1.เลขาคนใหม่

ตอนที่ 1.เลขาคนใหม่

@SPP Service Corporation

ตึก

ตึก

“โอ้ะ น้องเจน มาเริ่มงานวันแรกใช่ไหมคะเนี้ย” เสียงกรองแก้ว หัวหน้าแผนกฝ่ายบุคคลเอ่ยทักเลขาสาวคนใหม่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ค่ะ พี่แก้ว” เจนนิสหรือ’เจนจิรา บุญดิลก’ หันไปตอบกลับด้วยใบหน้าแจ่มใส

ก่อนหน้านี้สามวันเธอได้มีโอกาสมาอบรมก่อนเข้าทำงานที่นี่ นั่นก็คือบริษัท SPP เซอร์สิส คอเปอร์เรชั่น บริษัทเรือเจ้าสำราญเจ้าแรกในประเทศไทยที่ลำใหญ่เป็นที่สามของโลก

“ดีเลย งั้นตามพี่มา เดี๋ยวพี่พาไปหาคุณกันต์” กรองเเก้วเดินนำหน้าไปก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี

คุณกันต์ที่เธอกล่าวถึง คือเจ้านายของเจนนิส คนที่หญิงสาววัย 26 ปีจะต้องทำงานเป็นเลขาให้ เจนนิสพนักหน้าตอบกลับอย่างว่านอนสอนง่าย ก่อนที่เธอจะค่อยๆเดินตามรุ่นพี่ในที่ทำงานเข้าลิฟท์ไปด้วยอาการตื่นเต้นเล็กน้อยที่จะได้เห็นเจ้านายตัวเป็นๆครั้งแรก

เธอเคยเห็น กันต์ การันต์ ชัยสุภาภพ ผ่านจากวีทีอาร์ในวันที่อบรมเท่านั้น…..

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เชิญ….” เสียงทุ้มเอ่ยบอก ก่อนที่ประตูบ้านใหญ่จะถูกผลักเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวสองคนที่เดินมาหยุดอยู่บริเวณหน้าโต๊ะทำงานของประธานหนุ่ม

“สวัสดียามเช้าค่ะคุณกันต์ แก้วพาเลขาคนใหม่มาส่งค่ะ”

เจนนิสยืนนิ่งงันไปตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอได้เห็นหน้าตาของเจ้านายตัวเองชัดๆ เบ้าหน้าฟ้าประทานจมูกโด่งคมตามแบบฉบับชาวเอเชีย ตาสองสั้นคมกริบ ริมฝีปากหนาดูสีสดสุขภาพดีทำเอาเจนนิสอึ้งไปชั่วขณะ ไม่คิดว่าประธานหนุ่มของบริษัทแห่งนี้จะมีดาเมจรุนแรนขนาดนี้

ตึกตัก ตึกตัก….

บ้าน่า….จะมาหัวใจเต้นแรงกับเจ้านายตัวเองไม่ได้นะ!

ตั้งสติหน่อย!

“เอ่อ สวัสดีค่ะ” หญิงสาวหลุบตาลงต่ำไม่กล้าสบตากับเขา เพราะมัวแต่ประหม่าในความหล่อเหลาของอีกคน มือเล็กพนมขึ้นไหว้เขาตามมารยาท ดูจากอายุเเล้ว เขาน่าจะห่างจากเธอหลายปีอยู่

“อืม ชื่ออะไร?” น้ำเสียงอบอุ่นใจดีเอ่ยถาม เลขาสาวคนใหม่จึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาตอบ

“เจนจิรา บุญดิลกค่ะ ชื่อเล่นชื่อเจนนิส แต่จะเรียกเจนเฉยๆก็ได้ค่ะ”

การันต์พยักหน้ารับให้กับคำพูดอันแสนฉะฉานของเธอ ดูจากภายนอกแล้ว น่าจะเป็นคนทำงานเก่งพอตัวสินะ แต่เรื่องแบบนี้ก็คงต้องดูกันไปยาวๆ

“งั้นแก้วขอตัวก่อนนะคะ พอดีต้องไปคัดเลือกพนักงานใหม่ที่จะไปขึ้นเรือ เดี๋ยวได้เรื่องยังไง จะส่งประวัติคนที่ผ่านการคัดเลือกมาให้นะคะคุณกันต์” กรองแก้วยกแขนขึ้นมามองนาฬิกาก่อนจะขอตัวออกไปทำงานต่อ

“ครับ ปีนี้ผมขอคนที่ค่อนข้างแม่นภาษาอังกฤษหน่อยนะครับ คนไหนที่ไม่ผ่าน เหลือคะแนนเดียวผมก็ไม่ให้ผ่าน” เขารีเควสไปตามประสาคนทำงานจริงจังและค่อนข้างซีเรียสกับการรับพนักงานมาแต่ไหนแต่ไร

การคัดพนักงานไปทำงานบนเรือสำราญ ดุเดือดและข้มข้นขึ้นทุกปีเพราะมีผู้คนจำนวนมากสมัครเข้ามา ทำให้การคัดคนยากตามไปด้วย

“รับทราบค่ะคุณกันต์ พี่ไปก่อนนะคะน้องเจน เจอกันตอนเที่ยงค่ะ” กรองแก้วหันมาบอกเจนนิสอย่างเป็นมิตร

“ค่ะพี่แก้ว” เจนนิสผงกหัวให้ ลับหลังจากกรองแก้วเดินออกไป ประธานหนุ่มก็หยิบแฟ้มข้อมูลของเลขาสาวมาเปิดดูคร่าวๆ

“อายุ 26 เคยทำงานมาแล้วสองที่ ดูจากผลประเมินตอนอบรมคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เลขาคนเก่าจัดตารางงานเอาไว้ที่โต๊ะคุณแล้วนะ ถ้าไม่มีอะไรสงสัยก็เริ่มงานได้เลยครับ” น้ำเสียงนุ่มลึกทำเอาหัวใจของเจนนิสสั่นไหว

การันต์ดูเป็นผู้ชายที่สุขุม นุ่มลึกเป็นอย่างมาก เขาค่อนข้างที่จะตรงสเปคเธอเลย ถ้าไม่ติดว่าเขาเป็นเจ้านายที่ดูรวยมาก เป็นถึงลูกของเจ้าของบริษัทSPP คนอย่างเธอคงไม่กล้าหวังอะไรไปถึงขั้นนั้นหรอก

แค่เก็บความชื่นชอบเอาไว้ในใจ คอยแอบมองใบหน้าหล่อๆของเขาอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอ ใครจะไปคิดว่าเริ่มงานวันแรกจะรู้สึกถูกชะตากับเจ้านายของตัวเองจนเป็นเอามากขนาดนี้

“ค่ะคุณกันต์ ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวนะคะ” เธอก้มหัวลงเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปยังโต๊ะทำงานของตัวเองที่ตั้งอยู่หน้าห้องของเขา

สี่ชั่วโมงผ่านไป…….

เจนนิสนั่งเรียนรู้งานอยู่เงียบๆ ก่อนหน้านี้เธอเพิ่งออกมาจากห้องทำงานของการันต์เพราะฝ่ายบัญชีนำเอกสารงบประมาณมาให้เขาเซ็น ดูเหมือนช่วงต้นเดือนจะไม่มีอะไรให้ทำมาก นอกจากงานเอกสาร พวกประชุมจะมีอีกทีก็กลางเดือนกับปลายเดือน ที่บริษัทนี้เห็นทีจะมีประชุมใหญ่เดือนละสองครั้งได้

“เที่ยงเเล้วนี่ ทำงานจนลืมเวลาเลยเรา” ใบหน้าจิ้มลิ้มเอ่ยบอกตัวเอง หลังจากเหลือบไปเห็นเวลาบนหน้าจอคอม

“แล้วคุณกันต์ไม่ไปกินข้าวเที่ยงหรอ” ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังลังเลว่าจะเข้าไปถามเขาดีไหม เสียงรองเท้าส้นสูงของใครบางคนก็เดินเข้ามาหยุดอยู่บริเวณหน้าโต๊ะทำงานของเจนนิสเสียก่อน

“กันต์อยู่ไหม?” ร่างสูงเพรียวราวกับนางแบบเอ่ยถามขึ้น

เจนนิสได้แต่กระพริบตาปริบๆให้กับความสวยของผู้หญิงตรงหน้า ใบหน้าสวยเฉี่ยวตามสไตล์สาวลูกครึ่ง ผิวพรรณขาวใสสุขภาพดีราวกับลูกคุณหนูทำให้เจนนิสอดที่จะชื่นชมอยู่ในใจลึกๆไม่ได้กับความสวยสมบูรณ์แบบของอีกคน

“คุณกันต์อยู่ในห้องค่ะ” เลขาสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“บอกเขาว่า’โรส’ มาขอพบ” หญิงสาวตรงหน้าตอบกลับมา เจนนิสจึงพยักหน้าเข้าใจก่อนจะโทรไปแจ้งเจ้านายหนุ่มในห้อง เมื่อได้รับคำอนุญาติ โรสจึงเดินหายเข้าไปในห้องของเขา

“แฟนเหรอ สวยจัง” เธอบ่นออกมาคนเดียว รู้สึกไม่แปลกใจเลยที่การันต์จะมีแฟนเพราะเขาเองก็หล่อมากๆ เเถมคุณโรสคนเมื่อกี้ก็ดูดีแบบไร้ที่ติ

-ห้านาทีต่อมา-

แกร๊ก…..

เสียงประตูทำงานของการันต์ถูกเปิดออกมาพร้อมกับร่างสวยดูดีที่เดินคล้องแขนร่างสูงโปร่งออกมาด้วยกัน พอเห็นเขายืนเจนนิสถึงได้รู้ว่าส่วนสูงของการันต์ดูเกินมาตรฐานชายไทยไปมาก นั่นทำให้เขาดูน่ามองขี้นไปยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

พรึ่บ~

เสียงเลขาคนใหม่ลุกขึ้นยืนทันทีที่เห็นว่าเจ้านายเดินออกมาจากห้องทำงาน เจนนิสก้มหน้าลงเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นควงแขนเจ้านายของเธออย่างแนบชิด

สวยเหมาะสมกันขนาดนี้…..คงเป็นคนรักกันสินะ

“ยังไม่ไปกินข้าวอีกเหรอ เลยเที่ยงมาสิบนาทีแล้วนะ” ร่างสูงหยุดหยุดยืนหันมาถามเธอ เขานึกว่าเลขาของตัวเองลงไปพักตั้งแต่ตอนเที่ยงตรงแล้วเสียอีก

“เอ่อ กำลังจะลงไปค่ะ” ตอนแรกเธอกะจะเข้าไปถามว่าเขาจะลงไปทานข้าวไหม แต่พอเจอผู้หญิงอีกคนขัดจังหวะเจนนิสจึงลืมไปเสียสนิท ทำงานต่อจนเพลิน

“อืม คราวหลังไม่ต้องรอฉัน ถึงเวลาพักก็ไปพักได้เลย” เจ้าของใบหน้าหล่อคมเอ่ยบอก

“เราไปกันเถอะค่ะ” สิ้นเสียงของเขาผู้หญิงที่ควงแขนกุมมือหนาอยู่ก็เอ่ยขึ้นมา

“อืม”

เมื่อสองร่างเดินผ่านพ้นโต๊ะทำงานของเธอไปแล้ว เจนนิสจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อกี้ยืนอยู่ต่อหน้าเขารู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้ หัวใจของหญิงสาวรู้สึกแปลกๆขึ้นมาอย่างไรชอบกล ถึงไม่ได้ชอบการันต์อะไรมากมาย แต่พอได้เห็นแฟนเขา เธอก็อดอิจฉาไม่ได้อยู่ดี

“เห้อ คิดอะไรของเราก็ไม่รู้อะ”

เมื่อดึงสติของตัวเองกลับมาได้แล้ว ร่างบางจึงเดินมาหาลิฟท์เพื่อหวังลงไปทานข้าวที่ห้องอาหารพนักงานอย่างเคย แต่ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเธอเอาเสียเลย ยิ่งไม่อยากเห็นการันต์ตอนอยู่กับเเฟนมากเท่าไหร่ เธอยิ่งต้องได้ตกมาอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นอีกครั้ง

แม้ผู้หญิงของเขาจะไม่ได้เเสดงท่าทีอะไรออกมา แต่ทว่าพอได้เผชิญหน้ากันสามคนมันกลับทำให้เธอรู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมาเสียดื้อๆ

ติ๊ง….

เสียงลิฟท์เปิดออก ก่อนที่เจนนิสจะมองตามทั้งสองคนเดินเข้าไปด้านในนิ่ง

“ไม่เข้ามาเหรอ….” เมื่อเห็นว่าเธอยืนนิ่งอยู่นาน การันต์จึงเอ่ยถาม

“อะอ้อ เข้าค่ะเข้า”

ตึก ตึก

กว่าลิฟท์จะถึงชั้นล่าง เจนนิสพูดอะไรไม่ออกสักคำ หญิงสาวทำเพียงยืนฟังบทสนทนาของทั้งคู่เงียบๆด้วยความประหม่า เขาเป็นถึงประธานบริษัทเลยนะ แถมเธอก็เพิ่งมาทำงานวันแรก ถ้าไม่ประหม่าก็คงจะเก่งเกินไปแล้ว

“ตกลงไปทานข้าวที่ห้องกันต์นะคะ” โรสหันไปบอกร่างสูงข้างๆ ซึ่งการันต์ก็พยักหน้าตอบรับ

“อยากกินอะไร” น้ำเสียงอบอุ่นใจดีของเขา ทำให้เจนนิสยิ่งรู้สึกอิจฉาไปกันใหญ่ ครั้งนึงเธอก็เคยมีผู้ชายที่สุขุม อ่อนโยน นิสัยคล้ายกับๆการันต์คอยดูแล แต่มันก็เป็นเพียงแค่อดีตเท่าน้้นแหละ!