ” เธอฝืนยิ้มออกมาอย่างขมขื่น ในใจรู้ทั้งรู้ว่ายากเหลือเกินการที่เธอจะเลิกกับอีวานได้ มันยังทำในตอนนี้ไม่ได้ง่ายๆ ในขณะที่เธอเองก็พยายามรักษาการันต์ไว้ เพราะไม่อยากเสียเขาไปให้ใคร

“อืม ลุกเถอะ กันต์ต้องรีบไปทำงานแล้ว” เขาเอ่ยบอก รอบนี้โรสไม่ได้ดื้อดึง เธอยอมทำตามคำพูดของอีกคนโดยง่ายเพราะไม่อยากทำให้เขารู้สึกอึดอัดหรือรำคาญมากจนเกินไป