ตอนที่ 8 ว่าที่คู่หมั้น

" ตาธามน่าจะเดินทางมาถึงพรุ่งนี้เช้า เดี๋ยวพรุ่งนี้ลูกไปรับพี่เขาที่สนามบินนะลูก แล้วพอเย็นๆเราจะไปกินข้าวบ้านพี่ธามกัน "

คุณหญิงอุมาเอ่ยบอกกับลูกสาว 

" ค่ะคุณแม่เดี๋ยวแคร์จะเป็นคนไปรับพี่ธามเอง " 

" แคร์กับพี่เขาไม่ได้เจอกันมาเป็นสิบปีแล้ว ตอนนี้หนูอายุ 28 พี่เขาก็ 34 พอดี ถ้าเทียบอายุอานามก็ไม่ได้ต่างกันมากเท่าไหร่ ก็คงคุยกันถูกคออยู่นะลูก "

" ค่ะ คุณแม่ " 

แคร์เข้าใจดีที่แม่เธอชงเข้มขนาดนี้ เพราะอยากให้เธอสมหวังกับผู้ชายที่ชื่อธาม พ่อกับแม่ของเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่โน่นเธอใช้ชีวิตอยู่กับแฟนหนุ่มที่ชื่อราชันย์ ซึ่งเขาคนธรรมดาไม่ได้มีฐานะร่ำรวยแบบพี่ธาม พ่อกับแม่เข้าใจว่าเธออยู่ที่โน่นคนเดียวใช้ชีวิตอย่างอิสระ จนเมื่อเรียนจบเธอก็ขอทำงานที่โน่นก่อนถึงจะกลับมาทำงานให้กับบริษัทของที่บ้าน ถ้าไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาซะก่อน เธอคงจะพาชายผู้เป็นที่รักกลับมาด้วย  

ณ สนามบินในเช้าวันถัดมา 

" ค่ะแม่ แคร์ถึงแล้วค่ะ กำลังจะเข้าไปค่ะ "

แคร์โทรบอกผู้เป็นมารดาเมื่อมารดาโทรมาถาม ด้วยกลัวว่าลูกสาวจะพลัดหลงกับชายหนุ่ม 

" แค่นี้ก่อนนะคะคุณแม่ แคร์น่าจะเจอพี่ธามแล้วค่ะ " 

เมื่อวางสายจากมารดาก็พบกับชายคนหนึ่งที่เดินตรงเข้ามาหาเธอ และนั่นก็คงเป็นธามว่าที่คู่หมั้นของเธอ 

" สวัสดีครับ ใช่น้องแคร์หรือเปล่า? " 

ผู้ชายตรงหน้ารูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวสะอาดเหมือนอาบน้ำวันละสามเวลา เขาดูดีมากดูภูมิฐานถึงแม้อายุจะปาไปสามสิบกลางๆแล้วก็ตาม ด้วยรูปร่างหน้าตาของเขา หากเป็นสาวโสดที่ได้เจอก็คงหวั่นไหวอยู่ไม่น้อย แต่ไม่ใช่กับชนิดาสักนิด 

" สวัสดีค่ะ แคร์เองค่ะคุณแม่ให้มารับพี่ธามกลับบ้านน่ะค่ะ พอดีคนของคุณลุงนิติไม่ว่างวันี้ค่ะ " 

เหตุผลฟังไม่ขึ้นสักนิด คนของคุณลุงนิติเยอะแยะจะมาไม่ว่างทำไมกันวันนี้ คนตัวเล็กยิ้มให้ผู้ชายตรงหน้าอย่างเป็นมิตร ความรู้สึกแรกของเธอคือผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลวร้ายอะไร รอยยิ้มที่ส่งมาอย่างเป็นมิตรนั่นทำให้เธอสบายใจอยู่ไม่น้อย เพราะอย่างน้อยก็คงจะพอคุยกันได้ในระดับนึง เพราะหากเจอคนไม่ดีเอาแต่ใจเธอคงอึดอัดแย่

" ครับ งั้นเราไปกันเลยไหมครับ " 

คนตัวโตที่พอจะเดาสถานการณ์จับคู่ออกก็ไม่ได้ว่าอะไร และคนตัวเล็กเดินนำคนตัวโตไปยังสถานที่จอดรถ เพื่อที่จะออกจากบริเวณสนามบินและตอนนี้ทั้งสองคนก็อยู่ในรถคันหรูที่แล่นอยู่บนถนนเรียบร้อยแล้ว โดยมีชนิดาเป็นคนขับและธามนั่งข้างๆ เพราะเขาเองยังไม่รู้จักถนนสักสายของเมืองไทย สำหรับธามความรู้สึกแรกที่ได้สัมผัสเมื่อเจอกับคนตัวเล็ก เขารู้สึกชอบเธออยู่ไม่น้อยด้วยหน้าตาที่น่ารัก จิ้มลิ้มของเธอ ไม่แปลกที่เขาจะชอบ เพราะผู้ชายคนอื่นๆที่ได้เจอเธอก็คงจะชอบเธอเหมือนกัน 

" น้องแคร์กินข้าวมาหรือยังครับ " 

ธามเอ่ยทำลายบรรยากาศเพื่อไม่ให้เงียบจนเกินไป 

" กินแล้วค่ะพี่ธามหิวไหม แวะหาอะไรกินแถวนี้ก่อนมั้ยคะ " 

" ก็ดีครับพี่ก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย หิวอยู่เหมือนกัน " 

ธามตอบรับทันทีเพราะเขาอยากรู้จักคนตัวเล็กให้มากกว่านี้ การได้นั่งกินข้าวด้วยกันสองคนคนจะทำให้เขาได้รู้จักเธอมากขึ้นแน่นอน 

แคร์พาเขามายังร้านอาหารสุดหรูแห่งหนึ่งหลังจากนั้นทั้งสองก็ได้เข้าไปนั่งและเลือกสั่งอาหารมาหลายอย่าง 

" น้องแคร์กินเยอะๆนะครับตัวเล็กนิดเดียวเอง " 

" เห็นแคร์ตัวเล็กๆแบบนี้ แต่แคร์แข็งแรงมากเลยนะคะ " 

" ฮ่าๆ ครับ " 

" พี่ธามคะแคร์ขอถามอะไรตรงๆหน่อยได้ไหม? " 

 ชนิดาเลือกที่จะถามเขาออกไปตรงๆเพื่อความสบายใจของเธอ 

" ว่ามาสิครับ ถ้าพี่ตอบได้พี่จะตอบนะ " 

" พี่ธามกับแคร์ต้องหมั้นแล้วก็แต่งงานกันแต่เราสองคนไม่ได้รักกันเลย พี่ธามโอเคหรอคะ "

คำถามนี้ทำเอาคนตัวโตสะอึกไปเหมือนกันเพราะที่เขากลับมาเพื่อหมั้นกับเธอ ส่วนหนึ่งก็มาจากที่เขาเพิ่งจะเลิกลากับแฟนสาวที่อยู่ต่างประเทศมา ด้วยเหตุผลที่ว่าแฟนสาวนอกใจไปมีคนอื่น สำหรับธามเองนี่ก็ถือว่าเป็นแผลสดมากๆ เขาคิดว่าชีวิตนี้คงจะไม่รักใครอีกเพราะฉะนั้นหากจะตามใจครอบครัวโดยการแต่งงานกับคนที่ทางผู้ใหญ่หาให้ก็คงไม่เป็นอะไร 

" ความรักมีในโลกด้วยหรอครับ "

เขาทำหน้าเศร้าลงจนคนตัวเล็กเองถึงกับหน้าเจื่อน 

" พี่ธาม...เอ่อ...เป็นอะไรหรือเปล่าคะมีอะไรเล่าให้แคร์ฟังได้นะ แคร์ว่าอย่างน้อยๆถ้าเราไม่ได้รักกันจริงๆเราก็น่าจะเป็นพี่น้องกันได้ เพราะแคร์ดูจากสายตาที่พี่ธามมองแคร์ มันไม่ใช่แบบคนรักแต่เหมือนน้องสาวคนนึงมากกว่า " 

" เดาเก่งจังนะเรา เดาใจคนทางสายตาก็ได้ด้วยหรอ สายตาพี่มันบ่งบอกขนาดนั้นเลยหรือไง " 

" แค่สัมผัสได้ต่างหากล่ะคะ และคิดว่าระหว่างเราน่าจะเป็นได้แค่พี่น้องเท่านั้น "

" ครับ พี่ยอมรับว่าตอนนี้พี่ก็ยังไม่พร้อมที่จะมีใคร ที่พี่ยอมตกลงแต่งงานเพราะพี่คิดว่าทางครอบครัวคงจะเลือกคนที่เหมาะสมมาให้แล้วเพราะตอนที่พี่อยู่ที่นู่นพี่ก็เลือกคู่ชีวิตเอง แต่แล้วก็ไปกันไม่รอดพังไม่เป็นท่าเลย "

ธามพูดเสร็จก็นึกขำให้กับตัวเองในใจโดยแสดงออกมาทางสีหน้าของเขาแบบชัดเจนมากๆจนแคร์สัมผัสได้ คนตัวเล็กถึงกับตกใจ พลางคิดในใจพี่ธามเพิ่งอกหักมาหรอ มิน่าเธอมองเข้าไปในสายตาของเขา มันดูเศร้าหมองทั้งๆที่เขาฝืนยิ้มให้เธอตลอดเวลา 

" พี่ธามอย่าคิดมากเลยนะคะ แคร์จะไม่ทำให้พี่อึดอัด ระหว่างที่เราโดนจับหมั้นกันแคร์จะพยายามยื้อเรื่องแต่งงานเอาไว้ให้ได้สักปีสองปีและในระหว่างนี้ถ้าพี่ธามเจอคนที่ถูกใจรีบบอกแคร์เลยนะคะ แล้วเราจะยกเลิกงานแต่งทันที แคร์ไม่สนใจหรอกนะคะว่าคนในวงสังคมจะว่ายังไงแคร์สนใจแค่คนรอบข้างมีความสุขก็พอแล้วค่ะ " 

คนตัวโตดูจะอึ้งไปไม่น้อยเหมือนกันเพราะแคร์ที่เขารู้จักในตอนนี้เธอเป็นคนใจกว้างและใจดีมาก แล้วที่สำคัญเธอไม่ทำให้เขาอึดอัดเลยแม้แต่น้อย 

" งั้นเรามาเป็นพี่น้องกันก่อนดีไหมครับ ค่อยๆศึกษาเรียนรู้กันไปไม่แน่เราอาจจะรักกันก็ได้ " 

" แคร์คงรักใครไม่ได้อีก "

" ??? "